Η ΘΡΗΣΚ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ Η ραββινική παράδοση θέλει την εκπαίδευση του παιδιού σύμφωνη με εκείνη των γονιών του. Συμβουλεύουν όμως τους παιδαγωγούς να θεωρήσουν το παιδί εξαρχής αυτό που είναι και όχι αυτό που όφειλε να είναι. Αυτό που τηρείται επίσης είναι οι τύποι σχέσης μέσα από τη θρησκεία: α) η σχέση με τον Θεό, β) η σχέση με τον άλλον, γ) η σχέση με τον νόμο. Οι προσευχές επίσης είτε οι τρεις καθημερινές είτε εκείνες των εορτών θα του επιτρέψουν να αποκτήσει τη γνώση θρησκευτικών τυπικών και χειρονομιών. Η οικογένεια είναι το πρώτο μέρος που το παιδί λαμβάνει την θρησκευτική αγωγή. Οι γονείς κατά τις προετοιμασίες του γάμου καθορίζουν και την εκπαίδευση του παιδιού τους. Θέλουν η θρησκευτική ατμόσφαιρα του ιουδαϊκού σπιτιού τους να είναι τέτοια ώστε να μεταφέρεται απόλυτα στο παιδί.

Στα πλαίσια της ιουδαϊκής κοινότητας, οι υπερ-ορθόδοξοι Ιουδαίοι αποφεύγουν επαφές και σχέσεις με παράγοντες και πρόσωπα έξω από την κουλτούρα τους. Φροντίζουν παράλληλα να «προστατεύσουν» τα παιδιά τους από τέτοιες επιδράσεις. Παρόλα αυτά όμως το παιδί έρχεται σε επαφή με το «ξένο στοιχείο» είτε με τις διαπροσωπικές σχέσεις του, ή το παιχνίδι ή ακόμη τα Μ.Μ.Ε. Οργανώνουν μια άτυπη εκπαίδευση, στην οποία μεταβιβάζουν την παράδοσή τους στην επόμενη γενιά. Οι ραβίνοι θέλησαν να διαχειριστούν σωστά τον χρόνο και γι’ αυτό διευθέτησαν το θέμα με οδηγίες για κάθε στιγμή και κάθε τομέα της ζωής του ανθρώπου. Τα επίπεδα εκπαίδευσης είναι τα εξής: α) 1-3 χρονών. Το παιδί θα εξοικειωθεί με την Τορά ακούγοντας ύμνους και διηγήσεις στίχων της. Έπειτα αποκτάει την συνήθεια της επίσκεψης στην Συναγωγή. Ένα δεύτερο ουσιώδες στοιχείο είναι η σχέση του παιδιού με το βιβλίο και τις ιστορίες που περιγράφονται σ’αυτά. Θα μάθει για το Σύμπαν, αλλά και για μορφές της Γραφής, ήρωες ιουδαϊκών ιστοριών και ραβινικές μορφές της νομαδκής ζωής ή κάποιας χώρας. Και αν δεν έχουν διαθέσιμα βιβλία οι γονείς υποχρεούνται να διηγούνται στα παιδιά τους ιστορίες για τον Νώε, τον Γολιάθ, τον Ραβίνο Ακίμπα, ώστε να γίνουν οικεία σ’ αυτά και ν’ αποκτήσουν ηρωικά πρότυπα. β) 3-6 χρονών. Οι ψυχοπαιδαγωγοί επιμένουν στα στοιχεία που οδηγούν το παιδί στην κοινωνικοποίηση σ’ αυτήν την περίοδο.

Από την πρώτη αποκαλυπτόμενη Σούρα, διαβάζουμε ότι δίνεται εντολή στον Προφήτη και διαμέσου αυτού τους πιστούς να ενσκύψουν στη σπουδή και τη διδασκαλία. Είναι μια κυρίαρχη εντολή που δεν πρέπει να παραβιαστεί. Το Κοράνιο είναι η κύρια πηγή αναφοράς γύρω από την οποία περιστρέφεται όλη η ζωή του κάθε Μουσουλμάνου. Αποτελεί την ηθική και θρησκευτική συμπεριφορά του και αποτελεί την αρχέγονη πηγή της εκπαίδευσης. Θρησκευτική και ηθική εκπαίδευση πάνε μαζί, χωρίς να είναι εύκολο να διαχωριστούν. Τι αντιπροσωπεύει το Κοράνιο ως προς την επιστήμη και την εκπαίδευση; Για τον πιστό είναι ο αιώνιος θείος και αμετάβλητος λόγος, κυβερνάει γενικά όλα τα στοιχεία της ατομικής και κοινωνικής ζωής και εξασφαλίζει την ευτυχία εδώ και στον άλλο κόσμο. Στο Κοράνι υπάρχει η λέξη tarbiya που περιγράφει την εκπαίδευση που προσφέρεται από τους γονείς στα μικρά παιδιά. Η γνώση επίσης δεν αναφέρεται ως στοιχείο ανταγωνισμού, αλλά σαν συμπληρώματα που εμπλουτίζονται αμοιβαία.

Δίπλα στο Κοράνι, ο ρόλος του Προφήτη Μωάμεθ δεν ήταν μόνο να παραλάβει και να μεταφέρει το Ιερό Βιβλίο, αλλά και να το ερμηνεύσει στους ανθρώπους, όπως και να το κάνει πράξη. Ο λόγος του και η συμπεριφορά του γίνονται έτσι η δεύτερη πηγή που εμπνέει την αντίληψη της εκπαίδευσης. Η ηθική εκπαίδευση είναι αναγκαστική για κάθε πιστό. Το Ισλάμ θέλει την επιστήμη και την πίστη να μην βρίσκονται σε μια σχέση ανταγωνισμού, αλλά να εμπλουτίζονται αμοιβαία συμπληρώνοντας η μια την άλλην. Η γνώση στο Ισλάμ αποβλέπει στην κάθαρση του πιστού. Είναι μια υποχρέωση καθαρά θρησκευτική. Σκοπός της εκπαίδευσης γίνεται η σωτηρία του ανθρώπου στη γη και στην μέλλουσα ζωή. Αυτό επιτυγχάνεται με την γνώση των εντολών του Προφήτη και την εφαρμογή τους. Επιπλέον το παιδί θεωρείται μια ξεχωριστή οντότητα και όχι μινιατούρα των μεγάλων, γίνεται διαχωρισμό των περιόδων ανάπτυξης και αναπτύσσεται ενδιαφέρον για την ανάπτυξη και την εκπαίδευσή του. Δημιουργήθηκαν δυο επίπεδα εκπαίδευσης: το στοιχειώδες και το ανώτερο. Το καθένα οργανώθηκε με διαφορετικό τρόπο. Στο πρώτο διδασκόταν το Κοράνι, η γραφή και στοιχεία Γραμματικής. Οι μαθητές επίσης εξοικειώνονταν με την Ποίηση και την Παράδοση. Ορισμένοι δάσκαλοι εμβάθυναν σε θρησκευτικά, επιστημονικά και λογοτεχνικά θέματα. Τα τελευταία αποτελούσαν το περιεχόμενο της ανώτερης εκπαίδευσης.

Το σήμαντρο και η καμπάνα