Oι άνθρωποι καθημερινά ελπίζουν… ελπίζουν να δουν το φως μέσα στο σκοτάδι, να βιώσουν τη χαρά μέσα στη λύπη, να ανταμώσουν τη λύτρωση μέσα από τον αγώνα τους. Κάποιοι, περιμένουν αυτή τη στιγμή για χρόνια πολλά… Οι μαθητές μας γράφουν και προσεύχονται για αυτούς.

…. Μόλις άνοιξα τα μάτια η γιαγιά μου ήταν ήδη στο δωμάτιό μου χαμογελαστή όπως πάντα σαν να ήξερε ότι ήθελα να της μιλήσω. Της τα είπα όλα. Της είπα πως θεωρώ άδικο για τους Έλληνες οι οποίοι κουράστηκαν κι έριξαν κόπο και ιδρώτα για να φτιάξουν αυτές τις όμορφες αδελφές, τώρα να μην μπορούν να τις καμαρώσουν όλες μαζί. Επίσης είναι θλιβερό για μια μάνα, όπως η Ελλάδα να χάνει το ένα της παιδί. Πάλι δεν κρατήθηκα και ξέσπασα σε κλάματα.Η γιαγιά, σκούπισε τα δάκρυά μου και με το νεύμα της κατάλαβα πως συμφώνησε μαζί μου.

Ήταν σαν να ένιωσε περήφανη για την εγγονή της. …Άραγε πως να αισθάνεται η Καρυάτιδα στο Βρετανικό μουσείο μόνη της μακριά από τις αδελφές της.Φαντάζομαι κάτι παρόμοιο με την αδερφή μου και με πιάνουν τα κλάματα.Η Καρυάτιδα πλάστηκε από ελληνικά χέρια και αγαθά και είναι παράξενο έως και άσχημο να βρίσκεται στην Αγγλία Πότε...πότε θα επιστρέψει. Γιατί δεν κάνουμε κάτι να τη πάρουμε εμείς; γιατί τόση αδικία...; ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ ΤΗΣ! > (απόσπασμα) ΒΙΚΥ ΜΠΑΚΑΛΟΥΔΗ (ΓΕΛ. ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ)

ΤΟΛΙΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ (ΓΕΛ. ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ)

ΕΛΕΝΗ ΧΑΡΙΤΟΥ (ΓΕΛ. ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ)

Στις 20 Ιουλίου 1974, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, υπό την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και του ναυτικού εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τώρα η Κυπριακή Δημοκρατία πρακτικά ελέγχει μόνο τα δύο τρίτα του νησιού, ενώ το βόρειο τρίτο κατέχεται παράνομα από την Τουρκία.20 Ιουλίου1974Τούρκοικαταστατικού χάρτηΣυμβουλίου ΑσφαλείαςΗνωμένων ΕθνώνΚυπριακής ΔημοκρατίαςΤουρκία ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ ΤΗΣ!

ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΩ ΚΥΠΡΟ μου δεν σε ξεχνώ… μονάκριβή μου… ήλιε μου! Είσαι το φως μέσα στο σκοτάδι της ψυχής μου.Είσαι μια λαμπρή ακτίνα που ξεπροβάλλει θαρρετά μέσα από τις σχισμές των παντζουριών.Πονώ βαθιά μέσα στην ψυχή… πονώ γιατί σε αγαπώ περισσότερο και από τον εαυτό μου.Βλέπεις, είμαι εγώ που δε σε ακούω, δε σε βλέπω, δε σ’ ορίζω,μα μπορώ να αισθανθώ κάθε στιγμή σου… η ζωή μου είν’ η ψυχή σου…. Ο πόνος και ο θάνατος νεκρώνουν την καρδιά μου…. Με τι μάτια να σε αναζητήσω;… ΚΥΠΡΟ μου, όλα γύρω είναι θαμπά και γκρίζα.Η αλήθεια ξεμακραίνει από τη δική μου τη σκοπιά… Η αλήθεια για την Κύπρο αργεί… κάποτε θα λάμψει. Την αλήθεια αυτή δεν την ξεχνάμε… τη διεκδικούμε… με βάση αυτήν δημιουργούμε! ΜΑΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ(ΓΕΛ. ΑΜΑΡΥΝΘΟΥ)

Η καρδιά μου αιμορραγεί σαν σκέφτομαι την ΚΥΠΡΟ… σαν σκέφτομαι το καλοκαίρι εκείνο που ο ήλιος έδυσε για αυτήν… ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ ΕΛΕΡΙΝΑ-ΠΕΤΡΑΚΗ ΧΑΡΑ. (ΓΕΛ. ΑΜΑΡΥΝΘΟΥ)

ΣΤΟΥΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΡΑΦΑΕΛΛΑ ΧΑΛΔΑΙΟΥ. (ΓΕΛ.ΑΜΑΡΥΝΘΟΥ)

Oι μαθητές του Γ.Ε.Λ της Μυκόνου, > την αισιοδοξία, τη χαρά, τη δημιουργία, τη ζωή.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΝΤΙΑΝΑ ΡΑΚΟΒΙΤΣ ΠΡΟΥΣΙ ΡΕΤΖΙΝΑ(Γ.Ε.Λ. Μυκόνου)

Συνέντευξη του κ. Καλογιάννη για το Σύλλογο Αγάπης και Αλληλεγγύης που έχει δημιουργηθεί στην Αμάρυνθο. Ερωτήσεις: 1) Πώς εμπνευστήκατε την ιδέα γι’αυτόν το σύλλογο; Α : Πριν δέκα χρόνια βλέπαμε κόσμο που πεινούσε και που είχε ανάγκη από τη βοήθεια τη δική μας και αναγκάστηκα να ιδρύσω αυτόν το σύλλογο με πρωτοβουλία δική μου για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Σ’αυτά τα δέκα χρόνια δυσκολευτήκαμε πολύ, αλλά όταν έχεις θέληση και αγάπη όλα πηγαίνουν ρολόι. Είχαμε προβλέψει ότι όσο περνάει ο καιρός θα έχουμε πιο δύσκολες μέρες και ξαφνικά μας έπιασε η κρίση, άλλα είχαμε ετοιμάσει μαγειρεία και όλα τα απαραίτητα γενικά για την παρασκευή γευμάτων και τώρα μοιράζουμε καθημερινά περίπου πενήντα μερίδες σε κόσμο που πεινάει κάθε μεσημέρι.

2) Υπάρχει μεγάλη συμμετοχή από τον κόσμο; Α : Υπάρχει μεγάλη συμμετοχή και μας βοηθάνε όχι όσο πρέπει βέβαια, αλλά βοηθάνε. 3) Πώς νιώθετε που δημιουργήσατε αυτόν το σύλλογο και βοηθάτε κόσμο; Α : Είμαι χαρούμενος και περήφανος, γιατί είναι μια θέση στην οποία μπορεί να βρεθεί ο καθένας γι’αυτό προχωρήσαμε, προχωράμε και θα προχωράμε. 4) Το σχολείο μας πώς θα μπορούσε να βοηθήσει σ’αυτό το έργο; Α : Χρειαζόμαστε περισσότερο στήριξη σε θέμα τροφίμων π.χ ρύζι, μακαρόνια κτλ. ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ(ΓΕΛ. ΑΜΑΡΥΝΘΟΥ)

Οι μαθητικές ομάδες που συμμετέχουν στη δημιουργία της εφημερίδας μας, ανήκουν στα σχολεία (με αλφαβητική σειρά): ΓΕΛ. ΑΜΑΡΥΝΘΟΥ (υπεύθυνη καθηγήτρια: Φραγκομανώλη Σταυρούλα) ΓΕΛ. ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ( υπεύθυνη καθηγήτρια: Κατσαρού Βασιλική) ΓΕΛ. ΜΥΚΟΝΟΥ (υπεύθυνος καθηγητής: Μεταξάς Παναγιώτης)