«ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ» Γ. ΒΙΖΥΗΝΟΥ. Τίτλος: «μου» → 1ο πρόσωπο ενώ στο 1ο τμήμα του διηγήματος «εμείς» (όπου κρύβεται ο συγγραφέας). Αφηγητής ενδοδιηγητικός.

Slides:



Advertisements
Παρόμοιες παρουσιάσεις
ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΕΓΚΗΜΑΤΑ Παρουσίαση από : Πούλου Τίνα Θωμαΐδα Χατζηθωμά.
Advertisements

Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων
Λεξεις και πλανα ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΒΑΔΙΑ ΣΟΦΙΑ ΜΑΛΑΤΕΣΤΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΣΑΜΑΡΑ
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ Προς μία ποιητική της αφήγησης
Ποιο δελτίο καιρού ταιριάζει
Toυ Νεκρού αδερφού Εισαγωγικά Παραλογές
Το Αμάρτημα της μητρός μου
Λαογραφία: Σύγχρονες όψεις
Μιχαλόπουλος Γεράσιμος Τριανταφυλλίδης Δημήτρης
«Το Αμάρτημα της μητρός μου» Γεωργίου Βιζυηνού
Αφηγηματολογία (Narratologie/narratology)
Ιωάννα Παπαβασιλείου-Χαραλαμπάκη
Το μάθημα της Πληροφορικής Η πραγματικότητα σήμερα!!! ΗΥ-302:Διδακτική της Πληροφορικής Επιμέλεια-Παρουσίαση Γεωργία Αδαμοπούλου Εύα Νοικοκυράκη.
Ο ρόλος του Ε.Ο.Π.Π. στην Πιστοποίηση των προσόντων της μη τυπικής εκπαίδευσης και στην Αντιστοίχιση αυτών στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων Κωνσταντίνος Καλτσάς.
Στέλλα Βιολάντη Γρηγόριος Ξενόπουλος.
Η διδασκαλία ως διαδικασία διαμόρφωσης εγγράμματων ταυτοτήτων
Τίτλος. Εισαγωγικός τομέας και προκαταρτική φάση Μικρή Περιγραφή: Λεξιλόγιο: Κοινό που απευθύνεται: Ηλικία: Περιβάλλον: Χρονική διάρκεια: Πριν την επίσκεψη.
«Δείπνο για τέσσερις» Κατσαρίδου Σοφία Ευθιμιάδου Αλεξάνδρα
Εισαγωγή στο σενάριο   Τι είναι το σενάριο. Α. H τέχνη του να σκέφτεσαι σε εικόνες. -Προ-σχεδιο της τελικής ταινίας Β.Στο σενάριο δεν μπορείς να περιγράψεις.
ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΔΟΚΙΜΙΟΥ ΜΕ ΑΛΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΚΑ ΕΙΔΗ
Διάσκεψη Σερρών Ιουνίου 2004 Ερίκ Γκαζόν Σύμβουλος σε θέματα Εργασιακών Σχέσεων & Απασχόλησης Ποιές είναι οι προοπτικές απασχόλησης στους νόμους.
Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ.
Από τη θεωρία της λογοτεχνίας στην πράξη της διδασκαλίας
Έντυπη ειδησεογραφία.
1ο ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΞΑΝΘΗΣ ΤΑΞΗ : Γ΄ Θεωρητική ΤΜΗΜΑ : 3o ΜΑΘΗΜΑ : Λογοτεχνία Κατεύθυνσης Υπεύθυνη Καθηγήτρια : ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Βάια «Όνειρο στο Κύμα» του.
Ο ΟΡΚΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ
Σεπτέμβριος- Οκτώβριος 2007
Βέρα Δακανάλη1 2 Σε κάθε ανάγνωση υπάρχουν τρεις συντελεστές/παράγοντες: ο συγγραφέας, που υπάρχει έξω από το κείμενο, αλλά μπορεί να προσθέτει στην.
Παραγωγή γραπτού λόγου - Παραμύθι
Για το σχολιασμό της αφήγησης παρατηρώ:
ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΑΦΗΓΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ
Γεώργιος Βιζυηνός
Άσκηση απάντησης στη Νεοελληνική Λογοτεχνία (Θ.Κ.) ΓΒ, Το αμάρτημα της μητρός μου. Επεξεργασία της γλώσσας του αποσπάσματος. Ενότητα 2η, σσ
Λογοτεχνία Α΄ Λυκείου Κριτήρια αξιολόγησης
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΦΗΓΗΣΗ Πράξη επικοινωνίας με την οποία παρουσιάζεται προφορικά ή γραπτά μια σειρά πραγματικών ή πλασματικών γεγονότων. Προϋποθέτει τουλάχιστον.
Νιάκαρος Κωστής Καθηγήτρια: Βασιλική Παπακίτσου
Τα πρώτα βήματα μιας κριτικής ανάγνωσης
Αφηγηματικό κείμενο Ο χώρος όπου συμβαίνουν τα γεγονότα
ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ Με τον όρο αυτοβιογραφία χαρακτηρίζουμε συνήθως ένα συνεχές αφηγηματικό κείμενο, στο οποίο ένας άνθρωπος γράφει ο ίδιος την ιστορία της ζωής.
Ας θυμηθώ τις βασικές έννοιες που έμαθα!
Γ. Βιζυηνός, Το Αμάρτημα της μητρός μου Ενότητα 2η και 3η.
Η διδασκαλία ως διαδικασία διαμόρφωσης εγγράμματων ταυτοτήτων Ειδικό Μέρος Ενότητα Ι, 2.4.
Ερευνητικές Εργασίες: Πόσο
Η σκηνή στον κινηματογράφο
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ β’ λυκείου Μεγάλοι ποιητές της γενιάς του 1880, του Γ.Ροϊλού (στο μέσον ο Παλαμάς)
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Στο νησί του Αιόλου Γλώσσα Γ΄ δημοτικού «Τα απίθανα μολύβια»
ΑΛΚΗΣ ΖΕΗ Το καπλάνι της βιτρίνας
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
κειμενικά είδη αφήγηση περιγραφή οδηγίες επιχειρηματολογία
ΕΚΦΡΑΣΗ ΕΚΘΕΣΗ, Τεύχος Α΄
Ιστορικότητα της λογοτεχνίας
ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΒΙΒΛΙΟΥ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2006 ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ 1 ΟΥ ΓΕΛ ΕΠΑΝΟΜΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΛΣΑ ΒΑΡΔΑΚΑ.
Η παράγραφος Είναι το βασικό δομικό στοιχείο ενός κειμένου.
Μυθιστόρημα Romance: μεσαιωνική λέξη σήμαινε τις νέες γλώσσες roman:αποδόθηκε από τον Κοραή ως «μυθιστορία»
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Μια ματιά στη θεωρία…. ΜΕΡΟΣ Α: ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Ομηρικά έπη: Ιλιάδα
1 Παιδική Λογοτεχνία Κωτόπουλος H. Τριαντάφυλλος Π.Τ.Ν. – Π.Δ.Μ.
Αφήγηση αφήγηση.
Η ΑΦΗΓΗΣΗ.
Η ΑΠΟΔΗΜΙΑ – Ο ΚΑΗΜΟΣ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ
Λαδόπουλος Γεώργιος – Θεολόγος του 2ου Γυμνασίου Ευκαρπίας
ΑΦΗΓΗΣΗ Αρχιτεκτονικός Σχεδιασμός και Νέες Τεχνολογίες Ι Ομάδα Story 3 Υπ. Καθ.
H Πολυάννα μεγαλώνει!!! Λίγα λόγια για το βιβλίο!
Αφηγηματολογία (Narratologie/narratology)
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ Ο ΚΡΗΤΙΚΟΣ
ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΛΕΩΝΙΔΙΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ
Επιστημονική ανάλυση κινηματογραφικών ταινιών
Παρουσίαση του βιβλίου από τον Χάρη Φιλιππίδη Ε1’
Μεταγράφημα παρουσίασης:

«ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ» Γ. ΒΙΖΥΗΝΟΥ

Τίτλος: «μου» → 1ο πρόσωπο ενώ στο 1ο τμήμα του διηγήματος «εμείς» (όπου κρύβεται ο συγγραφέας). Αφηγητής ενδοδιηγητικός (= ένα από τα πρόσωπα της ιστορίας) και ομοδιηγητικός (= μετέχει στην ιστορία που αφηγείται.

Στα διηγήματα του Βιζυηνού υπάρχει ψυχολογική διαγραφή προσώπων, ισχυρότατη συνθετική ικανότητα και αφηγηματική χάρη. Η γλώσσα είναι: καθαρεύουσα + δημοτική + ιδιωματική. Το «Αμάρτημα…» είναι το 1ο διήγημα του Βιζυηνού και το 1ο καθαυτό νεοελληνικό διήγημα.

ΤΕΧΝΙΚΗ Σχήματα λόγου: παρομοίωση (ως…) μεταφορά (π.χ. μαραμένον κοράσιον) αναδίπλωση (π.χ. «πλήν όλα, όλα ταύτα …» - «έχω κάτι εδώ μέσα βαρύ, πολύ βαρύ») μετωνυμία (π.χ. «τι πικρό ποτήρι» αντί για θάνατος) άρση και θέση (π.χ. «δεν είναι … το παιδί, είναι δικό μου») παράλλαξη (π.χ. «αυτός» αντί ο κουρέας) αντίθεση και αιτιολόγηση

Λεξιλόγιο: πλούσιο → πολλές διαφορετικές λέξεις για το ίδιο πράγμα. Ύφος: απλό και ανεπιτήδευτο. Ακόμα και στις κορυφώσεις του ο λόγος είναι αντιρητορικός.

Χρονική διάρκεια: α) συμπύκνωση (τέσσερα ρήματα για την πρώτη θετή αδερφή), β) έλλειψη (από «μακρά απουσία», γ) επιβράδυνση (ποια είναι τα αποτελέσματά της αισθητικά;) Λειτουργία χρόνου: στην εξέλιξη είναι μυθιστόρημα ενώ στην κατάληξη είναι διήγημα. Κορμός αφήγησης μυθιστορηματικός – κατάληξη διηγηματική χωρίς επίλογο (όπως δεν υπάρχει και πρόλογος).

Τέλος διηγήματος → τέλος χρόνου (χρόνος χωρίς παραπέρα νόημα) Χρόνος με αναδρομές → χρόνος με ασυνέχειες Πύκνωση χρόνου και αφηγηματικό κενό. Μετάβαση από παρατατικό σε αόριστο → αλλαγή χρόνου αλλά και χώρου και μετάβαση από την αφήγηση στη μίμηση (δράμα) → αφηγητής σε πρώτο πλάνο.

Πρόσωπα: πρωταγωνιστές: μητέρα και γιος, δευτεραγωνιστές: Αννιώ και οι άλλοι. (ποιοι είναι οι άλλοι;) Κύρια πρόσωπα → τρίγωνο Αννιώ – μητέρα – «εμείς» με πρωταγωνιστές Αννιώ και μητέρα. Οικογενειακή συγκέντρωση ζωντανών και νεκρών → όρια ζωής και θανάτου ρευστά.

Συγκρούσεις: ποιες είναι; Τρόπος παρουσίασης προσώπων – χαρακτήρων: δυναμικός Αληθοφάνεια χαρακτήρων: υπάρχει; Δράση και πλοκή: υπάρχουν;

Τεχνική: δομή, απλό ύφος, άριστη αφήγηση, συγκρούσεις χαρακτήρων, πλοκή που κρατάει αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, εναλλαγές επιπέδων χώρου και χρόνου, σκηνές δραματικές → Αριστούργημα

Προοικονομία: δημιουργία κατάλληλων προϋποθέσεων για προετοιμασία εξέλιξης Προσήμανση: προετοιμασία του αναγνώστη με υπαινιγμό για ό,τι θα ακολουθήσει

Ενότητες Ι. 1η ενότητα: σελ (ως το θάνατο της Αννιώς), 2η ενότητα: σελ (νέα κατάσταση – υιοθεσίες), 3η ενότητα: σελ (επιστροφή αφηγητή – ομολογία αμαρτήματος), 4η ενότητα: σελ (εξομολόγηση στον Πατριάρχη)

Ενότητες ΙΙ. Διδακτικές ενότητες: 1η ενότητα: σελ. 125 έως 131( «…και εκράτησε μόνον εμέ πλησίον της»), 2η ενότητα: σελ. 131 («Ενθυμούμαι ακόμη…») έως 138 («…εγλύτωσεν από τα βάσανά του»), 3η ενότητα: σελ. 138 («Πολλοί είχον κατηγορήσει την μητέρα μου…») έως σελ. 143 («…και απηρχόμην εις τα ξένα»), 4η ενότητα: σελ. 143 («Η μήτηρ βεβαίως…») έως σελ. 147 («…αλλ` ισχυρού τινός φόβου»), 5η ενότητα: σελ. 147 («Η μήτηρ μου εκρέμασε την κεφαλή …») έως 153 («…και εγώ εσιώπησα»).

Ενότητες ΙΙΙ. 1η σκηνή: σελ (Αννιώ, υιοθεσίες, ο γιος πλανιέται εις τα ξένα), 2η σκηνή σελ (επιστροφή γιου, εξομολόγηση) και 3η σκηνή: σελ (άποψη του γιου για το αμάρτημα, εξομολόγηση, το αδύνατο της εξιλέωσης)

Πολιτιστικά στοιχεία: στη σκηνή της σύνθεσης του μοιρολογιού, υιοθεσία, γάμος, εγκυμοσύνη, τάματα, τύχη, μορφωμένοι Θέματα για ερμηνεία: Οιδιπόδειο Θέση γυναίκας – κοινή γνώμη Λαϊκή ιατρική – λαϊκές αντιλήψεις για αιτίες ασθενειών (λαογραφικό υλικό). Ποια από αυτά σώζονται στις μέρες μας;