Πραγματοποιήθηκε η δεύτερη επίσκεψη του σχολείου μας στο Ειδικό Σχολείο Ν. Κορινθίας.

Για δεύτερη συνεχή χρονιά το Γυμνάσιό μας επισκέφθηκε το μοναδικό Ειδικό Σχολείο στο νομό Κορινθίας! Το Ειδικό Σχολείο Κορίνθου ασχολείται αποκλειστικά με παιδιά που έχουν κινητικά και κατ’ επέκταση, νοητικά προβλήματα. Στο σχολείο αυτό μπορούν και βρίσκουν απλόχερη αγάπη και φροντίδα παιδιά από δεκατριών (13) έως εικοσιπέντε (25) ετών.

Όλες αυτές οι πληροφορίες είναι πολύ γενικές … Οι καθηγητές ή καλύτερα φίλοι των παιδιών, καθημερινά ‘‘καταθέτουν’’ όλη τους την αγάπη, την αφοσίωση και φυσικά την φροντίδα. Ίσως αυτοί οι άνθρωποι να νιώθουν μόνοι, διαφορετικοί, αλλόκοτοι από εμάς που έχουμε μια διαφορετική και φυσιολογική καθημερινότητα. Οι καθηγητές του σχολείου τους αντιμετωπίζουν ως ίσος προς ίσο… Δεν υπάρχει καμία διαφορά, καμία διαφορετικότητα… Κι αν με ρωτάτε, ναι, στην αρχή ίσως τρόμαξα, ίσως αναρωτήθηκα αλλά περνώντας η ώρα κατάλαβα πως αυτοί οι άνθρωποι το μόνο που χρειάζονται είναι αγάπη!

Οι καθηγητές μας πληροφόρησαν αρχικά για τις καθημερινές ενέργειες των παιδιών στο σχολείο. Καθημερινά μαγειρεύουν, ζωγραφίζουν, τραγουδούν και κάπως έτσι απασχολούνται μέχρι τις μμ. «… Προσπαθούμε να τους μάθουμε κάποια απλά καθημερινά βήματα». «Ξέρουμε ότι ποτέ δεν θα καταφέρουν να μαγειρέψουν ή να ζωγραφίσουν άλλα πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε σαν φυσιολογικούς ανθρώπους». «Για εσάς να σηκώσετε ένα ποτήρι, να σκουπίσετε τα χέρια σας είναι μια ανάξια σημασίας πράξη… γι’ αυτούς όμως είναι άθλος»

 Κι έτσι είναι… Πιστέψτε με είναι στ’ αλήθεια δύσκολο να αντικρίζεις τις αντιδράσεις των παιδιών που μερικές φορές είναι αδικαιολόγητες… για εμάς αδικαιολόγητες, εκείνοι απλώς παραπονιούνται για κάτι που δεν τους άρεσε, που τους στενοχώρησε.  Πέρα από όλα αυτά όμως η μαγεία εντοπίζεται στο πως αυτά τα παιδιά καταφέρνουν να δημιουργούν παρέες … Είναι στ’ αλήθεια υπέροχος ο τρόπος που συζητούν, τα αστεία που λένε και η άποψη που έχουν για την κοινωνία του 2012! Μεγαλύτερη εντύπωση όμως μου έκανε η αγάπη που δείχνει ο ένας στον άλλον! Θέλουν να πάρουν αγάπη αλλά πρώτα την έχουν δώσει… Πολλές ήταν οι φορές που τους είδα να αγκαλιάζονται μεταξύ τους και ακόμα περισσότερο με τους καθηγητές τους!

Πολλά παιδιά φοιτούν εκεί από μικρή ηλικία και έτσι είναι περισσότερο δεμένα με τους συνομηλίκους τους. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα ‘‘ζευγαράκια’’… Είναι πολύ αισιόδοξο να εντοπίζεις τον ερωτισμό ανάμεσα σε παιδιά που μεν έχουν λιγότερες ικανότητες από εμάς σε πρακτικά ζητήματα αλλά πραγματικά αξιοθαύμαστοι που προσπαθούν να ομορφύνουν και να γεμίσουν την καθημερινότητά τους και όχι να αφήνονται έρμαια στην - ομολογουμένως - δύσκολη και κουραστική πορεία τους στον κόσμο αυτό…

 Κλείνοντας αυτή την παρουσίαση των ουσιαστικών, για εμένα, στιγμών θέλω να συγχαρώ τους καθηγητές του Ειδικού Σχολείου του νομού μας για το ζήλο και την αληθινή φροντίδα που δείχνουν σε αυτά τα παιδιά που θα τα χαρακτήριζα ως «υλικά» μέσα στα κουτιά τους που ανοίχτηκαν από τους ανθρώπους αυτούς όχι για να γίνουν μια τέλεια συνταγή, αλλά τουλάχιστον να έχουν ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα!