ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ PROJECT Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ.

Παρουσίαση με θέμα: "ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ PROJECT Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ PROJECT Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ

2 ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Γεννήθηκε το 1877 στο Καρπενήσι. Το 1890 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Γράφτηκε στην Ιατρική αλλά δεν αποφοίτησε. Σε ηλικία 16 ετών άρχισε να γράφει στην εφημερίδα «Ακρόπολις». Το 1898 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή του. Το 1904 έγινε μέλος της εταιρείας «Η Εθνική Γλώσσα» με στόχο την υπεράσπιση της δημοτικής. Το 1912 διετέλεσε Νομάρχης, θέση από την οποία αντέδρασε στον αφορισμό του Βενιζέλου. Το 1918 έγραψε «Τα ψηλά βουνά» ως αναγνωστικό της Γ’ Δημοτικού. Το 1938 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών όπου υπέβαλε την πρώτη του εισηγητική έκθεση στη δημοτική. Πέθανε το 1940.

3 ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΑΣΗ Το δάσος αποτελεί τη σπονδυλική στήλη της οικολογικής ισορροπίας του χερσαίου περιβάλλοντος και δεν μπορεί να εννοηθεί προστασία της φύσης χωρίς προστασία του δάσους. Η χώρα μας μπορεί να μην έχει μεγάλο ποσοστό δασοκάλυψης - η οποία φθάνει το 26,5% -εμφανίζει όμως πολύ μεγάλη ποικιλία δασικών οικοσυστημάτων, την μεγαλύτερη στην Ευρώπη. Η μεγάλη αυτή ποικιλία οφείλεται στην πολύ πλούσια χλωρίδα, στην ποικιλία κλιματικών τύπων – από το καθαρά μεσογειακό ως το καθαρά ηπειρωτικό κλίμα -, στην ορογραφική διαμόρφωση (η Ελλάδα είναι μια κατεξοχήν ορεινή χώρα, με 42 κορυφές πάνω από τα 2000 μέτρα), στη μεγάλη ποικιλία γεωλογικών σχηματισμών και πετρωμάτων, στην ποικιλία εδαφικών τύπων, στην ιστορική και πολιτιστική εξέλιξη, στην οικονομική και κοινωνική δομή της χώρας. Η Ελλάδα είναι κατεξοχήν χώρα δρυοδασών: το 44% των δασών είναι δρυοδάση, που με κατάλληλη καλλιέργεια μπορούν να καταστούν τα πολυτιμότερα δάση μας.

4 …συνέχεια Τα δάση της οξιάς είναι από τα ωραιότερα δάση της χώρας μας. Στις ζώνες επαφής με άλλες φυτοκοινωνίες δημιουργούν ζώνες σπάνιας ομορφιάς με είδη Πεύκης, ελάτης, σημύδας και αγριολεύκης. Στην Ελατιά της Ροδόπης, εμφανίζεται η ερυθρελάτη, λείψανο της παγετώδους εποχής. Μαζί με την οξιά και την ελάτη δημιουργεί ένα από τα καλύτερα διατηρημένα παρθένα δάση της Ευρώπης και το πιο πλούσιο οικολογικά, μαζί με τα αρπακτικά είδη (αρκούδα, λύκος, λίγκας) που αποτελούν την κορυφή της τροφικής πυραμίδας. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ Κάθε χρόνο στην Ελλάδα χάνονται στη θάλασσα από τη διάβρωση τεράστιας ποσότητες γόνιμου εδάφους. ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ Μόνο το δάσος μπορεί να συγκρατήσει το νερό της βροχής, εμπλουτίζοντας τις υπόγειες δεξαμενές και πηγές. Δέκα στρέμματα δάσους με βάθος εδάφους μέχρι ενός μέτρου μπορούν να συγκρατήσουν 2 εκατομμύρια λίτρα νερού.

5 …συνέχεια ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ Με την προστασία των γεωργικών καλλιεργειών από τις πλημμύρες η εθνική οικονομία εξοικονομεί μεγάλα ποσά. Μόνο το δάσος μπορεί να σταματήσει τις πλημμύρες. ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ -Το δάσος αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα στη δημιουργία υγιεινού περιβάλλοντος :μετριάζει τις ακραίες θερμοκρασίες και συμβάλλει στη δημιουργία υγιεινού κλίματος, φιλτράρει τον αέρα και απορρυπαίνει την ατμόσφαιρα. -Δέκα στρέμματα δάσους κωνοφόρων υπολογίζεται ότι συγκρατούν 32 τόνους σκόνης και απορροφούν 250 κιλά διοξειδίου του θείου και άλλων ρύπων της ατμόσφαιρας. -Το δάσος εμποδίζει την ανατροφή των θερμοκρασιών στην ατμόσφαιρα και τη δημιουργία “νέφους”, ενώ περιορίζει σημαντικά και την ηχορρύπανση: μια λωρίδα δάσους πλάτους 100 μέτρων μειώνει κατά 30- 40 % το θόρυβο. -Το δάσος μειώνει κατά πολύ την ραδιενέργεια.

6 ΒΟΥΝΑ ΔΕΣΦΙΝΑΣ Αλμυρός Βράχοι Δανιήλ Θωμά το Κούτπο Μεγάλο πλάι Μοναχό χωράφι Αλογόραχη Γλαβόγιαννος Έλατα Κεφαλή Μεσινό Κουμούλι Τροβολάς

7 Αλμυρός

8 Βράχοι

9 Δανιήλ

10 Θωμά το Κούτπο

11 Μεγάλο πλάι

12 Μοναχό Χωράφι

13 Αλογόραχη

14 Γλαβόγιαννος

15 Έλατα

16 Κεφαλή

17 Μεσινό κουμούλι

18 Τροβολάς

19 ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΟΥ Μια παρέα παιδιών ο Ανδρέας, ο Κωστάκης, ο Φάνης, ο Φουντούλης, ο Πάνος, ο Αλέκος, ο Δημητράκης, ο Καλλογιάννης και άλλοι μόλις τελειώσουν το δημοτικό σχολείο θα ξεκινήσουν για «διακοπές» στα ψηλά βουνά. Μόνο που δεν είναι απλά διακοπές, είναι άσκηση ζωής, είναι αναβαθμός για να κατανοήσουν την φύση και την οργάνωση μιας κοινωνίας, είναι πεδίο για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τις δυνατότητές τους για να κοινωνικοποιηθούν, να δουν τον πραγματικό και απλό κόσμο. Μαθαίνουν τη δύσκολη αλλά όμορφη ζωή και την αιωνιότητα των βουνών, τις λαϊκές παραδόσεις και τις προκαταλήψεις των απλών ανθρώπων, τις τέχνες και τις επινοήσεις των άγριων ζώων Όλα ξεκινούν με το γράμμα του Ανδρέα το οποίο σήμαινε την έναρξη της ανάβασης στο βουνό. Έτσι, η ΣΤ' Δημοτικού ξεκινάει για το ταξίδι τους. Κατά την ανάβασή τους τα παιδιά χαρακτήριζαν το όμορφο τοπίο που έβλεπαν και είχαν ενθουσιαστεί και, καθώς τα μουλάρια σταμάτησαν στη βρύση, τα παιδιά βρήκαν την ευκαιρία να φάνε. Καθώς τρώγανε ένας καλός άνθρωπος τους είπε την ιστορία εκείνης της βρύσης. Αφού άκουσαν την ιστορία και ξεκουράστηκαν,ξεκίνησαν να πάνε προς τις καλύβες τους και πέρασαν την πρώτη τους νύχτα στις μικρές τους καλύβες. Βαθύς ο ύπνος, τα άστρα και ο θόρυβος της «άγριας δύσης» αφήνει ξάγρυπνους τους νεαρούς ταξιδιώτες… Μία μέρα ο Δήμος και ο Φάνης πήγαν στους Βλάχους. Στην προσπάθειά τους να βρουν το δρόμο χάθηκαν στο μονοπάτι. Στο χαμό τους βρέθηκε ένα άγριο σκυλί που τους φοβέριζε και ήταν έτοιμο να τους επιτεθεί. Ένα βλαχόπουλο έτρεξε προς το σκύλο και τον καθησύχασε. Το βλαχόπουλο πήρε τα παιδιά και τα οδήγησε στην καλύβα του, όπου γνώρισαν την αδερφή του βλαχόπουλου,την Αφρόδω, η οποία ξεκίνησε να τους μιλάει για την ζωή της, τη σχέση της με τη φύση και το επάγγελμά της. Αφού κάθισαν αρκετή ώρα πήγαν στους Βλάχους. Όταν γύρισαν στις καλύβες είδαν να βγαίνει αχνός από τη μεγάλη κατσαρόλα…

20 …συνέχεια Τα παιδιά μαγείρευαν για το πρώτο συσσίτιο το οποίο ήταν το πιο νόστιμο φαγητό. Τα παιδιά βαλαν μπρός να ξεκινήσουν την δικιά τους κοινότητα, αλλά για να αναπτυχθεί η κοινότητα βασικός παράγοντας ήταν οι σχέσεις με τα άλλα χωριά. Έτσι, τα παιδιά αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν δρόμο για να διευκολυνθεί η συγκοινωνία με ένα μικρό χωριουδάκι. Αφού έφτασαν στο Χλωρό, προμηθευτήκαν εργαλεία για να ξεκινήσουν την κατασκευή του δρόμου. Και έτσι έγινε η δουλειά. Μετά από δυσκολίες τα παιδιά τελείωσαν το έργο τους και το κοίταζαν καμαρωτά... Τα μεσάνυχτα μια αλεπού έκανε την επίσκεψή της στις καλύβες των παιδιών. Έπειτα, έκανε επίσκεψη και στο κοτέτσι, άρπαξε δύο κότες και τις έφαγε. Την επόμενη μέρα τα παιδιά συνειδητοποίησαν τι είχε συμβεί και σκέφτηκαν ότι θα ήταν καλό να υπήρχε ένας φύλακας για το κοτέτσι. Ένας καλός φύλακας είναι ο σκύλος. Αφού τα παιδιά τελείωσαν την κατασκευή του δρόμου έπρεπε να επιστρέψουν τα εργαλεία πίσω στο Χλωρό. Έτσι ξεκίνησαν να πάνε στο Χλωρό. Εκεί είδαν τον Ζαβοπαναγή να τσακώνεται με άλλους τέσσερις χωριανούς για το ποιός θα διορθώσει τον δρόμο. Έτσι, τα παιδιά πήγαν κρυφά και διόρθωσαν τον δόμο, χωρίς να ήταν δικιά τους ωφέλεια μόνο και μόνο για να μην τσακώνονται οι χωριανοί. Αφού επιτέλους τελείωσαν έπρεπε να πάνε τα εργαλεία στο Χλωρό αλλά ακόμα μια στάση μπήκε στο δρόμο τους. Η γριά Χάρμαινα άρχισε να τους μιλάει για τον εξοργισμένο, μαύρο Αράπη που ζούσε στον αραποβράχο. Ύστερα από λίγες μέρες τα παιδιά συνάντησαν τον Λάμπρο ο οποίος έβοσκε το κοπάδι του και, αφού μιλάγανε, τους έδειξε κάποια γράμματα που είχε γράψει. Τα παιδιά προσπάθησαν να του μάθουν τα γράμματα και ο Λάμπρος υπάκουγε σαν καλός μαθητής. Καθώς έκανε μάθημα με τα παιδιά σήκωσε το κεφάλι του και είδε ότι τα γίδια του είχαν χαθεί. Μετά από πολύ τρέξιμο, σφύριγμα και πετροβόλημα, ο Λάμπρος βρήκε το κοπάδι του. Έτσι τα παιδιά τον πήραν και τον πήγαν στο δάσκαλο Δημήτρη για να συνεχίσει εκεί το διάβασμα.

21 …συνέχεια Ένας γέρος τσέλιγκας με χιλιάδες πρόβατα, ο Γέρο Θανάσης, ήταν 80 χρονών αλλά ολόισιος. Αν και αγράμματος ήταν πολύ έξυπνος. Επισκέφτηκε τις καλύβες των παιδιών και πήρε μαζί του μία γαλατόπιτα και τον σκύλο του τον Γκέκα. Τα παιδιά παίζανε συνέχεια με τον Γκέκα και όταν ήρθε η ώρα να φύγει με τον γέρο- Θανάση δεν ήθελε να πάει.Έτσι, ο Γεροθανάσης χάρισε τον Γκέκα στα παιδιά. Τα παιδιά βαλαν το Γκέκα φύλακα του κοτετσιού … Ένας άλλος γέρος ο Κώστας ήταν τραυματισμένος και αναγκάστηκε να καθίσει εκεί. Έτσι είπε στα παιδιά για τους Πουρναρίτες. Τα παιδιά μόλις άκουσαν ότι ρημάζουν τα πεύκα και γκρεμίζουν τα έλατα για το ρετσίνι έτρεξαν στο Μικρό Χωριό για να βρουν δασοφύλακες. Ο γέρο Κώστας τους οδήγησε στα πληγωμένα πεύκα. Όλα τα πεύκα ήταν σφαγμένα για τις λίγες δραχμές που θα κέρδιζαν οι Πουρναρίτες. Μετά από αυτό το θέαμα τα παιδιά αποφάσισαν να βάλουν τέλος σε αύτη την τραγωδία κι έτσι μπήκαν από μόνοι τους δασοφύλακες. Εφοδιάστηκαν με σφυρίχτρες και περίμεναν τον εχθρό. Όταν εμφανίστηκε και πήγε να κάνει την πρώτη τσεκουριά ακούστηκαν από το σκοτάδι δεκαπέντε σφυρίχτρες. Οι εχθροί φοβήθηκαν κι έφυγαν. Επιτέλους κατάλαβαν ότι δεν έπρεπε και δεν μπορούν να γυμνώνουν το δάσος. Μία από τις επόμενες ημέρες τα παιδιά αποφάσισαν να πάνε στον Μύλο. Αφού πήγαν και ήρθε η ώρα να γυρίσουν συνειδητοποίησαν ότι ο Φάνης δεν ήταν πλέον μαζί τους. Τον έψαχναν για αρκετή ώρα αλλά δεν τον έβρισκαν. Έτσι αποφάσισαν να πάνε στις καλύβες και να ειδοποιήσουν τους υπόλοιπους. Ο Φάνης είχε παρασυρθεί από την υπέροχη θέα και καθόταν σε ένα βράχο. Προσπάθησε να βρει τον δρόμο αλλά χάθηκε. Έτσι πέρασε την νύχτα του εκεί. Την επόμενη μέρα αφού τα παιδιά ξεκίνησαν εκστρατεία για να τον βρουν, στο τέλος τον βρήκαν. Ο Φάνης τους έδειξε τον βράχο και επειδή ήταν τεράστιος ο Ανδρέας ήθελε να τον ανεβεί κι έτσι όλα τα παιδιά ανέβηκαν το βράχο και ανεβαίνοντας είδανε την σπηλιά του Αράπη και κάθισαν εκεί μέχρι να δούνε την δύση του ηλίου και μετά φύγανε. Όταν τα παιδιά γύρισαν,όλοι χάρηκαν πολύ που ξαναείδαν τον Φάνη. Το ίδιο βράδυ άναψαν φωτιά έξω από τις καλύβες κι έλεγαν ιστορίες.

22 …συνέχεια Μία από τις επόμενες μέρες ο δασοφύλακας επισκέφτηκε το «Μικρό Χωριό» και έδωσε στα παιδιά ένα μετάλλιο. Ο δασάρχης τους είπε ότι την άλλη μέρα θα τους ξαναεπισκεπτόταν και θα τους οδηγούσε στο νεροπρίονο, όπως και έτσι έγινε. Την άλλη μέρα όντως πήγαν στο νεροπρίονο και είδαν το μεγαλύτερο θηρίο τον «χείμαρρο» που κανένας δεν τα βάζει μαζί του εκτός από το δέντρο. Αφού έμαθαν τόσα ωραία πράγματα, επέστρεψαν στις καλύβες και μάζεψαν τα πράγματά τους για την επιστροφή τους. Μαζί με τα παιδιά πίσω στην πόλη πήγε και ο Λάμπρος. Έτσι, η αποστολή των παιδιών ολοκληρώθηκε με επιτυχία και για πάντα θα θυμούνται τις αξέχαστες διακοπές τους. Επίσης, θα δούμε ότι το βλαχόπουλο που δεν ήξερε γράμματα, έγινε ένας καλός και μορφωμένος δάσκαλος!!!! ΤΕΛΟΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ

23 Η χλωρίδα του βιβλίου βότανα ρίγανη χορταρικά κάπαρη λαγκαδιές πουρνάρια κουμαριές πλατάνια πεύκα αγκάθια θάμνος λεύκες ελιές λάχανα θυμάρι δένδρο έλατο ρίζα κουμαριά σιτάρι

24 Η πανίδα του βιβλίου αλεπού κότες τσοπανόσκυλα γίδια πρόβατα σκύλος μουλάρια φοράδα γάιδαρος πουλάκια ελάφι ποντίκι βάτραχος κάβουρας σκαθάρι γεράκι κόκορας αγριοκάτσικο γαύρος κυπρί κοτσύφια

25 Λεξιλόγιο του βιβλίου  Λαγκαδιά = κοιλάδα.  Κορφολόγος = αυτός που κορφολογεί δηλαδή κόβει τις τρυφερές άκρες.  Καλφάδες = οι μαθητευόμενοι βοηθοί τεχνίτες.  Χάσκω = κοιτάζω με ανοιχτό το στόμα.  Φρύγανα = ξερά κλαδιά ή θάμνοι που χρησιμοποιούνται για το άναμμα φωτιάς.  Πάστρα = η καθαριότητα.  Αφάνες = άγριος και ακανθώδης θάμνος  Πάτερα = τα μεγάλα ξύλινα δοκάρια για την στήριξη μιας στέγης.  Κάβος = πολύ χοντρό και ανθεκτικό σχοινί.  Πετραχήλι = στενό και μακρύ άμφιο με χρυσοκέντητους σταυρούς.  Όρθρος = η ακολουθία που ψάλλεται στους ναούς.  Λοτόμος = ξυλουργός.

26 …συνέχεια  Γανωματής = γανώνουν τα χαλκώματα, τα κασσιτερώνουν.  Τραχηλιά = ο αυχένας και ο σβέρκος.  Αδράχτι = όργανο για το κλώσιμο υφαντικού υλικού.  Κουμαριές = είναι ένα φυτό.  Χράμι = μάλλινο στρωσίδι.  Πετροβόλημα = λιθοβολισμός.  Χαμόκλαδο = χαμόδεντρο, θάμνος  Αγωγιάτες = πρόσωπο που μεταφέρει φορτία με το υποζύγιο του : ανακατεύονται τα πέταλα των αβασταγών με τα χουγιαχτά των αγωγιάτηδων.  Ευωδιαστό = ευώδης, μυρωδάτος.  Προσταγή = διαταγή.  Μπαλωματής = ο επιδιορθωτής παπουτσιών.  Ρημοκλήσι = ερημοκλήσι, ερημικό εκκλησάκι.  Ναίσκε = ναι, μάλιστα

27 Χαρακτήρες ηρώων Ανδρέας: Ήταν ένα παιδί της ΣΤ’ Δημοτικού που κυνηγούσε τα δύσκολα και όχι τα εύκολα και δεν δείλιαζε ποτέ. Ήταν το παιδί που τολμούσε και ο πιο γενναίος εκεί που θα ωφελούσε τους άλλους. Φουντούλης: Είναι παχύς, λαίμαργος και στρογγυλός και σκέφτεται μόνο το φαγητό. Κωστάκης: Ήταν αυτός που έψαχνε να βρει την καλύτερη καλύβα, δηλαδή γύρευε την πολυτέλεια. Στο τέλος όμως έμεινε χωρίς σπίτι. Φάνης: Ήταν αυτός που ήθελε να δει τη νύχτα στο δάσος. Όταν ένιωσε ψύχρα μπήκε μέσα να πλαγιάσει, μα και σκεπασμένος έβλεπε ακόμη την αστροφεγγιά, όπου κανένας από τους άλλους δεν τα είχε δει. Αφρόδω: Έχει αδελφό το Βλαχόπουλο. Στην πόρτα που την υποδέχθηκαν τα παιδιά φορούσε τα τσαρούχια της, τη ζώνη της και την κεντημένη της ποδιά. Είχε μαύρα μάτια, σαν του μικρού τσοπάνη. Όταν καλωσόρισε τα παιδιά στην καλύβα της εκείνα εντυπωσιάστηκαν από την πολυτέλεια και την νοικοκυροσύνη του σπιτιού. Λάμπρος: Ήταν ένα παιδί που ήταν κλειστός σαν άνθρωπος, το οποίο αγαπούσε πολύ τα γράμματα όμως δεν μπορούσε να πάει σχολείο γι’αυτό ήταν απόμακρος και διστακτικός από την παρέα των παιδιών. Είχε μείνει με το παράπονο, ότι θα έμενε για πάντα τσοπανόπουλο. Γέρος-Θανάσης: Είναι ένας άνθρωπος μεγάλης ηλικίας με άσπρα γένια και άσπρα μαλλιά. Είναι ο παππούς της γενιάς. Έδωσε πολλές κόρες στις γύρω καλύβες και όλες τις προίκισε. Γράμματα δεν ξέρει, έμαθε όμως να βάζει την υπογραφή του. Ό,τι του λείπει σε γράμματα το έχει σε νου.

28 Ο συγγραφέας αποθεώνει τη φύση…  Το νερό της Ρούμελης από την πολλή ορμή που έχει είναι γαλαζοπράσινο. Κάνει μεγάλη διαδρομή για να στρογγυλέψει πολλές πέτρες και να γυρίσει και πολλούς μύλους. Πάνω στο βουνό η Ρούμελη είναι ανήσυχη, πηδούν τα νερά της σαν τρελά παιδιά και μόνο στον κάμπο φρονιμεύουν. Και όσο πάνε κατά τη θάλασσα γίνονται ήσυχα και συλλογισμένα. Εξάλλου η Ρούμελη έχει να θρέψει πολλά πλατάνια και να περάσει από πολλές λαγκαδιές.  Στην πορεία των παιδιών προς το βουνό, είδαν έναν αγωγιάτη να πίνει νερό σε μία βρύση όπου έλεγε «να δροσιστεί η ψυχούλα σου». Τα παιδιά απόρησαν και τον ρώτησαν σε ποιόν μιλάει. Εκείνος απάντησε «το είπα σε αυτόν που έφτιαξε τη βρύση. Δροσισμένος να είναι σαν κι εμάς». Ο Κυρ-Στέφανος τον θυμήθηκε και διηγήθηκε στα παιδιά την ιστορία του. Μια μέρα, λοιπόν, ανέβηκε ο κύριος στο βουνό του Αη-Λια και είδε πως έπρεπε να φτιαχτεί μια βρύση. Ύστερα από λίγο καιρό οι εργάτες έσκαψαν 100 μέτρα και έχτισαν τη βρύση.

29 …συνέχεια  Σε ένα σημείο ο συγγραφέας αναφέρει για την αλεπού, όπου “σκαρώνει” ένα σχέδιο για να πάνε με τα μικρά της στο κοτέτσι για να φάνε κότες. Μιας και ήταν πονηρή είχε και άλλο ένα πλεονέκτημα, το ωραίο της δέρμα όπου ένας κυνηγός δεν μπορούσε να αναγνωρίσει. Ο χρωματισμός της ήταν τέτοιος ώστε να μπερδεύεται με το χρώμα του τόπου. Έμοιαζε και με τα φυλλώματα και με το χρώμα και με τη πέτρα. Έτσι γλίτωσε πολλές φορές η αλεπού από τον άνθρωπο. Και τα εφτά μωρά της πάλι και αυτά το χώμα τα έχει γλιτώσει.  Μετά από τον κυριακάτικο εκκλησιαστικό έρχεται η ανάπαυση κάτω από τους ίσκιους των δέντρων. Τα παιδιά χαίρονται να ξαπλώνουν κάτω από τα πεύκα φωνάζοντας “πεύκο, ευλογημένο πεύκο!” και από τις χαραμάδες των κλαδιών του βλέπουν τον ουρανό. Τα φύλλα του, που είναι σα βελόνες, γίνονται κρόσσια και εκεί μέσα παίζει ο αέρας και ο γαλάζιος ουρανός.  Επίσης, τα παιδιά σαν έφτασαν σε μία ράχη τα καλωσόρισε ο κρύος αέρας. Είδαν πουλάκια με άσπρη τραχηλιά και ένα κατσίκι που έστεκε κατάμαυρο στην κόψη του βράχου.  Οι βράχοι σχημάτιζαν θεόρατα σπίτια, οι γκρεμοί ήταν φυτεμένοι με πουρνάρια και κουμαριές. Αλλού κατέβαιναν γυμνοί και απότομοι σαν να τους είχε κόψει με σπαθί. Ευτυχισμένοι σε τούτο το θέαμα οι μικροί ταξιδιώτες χαιρέτησαν τα βουνά “Γεια σας ψηλά βουνά”.