ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΙΙΙ: 19ος ΑΙΩΝΑΣ,

Παρουσίαση με θέμα: "ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΙΙΙ: 19ος ΑΙΩΝΑΣ,"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΙΙΙ: 19ος ΑΙΩΝΑΣ, 2016-17

2 ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ 19ου - ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΣΕ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΘΙΑΣΟΣ “THE AMERICAN COMPANY” (ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ 18ου ΑΙΩΝΑ) ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΡΩΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ: THE CONTRAST R. TAYLER (1787) ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΦΩΤΑΕΡΙΟ ΠΡΩΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ («ΤΣΕΣΝΑΤ ΣΤΡΕΕΤ ΘΕΑΤΕΡ» [“OLD DRURY”] ΣΤΗ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ). ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΜΕ «ΟΥΑΛΝΑΤ ΣΤΡΕΕΤ ΘΕΑΤΕΡ» (“WALNUT STREET THEATER”). ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΟΥΣ. ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ (π. χ. Εd. Kean, Cooke, Rachel, Ristori, Salvini, Modjeska) ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΘΕΑΤΡΩΝ (“OLD DRURY”- “WALNUT STREET THEATER”) ΣΕ ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΚΑΙ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ TOYΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΙΑ Ν. ΥΟΡΚΗΣ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΟΧΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΕΓΧΩΡΙΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ. W. DUNLAP: ΠΡΩΤΟΣ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΘΕΑΤΡΑΝΘΡΩΠΟΣ (ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ). ΠΑΡΑΔΟΣΗ (ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ) ΕΛΑΦΡΙΑΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΟΣ

3 ΕΥΡΩΠΗ- ΓΑΛΛΙΑ ΜΗ ΕΥΝΟΪΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΟΙΟΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΥΡΟΥΣ ΚΥΡΙΩΝ ΘΕΑΤΡΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ 1806 ΓΙΑ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΘΕΑΤΡΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ. ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΘΕΑΤΡΩΝ ΕΩΣ ΤΟ 1831. ΑΝΘΙΣΗ ΕΛΑΦΡΟΤΕΡΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ (ΒΩΝΤΒΙΛ [VAUDEVILLE], ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ [MELODRAME]) ΤΡΟΠΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΘΙΑΣΩΝ AΛΛΑΓΗ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΩΝ ΣΥΝΗΘΕΙΩΝ ΜΕ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟ 1830 ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ (ΔΙΑΔΟΧΟΣ BUREAU DRAMATIQUE) ΑΠΟ ΤΟ 1829 ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΘΙΑΣΑΡΧΕΣ, ΟΠΩΣ ΟΙ TALMA, MLLE DUCHENOIS (ΤΡΑΓΩΔΙΑ), MLLE MARS, FLEURY (ΚΩΜΩΔΙΑ)

4 ΓΑΛΛΙΑ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΕ ΣΚΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ
ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΥΠΑΡΚΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ, ΝΕΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΜΕ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΤΟΠΙΚΟΥ ΧΡΩΜΑΤΟΣ. ΘΕΑΜΑΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΚΑΙ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ. ΔΙΠΛΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΤΑΣΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ ΣΚΗΝΙΚΑ ΚΥΡΙΑΡΧΑ ΩΣ ΤΟ 1850 ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΚΗΝΙΚΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΕΝ ΧΡΗΣΕΙ. ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΕ ΤΡΑΓΙΚΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ (ΣΥΜΒΟΛΗ TALMA) ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΝΔΥΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΩΜΩΔΙΑ. ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΙ DAGUERRE ΚΑΙ CICERI (ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΟΠΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΘΕΑΜΑΤΩΝ ΕΠΟΧΗΣ). ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ CICERI ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΤΟΝ 19ο ΑΙ.. ΠΑΝΟΡΑΜΑ (ΕΦΕΥΡΕΣΗ BARKER TO 1787) ΚΑΙ ΔΙΟΡΑΜΑ DAGUERRE. ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ. ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΕ ΦΩΤΙΣΜΟ (π. χ. ΣΕ ΝΕΑ ΟΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ 1822). ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1840 ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΤΟΞΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΑΚΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΛΗΞΕ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΟΛΕΑ.

5 ΑΓΓΛΙΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ ΘΕΑΤΡΩΝ ΣΕ ΑΓΓΛΙΑ (ΑΠΟ ΤΟ 1660: THEATER REGULATION ACT) ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1843 ΣΕ ΔΥΣΧΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΑ ΘΕΑΤΡΑ ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΚΥΡΙΑ ΘΕΑΤΡΑ ΣΕ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΜΟΝΟ ΤΟ “HAYMARKET” («ΧΕΥΜΑΡΚΕΤ») ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 1807 ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΝΕΩΝ ΘΕΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΘΕΑΤΡΩΝ ΠΟΥ ΠΕΡΕΝΕΒΑΛΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΤΑ ΕΡΓΑ (ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΕΙΔΗ BURLETTA [ΕΙΔΟΣ ΚΩΜΙΚΗΣ ΟΠΕΡΑΣ] KAI MEΛΟΔΡΑΜΑ) ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ ΓΝΩΣΤΩΝ ΕΡΓΩΝ (π. χ. ΜΑΚΜΠΕΘ) ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ Θ. ΒΡΑΔΙΑΣ ΜΕ ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑΤΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΣΟΒΑΡΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΗ ΑΔΕΛΦΩΝ KEMBLE ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ

6 ΑΓΓΛΙΑ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΟΣ W. CAPON. ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠIΣTOTHTA ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ. ΚΥΡΙΑΡΧΑ ΤΑ ΝΕΟΓΟΤΘΙΚΑ ΣΚΗΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΑΙΞΠΗΡ. ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΔΙΟΡΑΜΑΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΣΤΑΤΙΚΩΝ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΩΝ ΑΠΟ CL. STANFIELD ΤΑΣΗ ΓΙΑ IΣΤΟΡΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΕ ΤΟΜΕΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΟΥ. ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΝΤΕΚΟΡ ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΙΣΤΩΝ ΣΕ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΡΟΜΑΝΤΙΚΩΝ. ΕΛΛΕΙΨΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ ΣΕ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΩΝ. ΚΥΡΙΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ JOHN- PH. KEMBLE H ΘEATΡΙΚΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ. ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ ΑΠ’ ΑΥΤΟΝ

7 ΑΓΓΛΙΑ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΙΣΤΟΤΗΤΑ (ΒΑΣΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ) ΣΤΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ ΠΡΟΩΘΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΑΤΡΟΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟ J.-R. PLANCHÉ (ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΜΙΟΥ, 1834) ΚΑΙ ΤΟΝ CHARLES KEMBLE (ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΑΙΞΠΗΡ, 1824), ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΝ CHARLES KEAN. ΤΟ ΑΙTHMA AYTO KΑΛΛΙΕΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ 1837 ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΙΑΣΑΡΧΗ W. CH. MACREADY (AΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ) ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΙΔΙΟΥ ΕΡΓΟΥ ΑΠΟ ΤΟ 1850 (ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ) «ΚΛΑΣΙΚΟ» ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ ΥΦΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ KEMBLE ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΗΣ ΒΑΪΜΑΡΗΣ ΡOMANTΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1814 CΟΟKΕ (ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΣΤΑΣΗ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ) ΚΑΙ ED. KEAN (NEA ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ). ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ (ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟΙ ΡΟΛΟΙ ΚΑΚΩΝ).

8 ΑΓΓΛΙΑ- ΓΑΛΛΙΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ KEAN, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΗΜΟΦΙΛΩΝ ΚΑΙ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ CH. KEAN (π. χ. ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΕ Η.Π.Α.) ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ CH. KEAN ΜΕΤΑ ΤΟ 1850: ΔΙΑΝΘΙΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΙΚΑ ΘΕΑΜΑΤΑ, ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΟΣ (π. χ. του BOUCICAULT, ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ ΓΑΛΛΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ), EΠΙΔΙΩΞΗ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ, ΘΕΑΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ- ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΘΕΑΤΡΟΥ. ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ΠΡΟΣ ΦΩΤΕΙΝΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΥΠΟΒΟΛΕΙΟ ΜΕ ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥΣ. ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΕ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΚΗΝΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ V. HUGO ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΡΝΑΝΗ (HERNANI) ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΤΟ 1830.

9 ΑΓΓΛΙΑ ΣΥΜΒΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ MACREADY (ΤΡΑΓΩΔΟΣ) ΣΕ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ (π. χ. ΠΡΟΒΕΣ ΗΘΟΠΟΙΩΝ, ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ, ΝΕΑ ΕΡΓΑ) ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΝΤΑΜ VESTRIS (ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ Δ/ΝΤΡΙΑ “OLYMPIC THEATRE”, “LYCEUM”) (ΕΡΓΑ ΜΠΟΥΡΛΕΣΚ [ΥΦΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ] ΚΑΙ ΕΞΤΡΑΒΑΓΚΑΝΣΕΣ, ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΒΟΧ ΣΕΤ [ΣΚΗΝΙΚΟ ΚΟΥΤΙ] ΤΟ 1832 [ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΚΑΘΙΕΡΩΘΗΚΕ ΜΕΤΑ ΤΟ 1870], ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΣΕ ΣΚΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ, ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΕ ΕΛΑΣΣΟΝ ΔΡΑΜΑ, ΣΥΝΤΟΜΕΥΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ) ΠΡΟΣΦΟΡΑ S. PHELPS ΣΕ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΕΡΓΑ (ΑΓΝΩΣΤΑ [ΠΕΡΙΚΛΗΣ], ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ, ΜΕ ΜΙΚΡΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ, ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΕ ΣΥΝΗΘΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥΣ, ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ [ΠΟΙΟΤΙΚΩΝ] ΕΡΓΩΝ, ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΠΟΡΕΙΑΣ MACREADY) ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΦΑΣΗ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΕ ΚΥΡΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΡΟΖΑΣ ΤΟ «HAYΜΑΡΚΕΤ»

10 ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΖΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΘΕΑΤΡΟΥ 1805-1815
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ (ΚΟΜΗΣ K. BRUHL, ΣΙΝΚΕΛ) ΚΑΙ ΒΙΕΝΝΗΣ (BURGTHEATER: AMIΓΩΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΖΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1810, J. SCHREYVOGEL, PH. VON STUBENRAUCH) ΤΑΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ ΣΕ ΣΚΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ (META TO 1850) ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΜΙΟΥ ΑΠΌ ΤΟΝ J. WESS ΣΚΗΝΙΚΟ ΚΟΥΤΙ ΑΠΟ ΤΟ 1826 (ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΕΛΗ 18ου ΑΙΩΝΑ), ME ΣYXNOTHTA META TO Π. Χ. NESTROY: ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΙΔΙΟΤΡΟΠΙΩΝ (1835) ΒΕΝΤΕΤΙΣΜΟΣ KAI ΔHMOΦIΛEIΣ HΘOΠOIOI ΜΕΤΑ ΤΟ 1830 ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ (ΓΚΑΙΤΕ). ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ L. DEVRIENT (1804εξ.) KAI ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΩΣ ΤΟ 1850: ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ (ΠΟΜΠΩΔΕΣ ΥΦΟΣ) ΒΑΪΜΑΡΗΣ ΚΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΠΟΨΕΙΣ (ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ, ΥΦΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΣΚΗΝΙΚΟ) ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΟΥ L. TIECK ΑΠΟ ΤΟ 1841: ANTIΓONH (ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΡΧΑΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ) ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ (1843) ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΟΤΣΝΑΜ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΙΔΕΩΝ ΓΚΑΙΤΕ ΚΑΙ TIECK ΑΠΟ K. IMMERMANN (ΔΩΔΕΚ. ΝΥΧΤΑ)

11 ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ- ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ (MELODRAMA)
ΟΡΟΣ ΑΠΟ ΓΑΛΛΙΚΗ ΛΕΞΗ Mélodrame. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΓΧΥΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΙΤΑΛΙΚΟ ΟΡΟ MELODRAMMA (ΟΠΕΡΑ). ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ANAΓΩΓΗ ΣΕ ΓΟΤΘΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ 18ου ΑΙΩΝΑ, ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝΑΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΟΤΘΙΚΟ ΔΡΑΜΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ ΤΟΥ ΑΓΓΛΙΚΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΛΑΪΚΗΣ ΟΠΕΡΑΣ Ή ΟΠΕΡΕΤΑΣ (ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ) ΗΘΙΚΑ- ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΓΑΛΛΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ R.-Ch. GUILBERT DE PIXERECOURT ΣYΓΚΕΚΡΙMENA ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΛΟΚΗΣ, ΧΟΡΟΣ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΣΚΗΝΙΚΑ ΕΦΦΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΗΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΠΗΧΗΣΗ ΕΡΓΩΝ PIXERECOURT ΚΑΙ A. KOTZEBUE ΣΕ ΕΥΡΥ ΛΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟ. ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ. ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ

12 ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ ΒΑΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ: ΜΑΝΙΧΑΪΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟ ΤΕΛΟΣ ΠΛΟΚΗΣ
ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΕΙΔΟΣ 19ου ΑΙΩΝΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΕ ΑΓΓΛΙΑ, ΑΡΧΙΚΑ ΜΕ «ΚΛΟΠΗ» ΕΡΓΩΝ PIXERECOURT (ΣΕΛΙΝΑ Ή ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ T. HOLCROFT) ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΕΡΓΩΝ ΚΟTZEBUE ΚΑΙ ΕΓΧΩΡΙΑ ΕΡΓΑ M. G. LEWIS (ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ) ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΑ ΕΞΩΤΙΚΑ ΕΩΣ ΤΟ 1820 ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΣΕ ΑΣΤΙΚΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑ, ΜΕ ΕΓΧΩΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ (P. EGAN: ΖΩΗ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ) ΚΑΙ ΒΑΣΙΣΜΕΝΑ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ (ED. FITZBALL, ΑΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟ ΓΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΡΕΚΟΡ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ [160] ΕΡΓΟΥ ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΜΠΡΑΝΤΦΟΡΝΤ Ή Ο ΦΟΝΟΣ ΣΤΟ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ [1833]) ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΓΧΩΡΙΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟ 1830 ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ «ΚΥΡΙΩΝ» (“GENTLEMANLY”) ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΙΟ ΟΞΥΔΕΡΛΕΣ ΚΟΙΝΟ π. χ. ED. G. BULVER-LYTTON: H ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΛΥΩΝ (ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ) (1838), ΡΙΣΕΛΙΕ (1839), ΧΡΗΜΑΤΑ (1840) (ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΡΕΑΛΙΣΜΟ).

13 ΑΠΑΡΧΕΣ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΣΥΝΙΣΤΩΣΩΝ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 18ο ΑΙΩΝΑ (ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, ΕΘΝΙΚΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΕΣ) ΑΣΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ, ΑΣΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ KAI MYΘIΣTOΡHMA (S. RICHARSON, G. LILO, D. DIDEROT. G. LESSING) ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΕΡΓΩΝ- ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΝ Ζ.-Ζ. ΡΟΥΣΣΩ, HERDER ΔIAMOΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΝΕΑΡΟΥ ΒΕΡΘΕΡΟΥ (1774) (ΕΠΙΣΤΟΛΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ) ΓΚΑΙΤΕ ΠΡOΡOMANTIKO KINHMA “ΘΥΕΛΛΑ ΚΑΙ ΟΡΜΗ” (“STURM UND DRANG”) ( ) ΣΗΜΕΙΟ ΑΙΧΜΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ Η ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΕΡΓΑ FR. ΚΑΙ W. SCHLEGEL (ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΡΟΥ), NOVALIS, W. BLAKE (ΓΥΡΩ ΣΤΟ 1800) ΔΙΑΣΠΟΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΑΠΟΨΕΩΝ W. SCHLEGEL ΣΕ ΑΓΓΛΙΑ ΚΑΙ ΓΑΛΛΙΑ ΣΑΙΞΠΗΡΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ, ΡΟΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΔΡΑΜΑ ΤΕΛΙΚΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΝΕΑΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 1823

14 ΑΡΧΕΣ (ΕΝΝΟΙΕΣ) ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗΣ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ
ΙΔΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΒΑΘΥΤΕΡΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ. ΒΑΣΙΚΟΣ ΔΥΪΣΜΟΣ: ΨΥΧΗ- ΣΩΜΑ, ΦΥΣΗ-ΠΝΕΥΜΑ. ΕΦΗΜΕΡΟ-ΑΙΩΝΙΟ. ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΩΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ. ΤΑΣΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗΣ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΙΣΗΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΜΕΡΙΚΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ «ΦΥΣΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ»- ΦΥΣΗ- ΧΑΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ, ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ (ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ), ΑΙΣΘΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΚΟ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ (ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ) ΕΦΙΚΤΟΙ ΚΑΙ ΑΝΕΦΙΚΤΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΩΝ- ΟΥΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΣΤΗ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ

15 ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ- ΓΑΛΛΙΑ
ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ ΛΙΓΕΣ ΑΛΛΑ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΓΗ ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΜADAME DE STAEL DE L’ALLEMAGNE (ΠΕΡΙ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ) (ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ) (1810). ΣΥΜΒΟΛΗ STENDHAL (RACINE ET SHAKESPEARE) ( ) KAI “EIΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟΝ CROMWELL” (1827) V. HUGO. BAΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗΣ HUGO (π. χ. ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΟΥΣ ΜΕ ΑΛΛΟΚΟΤΟ).

16 ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ- ΓΑΛΛΙΑ
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ 1830 ΜΕ ΑΦΡΟΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ HERNANI (ΕΡΝΑΝΗΣ) ΤΟΥ HUGO ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΕ ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΜΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1830 ΣΥΝΤΟΜΗ ΖΩΗ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ (ΩΣ ΤΟ 1843). ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΜΙΞΗ ΤΟΥ ΜΕ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑ. AL. DUMAS père, A. de MUSSET, A.-V. de VIGNY de VIGNY (ΚΥΡΙΩΣ ΠΟΙΗΤΗΣ): ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ ΣΑΙΞΠΗΡ, ΤΣΑΤΤΕΡΤΟΝ (CHATTERTON) (1835) de MUSSET: ΑΡΧΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΕΡΓΩΝ «ΠΟΛΥΘΡΟΝΑΣ». ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΦΙΝΕΤΣΑ ΥΦΟΥΣ, ΣΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΚΑΙ ΒΑΘΟΣ ΗΘΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΜΑΡΙΒΩ. DUMAS père (ΚΥΡΙΩΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΟΓΡΑΦΟΣ): OXI IΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΟΥ. ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ, ΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑ.

17 Ο ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ, ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΩΝ ΜΠΟΥΛΒΑΡ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ (Mlle GEORGE, Mme DORVAL, J. B. DEBURAU [ΡΟΛΟΣ PIERROT], ΒΟCAGΕ, FR. LEMAITRE [Ο ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΓΚΑΜΑ], RACHEL KAI “COMEDIE FRANÇAISE”) AΓΓΛΙΚH ΠΟΙΗΣΗ (AΠΟ ΤΟ 1775 EΩΣ ΤΟ 1830) BLAKE, WΟRDSWΟRΤΗ, COLERIDGE [Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΣ], KEATS, SHELLEY, TENNYSON ΚΑΙ BYRON. ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ (ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΔΡΑΜΑ) BYRON ΜΑΝFRΕD (ΜΑΝΦΡΕΝΤ) (1817) ΚΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ SHELLEY THE CENCI (ΟΙ ΤΣΕΝΤΣΙ) (1819): ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΙΜΟΜΙΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΟΚΤΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΑΡΧΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΕΡΓΟΥ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΜΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΗΣ «ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΣΕΛΛΕΫ».

18 Ο ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΘΕΣΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ HEGEL ΚΑΙ KANT: Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΩΣ ΚΑΤΕΞΟΧΗΝ ΑΥΤΕΝΕΡΓΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ A.W. SCHLEGEL O ΠΡΩΤΟΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΑΝΤΙΘΕΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ «ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ» ΚΑΙ «ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ» ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ ΚΩΜΩΔΙΕΣ L. TIECK: ΜΟΝΤΕΡΝΟΣ ΤΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΑΤΙΡΑ ΣΤΟΝ ΡΑΣΙΟΝΑΛΙΣΜΟ «ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ» π. χ. Z. WERNER H. VON KLEIST. ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΤΟΥ ΧΟΜΠΟΥΡΓΚ (1811) ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΥΦΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ. ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΝΕΑ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΘΡΙΑΜΒΟΣ «ΗΡΩΑ» ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΙΣΧΥΟΝΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΜΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΕΡΓΟΥ. ΑΡΧΗ ΕΠΑΝΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΕΡΓΟΥ ΑΠΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΥΛΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΑΪΝΙΝΓΚΕΝ (1878). ΗΡΩΑΣ ΩΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ «ΜΟΝΤΕΡΝΑΣ» ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.

19 ΜΕΤΑΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ
ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ CHR. D. GRABBE: ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ ΕΞΠΡΕΣΙΟΝΙΣΜΟΥ, ΕΠΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ (π. χ. ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ ΚΑΙ ΦΑΟΥΣΤ, 1829) FRANZ GRILLPARZER: ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ. ΕΡΓΑ ΜΕ ΚΛΑΣΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (π. χ. ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ [1834]). ΠΝΕΥΜΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΥ ΠΑΝΙΣΧΥΡΕΣ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟ. ΝΕΟΣ ΤΥΠΟΣ ΛΑΪΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ZAUBERSTÜCK. ΗΘΟΠΟΙΟΣ KARL CARL. ΑΥΣΤΡΙΑΚΟ ΤΑΜΠΕΡΑΜΕΝΤΟ ΣΕ ΛΑΪΚΑ ΕΡΓΑ F. RAIMUND (ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ C. GOZZI) ΚΑΙ J.N. NESTROY: ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ, ΦΑΡΣΕΣ, ΠΑΡΩΔΙΕΣ, ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ. ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΣΥΓΧΡ. ΖΩΗΣ. ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΕΞΟΥΣΙΑ. EKΦΥΛΙΣΜΟΣ ΛΑΪΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΕΖΙΚΗ ΟΠΕΡΕΤΑ. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΕ ΕΡΓΑ ΜΕΤΑ ΤΟ GUTZKOW. ΚΙΝΗΜΑ ΝΕΑΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑ. ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΡΓΑ. ΕΡΓΑ FR. HEBBEL. ΗΘΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ (ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ) ΑΞΙΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΑΠΟΨΕΩΝ HEGGEL. ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΜΑΡΙΑΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ (1844).

20 ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΟ ΥΦΟΣ Β. ΟΖΕΡΟΦ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ (π. χ. ΤΡΑΓΩΔΙΑ DΜΙΤRΙ DONSΚΟΪ, 1807) AYΣΤΗΡΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ( ) ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΕΓΧΩΡΙΑΣ ΣΑΤΙΡΙΚΗΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ Β΄ ΜΙΣΟ 18ου ΑΙΩΝΑ. ALEXANDR S. GRIBOYENTOF (ΑΛ. ΓΚΡΙΜΠΟΓΙΕΝΤΟΦ): ΕΜΜΕΤΡΗ ΚΩΜΩΔ. ΣΥΜΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥ ΜΥΑΛΟ (1825, ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ 1869). ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ ΜΕ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟ ΜΟΛΙΕΡΟΥ. ALEXANDR S. PUSHKIN (ΑΛ. ΠΟΥΣΚΙΝ) (ΠΟΙΗΤΗΣ): ΜΠΟΡΙΣ ΓΚΟΥΝΤΟΥΝΟΦ (ΠΡΩΤΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΘΕΩΡΟΥΜΕΝΟ ΩΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΡΓΟ. ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΣΕ ΟΠΕΡΑ) ΜICHΑΪL LΕRMONTOF (ΜΙΧ. ΛΕΡΜΟΝΤΟΦ) (ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ): ΜΑΣΚΑΡΑΤΑ (1835, ΠΑΡΑΣΤ. ΑΠΟ ΤΟ 1852) ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΘΕΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΑ ΕΡΓΩΝ ΛΟΓΩ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΔΗΜΟΦΙΛΙΑ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ 1829 ΜΕΤΑΦΡ. ΑΜΛΕΤ ΤΟ 1837 ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΡΓΩΝ ΣΑΙΞΠΗΡ

21 ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΟΣ, ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ
ΔΗΜΟΦΙΛΙΑ COMÉDIE-EN-VAUDEVILLES. ΓΝΩΣΤΟΤΕΡΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Ο AL. PIZAREF (AΛ. ΠΙΖΑΡΕΦ). Ν. ΓΚΟΓΚΟΛ: ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ (1836) 1805: ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΕ ΜΟΣΧΑ. ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΙΑΣΟΣ ΑΠΟ ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ. ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΣΑΡΙΚΑ ΘΕΑΤΡΑ (ΣΥΝ. 3 ΣΕ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ 2 ΣΕ ΜΟΣΧΑ). ΟΙ ΘΙΑΣΟΙ ΤΗΣ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ ΜΕ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ ΑΝΟΔΟΣ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ Δ/ΝΤΗ ΔΡΑΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ ΤΩΝ ΤΣΑΡΙΚΩΝ ΘΕΑΤΡΩΝ ΑΛ. ΣΑΧΟΦΣΚΟΪ. ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1825 ΕΩΣ ΤΟ 1917. ΝΕΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΑ. Π. χ. ΜΠΟΛΣΟΪ ΤΟ 1825 ΑΥΣΤΗΡΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΤΟΥΣ ΦΥΣΙΚΟ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ ΥΦΟΣ Μ. ΣΧΕΠΚΙΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΕ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΕΙΚΟΝΑΣ ΣΥΝΟΛΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΜΑΛΙ» ΤΗΣ ΜΟΣΧΑΣ. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΕΡΓΩΝ.

22 ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΣΚΗΝΙΚΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ
ΣΚΗΝΙΚΟ ΚΟΥΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1830, ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΟΠΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΠΑΛΕΤΟΥ ΜΕ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΕΣ ΤΙΣ ΞΕΝΕΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ. ΡΩΣΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΣΥΝΘΕΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΕ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΥ.

23 O ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΥ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΕΙΤΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΑΤΟΜΟΥ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ ΤΗΣ ΕΙΤΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΕΙΤΕ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΗΘΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΈΝΑΝ ΑΝΗΘΙΚΟ Ή ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΚΟΣΜΟ ΕΙΤΕ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ FAUST ΓΚΑΙΤΕ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΡΟΜΑΝΤΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ (1790, 1806, 1808, 1828/29) (ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ- ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΦΥΣΗ, ΕΙΚΟΝΑ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ) ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΡΑΣΙΟΝΑΛΙΣΜΟΣ, ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΗ ΦΥΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΗΡΩΕΣ ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΥ ΣΧΕΣΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΜΕΣΑΙΩΝΑ, ΣΑΤΑΝΑ ΚΑΙ ΚΑΚΟ. ΣΥΝΔΕΣΗ ΣΑΤΑΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΜΗΘΕΑ (ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΑΝ.)

24 ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ- ΘETIKIΣMOΣ- «ΚΑΛΟΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΕΡΓΟ»
ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟ 1850 Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΤΑΣΗ ΓΙΑ ΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΜΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗΝ «ΩΡΑΙΑ» ΦΥΣΗ (TEΣΣΕΡΕΙΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡ.: ΩΡΑΙΟ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ, ΕΥΓΕΝΕΣ, ΑΠΛΟ) ΝΕΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΤΙΚΙΣΜΟ (ΘΕΤΙΚΗ Ή ΘΕΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ) ΤΟΥ A. COMTE. ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ- ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. «ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ» ΕΠΟΧΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΡΙΖΕΣ ΑΣΤΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΣΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ Β΄ ΜΙΣΟΥ 18ου ΑΙΩΝΑ ΠΡΩΙΜΟΤΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΑΝΤΙΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΟ «ΚΑΛΟΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΕΡΓΟ» ΤΟΥ Ε. SCRIBE KATA TO A΄ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΡΤΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΥΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΔΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ SCRIBE

25 «ΚΑΛΟΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΕΡΓΟ» KAI ΓΑΛΛΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ
ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ ΣΕ ΠΕΖΟ ΚΟΣΜΟ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ Η ΦΟΡΜΑ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ SCRIBE ΙΔΑΝΙΚΗ ΓΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ ΕΠΙΔΡΑΣΗ SCRIBE ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ SCRIBE O V. SARDOU ΣΤΟ Β΄ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ. ΜΗΧΑΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΦΟΡΜΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΤΕΧΝΗΣ. ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΠΡOOΡIΣMENA ΓΙΑ ΘΡΥΛΙΚΗ ΓΑΛΛΙΔΑ ΗΘΟΠΟΙΟ SARAH BERNARDT (π. χ. ΤΟΣΚΑ, 1887, ΘΕΟΔΩΡΑ, 1884) ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ «ΣΥΝΤΑΓΗ» SARDOU ΣΕ ΕΡΓΑ ΚΩΜΩΔΙΟΓΡΑΦΩΝ ΚΑΙ ΦΑΡΣΟΓΡΑΦΩΝ ΟΠΩΣ ΟI E. LABICHE (π. χ. ΚΑΠΕΛΟ ΑΠΟ ΨΑΘΑ ΙΤΑΛΙΑΣ, 1851, ΣΚΟΝΗ [ΣΤΑΧΤΗ] ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, 1861) ΚΑΙ G. FEYDEAU. ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥΣ ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΧΑΡΙΣ ΣΤΗΝ ΟΞΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΩΜΙΚΗ ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΟΡΤΡΑΙΤΩΝ. ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΟΠΕΡΕΤΑΣ ΓΥΡΩ ΣΤΟ ΕΡΓΑ J. OFFENBACH.

26 Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΖΩΗ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1850
ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ “COMÉDIE FRANÇAISE” ΑΠΟ ΑΛΛΑ ΘΕΑΤΡΑ, ΟΠΩΣ ΤΟ “ODEON” ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1880 ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΜΙΚΡΟΤΕΡΩΝ ΘΕΑΤΡΩΝ ΣΕ ΕΝΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΕΙΔΟΣ ΑΙΤΗΜΑ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΥΜΒΟΛΗ A. MONTIGNY (ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΘΕΑΤΡΟΥ “GYMNASE”) ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1850 ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΩΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ KAI ΣΤΗ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΗΣ. ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΘΕΑΜΑΤΩΝ (π. χ. ΑΠΟ SARDOU). ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ Ή ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ (REGISSEUR) ΑΠΟ ΘΙΑΣΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΠΑΛΙΩΝ ΣΥΝΗΘΕΙΩΝ ΣΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΚΥΡΙΩΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ, ΤΗΝ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ (π. χ. ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΕΣ). BENTETIΣMOΣ. ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΟΙ C.-B. COQUELIN, J.-SULLY MOUNET (ΤΡΑΓΙΚΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ), G. REJANNE (ΚΩΜΙΚΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ)

27 Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΖΩΗ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ KAI ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1850
ΝEΟ ΑΙΤΗΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥ- ΘΕΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ CONSERVATOIRE H EKΠAIΔEYTIKH MEΘΟΔΟΣ FR. DELSARTE (π. χ. διαχωρισμός ανθρώπινης εμπειρίας και σώματος σε τμήματα). ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΝΕΑ ΘΕΑΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΑΙΘΟΥΣΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΘΕΣΗ ΘΕΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ. ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΟΠΕΡΑ ΠΑΡΙΣΙΟΥ (CH. GARNIER), ΤΟ ΠΙΟ ΠΕΡΙΤΕΧΝΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ) ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΘΕΑΤΡΩΝ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΑΓΓΛΟΓΑΛΛΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ CH. FECHTER ΣΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ: ΣAΙΞΠΗΡIKOI ΡΟΛΟΙ ΤΟΥ. ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟΤΕΡΟ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ ΥΦΟΣ. ΟΧΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΕ ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΡΟΛΩΝ ΑΠΟ ΡΟΛΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΡΓΩΝ. ΠΡΩΤΟΠΟΡΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ H. IRVING. ΠΟΡEIΑ ΤΟΥ ΣΕ “LYCEUM” («ΛΥΚΕΙΟ») ΛΟΝΔΙΝΟΥ.

28 Η ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΧΩΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1850
KYΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΤΩΝ S. PHELPS ΚΑΙ CH. KEAN. ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΣΤΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΠΟΧΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΕΡΓΑ. ΩΣ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΣΑΙΞΠΗΡ ΠΡΟΣΕΔΩΣΕ ΘΕΑΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ. ΝΕΑ ΘΕΑΤΡΑ ΩΣ ΤΟ 1870 ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ DION BOUCICAULT ΩΣ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΜΑΝΑΤΖΕΡ (π. χ. με τη δοκιμαστική περίοδο παραστάσεων εκτός κέντρου) ΠΡΩΤΟΣ ΝΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ (1833) ΜΕ ΠΕΝΙΧΡΕΣ ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ. ΜΟΝΟ Ο BOUCICAULT ΕΙΧΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥ. ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΕ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΙΣΠΑΝΙΑ (π. χ. μικρή θεατρική παραγωγή, ανάπτυξη ελασσόνων δραματικών ειδών στην Μαδρίτη και απογευματινές παραστάσεις με διαφορετικά προγράμματα) ΘΕΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΣΑΡΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΙΙ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ( ) (π. χ. ΧΑΛΑΡΩΣΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΩΝ) ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΟ 1881.

29 Η.Π.Α. ΣΤΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΗΠΑ
ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΙΑ Ν. ΥΟΡΚΗΣ ΚΑΙ “PARΚ THEATER” Δ/ΝΣΗ ΘΕΑΤΡΩΝ ΑΠΟ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ (π. χ. ΘΕΑΤΡΟ ΛΟΝΔΡΕΖΟΥ J. WALLAK. ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ BOUCICAULT) ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ (π. χ. ΣΕ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ, ΙΛΛΙΝΟΙΣ, ΣΩΛΤ ΛΕΗΚ ΣΙΤΥ) ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΜΟΡΜΟΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΡΙΟΔΕΙΕΣ ΗΘΟΠΟΙΩΝ (π. χ. ΤΗΣ CH. CRABTREE [ΛΟΤΤΑ] ΣΕ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΥΣ ΧΡΥΣΟΘΗΡΩΝ) SHOWBOATS (ΠΛΩΤΑ ΘΕΑΤΡΑ) ΣΕ ΜΙΣΙΣΙΠΗ. ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΑΝΤΟΜΙΜΑΣ, ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΩΝ, NAUTICAL DRAMAS (ΕΙΔΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΟΣ). ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ Ο ΛΟΝΔΡΕΖΟΣ W. CHAPMAN. ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΑ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΑΤΡΙΚΑ ΘΕΑΜΑΤΑ, ΤΑ ΒΑΡΙΕΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΒΩΝΤΒΙΛ

30 ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΙΔΗ
ΟΙ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΘΕΑΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ 1850 ΚΑΙ ΩΣ ΤΟ 1890 ΗΤΑΝ Η ΦΑΡΣΑ, Η ΠΑΝΤΟΜΙΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙΣ. ΠΑΡΩΔΙΕΣ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΩΝ ΕΡΓΩΝ. ΠΑΡΑΚΜΗ ΦΑΡΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1870 ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΜΙΚΗ ΟΠΕΡΑ (π. χ. ΤΩΝ W.S. GILBERT ΚΑΙ A. SALLIVAN). METATΡOΠΗ ΦΑΡΣΑΣ ΣΕ ΣΑΤΙΡΑ. ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΕΙΔΟΣ MUSIC HALL ΑΠΟ ΤΟ 1850 ΚΑΙ ΑΝΘΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ CHARLES MORTON (ΙΜΠΡΕΣΑΡΙΟΣ). ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟ. ΣΥΜΒΟΛΗ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ΟΠΩΣ Ο ΛΕΝΟ (DAN LENO). ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ Σ’ ΑΥΤΟ, ΟΠΩΣ ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΑ, ΜΙΜΗΤΙΚΗ, ΣΚΕΤΣ. ΑΚΜΗ ΤΟΥ ΩΣ ΤΟΝ Α΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ. ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΚΑΜΨΗ ΩΣ ΒΑΡΙΕΤΕ.

31 ΑΓΓΛΟΙ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ
ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ BOUCICAULT. TEXNIKEΣ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΟΣ. Ο ΜΙΓΑΣ Ή Η ΖΩΗ ΣΤΗ ΛΟΥΙΖΙΑΝΑ (1859). ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟΥ Ο A. DALY (ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ). ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑ TOM TAYLOR (ΒΑΘΙΑ ΚΥΛΑΝΕ ΤΑ ΣΙΓΑΝΑ ΝΕΡΑ, 1855), H.J. BYRON (ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΑΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΟ ΡΕΚΟΡ ΧΙΛΙΩΝ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ, AKATAΡΡΙΠTO EΩΣ ΤΗ ΔΕΚ. ΤΟΥ 1890), T.W. ROBERTSON (ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΔΡΑΜΑΤΑ, ΚΑΣΤΑ, 1867) ΚΑΙ SIR A.W. PINERO (H ΔEYTEΡH KYΡIA TANKEΡY, 1893) ΠΡΩΤΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ ΑΠΟ A.C. MOWATT (MOΔA Ή H ΖΩΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, 1845) ΠΡΩΤΟΣ ΘΕΑΤΡΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΛΟΓΩ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ Ο BR. HOWARD (ΑΠΟ ΤΟ 1870)

32 ΓΑΛΛΟΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ
DUMAS FILS (ΔΟΥΜΑΣ ΥΙΟΣ): ΑΡΧΙΚΑ Η ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΙΣΤ. Η ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΜΕΛΙΕΣ (1849, ΠΑΡ. 1852, ΑΘΗΝΑ 1867). ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΣ ΤΟΝΟΣ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΡΓΑ «ΜΕ ΘΕΣΗ», ΟΠΩΣ Ο ΝΟΘΟΣ ΓΙΟΣ (1858) ΚΑΙ Ο ΥΠΟΚΟΣΜΟΣ (1855). ΜΕΤΑΞΥ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ. ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΘΕΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. Π.χ. ΓΥΝΑΙΚΑ ΩΣ ΣΤΥΛΟΒΑΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΗΜΕΝΕΣ ΗΘΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ. Ε. ΑUGIER: KOINΩNIKA ΚΑΙ ΔΙΑΔΑΚΤΙΚΑ ΕΡΓΑ, ΟΠΩΣ Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ (1855) ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΜΕΛΙΕΣ. ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΠΛΗΓΩΝ ΧΩΡΙΣ ΑΠΕΙΛΗ ΣΕ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣ ΙΔΕΕΣ. ΓΑΛΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΙΚΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ. FR. DE CUREL: Π. χ. ΜΕΡΤΙΚΟ ΤΟΥ ΛΙΟΝΤΑΡΙΟΥ (1898) ΚΑΙ ΝΕΟ ΕΙΔΩΛΟ (1899). E. BRIEUX: KOKKINO ΦOYΣTANI (1900). ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ.

33 ΡΩΣΟΙ ΘΕΑΤΡΙΚΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ
IVAN S. TURGENEV: ENAΣ ΜΗΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΧΗ (1855, 1872). ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ. ΕΠΑΡΧΙΩΤΙΣΣΑ (1871). ALEX. N. OSTROVSKY: Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΡΩΣΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ. ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΘΕΤΩΝ ΤΟ ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΡΩΣΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ. ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΣ ΤΣΕΧΩΦ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΑΣΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΠΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥ ΣΕ ΠΟΛΥΣΗΜΑΝΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ. Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ (Η ΜΠΟΡΑ Ή Η ΘΥΕΛΛΑ, ), ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΠΑΤΕΩΝΑ (1868). ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ: ΑL. PISEMSKI: ΜΙΑ ΠΙΚΡΗ ΜΟΙΡΑ (ΤΥΧΗ) (1859) LEV (ΛΕΩΝ) TOLSTOΥ: ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΖΟΦΟΥ (Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ) (1886, 1888 “THÉÂTRE LIBRE” ΠΑΡΙΣΙΟΥ, 1902 «ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ» ΜΟΣΧΑΣ, 1895 ΘΙΑΣΟΣ «ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ» ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ)

34 ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ
ΤΑΣΕΙΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ Β΄ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ: ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΕΡΓΑ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΜΕ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΘΛΙΒΕΡΗΣ ΚΑΙ ΖΟΦΕΡΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΥΝΟΪΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΓΙΑ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ. ΟΡΟΣ «ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ» ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΑΠΟ ΕΜ. ΖΟLA. ΕΡΓΑ ΖΟLA (ΑΠΟ ΤΟ 1865) ΩΣ ΠΙΟ ΦΙΛΟΔΟΞΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΥΓΚΕΡΑΣΜΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ. ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΑΝΑΛΟΓΗΣ ΜΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ π. χ. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ. ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΟΙ ΠΙΟ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡ. ΖΩΗ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ (1859) ΤΟΥ CH. DARWIN (ΔΑΡΒΙΝΟΥ).

35 ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΙΔΕΑΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΒΑΣΗ Η ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΑΛΛΟΥ CLAUDE BERNARD («ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ», 1865): ΝΤΕΤΕΡΜΙΝΙΣΤΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΕΠΙΡΡΟΗ ΑΠΟ ΓΑΛΛΟ ΓΙΑΤΡΟ PROSPER LUCAS ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ («ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ», 1850) ΚΑΙ ΑΠΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΘΕΤΙΚΙΣΜΟΥ HIPPOLYTE TAINE ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΟΙ BALZAC, ΑΔΕΛΦΟΙ GONCOURT, STENDHAL, FLAUBERT ΑΡΧΗ ΜΕ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΖOLA ΤΕΡΕΖΑ ΡΑΚΕΝ (1867). ΕΠΙΡΡΟΗ ZOLA ΣΕ ΕΡΓΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΟΠΩΣ ΟI GIOVANNI VERGA, ARNO HOLZ (ΚΑΙ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ), JOHANNES SCHLAF, A. STRINDBERG, G. HAUPTMANN ΣΥΝΔΕΣΗ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΥ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, KΥΡΙΩΣ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

36 ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ ΟΡΜΗ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟ ΤΟ 1870 ΩΣ ΤΟ 1900 ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΩΣ ΤΟΝ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ R. WAGNER KAI ΘΙΑΣΟΣ ΤΟΥ ΔΟΥΚΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ MEININGEN: ΠΡΩΤΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΘΙΑΣΟΣ ΠΡΟΖΑΣ ( ). ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥΣ. “THÉÂTRE LIBRE” ΤΟΥ A. ANTOINE ( ) ΕΡΓΑ ΙBSEN ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ (OI BΡΥΚΟΛΑΚΕΣ, 1881), Ε. BRIEUX (“THÉÂTRE LIBRE” ΑΠΟ ΤΟ 1892) ΚΑΙ H. BECQUE (ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ, 1882, ΠΑΡΙΖΙΑΝΑ, 1890, COMÉDIE FRANÇAISE) ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΗ ANTOINE. “THÉÂTRE ANTOINE” (1897) KAI ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Δ/ΝΤΗΣ ΤΟΥ Θ. “ODEON” (1906). ANAΠΑΡΑΓΩΓΗ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΘΕΑΤΡΟΥ 17ου ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΝΈΟ ΥΦΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ. “ΤΕΑΤΡΕ ΙΝΤΙΜ” A. GUAL ( ) ΣΤΗ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ. Θ. ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: J. ECHEGARAY (O MEΓΑΛΟΣ ΓΚΑΛΕΟΤΟ, 1881), B. P. GALDOS KAI J. BENAVENTE. ΒΕΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1850 ΜΕ ΜΕΤΡΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ. V. MARTINI (O ΣΥΖΥΓΟΣ KAI O EΡΩΜΕΝΟΣ, 1855), R. BRACCO («ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ»), G. VERGA (KABAΛAΡIA ΡΟΥΣΤΙΚΑΝΑ, 1884, ΟΠΕΡΑ ΑΠΟ MASCANI TO 1890)

37 ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΣ ΑΡΧΗ ΘΕΑΤΡΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ 1883 ΜΕ ΤΟ “DEUTSCHES THEATER”, “BERLINER THEATER”, “LESSING THEATER”. “FREIE BÜHNE” ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ( ). “FREIE VOLKSBÜHNE” “NEUE FREIE VOLKSBÜHNE”. ΣYΣTHMA ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΩΝ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ. ΣΥΜΒΟΛΗ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ. “INDEPENDENT THEATRE OF LONDON” ( ) ΜΕ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΝ JACK GREIN. ΤΕΛΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ “THÉÂTRE LIBRE” ΚΑΙ “INDEPENDENT THEATRE”. ΔΥΙΣΜΟΣ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΥ (YΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ- ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ) ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΕ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΣΠΕΡΜΑ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΣΕ ΑΡΧΗ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΝΑΤΟΥΡΑΛ. ΑΠΟ ΒΑΣΙΚΕΣ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ, ΟΠΩΣ Ο MAUPASSANT ΚΑΙ Ο HUYSSMANS ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΟΥ. ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΗ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΖΩΗΣ.

38 HERMANN SUDERMANN, ARTHUR SCHNITZLER, GEORGE BERNARD SHAW
SUDERMANN: EΠΙΔΕΞΙΟΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΥ Η ΤΙΜΗ (1889) ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ (ΜΑΓΔΑ) (1893): MΠΟΕΜΙΚΗ ΖΩΗ, ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕΛΟΔΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ SCHNITZLER: ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΟ ΚΛΙΜΑ ΠΛΗΞΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΕΖΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΑΝΑΤΟΛ (1893). ΕΠΙΡΡΟΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΠΟ ΘΕΩΡΙΑ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ S. FREUD ΚΑΙ ΑΠΟ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ. ΙΡΛΑΝΔΟΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ Β. SHAW: ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ ΙΨΕΝ ΚΑΙ ΒΑΓΚΝΕΡ. ΕΚΦΡΑΣΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΑΤΙΡΑΣ. ΓΝΩΣΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΚΑΙ «ΘΕΑΤΡΟ ΙΔΕΩΝ». ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟ. ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΑΤΟΜΟΥ ΣΕ ΕΡΓΑ ΤΟΥ. ΕΚΦΡΑΣΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ. ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΩΣ ΤΟ 1949 ΜΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ. ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΧΗΡΩΝ ΣΕ “INDEPENDENT THEATRE OF LONDON” (1892). Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ (1894) ΑΠΟ ΘΙΑΣΟ «ΦΑΡ» (“FARR”) ΜΕ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠ. HORNIMAN. ΣKANΔAΛO AΠΟ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΓΟΥΩΡΡΕΝ (1894). ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΒΙΚΤΩΡΙΑΝΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ 1907 ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΩΜΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ.

39 ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΜΠΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ
ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΩΣ ΤΟΝ Α΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ. ΗERBERT ΒΕΕRΒΟΗΜ ΤRΕΕ ( ): Δ/ΝΤΗΣ “HAYMARKET” (1887) (ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ 1873) KAI “HER MAJESTY’S THEATRE” (1897), TO ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΑΙΞΠΗΡ. ΣYNEXIΣH ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΑΝΤOINE ME AΠOKOΡΥΦΩΜΑ ΤΗ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ (1900) (ΠΑΝΩ ΑΠΟ 200 ΘΕΑΤΕΣ). ΣΧΟΛΗ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ ΑΠΟ ΑΡΧΕΣ 20ού ΑΙΩΝΑ ΩΣ Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ “ROYAL ACADEMY OF DRAMATIC ART”. ME TO ΘANATO ΤΟΥ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ. ΑΝΑΓΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ» ΣΕ ΡΩΣΙΑ. ΙΔΡΥΣΗ «ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ» ΜΟΣΧΑΣ ΤΟ 1898 ΑΠΟ ΤΟΝ C. STANISLAVSKI ΚΑΙ ΤΟΝ VL. NEMIROVITCH-DANTCHENKO. ΣΥΓΧΡONH ΘEAΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ. ΝΕΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΜΕ ΕΡΓΟ AL. TOLSTOΥ TΣAΡOΣ ΦEONTOΡ IBANOBITΣ. ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΕ ΓΛΑΡΟ Α. ΤΣΕΧΩΦ (Α. TCHEKHOV). NEA ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΟ ΤΟ 1902 ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΚΤΙΡΙΟ. ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟΥ ΤΟ 1904 ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ.

40 GERHART HAUPTMANN (ΓΚ. ΧΑΟΥΠΤΜΑΝ) (1862-1946)
ANAΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΣΕ “FREIE BÜHNE” 30 ΕΡΓΑ ΕΩΣ Β’ Π. Π. ΑΡΧΗ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΕΡΓΟ ΠΡΙΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ (1889) ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΑ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ (1890) ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ (1891) ΟΙ ΥΦΑΝΤΕΣ (1892) Ο ΑΜΑΞΑΣ ΧΕΝΣΕΛ (1897) ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ

41 ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΣΕ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟ ΑΠΟ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ
ΡΙΖΕΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥ ΣΕ ΠΟΙΗΣΗ CH. BAUDELAIRE («ΑNΘH KAKOY», ) ΑΡΧΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ST. MALLARMÉ ΚΑΙ PAUL VERLAINE ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ JEAN MOREAS (ΙΩ. ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, 1886) KYΡΙΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΑΝΩΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ ΤΟΥΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΑΝΤΙΡΕΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1890

42 ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ “THÉÂTRE D’ART” ΤΟΥ PAUL FORT ( ). ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΚΡΙΤΙΚΟΥΣ. “THÉÂTRE DE L’OEUVRE” TOY L.-M. LUGNÉ-POE ( ): ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΛΟΓΟΥ, ΑΠΛΗΣ ΚΑΙ ΥΠΑΙΝΙΚΤΙΚΗΣ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΥΦΟΣ. ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ. ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟ ΘΙΑΣΟΥ: MAURICE MAETERLINCK (ΠΕΛΛΕΑΣ ΚΑΙ ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ, 1893) ΚΑΙ ALFRED JARRY (ΥΜΠΥ (ΟΥΜΠΟΥ) ΒΑΣΙΛΙΑΣ, 1896). ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΤΙΣ COMEDIES ROSSES. ΑΛΛΑ ΕΡΓΑ JARRY (ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΘΕΑΤΡΙΚΟΤΗΤΑΣ) ΜΕ ΗΡΩΑ ΤΟΝ ΥΜΠΥ (ΥΜΠΥ ΚΕΡΑΤΑΣ, 1891 ΚΑΙ ΥΜΠΥ ΔΕΣΜΩΤΗΣ, 1900) MAETERLINCK: «ΣΤΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ». ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟΣ (1890), ΤΥΦΛΟΙ (1890), ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΠΙΤΙΟΥ (1894). ΣΚΗΝΕΣ ΣΙΩΠΗΣ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΥΠΑΡΞΗΣ, ΕΝΤΟΝΟΤΕΡΗ ΔΡΑΣΗ. ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ. JARRY: ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΕΡΓΟ ΩΣ ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΣ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ. ΣΥΡΑΝΟ ΝΤΕ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ ΤΟΥ ED. ROSTAND (1897). ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ O KOKΛEN. ΚΥΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ ΓΑΛΛΙΚΟΥ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΥ ΕΜΜΕΤΡΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ.ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ.

43 ΕΡΡΙΚΟΣ ΙΨΕΝ (Η. ΙΒSΕΝ) (1828-1906)
26 ΙΣΤΟΡΙΚΑ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ 1848 ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΔΑΝΟ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΟ A. G. OELENSCHLAEGER (ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΑ), ΣΑΙΞΠΗΡ ΚΑΙ SCRIBE. ΟΡΙΑ ΙΔΙΟΤ. ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ. ΑΨΟΓΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ, ΑΥΣΤΗΡΑ ΛΟΓΙΚΗ ΔΟΜΗ, ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ, ΠΛΟΥΤΟΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΩΝ ΗΡΩΩΝ ΚΑΙ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ, ΠΡΟΒΟΛΗ ΑΞΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗ ΔΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ (π. χ. ΜΠΡΑΝΤ, 1866, ΠΕΕΡ ΓΚΥΝΤ, 1867) ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΕΜΜΕΤΡΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ (π. χ. ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, 1877, ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΣΠΙΤΟ, 1879, ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ, 1881, ΕΝΑΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ,1882). ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΤΑΡΑΧΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ «ΔΡΑΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ». ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ ΗΘΙΚΗΣ. ΔΗΜΙΟΥΡΓIA MIAΣ ΝΕΑΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ. ΒΑΡΟΣ ΣΕ ΨΥΧΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ, ΠΟΥ ΔΙΑΠΛΕΚΕΤΑΙ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (ΟΡΑΜΑ ΖΩΗΣ) ΣΤΑ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ (π. χ. ΑΓΡΙΟΠΑΠΙΑ, 1884). ΝΟΡΒΗΓΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΜΠΓΕΡΝΣΟΝ (B. BJORNSON) ( ). ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΕΣ ΜΕ ΙΨΕΝ.

44 AYΓΟΥΣΤΟΣ ΣΤΡΙΝΤΜΠΕΡΓΚ (A. STRINDBERG) (1849-1912)
ΠΟΛΥΜΑΘΗΣ (ΖΩΓΡΑΦΟΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ) ΚΑΙ ΠΟΛΥΓΡΑΦΟΤΑΤΟΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ (π. χ. ΔΙΗΓΗΜΑ) ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ( ) ΕΡΓΑ Α΄ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ: BIΟΓΡΑΦΙΚΑ. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ Β΄ ΔΕΚΑΕΤΙΑ: ΤΕΣΣΕΡΑ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΑ (ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ, ΠΑΤΕΡΑΣ, ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΖΥΛΙ, ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ) Γ΄ ΔΕΚΑΕΤΙΑ: ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΑ ΤΕΛΟΥΣ 19ου ΑΙΩΝΑ (π. χ. ΕΡΡΙΚΟΣ Ο ΙΔ΄) Δ΄ ΔΕΚΑΕΤΙΑ: ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ (1901), ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟΤΕΡΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ. ΣΥΜΒΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΑ. ΕΡΓΑ ΔΩΜΑΤΙΟΥ: ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΑ ΕΡΓΑ. Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ (1908), Ο ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ (1907).

45 ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΟΦ (A. TCHEKHOV) (1860-1904)
ΑΡΧΗ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥ ΜΕ ΣΚΕΤΣ-ΒΩΝΤΒΙΛ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΕΡΓΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΥΠΡΑΚΤΟΥ ΕΡΓΟΥ Ο ΙΒΑΝΩΦ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ ΤΟ 1887. ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΓΛΑΡΟΥ ΣΕ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ ΤΟ 1896 ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΕ «ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ» ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1904 (Ο ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟΣ). ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ ΣΕ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟΥ ΜΙΑΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΕΙΣ ΓΑΜΟΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΤΟΠΟΥΛΟ ΤΟ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ ΑΠΟ ΑΡΧΕΣ 20ού ΑΙΩΝΑ.