Επαγγέλματα που δεν υπάρχουν πια ή είναι υπό εξαφάνιση

Μερικά από τα επαγγέλματα που έχουν χαθεί ή τείνουν να χαθούν είναι: 1)ΛΟΥΣΤΡΟΣ 11)ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ 2)ΝΕΡΟΥΛΑΣ 12)ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ 3)ΝΤΕΛΑΛΗΣ 13)ΓΑΝΩΤΗΣ 4)ΥΑΛΟΠΟΙΟΣ 14)ΠΑΓΩΤΑΤΖΗΣ 5)ΜΥΛΩΝΑΣ 15)ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΠΩΛΗΣ 6)ΠΑΓΟΠΩΛΗΣ 16)ΠΛΑΝΟΔΙΟΣ ΜΑΝΑΒΗΣ 7)ΒΑΡΕΛΑΣ 17)ΣΑΜΑΡΑΤΖΗΣ 8)ΓΑΛΑΤΑΣ 18)ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ 9)ΟΜΠΡΕΛΑΣ 19)ΞΥΛΟΚΟΠΟΣ 10)ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΑΣ 20)ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΣ Παλαιότερα υπήρχαν πολλά επαγγέλματα που με το πέρασμα των χρόνων είτε έχουν εξελιχθεί ανάλογα με τις εποχές που έχουν διαδραματιστεί, είτε έχουν χαθεί εντελώς.

ΛΟΥΣΤΡΟΣ Ο λούστρος έβαφε τα παπούτσια στο δρόμο των περαστικών, συνήθως τριγύριζε στα διάφορα καφενεία και σε καταστήματα αλλά και σε διάφορα σημεία των δρόμων για να βρει πελάτες. Ο εξοπλισμός του ήταν ένα ξύλινο κασελάκι με πλαϊνές θήκες που είχε τις μπογιές και τις βούρτσες του και ότι άλλο χρειαζόταν για το γυάλισμα των παπουτσιών.

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

ΝΕΡΟΥΛΑΣ Στην παλιά Αθήνα που δεν υπήρχαν βρύσες μέσα στα σπίτια, ο νερουλάς αναλάμβανε την τροφοδότηση τους με νερό. Υπήρχε συνήθως ένας νερουλάς σε κάθε γειτονιά και είχε σταθερή πελατεία . Έκανε πολλά κοπιαστικά δρομολόγια και αμειβότανε περίπου 1 δεκάρα τον τενεκέ.

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ Το επάγγελμα του νερουλά διατηρήθηκε μέχρι το 1930, οπότε ιδρύθηκε η ΟΥΛΕΝ. Νερουλάς στο Μαρούσι ήταν και ο Σπύρος Λούης, ο πρώτος νικητής του Μαραθωνίου δρόμου στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1896 στην Αθήνα.

ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ Τα πέταλα ήταν κάτι σαν σιδερένια παπούτσια που τοποθετούσαν στις οπλές των αλόγων, για να μη φθαρούν και για να διατηρούν τα ζώα την ευστάθειά τους κατά τις μεταφορές, ώστε να μην γλιστράνε. Εξάλλου, μέχρι τη δεκαετία του ’60 όλες σχεδόν οι μετακινήσεις, εργασίες κλπ. γίνονταν με ζώα

ΠΕΤΑΛΩΤΗΣ Το πετάλωμα ή καλίγωμα, από τον αυτοδίδακτο πεταλωτή, γίνονταν κάθε τρεις ή έξι μήνες. Έδενε το ζώο και με την τανάλια έβγαζε τα παλιά πέταλα, έκοβε με το μαχαίρι το νύχι που περίσσευε και το καθάριζε. Ζέσταινε τα πέταλα και τα κάρφωνε προσέχοντας ώστε το καρφί να μπει στο ξερό μέρος του ποδιού για να μην πληγωθεί το ζώο. Τα καρφιά αυτά είχαν μεγάλο κεφάλι έτσι ώστε να προεξέχουν από την πατούσα του ζώου και να μη γλιστράει.

ΠΑΓΟΠΩΛΗΣ Οι παγοπώλες είχαν ένα καρότσι και πάνω σε αυτά μετέφεραν τον πάγο (που κατασκευαζόταν σε ειδικά εργοστάσια) και περνούσαν από γειτονιά σε γειτονιά. Για να προστατέψουν τα χέρια τους από την ψύξη , φορούσαν χοντρά γάντια . Χρησιμοποιούσαν ένα εργαλείο όπου τους βοηθούσε να σπάνε τον πάγο. Από τη μία μεριά ήταν κοπίδι και από την άλλη γάντζος. Χάραζε με το κοπίδι την παγοκολόνα και ύστερα με το γάντζο χτυπούσε στο άνοιγμα και ο πάγος σχιζόταν αμέσως

ΠΑΓΟΠΩΛΗΣ Οι νοικοκυρές έβαζαν τον πάγο στις “παγωνιέρες” , ένα ξύλινο ορθογώνιο κατασκεύασμα, επενδυμένο εσωτερικά με αλουμίνιο. Είχε και δύο πόρτες , μια πάνω και μία κάτω. Στο πάνω μέρος τοποθετούσαν την παγοκολόνα και δίπλα ήταν ένα ντεπόζιτο που κατέληγε εξωτερικά σε μια κάνουλα . Γέμιζαν το ντεπόζιτο με νερό , και έτσι είχαν πάντα κρύο νερό. Στο κάτω μέρος υπήρχαν ράφια όπου τοποθετούσαν τα τρόφιμα και τα ποτά. Κάτω, κάτω υπήρχε ένα συρταράκι όπου έτρεχαν τα νερά από τον πάγο που έλιωνε και οι νοικοκυρές το άδειαζαν όταν γέμιζε για να μην πλημμυρίσει.

ΕΡΓΑΛΕΙΑ

ΒΑΡΕΛΑΣ Ο βαρελάς ήταν τεχνίτης, ειδικός στην κατασκευή βαρελόσχημων και σκαφοειδών σκευών, μικρού ή μεγάλου μεγέθους, σκευών που απαιτούσαν ιδιαίτερη τεχνική και ειδικά εργαλεία για καμπύλες επιφάνειες. Οι βαρελάδες , δούλευαν με παραγγελίες. Εκτός από βαρέλια κατασκεύαζαν και άλλα είδη οικιακής χρήσεως από ξύλο: Ξύλινες κανάτες, τσότρες (ξύλινα δοχεία κρασιού), παγούρια κ.ά.

ΒΑΡΕΛΑΣ Τα σπουδαιότερα εργαλεία που χρησιμοποιούσε ο βαρελάς ήταν: το πριόνι, το τρυπάνι, η ταλιαδούρα (είδος τσεκουριού), το καβουροσκέπαρο, η πένσα κ.ά.

ΓΑΛΑΤΑΣ Ο γαλατάς ήταν ο πρώτος πλανόδιος μικροπωλητής της ημέρας. Φόρτωνε τα γκιούμια με το φρέσκο γάλα στο γαϊδουράκι του και ξεκινούσε πρωί-πρωί απ' το χωριό του για την πόλη. Έπρεπε να προφτάσει να εξυπηρετήσει όλους τους πελάτες. Την ίδια πάντα ώρα, πιστός στο ραντεβού, έδενε σε κάποιο δέντρο το ζώο του και ξεκινούσε το μοίρασμα.

ΓΑΛΑΤΑΣ Είχε συνήθως μόνιμους πελάτες, αν όμως τύχαινε και του περίσσευε γάλα, τότε έπαιρνε τους δρόμους φωνάζοντας μέχρι να το πουλήσει όλο και να γυρίσει στο χωριό του. Μέχρι τη δεκαετία του '70 περνούσαν ακόμη γαλατάδες απ' τις γειτονιές. Με τη λειτουργία όμως των εργοστασίων γάλακτος, χάθηκαν

ΟΜΠΡΕΛΑΣ Τα χρόνια που οι άνθρωποι δεν είχαν την πολυτέλεια να αγοράζουν καινούργια πράγματα και καθετί που χαλούσε ή πάλιωνε το διόρθωναν και το συντηρούσαν και γι’ αυτό υπήρχε το επάγγελμα του ομπρελά. Πρακτικός τεχνίτης ο ομπρελάς κουβαλούσε τις μισοχαλασμένες ομπρέλες από τις οποίες έπαιρνε τα ανταλλακτικά που του χρειαζόταν. Γύριζε πόλεις και χωριά και διόρθωνε μ' αυτά τις χαλασμένες ομπρέλες.

ΟΜΠΡΕΛΑΣ Για εργαλεία του είχε μια τανάλια, μια πένσα. ένα ψαλίδι και ένα σύρμα. Μ' αυτά και με την φαντασία του έκανε θαύματα. Όταν η ομπρέλα καταστρεφόταν τελείως και δεν μπορούσε να επισκευασθεί, τότε έπαιρνε τα ακτινωτά χαλίβδινα ελάσματα (μπανέλες) τα λιμάριζε στην άκρη και έφτιαχνε βελόνες με τις οποίες οι νοικοκυρές έπλεκαν κάλτσες και φανέλες. Τίποτε δεν άφηναν τότε οι άνθρωποι να πάει χαμένο.   Σήμερα βέβαια σπάνια επισκευάζουμε την ομπρέλα μας. Αν χαλάσει αγοράζουμε καινούργια.

ΜΥΛΩΝΑΣ Μυλωνάδες στους παλαιότερους χρόνους λεγόταν αυτοί που εκμεταλλεύονταν τους μύλους και άλεθαν τα σιτηρά για να παράγουν αλεύρι. Οι μύλοι λειτουργούσαν κυρίως το χειμώνα, και όπου υπήρχαν τρεχούμενα νερά λειτουργούσαν και το καλοκαίρι.

ΜΥΛΩΝΑΣ    Η εγκατάσταση του γινόταν συνήθως πλάι στις όχθες των ποταμών και όταν υπήρχαν ειδικές συνθήκες χτίζοντας διαδοχικά ο ένας κάτω από τον άλλο στην πλαγιά ενός βουνού όπου με τη  βοήθεια  μεγάλης ποσότητας τρεχούμενων νερών λειτουργούσαν διαδοχικά. Ο μυλωνάς περίμενε να φυσήξει ο κατάλληλος άνεμος για να θέσει σε λειτουργία το μηχανισμό του μήλου.

ΜΥΛΩΝΑΣ Άπλωνε τα πανιά της φτεριοτής, μετέφερε μέσα στο μύλο τους καρπούς πού επρόκειτο να αλεστούν, τους άδειαζε στην κοφινίδα που ήταν ένα ξύλινο κιβώτιο με πυραμιδωτή προς τα κάτω βάση, απ' όπου έπεφτε μέσα στην κουβέρτα, ένα ξύλινο κιβώτιο, μορφής χαμηλού –πολυγωνικού πρίσματος που περιέβαλε ης μυλόπετρες, την πάνω πέτρα και την κάτω πέτρα.  Ο μυλωνάς έχει φροντίσει από πριν να είναι καθαρές οι μυλόπετρες, κάνοντας μια διαδικασία που λεγόταν ξάλεσα.

ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΑΣ Η δουλειά του φαροφύλακα ήταν να συντηρεί τα μηχανήματα του φάρου, να ελέγχει τις λειτουργίες του και να ειδοποιεί την υπηρεσία όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Ταυτόχρονα έπρεπε να επιμελεί το κτίριο, να το βάφει και να το καθαρίζει. Ακόμη η αλμύρα είναι ο χειρότερος εχθρός για ένα οίκημα και μάλιστα παλιό, όπως οι περισσότεροι φάροι.   Στις ημέρες μας είναι λίγοι πλέον οι φαροφύλακες που μένουν μόνιμα στους φάρους επειδή τους αντικατέστησαν οι ηλεκτρικοί και ηλιακοί φάροι.

ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ Σήμερα όταν λέμε τσαγκάρης εννοούμε τον τεχνίτη που επιδιορθώνει τα χαλασμένα μας παπούτσια. Πολλοί τσαγκάρηδες γύριζαν τις γειτονιές και μάζευαν παπούτσια για επιδιόρθωση δηλαδή ήταν μπαλωματήδες. Το τσαγκαράδικο, ο χώρος όπου ήταν στημένος ο πάγκος του με όλα τα σύνεργα, ήταν ανοιχτό απ' το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Στον πάγκο βρίσκονταν, βελόνες, σακοράφες, σουβλιά, σφυράκια, λίμες, τανάλιες καλαπόδια, που έβαζε μέσα στο παπούτσι. Δεν υπήρχαν τότε κόλες και μηχανές.

ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ Η κατασκευή τους ήταν εξ ολοκλήρου χειροποίητη. Ήταν ραφτά και καρφωτά. Για να κατασκευάσει ο τσαγκάρης αγόραζε το δέρμα. Τα δέρματα ήταν δύο ειδών, τα ψιλά που τα χρησιμοποιούσε για το πάνω μέρος του παπουτσιού και τα χοντρά, με τα οποία έφτιαχνε το κάτω μέρος, τις σόλες δηλαδή. Όταν ερχόταν ο πελάτης για να παραγγείλει ένα ζευγάρι παπούτσια, τον έβαζε ο τσαγκάρης να πατήσει πάνω σ' ένα χοντρό πετσί κι μ' ένα μολύβι, που το σάλιωνε προηγουμένως ζωγράφιζε το πέλμα του.

ΕΡΓΑΛΕΙΑ

ΓΑΝΩΤΗΣ Γανωτής ή γανωτζής ονομάζεται ο τεχνίτης που επικαλύπτει χάλκινα σκεύη με κασσίτερο. Οι γανωτζήδες ήταν συνήθως πλανόδιοι τεχνίτες που αναλάμβαναν το γαλβανισμό και το στίλβωμα των χάλκινων οικιακών σκευών, όπως τα ταχριά, τα καζάνια, τα κουτάλια, τα πιρούνια κλπ.

ΓΑΝΩΤΗΣ Το επάγγελμα αυτό συνδέεται κυρίως με τους Τσιγγάνους και αποτελεί ένα από τα παραδοσιακά τους επαγγέλματα. Οι γανωτές αναζητούσαν πελάτες στις γειτονιές της πόλης ή του χωριού.   Το «γάνωμα» έπρεπε να γίνεται συχνά για λόγους υγείας, κυρίως στα σκεύη που χρησιμοποιούσαν στο μαγείρεμα, οπότε οι γανωτζήδες είχαν δουλειά όλο το χρόνο.

ΕΡΓΑΛΕΙΑ

ΠΑΓΩΤΑΤΣΗΣ Ο παγωτατζής κατασκευάζει παγωτά από γάλα, ζάχαρη, φρούτα και άλλα συστατικά, τα αναμειγνύει σωστά και παστεριώνει το μείγμα. Για να μοιράσει τα σταγονίδια λίπους κατασκευάζει τα συστατικά μέσω της ομογενοποιητικής μηχανής χύνει το μείγμα σε ένα μηχάνημα ψύξης και το ξεκινάει για να το χτυπήσει και να δροσίζει το μείγμα μέχρι το προϊόν να αποκτήσει την κατάλληλη σύσταση.

ΠΑΓΩΤΑΤΣΗΣ Σήμερα, που όλοι μπορούμε να εξασφαλίζουμε ένα παγωτό από το διπλανό περίπτερο, το επάγγελμα του παγωτατζή έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι δεν είχαν αρκετά χρήματα για να έχουν ψυγείο στο σπίτι τους. Ούτε και οι μαγαζάτορες μπορούσαν εύκολα να αγοράσουν ένα” ψυγείο για το μαγαζί τους. Έτσι τα παιδιά μπορούσαν να πάρουν παγωτό μόνο από τον παγωτατζή.

ΠΑΓΩΤΑΤΣΗΣ Τα εργαλεία/ εξοπλισμό που χρησιμοποιεί είναι αναμεικτήρες, σπάτουλες, εξοπλισμό μέτρησης, κουτάλια κ.α.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΠΩΛΗΣ Ο πλανόδιος εφημεριδοπώλης ασκούσε το επάγγελμά του χωρίς να έχει συγκεκριμένο μαγαζί. Παραλάμβανε τις εφημερίδες από τα Πρακτορεία Διανομής Τύπου και τις πουλούσε στους περαστικούς περπατώντας στους κεντρικούς δρόμους της πόλης του ή τις άφηνε στην είσοδο των σπιτιών των μόνιμων πελατών του (συνήθως φωνάζοντας δυνατά τους τίτλους των ειδήσεων της πρώτης σελίδας).

ΠΛΑΝΟΔΙΟΣ ΜΑΝΑΒΗΣ Το επάγγελμα του μανάβη πέρασε κι αυτό διάφορα στάδια εξέλιξης. Τα πρώτα χρόνια ο πλανόδιος μανάβης χρησιμοποιούσε ένα από τα πιο συμπαθητικά ζώα, το γαϊδουράκι, που από δω και πέρα μόνο σε ζωολογικούς κήπους θα το βλέπουμε. Το φόρτωνε με κοφίνια και από τις δυο πλευρές του. Μέσα είχε διάφορα ζαρζαβατικά.

ΠΛΑΝΟΔΙΟΣ ΜΑΝΑΒΗΣ Μετά από λίγα χρόνια και σε συνδυασμό με την οικονομική επιφάνεια του πλανόδιου μανάβη το γαϊδουράκι αντικαταστάθηκε από το άλογο και το δίτροχο κάρο από το τετράτροχο. Την εποχή εκείνη η αξία ενός αλόγου και ενός τετράτροχου κάρου ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Όσο αξίζει σήμερα ένα αυτοκίνητο!

ΣΑΜΑΡΑΤΖΗΣ Παλιότερα η μεταφορά ανθρώπων και προϊόντων γίνονταν σχεδόν αποκλειστικά με τα ζώα, εφόσον το οδικό δίκτυο ήταν υποτυπώδες και η ορεινή μορφολογία του εδάφους δυσχέραινε τις μετακινήσεις. Το γαϊδούρι και το μουλάρι ήταν τα πιο διαδεδομένα μέσα μεταφοράς. Ο σαμαράς κατασκεύαζε τον απαραίτητο εξοπλισμό που απαιτούνταν για να προσφέρει το ζώο τις υπηρεσίες του στο αφεντικό του.

ΣΑΜΑΡΑΤΖΗΣ Αυτό ήταν το σαμάρι, που κατασκεύαζε με επεξεργασμένα σανίδια πλάτανου, που σκάλιζε και έδινε σχήμα ανάλογο με το σώμα του ζώου. Χρειαζόταν μεγάλη προετοιμασία για την κατασκευή ενός σαμαριού. Το σαμάρι στερεώνονταν στην πλάτη του ζώου με λουρίδες από χοντρό και σλκηρό δέρμα που έραβε με τη σαμαροβελόνα σ’ αυτό.

ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ Καρβουνιάρηδες ονομάζονταν οι τεχνίτες που έφτιαχναν τα κάρβουνα. Συνήθως η τέχνη του καρβουνιάρη συνδεόταν με την οικογενειακή παράδοση, δηλαδή μεταφερόταν από πατέρα σε γιο, επί αρκετές γενιές. Οι Λέσβιοι καρβουνιάρηδες προμήθευαν με κάρβουνα αρκετές περιοχές.

ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ Η παραγωγή γινόταν σε υπαίθρια καμίνια και διαρκούσε από την άνοιξη ως το φθινόπωρο. Όσον αφορά στο εμπόριο του κάρβουνου, ορισμένοι καρβουνιαραίοι πουλούσαν οι ίδιοι στους πελάτες, ενώ κάποιοι άλλοι σε εμπόρους ή μεταπωλητές κάρβουνων.

ΞΥΛΟΚΟΠΟΣ Ξυλοκόπος: Παλιά τα ξύλα ζέσταιναν τους ανθρώπους, που φρόντιζαν από νωρίς να τα παραγγείλουν στους ξυλάδες. Αυτοί τα έκοβαν από το δάσος και τα μετέφεραν στα σπίτια. Εκεί τα έκοβαν με την κόφτρα και τα έσκιζαν με το τσεκούρι ή τις σιδερένιες σφήνες. Τα στοίβαζαν έτοιμα για τις σόμπες ή το τζάκι.

ΕΡΓΑΛΕΙΑ

ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΣ Το επάγγελμα του σφουγγαρά έχει ως αντικείμενο την αλιεία και την επεξεργασία σφουγγαριών, καθώς και την πώληση τους στην αγορά. Ο σφουγγαράς ασχολείται είτε με τον εντοπισμό και τη συλλογή σφουγγαριών στο βυθό της θάλασσας, είτε με το χειρισμό των βοηθητικών μηχανημάτων από την επιφάνεια του σκάφους για παροχή βοήθειας στους σφουγγαράδες-δύτες.

ΣΦΟΥΓΓΑΡΑΣ Τα απαραίτητα εργαλεία και οι ειδικοί εξοπλισμοί που απαιτούνται για την άσκηση του επαγγέλματος είναι μηχανοκίνητο σκάφος, συνήθως καΐκι, καταδυτική στολή, μάσκα, σχοινιά, βαρούλκα, ραντάρ, ηχοβολιστικό, φτερά, βαρίδια, λάστιχο, μαρκούτσι, μηχάνημα παραγωγής και παροχής αέρα και ξύστρα για το ξερίζωμα των σφουγγαριών.

ΝΤΕΛΑΛΗΣ Η λέξη είναι μάλλον τούρκικη και σημαίνει "αυτός που ανακοινώνει τα μαντάτα", ο δημόσιος κήρυκας. Οι ντελάληδες διαλαλούσαν στους κατοίκους των κωμοπόλεων και των χωριών τα νέα που έφταναν με τον τηλέγραφο ή τα εμπορεύματα που έφερναν στις πλατείες των χωριών οι πραματευτάδες . Η δυνατή φωνή και κυρίως ο τρόπος που παρουσίαζαν συνοπτικά τα νέα ή διαφήμιζαν τα προϊόντα, τους καθιστούσε γνωστούς στην τοπική κοινωνία. Έβαζε την παλάμη στο στόμα, σαν χωνί, κι έπαιρνε τις γειτονιές φωνάζοντας.

πηγές http://daskalosjf.blogspot.gr/2011/04/blog-post_6508.html http://www.ecomuseum.gr/index.php/sfouggarades http://www.asxetos.gr/pedia/paradosi/paradosiaka-epaggelmata/xylokopoi-taxtatzides--19966.html http://ct-srv2.aegean.gr/epaggelmata/present_prof.php?uniqueID=a0055&lng=Z3JlZWs http://dim-sapon.rod.sch.gr/palia/ekdos_cd-rom/epagelmata/manavis/manavis.htm http://journalofpupils.wordpress.com/2013/03/04/%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%80/ http://schoolpress.sch.gr/2dimkaliv/%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%89%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82 http://entre.gr/?p=3923 http://3lyk-n-filad.att.sch.gr/grasep/site_mstoroi/Ganomatis/TSAGGARIS.htm http://www.ecomuseum.gr/index.php/petalotis http://3lyk-n-filad.att.sch.gr/grasep/site_mstoroi/Ganomatis/NEROULAS.htm http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%8D%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82 πηγές

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ:ΚΑΡΑΣΑΛΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΘΗΓΙΤΗΣ:ΦΟΥΤΣΙΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΛΟΣ! ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ:ΚΑΡΑΣΑΛΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΤΣΟΥΡΙΔΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΘΗΓΙΤΗΣ:ΦΟΥΤΣΙΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ