ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 ΕΞΟΔΟΣ: ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

Παρουσίαση με θέμα: "ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 ΕΞΟΔΟΣ: ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 ΕΞΟΔΟΣ: ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9 ΕΞΟΔΟΣ: ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

2 ΣΚΟΠΟΣ ΧΑΡΤΗ Πραγματικά, ο σκοπός ενός χάρτη είναι η μετάδοση και επικοινωνία συγκεκριμένων ιδεών, με τη σκέψη ότι η ανθρώπινη αντίληψη είναι πιο άμεση στις εικόνες παρά στα πινακοποιημένα στοιχεία. Επομένως, ο στόχος στη δημιουργία χαρτών είναι η αναλυτικότητα των παρουσιαζομένων να φθάνει σε τέτοια όρια, ώστε ο αναγνώστης να έρχεται άμεσα σε επικοινωνία με αυτά, χωρίς να έχει μεγάλη επαφή με τις μεθόδους, τις τεχνικές και το θεωρητικό υπόβαθρο που χρησιμοποιήθηκε από τον μελετητή.

3 ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΧΑΡΤΩΝ 1. ΕΞΩΓΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
1. ΕΞΩΓΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΝΑ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΑΡΤΗ ΔΙΑΘΕΣΙΜΑ ΤΕΧΝΙΚΑ ΜΕΣΑ 2. ΕΝΔΟΓΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ:ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΧΑΡΤΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΧΑΡΤΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

4 ΒΑΣΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΧΑΡΤΩΝ
ΒΑΣΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΧΑΡΤΩΝ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΤΑΙ Ο ΧΑΡΤΗΣ; Θέση Χαρακτηριστικά ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΟ ΧΑΡΤΗ; Δυνατότητες Ερμηνείας Δυνατότητες Αναγνώρισης Στοιχείων ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ Ο ΧΑΡΤΗΣ; Ενδογενή Χαρακτηριστικά Σχέσεις & Φαινόμενα

5 ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΧΑΡΤΗ ΓΡΑΦΙΚΑ Σημεία Γραμμές Επιφάνειες ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΑ Κλίμακα
Προβολή Σύμβολα ΕΠΟΠΤΙΚΑ Τίτλος Υπόμνημα Δείκτης Κλίμακας Δείκτης Προσανατολισμού

6 ΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Τα σημεία, οι γραμμές και οι επιφάνειες αποτελούν τα βασικά δομικά συστατικά κάθε γραφικής αναπαράστασης, όπως είναι οι χάρτες Συμπίπτουν με τις παρατηρήσεις για χωρικά κατανεμημένα χαρακτηριστικά, δραστηριότητες ή γεγονότα που καθορίζονται στο χώρο και καταγράφονται στη Βάση Δεδομένων σαν σημεία, γραμμές και πολύγωνα. Σημεία: αποδίδουν την έννοια της θέσης και είναι η πιο θεμελιώδης κατηγορία των γραφικών στοιχείων ενός χάρτη. Η κατηγορία αυτή, που είναι αδιάστατη, αντιπροσωπεύει φαινόμενα που ανάγονται σε μια συγκεκριμένη θέση (συντεταγμένες x,y) και μπορούν να επαναλαμβάνονται σε διακριτές θέσεις. Γραμμές: αποδίδουν διεύθυνση καθώς και θέση και μπορούν να θεωρηθούν σαν ένα γραμμικό σύνολο από σημεία. Η μονοδιάστατη αυτή κατηγορία εκφράζει στο χάρτη γραμμικά φαινόμενα όπως δρόμους, ποταμούς, διοικητικά όρια, κλπ. Επιφάνειες: αποδίδουν έκταση αλλά και διεύθυνση και θέση. Η κατηγορία αυτή μπορεί να θεωρηθεί σαν δύο διαστάσεων σειρά σημείων και εκπροσωπεί φαινόμενα όπως χρήσεις γης, διοικητικές περιφέρειες, εθνικότητα κλπ. και έχει ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό την επιφανειακή κάλυψη της ιδιότητας που χαρτογραφεί.

7 ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Κλίμακα: Κοινό χαρακτηριστικό όλων των χαρτών είναι ότι είναι μικρότεροι της πραγματικότητας που απεικονίζουν και η κλίμακα τους δείχνει ακριβώς πόσο μικρότεροι είναι. Οι προσδιορισμοί μικροί ή μεγάλοι που συνοδεύουν την κλίμακα ενός χάρτη αναφέρονται στο σχετικό μέγεθος των αντικειμένων που απεικονίζονται και όχι στο μέγεθος της σμίκρυνσης που έχουν υποστεί. Προβολή: Ένας άλλος σημαντικός καθοριστικός παράγοντας ενός χάρτη είναι το σύστημα προβολής του, με το οποίο η σφαιρική τρισδιάστατη επιφάνεια της γης μεταμορφώνεται σε ένα επίπεδο δυσδιάστατο χάρτη. Σύμβολα: Τα σύμβολα ενός χάρτη συμπληρώνουν την κλίμακα και την προβολή του, ώστε να γίνονται εύκολα αντιληπτά οι θέσεις των αντικειμένων που απεικονίζουν, οι σχέσεις (ποιοτικές και ποσοτικές) που υπάρχουν μεταξύ αυτών των δεδομένων καθώς και άλλες χωρικές πληροφορίες που υπάρχουν στο χάρτη.

8 ΚΛΙΜΑΚΑ Κοινό χαρακτηριστικό όλων των χαρτών είναι ότι είναι μικρότεροι της πραγματικότητας που απεικονίζουν και η κλίμακα τους δείχνει ακριβώς πόσο μικρότεροι είναι. Η κλίμακα σε ένα χάρτη εκφράζεται με δύο τρόπους: με τον λόγο που σχετίζει μία μονάδα απόστασης στο χάρτη με μία συγκεκριμένη απόσταση στην επιφάνεια της γης ή με ένα απλό γράφημα. Οι προσδιορισμοί μικροί ή μεγάλοι που συνοδεύουν την κλίμακα ενός χάρτη αναφέρονται στο σχετικό μέγεθος των αντικειμένων που απεικονίζονται και όχι στο μέγεθος της σμίκρυνσης που έχουν υποστεί. Τα Γ.Σ.Π. δεν "έχουν" κλίμακα, δηλαδή τα στοιχεία ενός χάρτη μπορούν σε ένα Γ.Σ.Π. να μεγεθυνθούν και να σμικρυνθούν, μέχρις ότου επιτευχθεί ένα ικανοποιητικό μέγεθος απεικόνισης. Βέβαια, καθώς η χρησιμοποιούμενη κλίμακα απομακρύνεται από την κλίμακα στην οποία δημιουργήθηκε ο χάρτης πριν την εισαγωγή του στο Γ.Σ.Π., αρχίζουν να εμφανίζονται και προβλήματα. Η κλίμακα ενός χάρτη καθορίζει το επίπεδο ακρίβειας των στοιχείων για τη γεωγραφική θέση. Βέβαια, η ακρίβεια της γεωγραφικής θέσης εξαρτάται από μια σειρά από παράγοντες που περιλαμβάνουν: την ακρίβεια που επιτρέπουν τα μηχανήματα των Γ.Σ.Π., την ακρίβεια των στοιχείων του χάρτη, του σχεδιασμού της βάσης δεδομένων και της διακριτικής ικανότητας του λογισμικού, καθώς και άλλους παράγοντες. Η κλίμακα του χάρτη επιδρά στην εύρεση δεικτών χωρικής στατιστικής, κι αυτό γιατί οι δείκτες εξαρτώνται από την διακριτική ικανότητα του χάρτη, που με τη σειρά του καθορίζεται από την κλίμακα του.

9 ΒΑΣΙΚΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΠΡΟΒΟΛΩΝ
ΑΖΙΜΟΥΘΙΑΚΗ ΕΛΛΕΙΨΟΕΙΔΕΣ ΚΥΛΙΝΔΡΙΚΗ ΚΩΝΙΚΗ

10 ΠΡΟΒΟΛΗ Ένας άλλος σημαντικός καθοριστικός παράγοντας ενός χάρτη είναι το σύστημα προβολής του, με το οποίο η σφαιρική τρισδιάστατη επιφάνεια της γης μεταμορφώνεται σε ένα επίπεδο δυσδιάστατο χάρτη. Μπορούμε να "προβάλουμε" τη σφαίρα (ή για την ακρίβεια το ελλειψοειδές) σε μια από τις εξής επιφάνειες: την επίπεδη επιφάνεια (Αζιμουθιακές), τον κύλινδρο (κυλινδρικές), και τον κώνο (κωνικές)

11 ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΠΡΟΒΟΛΗΣ Ο απλούστερος τρόπος αξιολόγησης μιας προβολής είναι το είδος και ο βαθμός παραμόρφωσης που δημιουργεί. Με βάση το κριτήριο αυτό, που από τη σκοπιά των Γ.Σ.Π. είναι το πλέον σημαντικό, αφού ο βασικός στόχος τους είναι η χωρική ανάλυση και τελικά ο σχεδιασμός, οι διάφορες προβολές μπορούν να ταξινομηθούν σε τρεις ομάδες: Στην πρώτη ομάδα ανήκουν οι προβολές που διατηρούν το σχήμα της τοπικής περιοχής που απεικονίζουν και ονομάζονται σύμμορφες (conformal). Η δεύτερη ομάδα αναφέρεται σε προβολές που διατηρούν την ιδιότητα της επιφάνειας. Η τελευταία κατηγορία αφορά εκείνες τις προβολές που διατηρούν τις αποστάσεις, αλλά μόνο κατά μήκος μιας ή περισσοτέρων γραμμών σε ορισμένες περιοχές ενός συγκεκριμένου χάρτη.

12 Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ Όσο μεγαλύτερη είναι η περιοχή μελέτης τόσο σπουδαιότερα είναι τα σφάλματα εξαιτίας της χαρτογραφικής προβολής. Οι προβολές που χρησιμοποιούνται πρέπει να είναι προσαρμοσμένες στις ανάγκες των εφαρμογών των Γ.Σ.Π. Αναλυτικές λειτουργίες ονομάζει πολλαπλών επιπέδων (π..χ. επικάλυψη) δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν, όταν οι χάρτες για τα διαφορετικά θεματικά επίπεδα δεν έχουν την ίδια προβολή. Επειδή, δεν είναι δυνατόν όλοι οι αναγκαίοι σε ένα Γ.Σ.Π. χάρτες να έχουν προέλθει από την ίδια προβολή, τα Γ.Σ.Π. πρέπει να διαθέτουν τη δυνατότητα να μετατρέπουν δοσμένες συντεταγμένες σε διαφορετικές χαρτογραφικές προβολές. Αντίστροφα, θα πρέπει να μπορούν από τις χαρτογραφικές συντεταγμένες μιας προβολής να υπολογίζουν γεωγραφικά πλάτη και μήκη. Εάν ο χρήστης ενός Γ.Σ.Π. κάνει το βασικό λάθος να συγκρίνει ή να χρησιμοποιεί χάρτες με διαφορετική προβολή, βασισμένη σε διαφορετικό ελλειψοειδές και με διαφορετικό datum, η εφαρμογή θα έχει σίγουρα πολλά και πολύπλοκα προβλήματα.

13 ΣΥΜΒΟΛΑ Τα σύμβολα ενός χάρτη συμπληρώνουν την κλίμακα και την προβολή του, ώστε να γίνονται εύκολα αντιληπτά οι θέσεις των αντικειμένων που απεικονίζουν, οι σχέσεις (ποιοτικές και ποσοτικές) που υπάρχουν μεταξύ αυτών των δεδομένων καθώς και άλλες χωρικές πληροφορίες που υπάρχουν στο χάρτη. Με την περιγραφή και τη διαφοροποίηση των θέσεων και των σχέσεών τους τα χαρτογραφικά σύμβολα λειτουργούν σαν ένας γραφικός κώδικας για την αποθήκευση και απ’ ευθείας ανάληψη στοιχείων σε ένα δυσδιάστατο γεωγραφικό πλαίσιο. Για να επιτευχθεί ο παραπάνω στόχος απαιτείται η διαφοροποίηση των συμβόλων, προσαρμόζοντας τις γεωμετρικές και άλλες ιδιότητες τους στις εκάστοτε ανάγκες απεικόνισης.

14 ΣΥΜΒΟΛΑ 1) Προσανατολισμός: Όμοια σύμβολα (συνήθως γραμμικά) μπορούν να διαφοροποιηθούν με την αλλαγή του προσανατολισμού και με αυτόν τον τρόπο να αντιπροσωπεύσουν διαφορετικές κατηγορίες πληροφοριών. 2) Μέγεθος: Διαφοροποίηση των γεωμετρικών ιδιοτήτων (π.χ. μήκος, ύψος, επιφάνεια) των συμβόλων δημιουργούν μία απειρία μεγεθών που απεικονίζουν ποσοτικές διαφορές (κλίμακα μέτρησης: ιεραρχική, ποσοτική, αναλογική). 3) Σχήμα: Διαφοροποίηση του περιγράμματος (γεωμετρικού ή ακανόνιστου) των συμβόλων δημιουργεί μία απειρία γεωμετρικών (κύκλοι, τρίγωνα, συνεχείς ή διακεκομμένες γραμμές κλπ.) ή εικονογραφικών (δένδρα, γέφυρες κλπ.) σχημάτων για την απεικόνιση ποιοτικά διαφοροποιημένων δεδομένων.

15 ΣΥΜΒΟΛΑ 4) Χρώμα: Στην έννοια του χρώματος συμπεριλαμβάνονται τρεις βασικές συνιστώσες: α) Απόχρωση: η συνιστώσα αυτή αντιστοιχεί στην εκλαϊκευμένη χρήση του όρου χρώμα και αναφέρεται στα διαφορετικά χρώματα (κόκκινο, κίτρινο, μπλε κλπ). β) Ένταση: αναφέρεται στη διαφοροποίηση της έντασης του φωτός που γίνεται αντιληπτή από το μάτι (αίσθηση του τόνου ενός χρώματος) και σαν γραφική ιδιότητα αναφέρεται στη σχετική “λαμπρότητα” ενός συμβόλου οποιασδήποτε απόχρωσης ή μαύρου. γ) Βαθμός Κόρου: περιγράφει το βαθμό κορεσμού του χρώματος, δηλαδή τη γνησιότητά του. Σαν γραφική ιδιότητα αντιστοιχεί στο βαθμό που μια συγκεκριμένη απόχρωση απομακρύνεται σε “γνησιότητα ή δύναμη” από το γκρίζο με την ίδια ένταση.

16 ΣΥΜΒΟΛΑ 5) Πρότυπο: Η επανάληψη βασικών γραφικών στοιχείων, που αποτελούν συνδυασμούς των παραπάνω κατηγοριών συμβόλων, οδηγούν στα χαρτογραφικά πρότυπα που παρουσιάζουν χαρακτηριστικά όπως η υφή, ο προσανατολισμός και το μοτίβο. α) Υφή: αναφέρεται στην απόσταση και στο ρυθμό επανάληψης των γραφικών στοιχείων που δημιουργούν το χαρτογραφικό πρότυπο. β) Προσανατολισμός: αναφέρεται στη διευθέτηση των παράλληλων σειρών ενός προτύπου με συγκεκριμένη κατεύθυνση σε σχέση με κάποιο πλαίσιο αναφοράς. γ) Μοτίβο: στηρίζεται στη χρήση σημείων ή και γραμμών για τη δημιουργία με επανάληψη τους συμβόλων και των τριών κατηγοριών. 6) Γραμματοσειρά: Η τελευταία κατηγορία αναφέρεται στις κάθε μορφής κείμενα που χρησιμοποιούνται σε ένα χάρτη (τοπωνύμια, υπόμνημα, τίτλοι κλπ.).

17

18

19 ΕΠΟΠΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Τίτλος: Ο τίτλος συνήθως διαπραγματεύεται το αντικείμενο ή την περιοχή ενός συγκεκριμένου χάρτη. Όμως δεν είναι πάντοτε αναγκαία η ύπαρξη του, ενώ αντίθετα η τοποθέτησή του μπορεί να εξυπηρετεί αποκλειστικά άλλους στόχους όπως: γενικότερης εμφάνισης του χάρτη. Υπόμνημα: Χάρτης χωρίς υπόμνημα είναι το ίδιο με ένα μπουκάλι φαρμάκου χωρίς να αναγράφεται το φάρμακο που περιέχει. Κι’ αυτό γιατί το υπόμνημα εξηγεί τα σύμβολα που χρησιμοποιήθηκαν, τις πηγές και την κατηγοριοποίηση των στοιχείων που απεικονίσθηκαν καθώς και κάθε άλλη πληροφορία αναγκαία για την ανάγνωση και χρήση ενός χάρτη. Δείκτης Κλίμακας: Ο δείκτης κλίμακας είναι βασικό βοήθημα στην ανάγνωση ενός χάρτη, αφού δύο οιαδήποτε αντικείμενα ή φαινόμενα στο χώρο, και τα οποία απεικονίζονται στον αντίστοιχο χάρτη, πάντα τα χωρίζει μια απόσταση που είναι και το μέτρο διαχωρισμού τους. Επομένως, ο δείκτης κλίμακας πρέπει να κατέχει περίοπτη θέση στο υπόμνημα και να είναι σχεδιασμένος για εύκολη χρήση.  Δείκτης Προσανατολισμού: Ο δείκτης αυτός μολονότι χρήσιμος δεν είναι πάντοτε αναγκαίος (συνήθως οι χάρτες είναι προσανατολισμένοι με τον βορρά προς τα επάνω), ενώ πολλές φορές η χρήση του γίνεται για αισθητικούς λόγους.

20 ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΕΝΟΣ ΧΑΡΤΗ
ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΕΝΟΣ ΧΑΡΤΗ “Γραφικό” Στάδιο “Χαρτογραφικό” Στάδιο “Εποπτικό” Στάδιο

21 ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΟΠΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΑ Γ.Σ.Π.
Τα χαρτογραφικά στοιχεία αποδίδονται-σχεδιάζονται γρηγορότερα και με μεγαλύτερη ακρίβεια απ’ ότι με τις γνωστές συμβατικές μεθόδους. Το σύστημα συμβολισμών των διαφόρων οντοτήτων στο χάρτη μπορεί να τροποποιηθεί εύκολα και με μεγάλη ταχύτητα. Τρισδιάστατες απεικονίσεις μπορούν να δημιουργηθούν σχετικά εύκολα. Παρέχεται η δυνατότητα για άμεση επικοινωνία με το περιβάλλον των γραφικών του συστήματος, με αποτέλεσμα η οπτικοποίηση των στοιχείων να μπορεί να τροποποιείται ανταποκρινόμενη στις ανάγκες και στα ενδιαφέροντα του χρήστη. Κυρίως, όμως, οδηγεί σε έναν διαφορετικό τρόπο χαρτογράφησης, αφού ο στόχος είναι η επικοινωνία πληροφοριών και η οπτικοποίηση, που με τη σειρά τους οδηγούν σε καλύτερη αντίληψη των χωρικών σχέσεων και διαδικασιών που ενυπάρχουν στα χαρτογραφημένα στοιχεία.

22 ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΩΝ Γ.Σ.Π.
Τη χρήση ευαίσθητων και απαιτητικών σε γνώσεις και εμπειρία μηχανημάτων με ότι αυτό συνεπάγεται. Η αυτοματοποίηση στην χαρτογραφική απόδοση των Γ.Σ.Π. ουσιαστικά οδηγεί σε μια μηχανιστική βελτίωση της διαδικασίας χαρτογράφησης. Την ύπαρξη σημαντικών στατιστικών προβλημάτων που δεν έχουν ακόμη επιλυθεί. Η διασύνδεση της τεχνολογίας των Γ.Σ.Π. με την ανάλυση χώρου και τον σχεδιασμό, τρεις γνωστικές περιοχές που από τη φύση τους συγκλίνουν στην χαρτογραφική απόδοση, είναι αποσπασματική, ανισοβαρής και χωρίς συγχρονισμό μεταξύ τους (βλέπε κεφ1). Τα υπάρχοντα προγράμματα λογισμικού για την οπτικοποίηση των χωρικών στοιχείων, μολονότι είναι πάρα πολύ ισχυρά, εντούτοις δεν ταιριάζουν και δεν μπορούν να εφαρμοστούν απόλυτα στα είδη των μοντελοποιημένων στοιχείων που διαχειρίζονται τα Γ.Σ.Π. Τέλος, ενώ τα Γ.Σ.Π. προσφέρονται για την ανάπτυξη εναλλακτικών μεθόδων οπτικοποίησης και γενικότερα διαφοροποίησης των στοιχείων που εξέρχονται από αυτά, τέτοιες προσπάθειες δεν έχουν καρποφορήσει.

23 ΣΥΣΤΗΜΑ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΣΤΑ Γ.Σ.Π.

24 ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ: ΣΗΜΕΙΑ
ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ: ΣΗΜΕΙΑ Σημείο Οντότητα (Entity Point): Χρησιμοποιείται για τον καθορισμό της θέσης μιας σημειακής οντότητας (π.χ. κτίριο, γεώτρηση, στύλος της ΔΕΗ κλπ). Επομένως, η ακρίβεια της θέσης του σημείου οντότητα είναι πολύ σημαντική. Σημείο Ετικέτα (Label Point): Χρησιμοποιείται για την επίδειξη ενός κειμένου που συνδέεται με μια οντότητα. Στην περίπτωση αυτή η ακρίβεια της θέσης δεν είναι ουσιαστική. Σημείο επιφάνειας (Area Point): Χαρακτηρίζει ένα σημείο εντός μιας επιφάνειας και χρησιμοποιείται για να αποδίδει πληροφορίες για τα χαρακτηριστικά μιας επιφανειακής οντότητας (π.χ. στο σημείο πρωτεύουσα νομού μπορούν να αποδοθούν όλα τα χαρακτηριστικά του νομού). Κόμβος (Node): Αντιπροσωπεύει τη θέση ενός σημείου που έχει επιπλέον τοπολογική σημασία (π.χ. η τομή δυο γραμμικών οντοτήτων, η αρχή ενός γραμμικού τμήματος). Κορυφή (Vertex): Αντιπροσωπεύει τη θέση ενός σημείου χωρίς να διαθέτει τοπολογικά χαρακτηριστικά, χρησιμοποιείται απλώς για την καλύτερη οριοθέτηση μιας γραμμικής σειράς.

25 ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ: ΓΡΑΜΜΕΣ
ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ: ΓΡΑΜΜΕΣ Γραμμή (Line): Γενικά ορίζεται σαν αντικείμενο μιας διάστασης. Γραμμικό Τμήμα (Line Segment): Το ευθύγραμμο τμήμα μεταξύ δυο σημείων. Σειρά (String): Η διαδοχή γραμμικών τμημάτων χωρίς κόμβους και άλλα τοπολογικά χαρακτηριστικά (π.χ. προηγούμενος ή επόμενος κόμβος). Μια σειρά μπορεί να τέμνει τον εαυτό της ή άλλες σειρές. Τόξο (Arc): Ο γεωμετρικός τόπος των σημείων που δημιουργούν μια καμπύλη και που ορίζεται από μια μαθηματική συνάρτηση. Σύνδεσμος (Link): Μονοδιάστατο αντικείμενο που λειτουργεί ως σύνδεσμος μεταξύ δυο κόμβων. Οι σύνδεσμοι είναι συνώνυμοι με τον όρο πλευρά (edge). Άμεσος Σύνδεσμος (Directed Link): Ο σύνδεσμος μεταξύ δυο κόμβων με καθορισμένη κατεύθυνση. Αλυσίδα (Chain): Κατευθυνόμενη αλληλουχία, μη τεμνόμενων γραμμικών τμημάτων ή/και τόξων με κόμβους στα άκρα της.

26 ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ: ΕΠΙΦΑΝΕΙΕΣ
ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ: ΕΠΙΦΑΝΕΙΕΣ Επιφάνεια (Area): Χαρτογραφικό στοιχείο που έχει καθορισμένα όρια, είναι συνεχές, δισδιάστατο, το οποίο μπορεί (αλλά όχι πάντοτε) να συμπεριλαμβάνει τα όριά του. Εσωτερική Επιφάνεια (Interior Area): Επιφάνεια στην οποία δεν συμπεριλαμβάνονται τα όριά της. Πολύγωνο (Polygon): Επιφάνεια που αποτελείται από μια εσωτερική επιφάνεια, ένα εξωτερικό όριο-δακτυλίδι (ring) και μηδενικά ή περισσότερα εσωτερικά δακτύλια, τα οποία, όμως, δεν τέμνονται και δεν είναι ιεραρχημένα (nested). Απλό Πολύγωνο (Simple Polygon): Πολύγωνο χωρίς εσωτερικά δακτύλια, ενώ το όριό του δεν τέμνει τον εαυτό του. Πολύπλοκο Πολύγωνο (Complex Polygon): Πολύγωνο με ένα ή περισσότερα εσωτερικά δακτύλια. Στοιχειώδης Επιφάνεια (Pixel): είναι η μικρότερη, μη-διαιρετέα, δισδιάστατη μονάδα μιας εικόνας. Φατνίο (Grid Cell): Είναι ένα δισδιάστατο επιφανειακό στοιχείο που αντιπροσωπεύει τη μονάδα μιας κανονικής ψηφιδοποίησης.