Ρόλοι κατοίκων: ● Άντρες :γεωργοί, πολιτικοί αρχηγοί, θρησκευτικοί ηγέτες, στρατιώτες, σύζυγοι έπαιρναν μέρος σε όλες τις δημόσιες τελετές ● Γυναίκες: μητέρες, σύζυγοι, καλόγριες σε μοναστήρια, ασχολούνταν με τις οικιακές δουλειές και τα παιδιά τους ενίσχυαν την οικογένειά τους οικονομικά. Ορισμένες φορές και χήρες ● Παιδιά : διδάσκονταν τα αγόρια ενώ από τις αρχές του 11 ου αιώνα και τα κορίτσια συνήθως Των εύπορων οικογενειών.

- Παιδιά- ● Τη φροντίδα των παιδιών από τη γέννησή τους αναλάβανε η μητέρα και στις πιο εύπορες οικογένειες υπήρχε κάποια βοήθεια από την τροφό. Επίσης όπως προαναφέρθηκε η γέννηση αγοριού προανήγγειλε χαρές και γιορτές ενώ των κοριτσιών έμενε αθόρυβη. Τα νεογέννητα, αφού τα έπλενε η μαμή μετά τη γέννα Τα τύλιγε σε φασκιές, πρακτική που συνεχιζόταν για τους 2-3 πρώτους μήνες. Μέσα στην πρώτη βδομάδα από τη γέννησή τους τα νεογέννητα βαπτίζονταν και στο όνομα που έπαιρναν προσέθεταν και το όνομα του πατέρα τους σε πτώση γενική. Επίσης τα πρώτα ερεθίσματα και γράμματα τα μάθαιναν κάτω από τη στοργική επίβλεψη της μητέρας τους.  Παιχνίδια:

 ● Ο γάμος αποτελούσε για τους Βυζαντινούς σημαντικότατο γεγονός  στη ζωή τους. Ο νόμος αλλά και οι επικρατούσες αντιλήψεις περί ηθικής,  απαγόρευαν το γάμο μεταξύ συγγενών, με αιρετικούς, με Εβραίους ή με μέλη διαφορετικής κοινωνικής τάξης, ενώ εκείνοι που είχαν τον πρώτο λόγο στην επιλογή συζύγου ήταν οι γονείς, και μάλιστα ο πατέρας.  ● Πολλές φορές για την επιλογή συζύγου ο πατέρας ζητούσε τη μεσολάβηση μιας κουρκουσούρας, της δικής μας προξενήτρας, η οποία  προσέφερε τις υπηρεσίες της με αντάλλαγμα, συχνά το ένα εικοστό της προίκας και της προγαμιαίας δωρεάς.  ● Υπήρχε χρηματική εγγύηση για την τήρηση της υπόσχεσης του

Οι Βυζαντινοί, κήδευαν τους νεκρούς τους με το φως της ημέρας. Ωστόσο, πολλά έθιμα των ειδωλολατρικών χρόνων επιβίωσαν σε’ όλη τη βυζαντινή περίοδο: η προσφορά άρτου και γλυκών, τα γεύματα σε τακτές ημερομηνίες, οι χοές κρασιού. Διατηρείται επίσης η συνήθεια να ενταφιάζουν μαζί με το νεκρό και ορισμένα αντικείμενα, πήλινα ή γυάλινα αγγεία και νομίσματα, αν και όχι με την ίδια ένταση σε όλες τις εποχές. Η τήρηση του πένθους ήταν έθιμο απαράβατο και εκφραζόταν με το κόψιμο των μαλλιών (κατά τους λαογράφους σαν θυσία που προσφέρεται στον νεκρό), τα μαύρα ρούχα ( με εξαίρεση τον αυτοκράτορα, που σε ένδειξη πένθους φορούσε λευκά ενδύματα) και την αποχή από την τροφή και την προσωπική καθαριότητα. Η μεταθανάτια ζωή

pi/section8/lemmata/1-4-4.htm schools.gr/programs/epimorfosi/epimorfoti ko_yliko/gymnasio/istoria/kathimerini-zoi- sto-bizantio.pdf