SN 1987A Παρουσίαση Ερευνητικής Πρότασης

1. Υπερκαινοφανείς Ορισμένοι αστέρες κατά το τέλος της ζωής τους (αφού κάψουν όλο το υδρογόνο που περιέχουν) καταλήγουν σε μια μεγάλη εντυπωσιακή έκρηξη. Η έκρηξη αυτή είναι τόσο μεγάλη, που η λαμπρότητα του αστέρα ισοδυναμεί με τη λαμπρότητα εκατομμυρίων απλών αστέρων.

1. Υπερκαινοφανείς Οι αστέρες αυτοί ονομάζονται υπερκαινοφανείς (supernova). Η έκρηξή τους είναι από τα εντυπωσιακότερα φαινόμενα στο Σύμπαν. Είναι τόσο εντυπωσιακή που μπορούμε να δούμε υπερκαινοφανείς αστέρες ακόμη και εκτός του Γαλαξία μας με γυμνό μάτι.

1. Υπερκαινοφανείς Ας δούμε μια τέτοια έκρηξη σε προσομοίωση Η/Υ.

1. Υπερκαινοφανείς Ένα άλλο Μοντέλο Προσομοίωσης.

2. Ο SN 1987A Ένας τέτοιος αστέρας είναι ο SN 1987A.

2. Ο SN 1987A Το όνομα του αστέρα προκύπτει ως εξής Τα αρχικά SN αναφέρονται στο φαινόμενο, δηλαδή στο Supernova. Ο αριθμός 1987, αναφέρεται στο έτος κατά το οποίο έγινε η έκρηξη Το γράμμα Α αναφέρεται στο γεγονός ότι πρόκειται για τον πρώτο υπερκαινοφανή που παρατηρήθηκε το έτος 1987.

2. Ο SN 1987A O SN 1987Α μας παρέχει μια μοναδική ευκαιρία να μετρήσουμε την ακριβή απόστασή του από τη Γη. Για να το πετύχουμε αυτό θα εκμεταλλευτούμε ένα ιδιαίτερο φαινόμενο που συνδέεται με την έκρηξη του υπερκαινοφανούς SN 1987Α.

2. Ο SN 1987A Η έκρηξη του SN 1987A.

3. Μελέτη του Φαινομένου Τρισδιάστατο Μοντέλο του Αστέρα

3. Μελέτη του Φαινομένου Οι Δακτύλιοι του Αστέρα

3. Μελέτη του Φαινομένου Γύρω από τον Αστέρα υπάρχουν τρεις δακτύλιοι. Ένας Εσωτερικός Δύο Εξωτερικοί Οι δακτύλιοι αυτοί υπήρχαν πολύ πριν την έκρηξη του αστέρα.

3. Μελέτη του Φαινομένου Δεν είναι απολύτως κατανοητό το πώς ή το πότε δημιουργήθηκαν αυτοί οι δακτύλιοι. Θεωρούμε ότι είναι κυκλικοί δακτύλιοι, αλλά φαίνονται ως ελλείψεις από εμάς επειδή τους παρατηρούμε υπό κλίση.

3. Μελέτη του Φαινομένου Κατά την έκρηξη του αστέρα, ένα κύμα υπεριώδους ακτινοβολίας εκπέμφθηκε από αυτόν. Όταν το κύμα έφτασε στον εσωτερικό δακτύλιο αυτός άρχισε να εκπέμπει φως. Παρότι όλα τα σημεία του κυκλικού δακτυλίου φωτίστηκαν ταυτόχρονα, εμείς τα είδαμε να φωτίζονται διαδοχικά.

3. Μελέτη του Φαινομένου

Αυτό οφείλεται στην κλίση του δακτυλίου ως προς την ευθεία παρατήρησης και στην πεπερασμένη ταχύτητα του φωτός. Παρατηρήστε και το εξής σχήμα. A B Εικόνα 1. Αν δύο ακτίνες φωτός ξεκινήσουν ταυτόχρονα από τα σημεία Α και Β, τότε στη θέση Γ, πρώτη θα φτάσει η Α, αφού διανύει μικρότερη απόσταση. Γ

3. Μελέτη του Φαινομένου Βάση του παραπάνω φαινομένου, μπορούμε να υπολογίσουμε την πραγματική διάμετρο του δακτυλίου. Στη συνέχεια μετρώντας και την γωνία υπό την οποία φαίνεται ο δακτύλιος από τη Γη, θα μπορέσουμε να υπολογίσουμε την απόσταση του αστέρα από την Γη.