ΓΑΜΟΣ ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ Δημητρακόπουλος Ηλίας Ζοπανιώτης Μάριος Θεοκλήτου Σωτήρης Κάντζου Βασιλική Καρατασά Έλενα Κατσιάμπας Ευθύμης Κόγκας Δημήτρης

Η ερωτολογία στην Αρχαία Ελλάδα Ο γάμος των ιστορικών χρόνων Η γαμήλια τελετή Ο γάμος στη Σπάρτη Η αγορά του έρωτα (εταίρες, παλλακίδες, πορνεία)

Γάμος των ιστορικών χρόνων Ο ρόλος της γυναίκας είναι ιδιαίτερα περιορισμένος. Δύο τρόποι γάμου στην κλασσική Αθήνα: Με εγγύηση 2. Με επιδικασία

Με την εγγύηση, ο κύριος της κοπέλας παρέδιδε τη νύφη παρουσία μαρτύρων στο γαμπρό με γαμήλιο συμβόλαιο και οριζόταν το ποσό που δινόταν σαν προίκα. Δε γινόταν καμιά θρησκευτική τελετή. Η παροχή της προίκας ήταν εκείνο που ξεχώριζε τον γάμο από την παλλακεία Για το γάμο δε χρειαζόταν η συγκατάθεση της γυναίκας.

Η επιδικασία εφαρμοζόταν όταν κάποια κόρη ήταν «επίκληρος» δηλαδή είχε κληρονομήσει την περιουσία από τον πατέρα της και δεν υπήρχαν αρσενικοί απόγονοι. Την επίκληρο έπρεπε να παντρευτεί κάποιος από τους πλησιέστερους συγγενείς για να μείνει η περιουσία στη οικογένεια.

Ο Σόλων με τη νομοθεσία του διέταξε αυτόν που θα έπαιρνε την επίκληρο να έρχεται σε ερωτική επαφή μαζί της τουλάχιστον τρεις φορές το μήνα για να γεννηθεί σύντομα αρσενικό παιδί. Σκοπός του γάμου ήταν μόνο η τεκνοποιία.

Η γαμήλια τελετή Η τελετή κρατούσε 3 μέρες . Διαδικασία: Η μελλόνυμφη αποχαιρετούσε την παιδική της ζωή αφιερώνοντας τα παιχνίδια της στην Άρτεμη. Ακολουθούσε το νυφικό λουτρό.

Ακολουθούσαν θυσίες στους γαμήλιους θεούς, στο Δία, την Ήρα, την Αφροδίτη, την Πειθώ και την Άρτεμη και έπειτα καθόντουσαν στο γαμήλιο δείπνο. . Όταν το δείπνο τελείωνε γινόντουσαν τα «ανακαλυπτήρια» δηλαδή, αποκάλυπταν το πρόσωπο της νύφης που σήμαινε την ολοκλήρωση της τελετής. Την επόμενη η νύφη δεχόταν δώρα από τους γονείς και τους συγγενείς της.

Ο γάμος στη Σπάρτη Στην Σπάρτη και στις Δωρικές πόλεις κράτη ο γάμος ήταν υποχρεωτικός με την δεσμευτική έννοια του νόμου. Εδώ η τελετή… πήγαινε περίπατο.

Έκλεβαν τη νύφη και την πήγαιναν στη νυμφεύτρια η οποία αφού της έκοβε σύριζα τα μαλλιά, την έντυνε με ένα απαίσιο άκομψο ρούχο, της φορούσε ανδρικά παπούτσια και έπειτα την άφηνε μόνη σε ένα αχυρένιο στρώμα στα σκοτεινά χωρίς το παραμικρό φως. Ο γαμπρός αφού έτρωγε με τους συντρόφους του όπως κάθε βράδυ το έσκαγε από το στρατόπεδο και έτρεχε να συναντήσει τη νύφη.

Μόλις έμπαινε στο δωμάτιο την άρπαζε τη πήγαινε στο κρεβάτι και εκεί ολοκληρωνόταν ο γάμος. Όταν πια ένιωθαν αρκετά… σύζυγοι εκείνος έφευγε τρέχοντας να γυρίσει κοντά στους συντρόφους του φροντίζοντας να μην τον αντιληφθεί κανείς στο δρόμο και εκεί κοιμόταν όπως κάθε βράδυ.

Η απιστία για τον άνδρα δεν ήταν λόγος διαζυγίου ενώ η μοιχεία της συζύγου ήταν αδίκημα και λόγος διαζυγίου. Έπαιρναν διαζύγιο αλλά δεν τις έδιωχναν για την προίκα. Επιτρεπόταν επίσης σε έναν άνδρα αν γνώριζε μια γυναίκα όμορφη γόνιμη με πολλά προσόντα αλλά παντρεμένη να της ζητήσει από τον άνδρα της για να του γεννήσει γερά και δυνατά παιδιά.

Η αγορά του έρωτα Δύο είδη: Παλλακεία Πορνεία

Η Παλλακεία, ήταν θεσμός που ίσχυε παράλληλα με τον γάμο, και που σήμαινε τη χωρίς γάμο συμβίωση άνδρα και γυναίκας. Για τις ελεύθερες γυναίκες, αντίθετα από τους άνδρες, η σεξουαλική επικοινωνία επιτρεπόταν αποκλειστικά μόνο μέσα στο γάμο.

Είναι όμως αλήθεια πως η σχέση της παλλακίδας αντιμετωπιζόταν ως κατώτερου βαθμού συγκριτικά με τον κύριο γάμο, και τα παιδιά της είχαν ανάλογη αντιμετώπιση, με λιγότερα δικαιώματα από τα παιδιά της νόμιμης συζύγου. Μέσα στο σπίτι, η σύζυγος είχε ως κύριο έργο και ήταν αφοσιωμένη στην ανατροφή των παιδιών και στη διαχείριση των οικιακών. Η παλλακίδα, ήταν αυτή που συνήθως περιποιόταν τον άνδρα, κάτι ανάμεσα σε σύζυγος και εταίρα

Στην ελληνική αρχαιότητα, το φαινόμενο της πορνείας σε ορισμένες πόλεις ήταν ενίοτε περιστασιακό και χωρίς ανταλλάγματα, αλλά σε άλλες αποτελούσε πηγή εισοδήματος. Οι Ελληνίδες πόρνες, οι εταίρες, ως οι μόνες γυναίκες έπαιζαν σπουδαίο ρόλο στις ανδρικές συντροφιές, και καλλιεργούνταν ως σημαντική διασκέδαση για τους άνδρες.

Στην Αθήνα, η γνωστότερη συνοικία με πλήθος πορνείων ήταν ο Κεραμεικός. Βεβαίως η πορνεία στην Αθήνα δεν ασκείτo μόνο στους οίκους που θέσπιζε το Κράτος αλλά επιπλέον, πολλά μικροεπαγγέλματα που ασκούσαν γυναίκες γίνονταν προκάλυμμα των σεξουαλικών υπηρεσιών προς τους περαστικούς, στην Αθήνα και τον Πειραιά.