ΤΟΜΑΣ ΤΟ ΤΡΕΝΑΚΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΑΞΙΔΙ Ξένια Λιάκου Γ2

Στο σιδηροδρομικό σταθμό μιας μικρής πόλης ζούσε ένα τρενάκι που το έλεγαν Τόμας. Όμως, τα άλλα τρένα το κορόιδευαν γιατί ο σταθμάρχης δεν το άφηνε να σύρει επιβατικά βαγόνια. Ώσπου ένα πρωινό, ο φίλος του ο Τσάρλι αρρώστησε και δεν μπορούσε να πάει τους επιβάτες στις δουλειές τους.

«Χμ… Τώρα που ο Τσάρλι είναι άρρωστος, θα πάρω τη θέση του «Χμ… Τώρα που ο Τσάρλι είναι άρρωστος, θα πάρω τη θέση του! Έτσι, θα τους αποδείξω ότι μπορώ να τα καταφέρω», σκέφτηκε ο Τόμας. Ο Τόμας άρχισε να τρέχει πάνω κάτω στις ράγες για να μαζέψει τα επιβατικά βαγόνια. «Εμπρός, βαγονάκια μου! Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο», φώναζε με ενθουσιασμό.

Ο Τόμας ανυπομονούσε να ξεκινήσει αλλά ο οδηγός δεν τον άφηνε Ο Τόμας ανυπομονούσε να ξεκινήσει αλλά ο οδηγός δεν τον άφηνε. «Μη βιάζεσαι, Τόμας», του έλεγε. Ο Τόμας περίμενε υπομονετικά. Παρακολουθούσε τους επιβάτες που ανέβαιναν στα βαγόνια, τους φύλακες που έκλειναν τις πόρτες και το σταθμάρχη που κοίταζε το ρολόι του.

Έπειτα ο σταθμάρχης πήγε στο γραφείο του διευθυντή για να τον ειδο- ποιήσει ότι ο Τσάρλι ήταν άρρωστος. «Βρείτε γρήγορα κάποιο άλλο τρένο!» είπε ο διευθυντής. «Μόνο ο Τόμας είναι εδώ», απάντησε ο σταθμάρχης. Ο διευθυντής βγήκε έξω και συμβούλεψε τον Τόμας να είναι πολύ προσεκτικός. «Να μη βιάζεσαι και να έχεις τα μάτια σου στις ράγες!» Όμως, το μικρό τρενάκι ήταν τόσο ενθουσιασμένο, που δεν άκουσε ούτε λέξη.

Φυσώντας και ξεφυσώντας δυνατά, ο ανυπόμονος Τόμας ξεκίνησε προτού τον συνδέσουν με τα βαγόνια! Οι επιβάτες και ο σταθμάρχης κουνούσαν τα χέρια τους και φώναζαν, αλλά ο Τόμας δε σταματούσε. «Φαίνεται ότι με χαιρετούν επειδή τα πηγαίνω περίφημα!» σκέφτηκε γεμάτος περηφάνια ο Τόμας.

«Χα. Όλοι είναι ενθουσιασμένοι με την οδήγησή μου «Χα! Όλοι είναι ενθουσιασμένοι με την οδήγησή μου!» μονολόγησε ο Τόμας όταν είδε τους φύλακες του πρώτου σταθμού να κουνάνε κι αυτοί πέρα-δώθε τα χέρια τους. Λίγο πιο κάτω, όμως, ο Τόμας είδε μια κόκκινη προειδοποιητική σημαιούλα. «Οχ, όχι! Πρέπει να σταματήσω!» γκρίνια- ξε ξεφυσώντας. Ένας φύλακας έτρεξε προς το μέρος του. «Τόμας, τι κάνεις εδώ;» τον ρώτησε ανήσυχος.

«Καλά, δε βλέπεις; Μεταφέρω τα επιβατικά βαγόνια «Καλά, δε βλέπεις; Μεταφέρω τα επιβατικά βαγόνια!» είπε με καμάρι ο Τόμας. «Και πού είναι, παρακαλώ, τα βαγόνια;» ρώτησε ο φύλακας. «Θεούλη μου! Τα ξέχασα στο σταθμό! Πρέπει να γυρίσω να τα πάρω», είπε ο Τόμας έτοιμος να βάλει τα κλάματα.

Στο σταθμό επικρατούσε φοβερή αναστάτωση Στο σταθμό επικρατούσε φοβερή αναστάτωση. Οι επιβάτες φώναζαν θυμωμένοι και ο διευθυντής προ- σπαθούσε να δικαιολογηθεί. Εκείνη τη στιγμή έφτασε στο σταθμό και ο Τόμας. Ήταν τόσο λυπημένος, που κανένας δεν μπόρεσε να του κρατήσει κακία.

Ο σταθμάρχης ένωσε βιαστικά τον Τόμας με τα βαγόνια Ο σταθμάρχης ένωσε βιαστικά τον Τόμας με τα βαγόνια. Το τρενάκι ήταν τώρα έτοιμο να ξεκινήσει. Και θέλετε να σας πούμε ένα μυστικό; Ο Τόμας αυτή τη φορά δε βιαζόταν καθόλου και όλοι οι επιβάτες είπαν ότι αυτό ήταν το καλύτερο ταξίδι που είχαν κάνει ποτέ!

Το απόγευμα, όταν ο Τόμας γύρισε στο σταθμό κουρασμένος αλλά ευτυχισμένος, οι φίλοι του τον υποδέχτηκαν σφυρίζοντας χαρούμενα! ΤΕΛΟΣ