Δημιουργικές εργασίες στη λογοτεχνία Δασκάλα: Έλενα Στράτη Τάξη Β’3

Ο Αρλεκίνος Στα πλαίσια του μαθήματος Γλώσσα και πολιτισμός, προσεγγίσαμε το παραμύθι της Ζωρζ Σαρρή «Ο Αρλεκίνος». Τα παιδιά έφτιαξαν το μοντέλο δράσης και στη συνέχεια χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η κάθε ομάδα ανέλαβε ένα δυναμικό τρίγωνο όπως περιγράφεται πιο κάτω και σκέφτηκε τα επιχειρήματα που το υποστήριζαν. Ακολούθησε συζήτηση στην οποία εξέθεσαν τα επιχειρήματά τους πριν διαβάσουμε το τέλος της ιστορίας. Και δύο ομάδες ήταν εξαιρετικές! Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας το μοντέλο δράσης, κλήθηκαν να αναδιηγηθούν την ιστορία αρχίζοντας με τη φράση: Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας, να… (δημιουργική γραφή). Στις επόμενες σελίδες θα δείτε τη δουλειά τους!

Μοντέλο Δράσης η ανάγκη για ο Αρλεκίνος ο ίδιος, η μαμά του η ανάγκη για ο Αρλεκίνος ο ίδιος, η μαμά του παιχνίδι, φιλία και διασκέδαση η μαμά του, η αγάπη η φτώχεια, η ορφάνια η επιμονή, η φαντασία η δημιουργικότητα 1. να ντυθεί μασκαράς 2. να χορέψει με τα παιδιά

Δυναμικά τρίγωνα Ομάδα Α’ ο Αρλεκίνος Ομάδα Β’ Ο Αρλεκίνος η μαμά του η επιμονή η φαντασία η αγάπη 1. να ντυθεί μασκαράς 2. να χορέψει με τα παιδιά Ομάδα Β’ Ο Αρλεκίνος η φτώχεια η ορφάνια να ντυθεί μασκαράς να χορέψει με τα παιδιά

Ομάδα Α’: Επιχειρήματα για Debate Ο Αρλεκίνος θα τα καταφέρει γιατί η μαμά του έχει μεγάλη αγάπη και θα βρει κάτι να κάνει για το παιδί της. Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα για παιχνίδι και χαρά ανεξάρτητα αν είναι φτωχά ή πλούσια ή αν έχουν διαφορετικό χρώμα στο δέρμα. Ακόμα κι αν είναι δύσκολο η μαμά του θα επιμένει και η καρδιά της θα της δείξει το δρόμο! Τίποτα δε μπορεί να νικήσει την αγάπη της μάνας!

Ομάδα Β’: Επιχειρήματα για Debate Ο Αρλεκίνος δε θα πάει στο χορό γιατί είναι φτωχός και με τα λεφτά είναι πιο σημαντικό να αγοράσει φαγητό. Τα ρούχα του είναι παλιά και σχισμένα και ντρέπεται να πάει έτσι στο χορό και να γνωρίσει τη μικρή χορεύτρια. Δε θα πετύχει γιατί η φτώχεια και η ορφάνια είναι πολύ δυνατοί αντίπαλοι. Η ορφάνια είναι μια πραγματικότητα και νικάει την αγάπη.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… …να πάει να χορέψει με τα άλλα παιδιά. Όμως ήταν φτωχός και ορφανός και δε μπορούσε να πάει με αυτά τα κουρελιασμένα ρούχα. Πικρά δάκρυα έπεφταν από τα μάτια του. Καθώς έκλαιγε ήρθε η μαμά του αθόρυβα και του λέει: - Γιατί κλαις αγοράκι μου; - Όχι, κάτι μπήκε στο μάτι μου. - Όχι, αγοράκι μου ξέρω γιατί κλαις, θες να πας με τα άλλα παιδιά να χορέψεις, με μια στολή μασκαρά. - Ναι, αυτό θέλω! Τότε πήγαν πάνω στη σοφίτα. Τα μόνα που βρήκαν ήταν άδεια μπαουλάκια και κουρελάκια. Μόλις πήγε η μαμά στα κουρελάκια της ήρθε μια φανταστική ιδέα. Φώναξε τον Αρλεκίνο και του είπε την ιδέα της. Έκατσε και έραψε ένα κουστούμι μασκαρά με τα κουρελάκια. Και μόλις το είδε ο Αρλεκίνος έγινε πολύ χαρούμενος, το φόρεσε αμέσως και πήγε κάτω να χορέψει με τα άλλα παιδιά. Κι αυτοί έζησαν καλά κι εμείς καλύτερα.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… …να πάει στην πλατεία να χορέψει με τους μασκαράδες. Αφού ο Αρλεκίνος δεν έχει στολή για να πάει να χορέψει! Τι θα κάνει; Τι θα κάνει; Κάτι πρέπει να κάνει για να πάει στην πλατεία. Ο Αρλεκίνος κοιτάει στο μεγάλο γλέντι μια μικρή μπαλαρίνα που είναι πανέμορφη! Τι έχεις αγοράκι μου; Ω! Τίποτα, μανούλα μου, τίποτα. Απλά κοιτάω έξω να δω τι έχει! Όχι, όχι, κάτι άλλο συμβαίνει. Τα μάτια σου γέμισαν δάκρυα. Τι έγινε; Μήπως θες να πας καλοντυμένος στο καρναβάλι; Ναι, μα δεν έχω στολή. Τι θα κάνω; Έτσι, ε; νομίζω ότι θα έχουμε κάτι στη σοφίτα. Κάτι θα βρούμε. Ανέβηκαν στη σοφίτα και τα πράγματα ήταν όλα σαν κάτασπρο χιόνι από τη σκόνη. Αρλεκίνο μου, κοίταξε σε αυτό το κουτί κι εγώ θα κοιτάξω σε αυτά τα κουτιά. Εντάξει μανούλα, αλλά δεν έχει τίποτα παρά μόνο πολλά άχρηστα κουρέλια! Τι θα τα κάνουμε; Δεν είναι μόνο κουρελάκια, είναι και μια καλή στολή! Τι λες αγάπη μου; Τα κουρελάκια; Στολή; Τι λες μανούλα να συγκεντρωθείς γιατί αυτά τα κουρέλια δεν είναι λογικό να γίνει στολή! Τώρα θα δεις, τώρα και θα δεις! Φέρε μου τα κουρελάκια και κλείσε τη σοφίτα. Πάω να κλειστώ στο δωμάτιό μου. Μαμά, όταν τελειώσεις φώναξέ με. Εντάξει. Μετά από μία ώρα το κουστούμι ήταν έτοιμο! Ο Αρλεκίνος το φόρεσε και ήταν κούκλος! -Περίμενε σου έφτιαξα και μια μάσκα και σκούφο με ό,τι περίσσεψε. Άντε πήγαινε να παίξεις με τους φίλους σου.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… …να έχει μια στολή μασκαρά. Ο Αρλεκίνος κοίταζε κάτω από το παράθυρο και έβλεπε όλα τα παιδιά που χόρευαν. Ο Αρλεκίνος λέει από μέσα του: «Αχ, πόσο θα ήθελα να χορέψω με την μπαλαρίνα». Ξαφνικά του λέει η μαμά του: Ξέρω ότι θες κι εσύ να χορέψεις με τους φίλους σου. Τότε η μαμά το γεμάτη χαρά και αγάπη του λέει: Έλα μαζί μου να κοιτάξουμε στον κάτω όροφο. Με αγωνία ο Αρλεκίνος τρέχει και αγκαλιάζει τη μαμά του. Τρέχουν κι δυο μαζί, η μαμά φτάνει πρώτη. -Α! Κοίτα γιε μου θα σου άρεσε μια στολή Αρλεκίνου; Ναι! Ναι! Μα πώς; Θα σου τη ράψω με τα κουρελάκια. Εντάξει, θα σε βοηθήσω Όταν τέλειωσε η στολή τη φόρεσε και έτρεξε να χορέψει με την μπαλαρίνα. Η μαμά του έκλεισε το μάτι από το παράθυρο!

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… …να ντυθεί μασκαράς και να διασκεδάσει με τα άλλα παιδιά. Όμως η μαμά του ήταν φτωχή και ο μπαμπάς του είχε πεθάνει. Ο Αρλεκίνος είπε στη μαμά του: «Μαμά του χρόνου θα μου αγοράσεις μια καινούρια στολή». Ο Αρλεκίνος έβλεπε έξω από το παράθυρο τους μασκαράδες που χόρευαν και διασκέδαζαν. Ξαφνικά τα δάκρυα του Αρλεκίνου έσταζαν σαν τη βροχή. Κλαις, Αρλεκίνε μου; Όχι, μαμά κάτι μπήκε στο μάτι μου. Δε με ξεγελάς εμένα παιδί μου, θέλεις απλώς να ντυθείς μασκαράς για να διασκεδάσεις με τα άλλα παιδιά. Έλα τώρα να σου βρούμε στολή. Εσύ κοίταξε στο μπαούλο κι εγώ θα κοιτάξω στο άλλο μπαούλο. Βρήκες κάτι; Μόνο κάλτσες τρυπημένα παπούτσια και ένα παλιό καπέλο. Βρήκα μόνο κουρελάκια. Έραψε με τα κουρελάκια τη στολή και φώναξε με θαυμασμό τον Αρλεκίνο να τη φορέσει. Μόλις τη φόρεσε του είπε: - Είσαι κούκλος! Και πήγε να παίξει με τα άλλα παιδιά.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… …να ντυθεί μασκαράς. Αλλά δεν είχε στολή. Κανένας δεν ξέρει αν θα βρει καμιά στολή. Ξαφνικά η μαμά του ήρθε και του είπε: Θες στολή και κλαις παιδάκι μου; Όχι, μαμά κάτι μπήκε στο μάτι μου είπε ο Αρλεκίνος. Έλα, έλα δε με ξεγελάς. Μπορούμε να πάμε στη σοφίτα, ίσως θα βρούμε κάτι. Ο Αρλεκίνος και η μαμά του έτρεξαν χαρούμενοι στη σοφίτα. Ο Αρλεκίνος είπε στη μαμά του: Μαμά, εσύ θα ψάξεις απ’ εδώ κι εγώ απ’ εδώ. Βρήκες κάτι Αρλεκίνε; Ρώτησε η μαμά. Όχι, μονάχα κουρέλια. Η μαμά του σκέφτηκε κάτι, άρπαξε τα κουρέλια και κλείστηκε στο δωμάτιό της. Ο Αρλεκίνος αναρωτήθηκε γιατί μπήκε εκεί. Μετά από λίγη ώρα του φώναξε να έρθει μέσα. Η μαμά του τού είχε φτιάξει μια μεγάλη στολή μασκαρά. Ο Αρλεκίνος φόρεσε τη στολή του και χόρεψε με τα άλλα παιδιά.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… …να ντυθεί μασκαράς στις απόκριες και να χορέψει με τα άλλα παιδιά. Αυτό που τον εμπόδιζε ήταν η φτώχεια και η ορφάνια. Η μαμά του είχε μια ιδέα να κοιτάξουν στη σοφίτα του σπιτιού. Δε βρήκαν τίποτα παρά μόνο πολύχρωμα κουρελάκια. Τότε η μαμά του σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να φτιάξει με τα κουρελάκια μια πολύχρωμη στολή. Τότε η μαμά είπε στον Αρλεκίνο αυτό που σκέφτηκε. Η μαμά κάθισε στην πολυθρόνα για να φτιάξει μια στολή. Τότε ο Αρλεκίνος φόρεσε με χαρά τη στολή και πήγε χαρούμενος στις αποκριές και χόρεψε με τα άλλα παιδιά. Όλοι εντυπωσιάστηκαν με τη στολή, κι έτσι κάθε απόκριες παραγγέλλουν από τη μαμά του Αρλεκίνου τις στολές τους.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… … να πάει να χορέψει με τα άλλα παιδιά και να ντυθεί μασκαράς. Πώς να τα κάνει αφού η μαμά του δεν έχει λεφτά. Τα ρούχα του Αρλεκίνου είναι σκισμένα και δε μπορεί να χορέψει με τα άλλα παιδιά. Η μαμά του Αρλεκίνου τον φώναξε και του είπε: «Έλα Αρλεκίνε μου, πάμε να ψάξουμε στη σοφίτα άμα έχει κάποια ρούχα για να ντυθείς μασκαράς». Ο Αρλεκίνος πήγε με τη μαμά του στη σοφίτα και άρχισαν να ψάχνουν. Ο Αρλεκίνος βρήκε μόνο κουρελάκια. Η μαμά του, του είπε: «Εγώ θα σου ράψω τη στολή για να γίνεις μασκαράς και για να πας στη γιορτή». Σε λίγη ώρα είχε έτοιμη τη στολή και ο αρλεκίνος πήγε στη γιορτή και χόρεψε με τα άλλα παιδιά κι έγινε κι εκείνος μασκαράς.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… …να ντυθεί μασκαράς και να χορέψει. Ο Αρλεκίνος κοιτούσε απ’ έξω από το παράθυρο και είπε: «Μα γιατί να μη μπορώ να παίξω κι εγώ». Ήθελε τόσο να ντυθεί μασκαράς. Τότε η μαμά του τον ρώτησε: Αρλεκίνε μου θέλεις να παίξεις με τα άλλα παιδάκια; Όχι, μαμά δε θέλω. Μα η μαμά του, του είπε; Θέλεις το καταλαβαίνω στα μάτια σου. Έλα, έλα στη σοφίτα να ψάξουμε. Εσύ ψάξε σε αυτό το μπαούλο. Μόνο κουρελάκια βρήκα, μπλε, πράσινα, κόκκινα, κίτρινα, γαλάζια, ροζ, φούξια και μαύρα. Η μαμά του Αρλεκίνου του έραψε μια πανέμορφη στολή. Τότε ο Αρλεκίνος έτρεξε χαρούμενος και χόρεψε με τα άλλα παιδάκια. Ο Αρλεκίνος διασκέδασε και χόρεψε με την όμορφη μπαλαρίνα.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… Να βοηθήσουμε τον Αρλεκίνο να πάει να χορέψει με τα άλλα παιδιά. Εγώ και η μητέρα του θα τον βοηθήσουμε να πάει να χορέψει με τα άλλα παιδιά. Δεν θα τα παρατήσουμε μέχρι να ράψουμε ένα ωράο κουστούμι για τον Αρλεκίνο. ...να φορέσει ένα κουστούμι και να πάει με τα άλλα παιδιά. Αλλά δεν είχε στολή ούτε και λεφτά. Ο Αρλεκίνος έβλεπε από το παράθυρο και έκλαιγε όλη μέρα. Έκλαιγε μέρα και νύχτα. Αλλά η μαμά του δεν το έβαζε κάτω. Μέχρι που βρήκε ο Αρλεκίνος μια παλιά του στολή. Ο Αρλεκίνος χαμογελαστός φώναξε τη μαμά του και πήγε να παίξει με τα άλλα παιδιά ευτυχισμένος και έκανε φίλους.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… ...να ντυθεί μασκαράς τις απόκριες και να χορέψει με τα άλλα παιδιά. Η μαμά του δε θα σταματήσει να επιμένει, γιατί σε όλες τις μαμάδες αρέσει να είναι χαρούμενα τα παιδιά τους. Η φτώχεια δεν πειράζει γιατί θα τα καταφέρει. Τα μάτια του Αρλεκίνου θα έλαμπαν από συγκίνηση με αυτή την χορεύτρια. – Παιδί μου κλαις; - Όχι, μαμά από συγκίνηση... - Μη μου λες ψέματα παιδί μου. Την κάθε μαμά δεν την ξεγελούνε τα παιδιά της. Το πιο σημαντικό είναι να παίζεις, όχι να φοράς, μια φορά το χρόνο, μια στολή που είναι οι απόκριες.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… ...να έχει στολή για τα καρναβάλια, για να μπορεί να διασκεδάσει με τα άλλα παιδιά. Να τα γνωρίσει για να μπορεί να παίξει και να κάνει καινούριους φίλους.Αλλά τον Αρλεκίνο δεν τον πειράζει αν είναι μαύρα ή άσπρα τα παιδιά που θα γνωρίσει. Σίγουρα θα τα έχει φίλους. Ο Αρλεκίνος είναι καλό παιδί και γι’ αυτό δε θα μιλά άσχημα αλλά ωραία. Έτσι κι αλλιώς ο Αρλεκίνος είναι καλό παιδί και δε θα χτυπά τα άλλα παιδιά. Η μαμά του κι εκείνη νιώθει περήφανη για το παιδί της.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… ...να πάει να παίξει στην πλατεία με τα άλλα παιδιά και να χορέψει με εκείνη τη χορεύτρια. Αλλά ήταν φτωχός και ορφανός. Μετά ήρθε η μαμά του: «Τι έχεις αγόρι μου» Ο Αρλεκίνος απαντάει: «Τίποτα» «Έλα να πάμε στη σοφίτα να ψάξουμε». Αλλά μονάχα παλιά και βρομερά πράγματα έχει η σοφίτα. Όμως η μαμά του δεν ήθελε να σταματήσει να ψάχνει. Ο Αρλεκίνος είπε στη μαμά του ότι βρήκε μονάχα πολύχρωμα κουρελάκια. «Έχω μια ιδέα, θα σου φτιάξω μια στολή!» Άρχισε και έμπλεκε πολλή ώρα ώσπου ήταν έτοιμη και πήγε στην πλατεία. Του λένε όλοι, πού βρήκες αυτή την τέλεια στολή; - Μου την έφτιαξε η μαμά μου! - Θέλεις να χορέψουμε, του λέει η μπαλαρίνα. - Ευχαρίστως

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… ...να χορέψει με τα άλλα παιδιά έξω από το σπίτι του. Αλλά επειδή έχει φτώχεια δεν μπορεί να αγοράσει μια στολή. Ο Αρλεκίνος κοίταγε έξω από το παράθυρό του. Μετά από λίγο η μαμά του μπήκε μέσα στο δωμάτιό του. Έκλαιγε λίγο ο Αρλεκίνος γιατί ήθελε να πάει.Γι’ αυτό η μαμά τον πήρε στην σοφίτα και του είπε να κοιτάξει στο μπαούλο για να βρει κάτι. Και η μαμά του κοίταξε στο μπαούλο. Το μόνο πράγμα που βρήκαν ήταν κουρελάκια. Ο Αρλεκίνος πήγε κάτω αλλά η μαμά του, του έφτιαξε μια στολή από κουρελάκια. Όταν η μαμά του έδειξε τη στολή ήταν πολύ χαρούμενος. Έβαλε τη στολή και μια μαύρη μάσκα και πήγε έξω. Μόλις πήγε ρώτησαν ποιος ήταν αλλά δεν τους είπε. Κάποιος του έβγαλε τη μάσκα και είδαν ότι ήταν ο Αρλεκίνος. Μετά όλοι χόρεψαν μαζί και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… ...να γίνει μασκαράς. Μα με τη φτώχεια και την ορφάνια πώς να γίνει μασκαράς; Αλλά υπάρχει ένας τρόπος να γίνει μασκαράς. Είναι η μαμά του, να πάει στη σοφίτα και να ράψει μια στολή. Ο Αρλεκίνος πήγε στη σοφίτα και είδε τη μαμά του να έχει μια έτοιμη στολή. Την φόρεσε και πήγε κάτω να διασκεδάσει.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… ...να ντυθεί μασκαράς και να χορέψει με τα άλλα παιδιά. Και ξαφνικά τα μάτια του άρχισαν να κλαίνε. Κοιτούσε από το παράθυρο βλέποντας τα άλλα παιδιά να χορεύουν φορώντας τις στολές τους. Ήρθε η μαμά του και του είπε: «Κλαις» Ο Αρλεκίνος της απάντησε: «Όχι, δεν κλαίω απλά μπήκε κάτι στο μάτι μου». Η μαμά του είπε: «Όχι σε καταλαβαίνω, θέλεις να πας να χορέψεις με τα άλλα παιδιά. Ας πάμε να κοιτάξουμε στην αποθήκη να δούμε αν έχει κάτι. Να εγώ θα ψάξω σε αυτό το μπαούλο κι εσύ σε εκείνο». Είπε ο Αρλεκίνος: «Μπα δεν έχει τίποτα, μόνο πολύχρωμα κουρέλια» Η μαμά του είπε από μέσα της «Χμ μπορώ να ράψω τα κουρελάκια. Α! Επιτέλους τα έραψα. Έλα φόρεσε τη στολή σου παιδί μου». Και έτσι πήγε να χορέψει με τα άλλα παιδιά.

Ο καημός του Αρλεκίνου ήταν ένας… Ο Αρλεκίνος ήθελε να πάει κάτω για να διασκεδάσει και να χορέψει αλλά δεν είχε τα καρναβαλίστικα ρούχα. Η μαμά του τον είδε στεναχωρημένο. Γιατί κλαις, γιατί; Γιατί θέλω να πάω κάτω να χορέψω και να διασκεδάσω και δεν έχω στολή. Έλα παιδί μου, έλα να πάμε πάνω να δούμε αν έχει κάτι. Εντάξει, εντάξει μαμά μου πάμε. Εσύ κοίτα στο ντουλάπι κι εγώ στα συρτάρια. Μαμά, δεν βρήκα κάτι, μόνο ένα σκισμένο κασκόλ, μπουφάν και ένα τρυπημένο σορτσάκι. Εγώ βρήκα κάτι μεγάλες μπότες, κάλτσες και μια παντόφλα. Γιατί εγώ να μην πάω στο πάρτι; Μην φοβάσαι πάμε να κοιτάξουμε στην κουζίνα. Μαμά, αφού δεν έχει τίποτα στην κουζίνα. Πού το ξέρεις, πάμε να δούμε. Μαμά, μαμά βρήκα πολύ ωραία χρωματιστά σχοινάκια. Μα, ναι αγόρι μου, τότε έλα να σου ράψω ένα κουστούμι. Ω! Τι ωραίο κουστούμι μπορώ να το φορέσω; Ε βέβαια. Σε ευχαριστώ, μαμά τώρα μπορώ να πάω στο χορό.