ΜΑΘΗΜΑ 8ο. Διαταραχές Δεξιού Ημισφαιρίου Τα άτομα με εγκεφαλικά δεξιού ή μη επικρατητικού ημισφαιρίου μπορεί να παραπεμφθούν σε κλινικές λογοθεραπείας.

Παρουσίαση με θέμα: "ΜΑΘΗΜΑ 8ο. Διαταραχές Δεξιού Ημισφαιρίου Τα άτομα με εγκεφαλικά δεξιού ή μη επικρατητικού ημισφαιρίου μπορεί να παραπεμφθούν σε κλινικές λογοθεραπείας."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΜΑΘΗΜΑ 8ο

2 Διαταραχές Δεξιού Ημισφαιρίου Τα άτομα με εγκεφαλικά δεξιού ή μη επικρατητικού ημισφαιρίου μπορεί να παραπεμφθούν σε κλινικές λογοθεραπείας για τους παρακάτω λόγους. Τα άτομα με εγκεφαλικά δεξιού ή μη επικρατητικού ημισφαιρίου μπορεί να παραπεμφθούν σε κλινικές λογοθεραπείας για τους παρακάτω λόγους. 1.Ο ασθενής έχει πρόβλημα κατάποσης ή στοματοκινητικό έλλειμμα ομιλίας. 2.Κάποιος με παλιό έμφρακτο δεξιού ημισφαιρίου υπέστη πρόσφατα εγκεφαλικό αριστερού ημισφαιρίου. 3.Ο ασθενής έχει επικοινωνιακές δυσκολίες.

3 Επίγνωση των ελλειμμάτων  Τα άτομα με βλάβη δεξιού ημισφαιρίου έχουν έλλειψη επίγνωσης και άρνηση της αναπηρίας.  Νοσοαγνωσία = έλλειψη επίγνωσης ή αναγνώρισης της νόσου ή της αναπηρίας.  Οι ασθενείς αδυνατούν να αποκτήσουν επίγνωση μιας νευρολογικής δυσλειτουργίας.  άρνηση βλάβης = ψυχολογικός αμυντικός μηχανισμός.

4  Ο ασθενής αρνείται την ανάγκη για υπηρεσίες αποκατάστασης, αρνούμενος να λάβει σοβαρά υπόψη του τα φυσικά του όρια.  Μπορεί να μιλά για επιστροφή στην εργασία του την επόμενη εβδομάδα ακόμη και αν αδυνατεί να μεταφερθεί από το κρεβάτι του στην αναπηρική του καρέκλα.  Κάποιος άλλος ασθενής μπορεί να μην αναγνωρίζει τα παραλυμένα του άκρα ως δικά του.

5 Αριστερή αμέλεια και ανάγνωση  Μπορεί να δούμε μια ασθενή που είναι βαμμένη μόνο η μισή, με την αριστερή της πλευρά χωρίς κραγιόν ή ρουζ.  Η αμέλεια του ενός μισού προκαλείται από βλάβη στην κροταφοβρεγματική περιοχή.  Είναι συχνότερη και πιο προφανής μετά από δυσλειτουργία του δεξιού ημισφαιρίου και η αριστερή αμέλεια είναι συχνότερη από τη δεξιά αμέλεια.

6  Οι ασθενείς με οπίσθια RHD σκοντάφτουν πάνω σε αντικείμενα στα αριστερά τους, δεν τρώνε το φαγητό στην αριστερή πλευρά του πιάτου, ντύνονται μόνο από τη δεξιά πλευρά, και σχεδιάζουν μόνο τη δεξιά πλευρά ενός αντικειμένου.

7 Κλινική ανίχνευση της αριστερής αμέλειας  Τεστ διαγραφής με γραμμές που περνούν από κύκλους που βρίσκονται σκορπισμένοι σε μια σελίδα.  Το άτομο με αριστερή αμέλεια διαγράφει τους κύκλους στα δεξιά, αγνοώντας τους κύκλους στα αριστερά.  Τεστ διχοτόμησης γραμμής  Ο ασθενής καλείται να εντοπίσει το κέντρο μιας οριζόντιας γραμμής.  Κάποιος με αριστερή αμέλεια σημειώνει το κέντρο δεξιά της μέσης γραμμής.

8  Ο χειρισμός της οπτικοχωρικής προσοχής επιδεικνύεται με ένα τεστ διχοτόμησης γραμμής με νύξεις, στο οποίο κάποιες γραμμές έχουν γράμματα στο δεξί άκρο, άλλες έχουν γράμματα στο αριστερό άκρο και άλλες έχουν γράμματα και στα δύο άκρα.  Οι ασθενείς καλούνται να κατονομάσουν τα γράμματα που καλούνται άγκυρες και μετά να διχοτομήσουν τη γραμμή με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια.

9  Η αμέλεια και η νοσοαγνωσία δεν εμφανίζονται απαραιτήτως μαζί, και κάποιοι ασθενείς με αμέλεια έχουν επίγνωση του προβλήματός τους.  Η αμέλεια θεωρείται ότι είναι μια διαταραχή επιλεκτικής ή εστιασμένης προσοχής, και συχνά καλείται ημί-απροσεξία.  Κάποια άτομα με RHD διαβάζουν λάθος την αρχή των λέξεων.  Άλλοι ασθενείς παραλείπουν ή διαβάζουν λάθος τις λέξεις στην αριστερή πλευρά μιας σελίδας.  Άλλοι έχουν και τους δύο τύπους προβλημάτων.  Η λανθασμένη ανάγνωση της αριστερής πλευράς των λέξεων ή της αριστερής πλευράς μιας σελίδας είναι συμπτώματα της δυσλεξίας αμέλειας που καλείται και περιφερική δυσλεξία.  Έχουν αναφερθεί και σπάνιες περιπτώσεις δεξιάς δυσλεξίας αμέλειας.

10 Οπτικοχωρικός προσανατολισμός  Τα άτομα με RHD βρίσκουν δύσκολο να κινηθούν στο χώρο, ειδικά στους ανοίκειους νοσοκομειακούς διαδρόμους.  Με τον τοπογραφικό αποπροσανατολισμό, ένας ασθενής αποτυγχάνει να προσανατολιστεί στο άμεσο περιβάλλον.  Ο ασθενής δυσκολεύεται να διαβάζει χάρτες, να θυμάται οικείες διαδρομές και να μαθαίνει καινούριες.  Αυτός ο τύπος αποπροσανατολισμού διαφοροποιείται από το γεωγραφικό αποπροσανατολισμό, στον οποίο ο ασθενής συνδέεται με το άμεσο περιβάλλον, αλλά αποτυγχάνει να εννοιοποιήσει τη γενικότερη τοποθεσία.

11  Ο τοπογραφικός αποπροσανατολισμός μπορεί να διαφοροποιείται ανάλογα με την ακριβή θέση της βλάβης στο οπίσθιο δεξιό ημισφαίριο.  Ένα σημείο αλλοίωσης μπορεί να προκαλέσει ένα πρόβλημα εύρεσης του δρόμου σε οικείο περιβάλλον, ενώ ένα άλλο σημείο αλλοίωσης μπορεί να προκαλέσει δυσκολία στον προσανατολισμό σε καινούρια περιβάλλοντα.  Ο αποπροσανατολισμός εμφανίζεται με ψευδείς αναμνήσεις, στις οποίες ο ασθενής αποδίδει σε δύο ή περισσότερους τόπους τα ίδια χαρακτηριστικά, αλλά μόνο ένας από αυτούς ισχύει στην πραγματικότητα.  Το πρόβλημα είναι γνωστό ως αναδιπλασιαστική παραμνησία.

12 Κατασκευαστικές δεξιότητες  Οι βλάβες των οπτικοχωρικών κινητικών λειτουργιών, όπως η σχεδίαση ή η κατασκευή κάποιου πράγματος ονομάζεται κατασκευαστική απραξία.  Το πιο κοινό κλινικό τεστ είναι μια δοκιμασία σχεδίασης.  Η αντιγραφή σχημάτων προτιμάται αντί της σχεδίασης με εντολή.  Οι ασθενείς με RHD έχουν χαμηλότερη επίδοση από αυτούς με LHD στην υπό-δοκιμασία αντιγραφής σχήματος του PICA.

13  Tα άτομα με RHD παραμελούν την αριστερή πλευρά ενός σχήματος και έχουν πιθανόν κακές χωρικές σχέσεις μεταξύ των μερών.  Στη σχεδίαση προσώπου τα άτομα με RHD εμφανίζονται αποδιοργανωμένα και στολίζουν με άσχετες λεπτομέρειες.  Η καλλιτεχνία των ατόμων με RHD είναι αποσπασματική και ασύνδετη σχεδίαση, της οποίας τα τμήματα, ενώ συχνά είναι αναγνωρίσιμα, δεν έχουν ροή ούτε σχηματίζουν ένα οργανωμένο σύνολο.  Γενικώς τα άτομα με βρεγματική RHD σχεδιάζουν λεπτομέρειες με ασυναφή τρόπο, ενώ τα άτομα με βρεγματική LHD παραλείπουν λεπτομέρειες σε μια συναφή δομή.

14 Προβλήματα με τον ήχο  Τα άτομα με βλάβη δεξιού ημισφαιρίου είναι γενικά φυσιολογικά στην αναγνώριση κοινών ήχων.  Η αγνωσία ήχων του περιβάλλοντος συχνά εμφανίζεται σε αμφοτερόπλευρη βλάβη.  Ο δεξιός βρεγματικός λοβός θεωρείται ότι ευθύνεται για την αποθήκευση και ενεργοποίηση οικείων μελωδιών.  Όταν οι νευροχειρουργοί χρησιμοποιούσαν μικροσκοπικά ηλεκτρόδια για την διέγερση αυτής της περιοχής, οι ασθενείς ανέφεραν ότι άκουγαν μια ορχήστρα ή μια χορωδία.

15  Τα άτομα με RHD έχουν βλάβη στην αντίληψη του τόνου, αλλά όχι στη αντίληψη του λόγου, ενώ οι αφασικοί ασθενείς έχουν πρόβλημα με το λόγο αλλά όχι με τους μουσικούς τόνους.  Ένα πρόβλημα με τη μουσική μετά από ΕΔΗ, που καλείται αμουσία, εστιάζει κυρίως στη μελωδία παρά στους στίχους.

16  Η μίμηση των χτύπων του ρυθμού αποτελεί τμήμα της δοκιμασίας της Βοστόνης για την αφασία.  Τα άτομα με RHD και LHD διαφέρουν σε σχέση με τον τόνο και το ρυθμό.  Η επεξεργασία τόνου είναι επιρρεπής σε βλάβη δεξιού ημισφαιρίου και, σε μικρότερο βαθμό, η επεξεργασία ρυθμού είναι πιο επιρρεπής στη βλάβη αριστερού ημισφαιρίου.

17  Τι συμβαίνει με τον ήχο της φωνής ενός ατόμου;  Η βλάβη της διάκρισης ή αναγνώρισης ονομάζεται φωνοαγνωσία.  Η βλάβη κροταφικού λοβού σε οποιοδήποτε ημισφαίριο προκαλεί έλλειμμα διάκρισης φωνής.  Η βλάβη αναγνώρισης διάσημων φωνών συσχετίστηκε με βλάβη δεξιού βρεγματικού λοβού.

18 ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΔΙΑ  Και τα δύο ημισφαίρια φαίνεται να συμβάλλουν στις συναισθηματικές ιδιότητες της συμπεριφοράς, αλλά το Δεξιό ημισφαίριο κυριαρχεί.  Τα άτομα με RHD μπορεί να επιδείξουν αδιαφορία που συχνά συνοδεύει την αριστερή αμέλεια.  Επίσης τα άτομα αυτά παρουσιάζουν υποδιέγερση και μείωση εγρήγορσης και προσοχής στο περιβάλλον.  Τα άτομα με RHD έχουν δυσκολία στην αναγνώριση και απομνημόνευση εκφράσεων του προσώπου και στην αναγνώριση της συναισθηματικής σημασίας μιας εικονογραφημένης κατάστασης. Επίσης έχουν επίπεδο συναίσθημα.

19  Τα άτομα με RHD και LHD μετασχηματίζουν τη διάθεση διαφορετικά, ανάλογα με το θετικό ή αρνητικό σθένος του συναισθήματος ή της διάθεσης.  Τα άτομα με RDH έχουν την τάση να αστειεύονται και να γελούν έντονα, μια αλλαγή προς τη θετική κατεύθυνση.  Τα αφασικά άτομα με LHD μπορεί να είναι καταθλιπτικά και να κλαίνε έντονα.

20  Οι αφασικοί ασθενείς συχνά φαίνονται να καταλαβαίνουν περισσότερα σε μια συζήτηση ή αφήγηση από το αναμενόμενο, με δεδομένες τις βλάβες τους σε λέξεις και προτάσεις και τα άτομα με RHD φαίνεται να καταλαβαίνουν λιγότερα από το αναμενόμενο, με δεδομένες τις άθικτες γλωσσολογικές τους δεξιότητες.  Τα άτομα με RHD χάνουν την ουσία των παροιμιών και των αφηγήσεων και έχουν την τάση να απομακρύνονται από την ουσία όταν διηγούνται μια ιστορία.

21 Ερμηνεία καταστάσεων  Τα άτομα με RHD δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν το συναίσθημα ή το χιούμορ με μια εικονιζόμενη σκηνή, ενώ οι αφασικοί ασθενείς δεν έχουν αυτό το πρόβλημα.  Τα άτομα με RHD έχουν πρόβλημα με τη συναγωγή συμπεράσματος σχετικά με τη φύση τω καταστάσεων όταν δεν είναι συγκεκριμένη ή προφανής.