ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας καθιερώθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Ιουνίου. Περισσότερα από 10,5 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο εργάζονται ως καθαριστές, μάγειρες, κηπουροί ή έχουν την φροντίδα άλλων παιδιών και ηλικιωμένων σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας στη Γενεύη με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας. Όπως τονίζει η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, τα παιδιά υποφέρουν πίσω από τις κλειστές πόρτες των εργοδοτών τους και οι κοινωνίες δεν βλέπουν τι εργασία προσφέρουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία, η πλειοψηφία των εργαζόμενων παιδιών- περίπου 6,5 εκατομμύρια-είναι ηλικίας 5 έως 14 ετών και περισσότερο από το 71% είναι κορίτσια.

Οι ανήλικοι εργαζόμενοι συχνά απομονώνονται από τις οικογένειές τους και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τους εργοδότες τους, οι οποίοι συχνά δεν τους πληρώνουν ενώ η φύση της εργασίας καθιστά τα παιδιά ευάλωτα σε φυσική και ψυχολογική  βία. Η παιδική εργασία αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων καθώς αρνείται σε αγόρια και κορίτσια το δικαίωμα στην παιδική ηλικία, την πρόσβαση στην εκπαίδευση και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον τονίζει η Οργάνωση.

ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΧΩΡΕΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, περισσότερα από 85 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας 5 έως 17 ετών εργάζονται σε όλο τον κόσμο ενώ, σύμφωνα με τα στοιχεία της unesco. Στην πρώτη θέση με τις χειρότερες συνθήκες για να εργάζεται ένα παιδί είναι η Ερυθραία. Ακολουθούν η Σομαλία, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, εγώ την δεκάδα συμπληρώνουν κατά σειρά η Μιανμάρ, το Σουδάν, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, η Ζιμπάμπουε, η Υεμένη, το Μπουρούντι και η Νιγηρία. Η Κίνα, από 53η στο κατάλογο πέρυσι, βρέθηκε στην 20η θέση. Στη Γεωργία εργάζεται το 29% των παιδιών ηλικίας 7 - 14 ετών και το αντίστοιχο ποσοστό στην Αλβανία είναι 19%. Στη Ρωσία, σύμφωνα με κυβερνητικές εκτιμήσεις, εργάζονται γύρω στο ένα εκατομμύριο παιδιά. Στην Ιταλία, μια μελέτη τον Ιούνη του 2013, ανέφερε ότι εργάζεται το 5,2% των παιδιών κάτω των 16 ετών.

ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΙΚΟΝΩΝ

Π

ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΕ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ Τα παιδιά αποτελούν το μέλλον της ανθρωπότητας, γι’ αυτό πρέπει να φροντίζουμε να καλύπτονται όλες οι βιολογικές και ψυχολογικές τους ανάγκες. Πρέπει να έχουν το χρόνο να ασχολούνται γενικά με πράγματα που είναι της ηλικίας τους και όχι να κουράζονται και να καταπονούνται σε διάφορες εργασίες. Η πιο συνηθισμένη εργασία που κάνουν τα παιδιά είναι μέσα στα σπίτια τους για τις οικογένειές τους. Η εργασία των παιδιών αποτελεί πολύτιμη πηγή εσόδων για τους γονείς τους και δίνει στα παιδία την αίσθηση ότι αξίζουν. Όταν όμως η εργασία αυτή φορτώνει τα παιδιά με ευθύνες όπως και τους ενήλικες και τους στερεί την ευκαιρία να πάνε σχολείο, να ξεκουράζονται και να παίζουν με φίλους τους χαρακτηρίζεται εκμετάλλευση.

ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΤΑ ΦΑΝΑΡΙΑ Ένα αίτημα της Επιτροπής του ΟΗΕ για τα βασανιστήρια και μία ερώτηση της βουλευτού της ΔΗΜΑΡ Μαρίας Γιαννακάκη, ανοίγουν μετά από πολλά χρόνια το φάκελο των παιδιών των φαναριών στην Ελλάδα. Η υπόθεση γυρνά πίσω στο 1998, όταν η Ελληνική Αστυνομία ξεκίνησε την επιχείρηση "απλωμένα χέρια", προκειμένου να σταματήσει η εκμετάλλευση των παιδιών στους δρόμους, καθώς όπως υπολογίζονταν τότε, περισσότερα από 3.000 παιδιά βρίσκονταν στα φανάρια επαιτώντας. Τα παιδιά που συγκεντρώθηκαν, εκ των οποίων το 78% αλβανικής καταγωγής, προωθήθηκαν σε δομές αλληλεγγύης, μία εκ των οποίων το ίδρυμα Αγία Βαρβάρα. Πριν την επιχείρηση φιλοξενούσε 20 κορίτσια, ενώ έπειτα, σύμφωνα με την έκθεση της ελβετικής μη κυβερνητικής οργάνωσης Terre Des Hommes με τίτλο με τίτλο «The Trafficking of Albanian Children in Greece», ο αριθμός έφτασε τα 644 την περίοδο 1998-2001. Στην Έκθεση μάλιστα, περιλαμβάνονταν και μαρτυρίες, με χαρακτηριστικότερη αυτή ενός εκ των "αφεντικών" της συμμορίας: «Ολη μου τη ζωή δεν έχω δουλέψει ποτέ. Εχω εμπειρία σ’ αυτόν τον τομέα (σ.σ.: εμπορία παιδιών). Στην Ελλάδα, ο μόνος τρόπος να επιζήσει ένας τεμπέλης όπως εγώ είναι να βάλει τα παιδιά να δουλέψουν, είτε τα δικά του είτε άλλα. Εχω βάλει παιδιά να ζητιανέψουν στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Πάντα διαλέγω παιδιά από οικογένειες που ξέρω καλά».

Το τραγικότερο της υπόθεσης όμως είναι, πως σύμφωνα με τους Ελβετούς 487 από αυτά τα παιδιά διέφυγαν από το ίδρυμα, γεγονός που μέχρι σήμερα είχε απασχολήσει ελάχιστα την επικαιρότητα. Αντίστοιχη περίπτωση, συναντά κανείς σύμφωνα με δημοσιεύματα και στον κοιτώνα "Φιλοξενία", όπου 23 παιδιά εξαφανίστηκαν από τον Απρίλιο του 1998 έως το Φεβρουάριο του 1999. Όπως επεσήμανε σε ρεπορτάζ της εφημερίδας "Τα Νέα" του 1999, ο Τάσος Ρέκλος - μέλος της επιστημονικής ομάδας Φιλοξενία, το 70% των παιδιών αυτών νοικιάζονται από τους ίδιους τους τους γονείς σε κυκλώματα εκμετάλλευσης ανηλίκων.

Στο ζήτημα παρενέβη το 2004 ο Συνήγορος του Πολίτη, ο οποίος σε έκθεση του για το ίδρυμα "Αγία Βαρβάρα" κάνει λόγω για εικόνα εγκατάλειψης, πλημμελή φύλαξη ενώ για τον αριθμό των αγνοουμένων παιδιών ανέβασε τον αριθμό 504. Σημειώνει μάλιστα, πως οι υπάλληλοι του ιδρύματος, δέχονταν πιέσεις και απειλές από μέλη κυκλωμάτων, χωρίς όμως να αποδεικνύει κάποια συνδιαλλαγή. Για την ισχύ των κυκλωμάτων πάντως, έχουν μιλήσει υπεύθυνοι και άλλων οργανώσεων, οι οποίοι τονίζουν πως οι απειλές ήταν καθημερινό φαινόμενο.Η ελβετική οργάνωση Terre Des Hommes όμως, τονίζει στην έκθεση της πως οι υπάλληλοι του ιδρύματος χρηματίστηκαν, δίχως παρ' όλα αυτά να δίνει περισσότερα στοιχεία.