Ερευνητική εργασία: Μαύρες στιγμές στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Παρουσίαση με θέμα: "Ερευνητική εργασία: Μαύρες στιγμές στους Ολυμπιακούς Αγώνες."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Ερευνητική εργασία: Μαύρες στιγμές στους Ολυμπιακούς Αγώνες

2 Εισαγωγή: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αθλητική διοργάνωση πολλών αγωνισμάτων που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Η καταγωγή των αγώνων είναι από την Αρχαία Ελλάδα, και έχουν αναβιωθεί από τον Γάλλο βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν και τον Δημήτριο Βικέλα στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι Αγώνες της Ολυμπιάδας, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί, τελούνται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1896 και μετά, με εξαίρεση τις χρονιές κατά τη διάρκεια των Παγκόσμιων πολέμων. Το 1924 άρχισαν οι ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες και οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί, για χειμερινά αθλήματα. Από το 1994 οι χειμερινοί αγώνες δεν γίνονται πια την ίδια χρονιά με τους Θερινούς Ολυμπιακούς.

3 Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της ναζιστικής Γερμανίας  Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1936 αποφασίστηκε να διεξαχθούν στο Βερολίνο αποτελώντας την τέλεια ευκαιρία για τον Χίτλερ να δείξει στον κόσμο πόσο αποτελεσματική ήταν η ναζιστική Γερμανία. Ήταν επίσης μια εξαιρετική ευκαιρία για τους Ναζί να αποδείξουν στον κόσμο την αλήθεια για την «Ανώτερη Φυλή». Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Βερολίνου έδωσαν στους Ναζί τη δυνατότητα να επιδειχθούν στον κόσμο, καθώς 49 χώρες συμμετείχαν, συνοδευόμενες από διάφορα μέσα ενημέρωσης. Για τον υπουργό Προπαγάνδας Γιόσεφ Γκέμπελς ήταν το τέλειο σενάριο.  Ο Χίτλερ απηύθυνε κάλεσμα προς τη νεολαία του κόσμου να συμμετάσχει στους Αγώνες – εκτός βέβαια από τους Μαύρους και τους Εβραίους αρχικά. Το Βερολίνο είχε «καθαριστεί» επίσης από τους Ρομά, οι οποίοι είχαν σταλεί σε ειδικό στρατόπεδο συγκέντρωσης.

4  Τελικά, την 1η Αυγούστου του 1936, 4.000 περίπου αθλητές θα παρελάσουν μαζί με τη χιτλερική νεολαία, τους ήχους της όπερας Tannhäuser του Wagner, το γερμανικό ύμνο και τον ύμνο του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, που θα ακουστεί 480 φορές κατά τη διάρκεια των Αγώνων.  Οι αντισημιτικές αφίσες που έβλεπες παντού στους δρόμους της Γερμανίας πριν τους Αγώνες είχαν εξαφανιστεί. Πινακίδες που έγραφαν «Οι Εβραίοι δεν είναι ευπρόσδεκτοι εδώ» δεν ήταν πλέον ορατές, υπό τον κίνδυνο διεθνούς μποϊκοτάζ. Όλα είχαν ετοιμαστεί έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ότι οι Αγώνες θα κυλούσαν ομαλά και δεν θα προκληθεί καμία αναστάτωση.

5  Ο σταρ της αθλητικής ομάδας της ναζιστικής Γερμανίας ήταν τότε ο Lutz Lang, ένας εξαιρετικός δρομέας μεγάλων αποστάσεων, που ταίριαζε εύκολα στην εικόνα του ξανθού, γαλανομάτη της «άριας φυλής». Ωστόσο, ο πιο διάσημος αθλητής της επόχής σε ολόκληρο τον κόσμο ήταν ο Jesse Owens από τις ΗΠΑ, ένας Αφροαμερικανός και συνεπώς, βάσει της ιδεολογίας των Ναζί, κατώτερος των αθλητών της γερμανικής ομάδας. Ο «φυλετικά κατώτερος» Owens κατάφερε όμως να προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στη ναζιστική Γερμανία, κερδίζοντας συνολικά τέσσερα χρυσά μετάλλια: στα 100μ., στα 200μ., στο άλμα εις μήκος και στην σκυταλοδρομία 4 x 100μ. Στη διάρκεια των Αγώνων έσπασε 11 ολυμπιακά ρεκόρ και κέρδισε τον Lutz Lang. Ο Lang ήταν ο πρώτος του συνεχάρη τον Owens μετά το τέλος του Αγώνα. Υπήρχαν 10 Αφροαμερικανοί στην ομάδα των ΗΠΑ, οι οποίο κέρδισαν 7 χρυσά μετάλλια, 9 ασημένια και 3 χάλκινα. Ο Χίτλερ αρνήθηκε να περάσει το χρυσό μετάλλιο στο λαιμό του Owens.  «Οι Αμερικανοί θα έπρεπε να ντρέπονται που αφήνουν Νέγρους να κερδίζουν μετάλλια για εκείνους. Δεν θα δώσω το χέρι μου σε αυτό τον Νέγρο... θεωρείτε πραγματικά πως θα επιτρέψω στον εαυτό μου να δώσει το χέρι του σε έναν Νέγρο», φέρεται να είπε ο Χίτλερ μετά τη νίκη του Owens στα 100μ.

6

7 1972, Μόναχο: Η επίθεση του "Μαύρου Σεπτέμβρη"  Παλαιστίνιοι τρομοκράτες της οργάνωσης "Μαύρος Σεπτέμβρης" επιχειρούν επίθεση στο κατάλυμα "31" της Ισραηλινής αποστολής στο Μόναχο.Σκοτώνουν δύο επί τόπου και συλλαμβάνουν 9 αθλητές και μέλη της αποστολής ως ομήρους. Οι τρομοκράτες απαιτούν την άμεση απελευθέρωση 234 Παλαιστινίων, που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές και των Αντρέας Μπάαντερ & Ούλρικ Μέινχοφ, ιδρυτών του γερμανικού "Κόκκινου Στρατού".

8  Η οργάνωση ονομάστηκε "Μαύρος Σεπτέμβρης", με αφορμή των διωγμό συμπατριωτών τους από τα χριστιανικά χωριά Ικριτ και Μπίραμ από την παραστρατιωτική ισραηλινή οργάνωση Haganah. Λέγεται ότι οργάνωση νεοναζί ήταν αυτή που τροφοδότησε με βαρύ οπλισμό τους Παλαιστίνιους.

9  Οι Ολυμπιακοί Αγώνες διακόπτονται και το ίδιο βράδυ οι Παλαιστίνιοι με τους ομήρους μεταφέρονται στην αεροπορική βάση του Φίρστενφελντμπρουκ. Εκεί έπειτα από ανταλλαγή πυρών σκοτώνονται 5 από τα 8 μέλη του "Μαύρου Σεπτέμβρη", οι εννιά όμηροι και ένας Γερμανός αξιωματικός της Αστυνομίας.  Οι υπόλοιποι 3 τρομοκράτες συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν στην Δυτική Γερμανία, αλλά αφέθησαν ελεύθεροι στις 29 Οκτωβρίου του 1972, μετά την αεροπειρατεία που έκαναν Παλαιστίνιοι στην πτήση "615" της Lufthansa. Το Ισραήλ απάντησε στην απελευθέρωση των τριών με δύο επιχειρήσεις, τις Spring of Youth και Wrath of God, σκοτώνοντας Παλαιστινίους ως ύποπτους για εμπλοκή στη Σφαγή του Μονάχου.

10 1968, Μεξικό: Οι υψωμένες γροθιές των Σμίθ και Κάρλος. Πρόκειται δίχως αμφιβολία για την απονομή που έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό των περισσότερων. Οι Τόμι Σμίθ και Τζόν Κάρλος ύψωσαν τις γροθιές τους, με τα δερμάτινα μαύρα γάντια, στην απονομή μεταλλίων των 200 μέτρων στην Ολυμπιάδα του Μεξικό το 1968 και έμειναν ιστορία. Οι δυο τους επέλεξαν αυτόν τον τρόπο για να διαμαρτυρηθούν για τον ρατσισμό που επικρατούσε στη χώρα τους και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που ακόμα και τότε δεν τηρούνταν όπως έπρεπε. Είχαν συμφωνήσει να σηκώσουν ψηλά το χέρι με τον χαιρετισμό που συμβολίζει την "Μαύρη Δύναμη". Ο αστικός μύθος έλεγε πως ο Κάρλος είχε ξεχάσει στο Ολυμπιακό χωριό τα γάντια του και του δάνεισε το αριστερό του ο Σμίθ, γι’ αυτό και σήκωσαν διαφορετικό χέρι.

11  Αργότερα ο Τόμι Σμίθ αποκάλυψε πως αυτός σήκωσε το δεξί χέρι ως "Black Power" ενώ ο Κάρλος το αριστερό για να συμβολίσει την ενότητα των μαύρων. Επίσης ο δεύτερος σε εκείνη την κούρσα, Πίτερ Νόρμαν, είχε στηρίξει και εκείνος την κίνηση των δύο συναθλητών του φορώντας και αυτός μια κονκάρδα του Ολυμπιακού σχεδίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εξέφραζε έτσι και τη δυσφορία του για την – τότε- πολιτική της χώρας του με στόχο μια "λευκή" Αυστραλία.  Στα αξιοσημείωτα είναι και το γεγονός ότι ελάχιστοι θυμούνται ότι σε εκείνον τον τελικό των 200μ. είχε συμβεί κάτι πρωτοφανές. Ο Τόμι Σμίθ έτρεξε την απόσταση σε 19.83 επίδοση που αποτελούσε παγκόσμιο ρεκόρ και έγινε ο πρώτος αθλητής στην ιστορία που κατέβηκε από τα 20’’ στο διακοσάρι.

12 1980, Μόσχα: Το μποϊκοτάζ που δεν οδήγησε πουθενά Οι Αγώνες του 1980 στη Μόσχα γίνονται υπό τη σκιά του Ψυχρού πολέμου. Οι ΗΠΑ οδήγησε 65 χώρες να μποϊκοτάρουν τους Αγώνες εξαιτίας της εισβολής των Ρώσων στο Αφγανιστάν ένα χρόνο νωρίτερα. Έτσι, μόνο ογδόντα χώρες εκπροσωπήθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ενώ μεγάλη ήταν η μείωση και στον αριθμό των αθλητών αφού από τις 10.000 που αναμένονταν πήγαν περίπου 6.000. Φυσικά, όπως συμβαίνει πάντοτε σε τέτοιες περιπτώσεις αρκετές σχέσεις χωρών δοκιμάστηκαν. Υπήρχαν ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων του αθλητισμού το οποίο τόνιζε πως η απόφαση του μποϊκοτάζ τους μόνους που τιμωρεί είναι τους αθλητές αφού εκείνοι είναι που επί χρόνια προετοιμάζονται για να συμμετάσχουν στους Αγώνες. Έτσι, σύμμαχοι των ΗΠΑ όπως η Μεγάλη Βρετανία και η Αυστραλία έστειλαν τους αθλητές τους στη Μόσχα με τις Ολυμπιακές τους Επιτροπές να τίθενται ενάντια στις Κυβερνήσεις των χωρών τους. Αντιδράσεις για τη συγκεκριμένη κίνηση των ΗΠΑ υπήρξαν και στο εσωτερικό. Μάλιστα, η Κυβέρνηση έφτασε στο σημείο να απειλήσει ανοικτά όποιον αθλητή ήθελε να συμμετάσχει τονίζοντας ότι θα του πάρει το διαβατήριο. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι παρά το μποϊκοτάζ οι Ρώσοι συνέχισαν τον πόλεμο με το Αφγανιστάν μέχρι και το 1989.

13 1980/1984: ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση μποϊκοτάρουν τους Αγώνες  Λόγω της εισβολής της Σοβιετικής Ένωσης στο Αγφανιστάν το 1979, οι Ηνωμένες Πολιτείες και ένας συνασπισμός άλλων έξι χωρών μποϊκοτάρει τους Αγώνες της Μόσχας το 1980. Η Μάργκαρετ Θάτσερ συμφώνησε, αλλά η βρετανική Ολυμπιακή Επιτροπή επέτρεψε στους αθλητές να αποφασίσουν οι ίδιοι εάν θα μεταβούν ή όχι στη Μόσχα. Η ίδια η Θάτσερ πίεσε τον Σεμπάστιαν Κόε να μην συμμετάσχει, μα ο Βρετανός πήγε για να κερδίσει το χρυσό στα 1.500 μέτρα.  Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Σοβιετική Ένωση και πάνω από μια ντουζίνα άλλες χώρες ανταποκρίθηκαν στο μποϊκοτάζ των Ολυμπιακών Αγώνων του 1984 στο Λος Άντζελες

14 Παραβίαση τον Παραολυμπιακό νόμο - Σίδνεϊ 2000  Η ισπανική ομάδα μπάσκετ που έλαβε μέρος στους Παραολυμπιακούς του Σίδνεϊ, κέρδισε το χρυσό και κόσμησε αρκετές μέρες τα πρωτοσέλιδα της χώρας. Το κακό βέβαια ήταν ότι ο κόσμος άρχισε να τους αναγνωρίζει γιατί δεν ήταν πλέον διάσημοι. Μάλιστα βγήκε στη φόρα ότι 15 από τους 200 συνολικά της ισπανικής παραολυμπιακής αποστολής δεν ήταν ανάπηροι !

15 1972: Ο ψυχρός ‘’πόλεμος’’ στο παρκέ - Μόναχο  Η ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ έφτασε στο Μόναχο το 1972 αήττητη έχοντας κερδίσει τα 7 προηγούμενα ολυμπιακά τουρνουά και με ένα συνεχόμενο σερί 63 νικών. Στον τελικό αντιμετώπισε την σκληροτράχηλη Σοβιετική Ενωση. Οι Αμερικάνοι πέρασαν μπροστά 50-49 ένα δευτερόλεπτο πριν τη λήξη, αλλά επειδή υπήρξε μπέρδεμα με το χρονόμετρο, η γραμματεία έδειξε πως μένουν τρία δευτερόλεπτα για την τελευταία επίθεση των Σοβιετικών. Η μπάλα έφυγε άουτ και οι Αμερικανοί άρχισαν τους πανηγυρισμούς. Ομως ο διαιτητής διέταξε επανάληψη της φάσης γιατί το χρονόμετρο δεν είχε « τρέξει » καθόλου όταν ξεκίνησε η επίθεση των Σοβιετικών. Μέσα στον πανικό ο Σεργκέι Μπέλοφ με καλάθι στη λήξη διαμόρφωσε το τελικό 51-50 για τη Σοβιετική Ενωση ! Η απόλυτη αδικία για τους Αμερικάνους, οι οποίοι δεν πήγαν καν στην απονομή να πάρουν τα (αργυρά) μετάλλιά τους.

16 Ιωάννα Ντούφα Γιώργος Παπακωνσταντίνου Ραφαήλ Σταφυλίδης Φιλιώ Σαραντοπούλου Φωτεινή Τσακάλου