2010-2011 Franz Schubert Υπεύθυνοι Εργασίας: Εργασία για τη μουσική 2010-2011 Franz Schubert Υπεύθυνοι Εργασίας: Αθανασούδη-Τρανού Περιστέρα Ανδρώνης Χρήστος Βεράρος Μανώλης Βοσνιάκος Νίκος Γκεβοργκιάν Άνι

Περιεχόμενα ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ …ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΥΜΠΕΡΤ……....…..........…..…3  ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ- Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΟΥΜΠΕΡΤ…….……………….………4-5 ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ……………………………………………..….6 Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ…………………………………..……………...….….7 Θεματικός κατάλογος συνθέσεων (Deutsch)………………...….….8 Συμφωνίες……………………...………….…………………...8 Μουσική για σύνολο δωματίου…………………………..…9 Σόλο πιάνο…………………….…………………………...…..9 Πιάνο, τέσσερα χέρια…………….…………………….....9-10 Ορατόριο………………………….…………………………...10 Έργα για το στάδιο…………………………..………..…11-12 Τρία κομμάτια για πιάνο D 946………………………………………13 Σονάτα για πιάνο σε Σι ύφεση μείζονα, D 960…..............…...14-15 Tο Κουιντέτο της Πέστροφας………………………………....….16-17

↑ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ …ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΥΜΠΕΡΤ Συνθέτες : Ρομαντική Περίοδος (1820 - 1880) Φραντς Σούμπερτ 31 Ιανουαρίου, 1797 – 19 Νοεμβρίου, 1828 ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ Φραντς Σούμπερτ (1797-1828) : Ο Φραντς Σούμπερτ ήταν Αυστριακός. Γεννήθηκε στο Λίχτενταλ, ένα προάστιο της Βιέννης και πέθανε στη Βιέννη, καθώς ζούσε τα τελευταία του χρόνια εκεί. ΓΕΝΙΚΑ Φραντς Σούμπερτ (1797-1828) : Είναι ο πολύ μεγάλος δημιουργός του Ληντ της ρομαντικής περιόδου και θεωρείται από τους αγνότερους και πιο εμπνευσμένους ρομαντικούς δημιουργούς. Έγραψε πολύ μεγάλο αριθμό από τραγούδια, στα οποία φανερώνεται το μεγάλο του ταλέντο. Γενικά, η παραγωγή του είναι κάπως άνιση, αποτέλεσμα του άστατου και "μποέμ" τρόπου ζωής του και του μάλλον αδύναμου χαρακτήρα του. Πάντως, στο σχετικά σύντομο διάστημα της ζωής του, κατόρθωσε να γράψει αρκετά έργα που θα ζήσουν στην αιωνιότητα. ΣΤΥΛ Φραντς Σούμπερτ (1797-1828) : Σα συνθέτης στηριζόταν πολύ στον αυτοσχεδιασμό. Για αυτό το λόγο, τα μικρής διάρκειας έργα του είναι γενικά καλύτερου επιπέδου από τα μεγαλύτερης διάρκειας. Η μουσική του είναι ρομαντικά δραματική, ευκολονόητη, μελαγχολική, ώρες-ώρες ανάλαφρη αλλά και κάποτε βαθιά. Είναι αυθόρμητη και έχει μία φρεσκάδα ανακατωμένη με απελπισία και μελαγχολία. Γενικά ο συνθέτης προτιμά τα σύντομα - αλλά και κοντά στο τέλειο - έργα, όπου μπορεί να εκφράσει πιο εύκολα την τέχνη του με τον πολύ πηγαίο τρόπο που την αντιλαμβανόταν ο ίδιος. ΕΡΓΟ Φραντς Σούμπερτ (1797-1828) : Στο μεγαλύτερο μέρος είναι τραγούδια: Φωνητική Μουσική - 603 λήντερ χωρισμένα σε 3 μεγάλους κύκλους ("Η ωραία μυλωνού", "Χειμωνιάτικο Ταξίδι", "Το τραγούδι του κύκνου"), 15 ανέκδοτες όπερες, 6 λειτουργίες, χορωδιακά έργα, φωνητικά κουαρτέτα και τρίο. Οργανική Μουσική - 9 συμφωνίες, 2 εισαγωγές, 16 κουαρτέτα, ένα κουιντέτο με πιάνο ("της Πέστροφας"), ένα κουιντέτο εγχόρδων, 3 τρίο με πιάνο, 1 τρίο εγχόρδων, 4 σονάτες. Έργα μόνο για πιάνο : 22 σονάτες, 6 μουσικές στιγμές, 8 εμπροπτύ (κυρίως αυτοσχεδιαστικό είδος), χοροί.

↑ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ- Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΟΥΜΠΕΡΤ Ο Φραντς Πέτερ Σούμπερτ (Franz Peter Schubert 31 Ιανουαρίου, 1797 – 19 Νοεμβρίου, 1828), ήταν Αυστριακός συνθέτης. Ήταν εξαιρετικά παραγωγικός σε όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Συνέθεσε περισσότερα από εξακόσια Λήντερ (lieder, ρομαντικά τραγούδια) καθώς και πολλές συμφωνίες, σονάτες, έργα μουσικής δωματίου, θρησκευτικά έργα, μερικές όπερες και πολλά άλλα έργα. O Φραντς Πέτερ Σούμπερτ γεννήθηκε στο Λίχτενταλ (Liechtental, προάστιο της Βιέννης), όπου ο πατέρας του εργαζόταν ως δάσκαλος. 'Ηταν 12ο από 14 παιδιά στην οικογένεια και τα παιδικά χρόνια πέρασαν αντίστοιχα μέσα σε ένα περιβάλλον δουλειάς, αρκετά αυστηρής πειθαρχίας, αλλά και μουσικής παιδείας. Ο πατέρας του και τα αδέλφια του μικρού Σούμπερτ έπαιζαν όλοι από ένα όργανο και εκτελούσαν συχνά σε ομάδες μουσική δωματίου. Σ' αυτό το περιβάλλον καλλιεργήθηκε η μουσική ιδιοφυΐα του μετέπειτα μεγάλου συνθέτη. Ειδικότερα, ο Φράντς πήρε από τον πατέρα του μαθήματα βιολιού και από τον αδερφό του Ιγνάτιο μαθήματα πιάνου, ενώ κατόπιν συνέχισε μουσικές σπουδές στην εκκλησία της ενορίας του, όπου μελέτησε τραγούδι, εκκλησιαστικό όργανο με τον αρχιμουσικό Μ. Χόλτσερ. Το 1808 έγινε μέλος της αυτοκρατορικής χορωδίας και σπουδαστής στο προσαρτημένο μοναστήρι. Τα πρώτα τραγούδια (Lieder), που συνέθεσε γύρω στο 1811, κίνησαν το ενδιαφέρον του αρχιμουσικού της Αυλής Α. Σαλιέρι, o οποίος το 1812 τον περιέλαβε στους μαθητές του και προσπάθησε αργότερα, αν και χωρίς επιτυχία, να τον βοηθήσει να καταλάβει διάφορες θέσεις. Το 1813 βγήκε από το μοναστήρι και διορίστηκε δημοδιδάσκαλος. 'Ετσι μπόρεσε να αφοσιωθεί σχεδόν αποκλειστικά στη σύνθεση. Το 1814 εκτελέστηκε δημόσια η Λειτουργία του (Messe), ενώ στο επόμενο έτος ανήκει το γνωστό τραγούδι (Lied) Η Μαργαρίτα στο Ροδάνι (Gretchen am Spinnrade) σε στίχους του Γκαίτε, που θεωρείται ένα από τα πρώτα αριστουργήματα του Σούμπερτ. Αυτό το τραγούδι το έγραψε ο Σούμπερτ σε ηλικία 17 ετών και θεωρείται αρχέτυπο του είδους του. Ο Σούμπερτ έγραφε μουσικά έργα με μεγάλη ευκολία και εντυπωσιακή ταχύτητα. Το 1815, σε ηλικία 18 χρονών, όταν του έφεραν το ποίημα του Βασιλιά των Σκλήθρων το διάβασε και ύστερα το απήγγειλε μεγαλόφωνα σε μερικούς φίλους του. Αμέσως μετά κάθισε στο τραπέζι της δουλειάς του και έγραψε μονομιάς την υπέροχη μουσική του μετάφραση. Το ίδιο βράδυ, οι συμμαθητές του, παίρνοντας το χειρόγραφο που είχε γράψει ο ίδιος, δίχως να χρησιμοποιήσει κανένα όργανο, τον έβαλαν να ακούσει στο πιάνο την συναρπαστική αυτή σελίδα που μάγεψε τον κόσμο. Τον ίδιο χρόνο έγραψε το Κουιντέτο της Πέστροφας , και άλλα έργα για μικρά σύνολα. Ο Σούμπερτ ήταν πολύ κοινωνικός και είχε ανάγκη, για να αισθάνεται άνετα, να περιστοιχίζεται από χαρούμενους φίλους. Μη τρέφοντας καμιά φιλοδοξία, αγαπούσε την απλή και εγκάρδια ζωή στις ταβέρνες και στα πανδοχεία των προαστίων της Βιέννη, στα οινοπωλεία (Weinstuben) και στις μπυραρίες, όπου οι φίλοι του τον περιέβαλαν με την στοργή τους και όπου έγραφε τα τραγούδια του στην γωνιά ενός τραπεζιού, μέσα στους καπνούς των πούρων, με περισσότερη ευφορία παρότι μέσα στην σιγή της άχαρης και σκυθρωπής του κάμαρας. Το 1818 ανέλαβε την μουσική εκπαίδευση των δύο γιων του κόμη Εστερχάζυ, γεγονός που του εξασφάλισε κάποια οικονομική άνεση, επιτρέποντάς του να περνά τον χειμώνα στην Βιέννη και το καλοκαίρι στην ουγγρική εξοχή.

Αυτή ήταν η πιο άνετη και γονιμότερη, από μουσική άποψη, περίοδος της ζωής του νεαρού συνθέτη, που οι φίλοι και θαυμαστές του προσπαθούσαν να παρουσιάσουν στο κοινό, επιδιώκοντας όμως ταυτόχρονα σύμφωνα με τις προτιμήσεις της εποχής- να προβάλλουν το μελοδραματικό του έργο, είδος που αντιπροσωπεύει λιγότερο την τέχνη του. 'Eτσι παρουσιάστηκε στο κοινό η οπερέτα Οι Δίδυμοι (Die Zwillingsbrueder), το 1818-19 και το μελόδραμα Η Μαγική 'Aρπα (Die Zauberharfe) το 1820, από την οποία έμεινε μόνο η εισαγωγή με τίτλο Ροζαμούνδη (Rosamunde). Αντίθετα ο Σούμπερτ σημείωνε διαρκώς μεγαλύτερες επιτυχίες με τα τραγούδια (Lieder) του, πολλά από τα οποία εκδόθηκαν με προεγγραφές συνδρομητών. Ο Σούμπερτ ήταν ειλικρινής θαυμαστής του Μπετόβεν, δεν τον γνώρισε όμως προσωπικά, αφενός επειδή ο Μπετόβεν ήταν δύστροπος και δεν πλησιαζόταν εύκολα, αφετέρου, επειδή ο Σούμπερτ θεωρούσε τον εαυτό του μηδαμινό μπροστά στη μουσική ιδιοφυΐα του κορυφαίου συνθέτη. Ο θάνατος του Μπετόβεν σε ηλικία 57 ετών, τον Μάρτιο του 1827, συγκλόνισε βαθύτατα τον Σούμπερτ, ο οποίος συνόδευσε το φέρετρο κρατώντας ένα αναμένο δαυλό, όπως πολλοί άλλοι Βιενέζοι. Το έτος 1822 διαπιστώθηκε ότι πάσχει ο Σούμπερτ από σύφιλη, ανίατη και θανατηφόρα ασθένεια εκείνη την εποχή. Αυτό το γεγονός δημιούργησε στο μεγάλο συνθέτη μία κατάσταση κατάθλιψης και επηρέασε σημαντικά τη συμπεριφορά του μέχρι το θάνατό του. 'Eπειτα από μια περίοδο αναπαύσεως, καταπιάστηκε και πάλι με συνθέσεις που κρίθηκαν αργότερα ως αριστουργήματα, όπως ο κύκλος των τραγουδιών Χειμερινό Ταξίδι (Winterreise) που μόνος του θα ήταν αρκετός για να αποδείξει την μεγαλοφυΐα του. Πέθανε στις 19 Νοεμβρίου1828 σε ηλικία 31 ετών από τύφο και θάφτηκε με φροντίδα των πολλών φίλων του, αν και μάλλον άγνωστος στο ευρύ κοινό, δίπλα στον Μπετόβεν. Στα αρχεία του βρέθηκαν πολλά κοσμικά και εκκλησιαστικά έργα που δεν είχαν εκτελεστεί, ανάμεσά τους και συμφωνίες, μία δε ημιτελής .

↑ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ      Πάνω απ'όλα όμως για τον Σούμπερτ υπήρχε η μουσική. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια συγκεντρώνει ένα τεράστιο μουσικό έργο στη σύνθεση, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί φιλία με άλλους καλλιτέχνες όπως ποιητές, ζωγράφους και αποτελεί την ψυχή σε μουσικές βραδιές με τους φίλους του που έμειναν γνωστές σαν "Σουμπερτιάδες". Το 1820 επισκέπτεται τον Μπετόβεν για να του δώσει ένα λήντ που του έχει αφιερώσει, ο Μπετόβεν όμως έχει βγει και ο νεαρός Σούμπερτ παρα­δίδει το χειρόγραφό του σε μία Υπηρέτρια. Η αρρώστια χτυπά την πόρτα του στα τέλη του 1822.Ο Σούμπερτ, όπως και πολλοί καλλιτέχνες της εποχής του, προσβάλλεται από συφιλίδα. Στις αρχές του 1823 είναι πολύ άρρωστος και τον Μάιο εισάγεται στο Γενικό Νοσοκο­μείο της Βιέννης. Πιθανολογείται ότι η άσχημη ψυχολογική του κατάσταση τον εμπόδισε να ολοκληρώσει την 8η συμφωνία του, που έμεινε για πάντα γνωστή με το όνομα Ημιτελής. Η υγεία του παρουσιάζει εναλλαγές βελτιώ­σεως και επιδεινώσεων τον Σεπτέμβριο και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς και για αρκετό καιρό η ψυχική του κατάσταση θα είναι άλλοτε καλή και άλλοτε θα εναλλάσσεται μεταξύ ευερεθιστότητας και μελαγχολίας. Η δημι­ουργικότητά του όμως θα παραμείνει ανεπηρέαστη. Η υγεία του εμφανίζεται καλύτερη τα δύο επόμενα χρόνια και ο ίδιος το αποδίδει στην ευεργετική επίδραση της διαμονής σε εξοχικά μέρη όπως το Rossau ή το Zseliz της Ουγγαρίας. Από την πέννα του ξεπηδούν σειρά μουσικών αριστουργημάτων ό­πως Kουαρτέττα, κουϊντέτα, συμφωνίες μα πάνω απ'όλα τα λήντερ του, τραγού­δια πάνω σε στίχους μεγάλους ποιητών, όπως για παράδειγμα του Γκαίτε. Και μόνο αυτά θα αρκούσαν να του εξασφαλίσουν την μουσική αθανασία. Στις αρχές του 1827 ο Σούμπερτ συγκλονίζεται ψυχικά από την βαρειά κατάσταση της υγείας του Μπετόβεν. Προσπαθεί να τον επισκεφθεί, αλλά δεν θα καταφέρει να μιλήσει μαζί του. Ο Μπετόβεν πάντως θα διαβάσει τις τε­λευταίες μέρες της ζωής του παρτιτούρες τραγουδιών του Σούμπερτ και η κρίση του θα αποτελέσει την υπέρτατη αναγνώριση "Στον Σούμπερτ υπάρχει πραγματικά η Θεία σπίθα". Ο Σούμπερτ θα πετύχει να επισκεφθεί τον Μπετό­βεν μαζί με άλλους φίλους του όπως τα αδέλφια Huttenbrenner στις 19 Μαρ­τίου. Γιά πρώτη φορά βλέπει από κοντά τον μουσικό θρύλο ύστερα από τόσα χρόνια που ζούσαν στην ίδια πόλη. Eίναι όμως πολύ αργά. Ο Δάσκαλος βρί­σκεται ήδη σε κώμα και θα πεθάνει επτά μέρες αργότερα. Στην κηδεία του Μπετόβεν, στις 29 Μαρτίου ο Σούμπερτ είναι ένας από τους 36 λαμπαδηφόρους. Μετά την κηδεία όλη η συντροφιά των καλλιτεχνών πήγε σε κάποιο πανδοχείο κοντά στο Wahring όπου έγινε η ταφή. Ο Σούμπερτ έκανε την πρώτη πρόποση, καθώς περιγράφει ο N.Lebrecht, που ήταν η συνηθισμένη σε τέτοιες περιπτώσεις "Σε αυτόν που μόλις αποχαιρετήσαμε". Η δεύτερη πρόποση όμως, που έκανε πάλι ο Σούμπερτ, ξάφνιασε "Σε αυτόν που πρόκειται να ακολου­θήσει". Μελαγχολική διάθεση της στιγμής ή κάποιο σκοτεινό προαίσθημα; Το γεγονός είναι ότι ο επόμενος που ακολούθησε ήταν ο ίδιος ο Σούμπερτ.

↑ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ Η νόσος που οδήγησε τον Σούμπερτ στον θάνατο ξεκίνησε στις 31 Οκτωβρίου 1828. Ενώ έτρωγε ψάρι στο Πανδοχείο Κόκκινος Σταυρός του Χίμμελπφορτγκρουντ αισθάνθηκε έντονη ναυτία και έκανε εμετό, υποστηρίζοντας ότι τον δηλητήριασαν. Από την ημέρα εκείνη δεν σηκώθηκε από το κρεβάτι του και δεν έτρωγε τίποτε. Οι εκδοχές για την φύση της νόσου δι­χάζονται. Οι περισσότεροι βιογράφοι μιλούν για τυφοειδή πυρετό ή ανα­φέρουν "κοιλιακό τύφο" (typhus abdominalis), συνήθη έκφραση της εποχής για τον τυφοειδή σε αντιδιαστολή από τον συχνό τότε στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, εξανθηματικό τύφο. Την εκδοχή του τυφοειδούς, που βασίζεται στην διάγνωση και την περιγραφή που έκανε ο θεράπων ιατρός του Rinna, υιοθετούν οι Fenelon, Schonberg, Osborne και Kennedy. Αντίθετα ο Sams τείνει υπέρ της εκδοχής της συφιλίδος. Φαίνεται όμως από τις περιγραφές των τελευταίων ημερών ότι έως λίγο πριν το τέλος ο Σούμπερτ διατηρούσε αρκετή διαύγεια πνεύματος. Ηταν πολύ αδύναμος, δεν μπορούσε να σηκωθεί, αλλά διάβαζε τον "Τελευταίο των Μοικανών" του Κούπερ και ολοκλήρωνε τον κύκλο τραγουδιών "Χειμωνιάτικο Ταξί­δι" που έμελλε να είναι το κύκνειο άσμα του. Σε επιστολή προς τον φίλο του Franz Schober (ποιητής,1796-1882) με ημερομηνία 12-11-1828 ο Σούμπερτ αναφέρει "Δεν έχω βάλει τίποτα στο στόμα μου 11 μέρες. Παραπατώντας σέρνομαι από την καρέκλα στο κρεβάτι μου. Ο  Ρίν­να με κουράρει. Αν φάω οτιδήποτε αμέσως κάνω εμετό". Στις 16 Νοεμ­βρίου ο αδελφός του Φερδινάνδος καλεί ιατρικό συμβούλιο από το οποίο ο Ρίννα απουσιάζει καθώς ήταν κι' ο ίδιος άρρωστος. Παίρνουν μέρος οι ιατροί Johann Wisgrill και Josef von Vering χωρίς όμως να βοηθήσουν θεραπευτικά και φαίνεται ότι θεώρησαν την κατάσταση απελπιστική. Πραγματικά ο Σούμπερτ πέφτει σε παραλήρημα με κάποια ελάχιστα φωτεινά διαλείμματα. Την Τρίτη 18 Νοεμβρίου παραληρεί και ο αδελφός του Φερδινάνδος προσπαθεί να τον καθησυχάσει λέγοντας του ότι βρίσκεται στο σπίτι του. "Οχι, δεν είναι αλήθεια" απαντά ο άτυχος Σούμπερτ "δεν είμαι στο σπίτι μου. Ο Μπετόβεν δεν αναπαύεται εδώ κοντά". Την επόμενη μέρα, 19 Νοεμβρίου στις 3 το μεσημέρι πεθαί­νει. Τα τελευταία του λόγια είναι "ιδού,ιδού το τέλος μου". Είναι μόλις 31 ετών. Ο αδελφός του συναισθάνεται την τελευταία επιθυμία και προβαίνει στην μεγάλη, γιά το πενιχρό βαλάντιό του, θυσία να γί­νει η ταφή του Φραντς Σούμπερτ στο νεκροταφείο του Wahring. Στις 21 Νοεμβρίου ενταφιάζεται κοντά στον Μπετόβεν. Μόνο τρείς τάφοι χωρί­ζουν τους δύο μουσικούς και όταν τα οστά του Μπετόβεν μεταφέρονται τον Ιούνιο του 1882 στο Κεντρικό Νεκροταφείο της Βιέννης (Zentral Friedhof) η πόλη της Βιέννης εκπληρώνει απόλυτα την τελευταία επι­θυμία του Σούμπερτ και μεταφέρει 3 μήνες αργότερα τα οστά του ακρι­βώς δίπλα στον τάφο του Μπετόβεν. Από τότε οι δύο μουσουργοί που δεν συναντήθηκαν στην ζωή βρίσκονται δίπλα δίπλα στον αιώνιο ύπνο και στην αθανασία. Το επίγραμμα πάνω στο μνημείο του Σούμπερτ, από τον φίλο του μεγάλο ποιητή και συγγραφέα Franz Grillparzer συνοψί­ζει απόλυτα την σύντομη σταδιοδρομία του "Die Tonkunst begrub hier einen reichen Besitz,aber noch viel schonere Hoffnungen" Η Τέχνη της Μουσικής ενταφίασε εδώ ένα πλούσιο απόκτημα, αλλά ακόμη ωραιότερες προσδοκίες

↑Θεματικός κατάλογος συνθέσεων (Deutsch) Otto Erich Deutsch (5 Σεπτεμβρίου, 1883, Βιέννη - 23 Νοεμβρίου 1967, Βιέννη) ήταν ένας Αυστριακός μουσικολόγος. SchubertΟλοκλήρωσε συστηματικό θεματικό κατάλογο των συνθέσεων του Σούμπερτ το 1951 και εκδόθηκε στο Λονδίνο, συμβάλλοντας έτσι σημαντικά στην αποκατάσταση της γνήσιας συνθετικής εικόνας της δημιουργίας του. Έκτοτε καθιερώνεται η αρίθμηση των έργων του Σούμπερτ σύμφωνα με τον κατάλογο Deutsch. Αυτός ο κατάλογος δίνει κάποια καλύτερα γνωστά παραδείγματα των 1000 συνθέσεων του Schubert. το αυτόγραφο Σούμπερτ της οκτάδας του F (Δ 803) , σύμφωνα με ορισμένους μελετητές μια πιθανή εκδοχή »του λεγόμενου Gastein« συμφωνία

↑Συμφωνίες No. 1 , 82 Συμφωνία αρ. 1 σε ρε μείζονα, D 82 Συμφωνία αρ. 6 σε ντο μείζονα, D 589 Little Ντο μείζονα Συμφωνία αρ. 7 σε μι μείζονα, D 729: σκιαγραφείται ως πλήρες αποτέλεσμα του 1821, με μέρος της πρώτης κυκλοφορίας πλήρως ενορχηστρωμένη (θέατρο, εκδόσεις από τον John Barnett , Felix Weingartner και Brian Newbould ) Συμφωνία αρ. 8 σε σι ελάσσονα, D 759 Ημιτελής , ενίοτε υπολογίζεται ως αριθ. 7. Μόνο οι δύο πρώτες κινήσεις ολοκληρώθηκαν, τρίτη κίνηση ήταν σχεδιασμένη, η τέταρτη δεν ήταν κατά πάσα πιθανότητα ποτέ γραπτή Συμφωνία αρ. 9 σε ντο μείζονα, D 944 Μεγάλη ντο μείζονα, ενίοτε υπολογίζεται ως αριθ. 7 και αριθ. 8 (βλέπε: Η κατάρα του ένατου ) 10η (ή "Τελευταία") Συμφωνική σε ρε μείζονα (που εκπονήθηκε από Brian Newbould από το συμφωνικό σκίτσο Δ 936a) ↑ Μουσική για σύνολο δωματίου Sonatensatz , D 28, για πιάνο τρίο Άνεμοι οκτάδα σε φα μείζονα, D 72 Quartett Flöte für, Gitarre, Bratsche und Violoncell, D.96 Κουαρτέτο Εγχόρδων Αρ. 11 E, D 353 (Σονάτα για βιολί και πιάνο σε λα), D 574 Τρίο για έγχορδα σε σι-επίπεδη, D 581 (1817) The Trout Quintet , D 667 — see also Songs below. (Πιάνο Κουιντέτο σε Α), Η Πέστροφα Quintet, D 667 (quartet movement) in C minor, D 703 Quartettsatz (κίνηση κουαρτέτο) σε ντο ελάσσονα, D 703 piano and flute, Op. Παραλλαγές On "Trockne Blumen" (από το Die schöne Müllerin ), πιάνο και φλάουτο, Op. posth. 160, D 802 D 803 Οκτάδα στο F , D 803 D 804 (known as the Rosamunde Quartet ) String Quartet Αρ. 13 σε λα ελάσσονα , D 804 (γνωστό ως το Rosamunde Quartet) D 810 (using music from the song Death and the Maiden ) (Κουαρτέτο Εγχόρδων Αρ. 14 σε ρε ελάσσονα), D 810 (με μουσική από το τραγούδι Θάνατος και η Κόρη) D 821 (for the arpeggione , a cello -like new instrument and piano, now played on cello and viola) Arpeggione Sonata , D 821 (για τις arpeggione , ένα τσέλο που μοιάζει με νέο μέσο και το πιάνο, τώρα παίζεται στο βιολοντσέλο και την βιόλα) (Κουαρτέτο Εγχόρδων Αρ. 15 σε σολ), Op. 161, D 887 (1826) Rondeau λαμπρό για πιάνο και βιολί, Op. 70, D 895 D 897, for piano trio Notturno , D 897, για τρίο πιάνο D 898 Piano Trio Νο 1 στην Β-επίπεδη , D 898 D 929 Piano Trio αρ. 2 σε μι-επίπεδη , D 929 Φαντασία για πιάνο και βιολί σε ντο, D 934 in C, D 956 String Quintet σε C, D 956

↑Σόλο πιάνο ↑Πιάνο, τέσσερα χέρια Η Σόλο πιάνο Schubert μουσική, περιλαμβάνει είκοσι μία σονάτες (ανάλογα με το σύστημα ταξινόμησης), δύο δέσμες τεσσάρων impromptus κάθε (D. 899 και D. 935), τα έξι Moments Musicaux, και τις παραλλαγές με θέματα από άλλους, όπως είναι μια παραλλαγή σε ένα Θέμα από Anton Diabelli . ↑Πιάνο, τέσσερα χέρια Σούμπερτ ήταν ένας παραγωγικός συνθέτης της μουσικής για πιάνο, τέσσερα χέρια. militairesDuoin F minor Μερικά από τα πιο γνωστά από αυτά τα έργα είναι η πρώτη από τις τρεις militaires Πορείες, το Grand Duo και τη Φαντασία σε φα ελάσσονα , D 940. Φαντασία σε σολ μείζονα, D 1 Φαντασία σε σολ ελάσσονα, D 9 Φαντασία σε ντο ελάσσονα, D 48 Polonaise σε ρε ελάσσονα, Op. 75, D 599 Polonaise στη Β-ύφεση μείζονα, Op. 75, D 599 Polonaise σε μι μείζονα, Op. 75, D 599 Polonaise σε φα μείζονα, Op. 75, D 599 Marche Héroique σε Σι ελάσσονα, Op. 27, D 602 Marche Héroique σε ντο μείζονα, Op. 27, D 602 Marche Héroique σε ρε μείζονα, Op. 27, D 602 Rondo σε ρε μείζονα, Op. posth. 138, D 608 Grande Σονάτα σε σι-ύφεση μείζονα, Op. 30, D 617 Γερμανική Χορός με 2 τριάδες και 2 Ländler, D 618 Παραλλαγές σε ένα γαλλικό τραγούδι σε Μι ελάσσονα, Op. 10, D 624 Overture σε φα μείζονα, Op. 34, D 675 3 Πορείες Militaires σε ρε μείζονα, σολ μείζονα, E-ύφεση μείζονα, Op. 51, D 733 Σονάτα σε Ντο μείζονα ("Grand Duo") , Op. posth. 140, D 812 Παραλλαγές σε ένα αρχικό θέμα σε Α-ύφεση μείζονα, Op. 35, D 813 4 "Ländler» σε μι ύφεση μείζονα-, A-ύφεση μείζονα, ντο ελάσσονα, ντο μείζονα, D 814 Διασκέδαση à la Hongroise σε σολ ελάσσονα, Op. 54, D 818 6 Grandes Πορείες et τριάδες στην E-επίπεδη, σολ ελάσσονα, Σι ελάσσονα, ρε μείζονα, E-ύφεση μείζονα, Ε μείζονα, Op. 40, D 819 Διασκέδαση σε ένα γαλλικό μοτίβο σε Σι ελάσσονα, Op. 84, αρ. 1, D 823 Διασκέδαση σε ένα γαλλικό μοτίβο σε Μι ελάσσονα, Op. 63, αρ. 1, D 823 Διασκέδαση σε ένα γαλλικό μοτίβο σε Μι ελάσσονα, Op. 84, αρ. 2, D 823 6 Polonaises σε ρε ελάσσονα, φα μείζονα, B-ύφεση μείζονα, ρε μείζονα, ένα σημαντικό, Ε μείζονα, Op. 61, D 824 Grand κηδεία Μαρτίου σε ντο ελάσσονα, Op. 55, D 859 Grande Marche Héroique σε λα ελάσσονα, Op. 66, D 885 2 Πορείες Caractéristiques σε ντο μείζονα, Op. posth. 121, D 886

Παραλλαγές σε ένα θέμα από την όπερα "Μαρία" από Herold σε ντο μείζονα, Op. 82, D 908 in F minor Φαντασία σε φα ελάσσονα , Op. 103, D 940 Duo (Lebensstürme) σε λα ελάσσονα, Op. posth. 144, D 947 Rondo σε λα μείζονα, Op. 107, D 951 Φούγκα σε Μι ελάσσονα, Op. posth. 152, D 952 Allegro moderato σε ντο μείζονα, D 968 Andante σε λα ελάσσονα, D 968 Παραλλαγές σε ένα αρχικό θέμα σε σι-ύφεση μείζονα, Op. posth. 82, αρ. 2, Δ 968 Α ↑Ορατόριο Λάζαρος (Wien 1820, D 689)

Subdivisions Υποδιαιρέσεις ↑Έργα για το στάδιο DeutschDeutsch Title Τίτλος Genre Ύφος Subdivisions Υποδιαιρέσεις Composition Σύνθεση 11 11 Spiegelritter Der Spiegelritter Spiegelritter Spiegelritter Der Singspiel Singspiel 3 acts ( but only overture and part of Act 1 finished ) 3 πράξεις (αλλά μόνο εισαγωγή και μέρος της Πράξης 1 τελικό) 1811 1811 84 84 Teufels Des Teufels Lustschloß Teufels Des Teufels Lustschloß natürliche Zauberoper natürliche Zauberoper 3 acts 3 πράξεις 1813/14 1813/14 190 190 vierjährige Der vierjährige Posten vierjährige Der vierjährige Posten 1 act 1 Πράξη 1815 1815 220 220 Fernando Fernando 239 239 Claudine von Villa Bella Claudine Bella Villa von 3 acts ( but only overture and act 1 now exist ) 3 πράξεις (αλλά μόνο εισαγωγή και πράξης 1 Υπάρχουν τώρα) 326 326 Freunde Die Freunde von Salamanka Freunde Die Freunde Σαλαμάνκα von 2 acts 2 πράξεις 435 435 Bürgschaft Die Bürgschaft Bürgschaft Die Bürgschaft Oper (fragment) Oper (απόσπασμα) 3 acts ( but only acts 1 and 2 remain ) 3 πράξεις (αλλά μόνο πράξεις 1 και 2 παραμένουν) 1816 1816 137 137 Adrast Adrast lyrische Tragödie lyrische Tragödie 2 or 3 acts ( unfinished ) 2 ή 3 πράξεις (ημιτελή) 1819/1820 1819/1820 647 647 Zwillingsbrüder Die Zwillingsbrüder Zwillingsbrüder Die Zwillingsbrüder Posse mit Gesang Posse mit Gesang 1818/1820 1818/1820 644 644 Zauberharfe Die Zauberharfe Zauberharfe Die Zauberharfe Zauberspiel mit Musik, melodrama Zauberspiel mit Musik, μελόδραμα 1820 1820 701 701 Sacontala Sacontala Oper Oper 3 acts ( but only sketches for Act 1 and Act 2 ) 3 πράξεις (αλλά μόνο για τα σκίτσα Πράξη 1 και Πράξη 2) 1820–1821 1820-1821 982 982 Sophie Sophie sketches, 3 numbers only σκίτσα, 3 μόνο αριθμούς spring 1821? την άνοιξη του 1821; 732 732 Alfonso und Estrella Alfonso und Estrella 1821/22 1821/22 791 791 Rüdiger Rüdiger sketches only for No. 1 and No. 2 σκίτσα μόνο για τον αριθμό 1 και Νο 2 1823-05 from May 1823 1823 - 1805 από το Μάιο 1823 787 787 Verschworenen Die Verschworenen Verschworenen Die Verschworenen 1823 1823 796 796 Fierrabras Fierrabras heroisch-romantische Oper heroisch-romantische Oper 3 acts 3 πράξεις 1823 1823 797 797 Rosamunde Rosamunde incidental music σκηνική μουσική 918 918 Graf Der Graf von Gleichen Graf von der Graf Gleichen romantische Oper romantische Oper 2 acts ( but only sketches ) 2 πράξεις (αλλά μόνο σκίτσα) 1827/1828 1827/1828 981 981 Minnesänger Der Minnesänger Minnesänger Minnesänger Der Oper Oper unfinished, lost ημιτελής, έχασε

Το σπίτι του Φρανς Σουμπερτ στη Βιέννη Ο Φρανς Σούμπερτ σε ηλικία 16 ετών. Σχέδιο του Λέοπολντ φον Κούπελβήζερ

↑Τρία κομμάτια για πιάνο D 946 O Σούμπερτ μετά από μια μικρή περίοδο απραξίας τον Απρίλιο του 1828, άρχισε να συνθέτει ξανά τον επόμενο μήνα. Έτσι λοιπόν στο τέλος του Μαΐου ολοκληρώνει και το D 946. Ο συνθέτης δεν ονόμασε ούτε αρίθμησε κάποιο από τα κομμάτια. Πέρα από αυτό δεν γνωρίζουμε τίποτε άλλο για τις συνθήκες σύνθεσης του έργου. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι τα κομμάτια δεν γράφτηκαν ως ένα ενιαίο έργο, δεδομένου ότι και το Νο. 3 βρέθηκε σε διαφορετικό χειρόγραφο, σε αντίθεση με το Νο. 1 και το Νο. 2 που βρέθηκαν μαζί. Παρόλ’ αυτά υπερισχύει η άποψη ότι τα κομμάτια είναι ένα σύνολο, εφόσον γράφτηκαν την ίδια περίοδο και παρουσιάζουν ομοιότητες στον τρόπο γραφής, δομής και εκτέλεσης. Άλλωστε μ’ αυτόν τον τρόπο εκδόθηκαν σαράντα χρόνια μετά το θάνατο του συνθέτη το 1868 στο Winterthur σε ανώνυμη έκδοση από το συνθέτη Γιοχάνες Μπραμς (ο οποίος υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διάδοση και αναγνώριση του έργου του Σούμπερτ στο δεύτερο μισό του 19ού αιώνα). Δημοσιεύτηκαν σε τρία ξεχωριστά μικρά βιβλία με τον τίτλο Drei Klavierstücke. To πρώτο κομμάτι είναι γραμμένο στη Μι ύφεση ελάσσονα σε φόρμα rondo. Είναι ένα γρήγορο (allegro assai), γεμάτο ενέργεια και δυναμική μέρος, με επεισόδια που αντιπαραβάλλονται και κινούνται σε διαφορετικές τονικότητες. Ο Σούμπερτ διέγραψε τα δύο τελευταία τμήματα του κομματιού, συμπεριλαμβανομένου και του τέλους και δεν συνέθεσε ένα καινούριο έτσι ώστε να αντικαταστήσει το παλιό. Ωστόσο στην πρώτη έκδοση συμπεριλαμβάνονται και τα διαγραμμένα τμήματα. Το Νο. 2 είναι γραμμένο στην ομώνυμη μείζονα τονικότητα και παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με το Νο. 1 στο χαρακτήρα και τη φόρμα, αν και έχει μια πιο πολύπλοκη δομή. Βασίζεται σε μια ιταλική "καβατίνα" και ξεκινά με μία γαλήνια και εκφραστική μελωδία. Όλο το κομμάτι είναι ιδιαίτερα λυρικό. Το ζωηρό Νο. 3 είναι γραμμένο σε Ντο μείζονα και έχει τριμερή φόρμα. Είναι ένα δεξιοτεχνικό κομμάτι όπου κυριαρχεί μία υπέροχη μελωδία που αποδίδεται με οκτάβες. Μετά από το δεύτερο τμήμα που έχει αντιθετικό χαρακτήρα, επανέρχεται το πρώτο, γρήγορο (allegro) μέρος. Το κομμάτι κλείνει μ’ ένα accelerando που αυξάνει την ένταση και μας δίνει ένα πολύ εντυπωσιακό και δυνατό φινάλε, που δημιουργεί έντονα συναισθήματα στον ακροατή.

↑Σονάτα για πιάνο σε Σι ύφεση μείζονα, D 960. O Φραντς Σούμπερτ έγραψε συνολικά 21 Σονάτες για πιάνο, οι οποίες σύμφωνα με τα υφολογικά τους χαρακτηριστικά μπορούν να χωριστούν σε δύο περιόδους. Η πρώτη περίοδος (ως το 1819) περιλαμβάνει τις νεανικές του συνθέσεις και η δεύτερη (1822-1828) τις ώριμες και πιο σημαντικές Σονάτες του. Έτσι λοιπόν το Σεπτέμβριο του 1828 ο Σούμπερτ γράφει τις τρεις τελευταίες του Σονάτες για πιάνο: την D 958 (Ντο ελάσσονα), την D 959 (Λα μείζονα) και την D 960 (Σι ύφεση μείζονα) που αποτελούν μία συνθετική ενότητα. Μέσα από αυτά τα έργα διαγράφεται ο ώριμος και πλέον ρομαντικός τρόπος γραφής του Σούμπερτ. Ο συνθέτης ολοκλήρωσε τη Σονάτα D 960 στις 26 Σεπτεμβρίου του 1828, περίπου έξι εβδομάδες πριν από το θάνατό του. Την παρουσίασε ο ίδιος την επόμενη μέρα στη φιλική συγκέντρωση που έγινε στο σπίτι του Dr. Ignaz Menz, μαζί με τις Σονάτες D 958 και D 959. Στην αρχή ο Σούμπερτ είχε την πρόθεση να την αφιερώσει στο Hummel (μαθητή του Μότσαρτ, γνωστό πιανίστα, τον οποίο ο Σούμπερτ είχε συναντήσει το 1827). Όμως όταν εκδόθηκε τελικά το έργο το 1839, ο εκδότης το αφιέρωσε στο Ρόμπερτ Σούμαν, ο οποίος βοήθησε πολύ στη διάδοση της μουσικής του Σούμπερτ στο δεύτερο τέταρτο του 19ού αιώνα. Το κύριο χαρακτηριστικό της Σονάτας D 960, που αποτελεί και γενικό γνώρισμα του Σούμπερτ, είναι ότι κυριαρχεί μία μελωδία που βρίσκεται συνήθως στην υψηλότερη φωνή, ενώ οι υπόλοιπες φωνές απλώς συνοδεύουν αυτή τη μελωδία: πρόκειται δηλαδή για ένα "τραγούδι χωρίς λόγια". Επίσης, στη Σονάτα αυτή, πολλοί ερευνητές διακρίνουν την επιρροή του Μπετόβεν, κάτω από τη σκιά του οποίου δημιούργησε ο Σούμπερτ. Ο Μπετόβεν έχαιρε μεγάλου θαυμασμού από την πλευρά του Σούμπερτ. Μετά το θάνατο του Μπετόβεν ο Σούμπερτ θεωρήθηκε από πολλούς ως ο διάδοχός του. Στο εκτεταμένο πρώτο μέρος κυριαρχεί ένα ήρεμο και μελωδικό θέμα που επανέρχεται συνέχεια. Αυτό το γνώρισμα παρατηρείται και στα άλλα μέρη και αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Σούμπερτ επιτυγχάνει την ενότητα του έργου. Το γαλήνιο andante sostenuto προετοιμάζει τον ακροατή για το εύθυμο και ζωηρό Scherzo που ακολουθεί. Το Trio χαρακτηρίζεται από μία επισημότητα που διατηρείται μέχρι να επανέλθει το ντελικάτο Scherzo. Η Σονάτα κλείνει με το επιβλητικό allegro ma non troppo, ένα δεξιοτεχνικό μέρος που μας οδηγεί μέσω της coda σ’ ένα εκρηκτικό και ιδιαίτερα δυναμικό φινάλε. Η Σονάτα αυτή αν και είχε παραμείνει σχεδόν άγνωστη μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, όπως και όλες οι Σονάτες του συνθέτη, αποτελεί πλέον ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια του πιανιστικού ρεπερτορίου.

↑ Tο Κουιντέτο της Πέστροφας Μετά από παράκληση του Paumgartner, συνέθεσε ο Σούμπερτ το 1819, αφού επέστρεψε στη Βιέννη από το Steyr, το Κουιντέτο της Πέστροφας που πήρε τον τίτλο του από το αντίστοιχο τραγούδι του που γράφτηκε το 1817. Το ίδιο έτος συνέθεσε ο Σούμπερτ ακόμα 6 τραγούδια, μεταξύ των οποίων και το Ο Θάνατος και η Κόρη, (Der Tod und das Maedchen, D 531). Και οι δύο αυτές μελωδίες χρησίμευσαν ως θέματα για δημοφιλείς ορχηστρικές παραλλαγές.  Ο μουσικολόγος Westrup αναφέρει πως δεν θα ήταν ανάρμοστο να περιγραφεί το Κουιντέτο της Πέστροφας ως divertimento από τη στιγμή που το έργο είναι πενταμερές και το μέρος των παραλλαγών είναι παρεμβαλλόμενο. Επίσης κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1819 ο Σούμπερτ συνέθεσε και τη Σονάτα λα μείζονα (D 664), στην οποία διατηρείται η γαλήνη και το ευχάριστο κλίμα των ημερών στο Steyr. Ο Paumgartner έπαιζε ερασιτεχνικά τσέλο και ξύλινα πνευστά. Είχε οικονομική άνεση και ζούσε μοναχός του σε ένα αρκετά μεγάλο σπίτι στο κεντρικό τετράγωνο της πόλης. Εκεί γίνονταν πρόβες μουσικής δωματίου και μικρές βραδινές συγκεντρώσεις με μουσική. Υπήρχε ένα μεγαλύτερο σαλόνι στο δεύτερο όροφο με συμβολικά εμβλήματα και πορτραίτα μουσικών, ενώ τους τοίχους διακοσμούσαν διάφορα μουσικά όργανα. Εκεί ο Paumgartner φιλοξενούσε μεσημεριανά κοντσέρτα για μεγαλύτερα ακροατήρια προσκαλεσμένων. Ο Σούμπερτ και ο φίλος του, διάσημος τραγουδιστής M. Vogl ευχαριστούσαν πολλούς από τους μουσικούς με τις εκτελέσεις τους. Σε όλες τις περιπτώσεις ο Vogl ήταν ο κεντρικός ήρωας όπου οδηγούσε τη βραδιά, ενώ ο Σούμπερτ καθόταν σχεδόν απαρατήρητος στο πιάνο υπακούωντας στις οδηγίες του συνεργάτη και φίλου του. 'Aλλωστε, με έναν τραγουδιστή τέτοιου επιπέδου, φήμης και τεμπεραμέντου ο Σούμπερτ δε μπορούσε να κάνει και διαφορετικά. Ακόμα και αν οι έπαινοι και οι ζητωκραυγές απευθύνονταν στο Vogl, ο συνθέτης ήταν ικανοποιημένος που τα τραγούδια του γινόντουσαν αποδεκτά.  Υπάρχουν τέσσερις εκδοχές του τραγουδιού της Πέστροφας που διαφέρουν μεταξύ τους σε λίγα σημεία, αλλά η χαρακτηριστική συνοδεία παραμένει χωρίς αλλαγές σ' ολόκληρο το τραγούδι. Στην τελική έκδοση του 1821 ο Σούμπερτ προσθέτει ένα πρελούδιο πέντε μέτρων. Ένα αντίτυπο του τραγουδιού της Πέστροφας το αφιέρωσε ο Σούμπερτ στον Joseph Huettenbenner στις 21 Δεκ. 1818.  Το τραγούδι Πέστροφας είναι απλό στροφικό, αλλά η φόρμα βρίσκεται σε σύγχυση, αφού ο Σούμπερτ στον τρίτο στίχο όπου περιγράφεται το πιάσιμο του ψαριού, χρησιμοποίησε το τέμπο ενός ρετσιτατίβο, γεγονός που θυμίζει το τραγούδι Veilchen του Μότσαρτ. Χωρίς αυτή την παρεμβολή, η Πέστροφα θα ήταν ένα καθαρά φολκλορικό τραγούδι, κάτι που συμβαίνει στο μέρος των παραλλαγών του κουιντέτου, αφού αυτές παρουσιάζονται σε απλουστευμένη μορφή σε σχέση με το τραγούδι.  Το τραγούδι της Πέστροφας περιλαμβάνει έξι εισαγωγικά μέρη, στα οποία η κυματιστή κίνηση της πιανιστικής φιγούρας καταλήγει σε ένα μη λογικό σταμάτημα στο 6ο μέτρο, όπου μπαίνει η φωνή. Από τη στιγμή που το ιντερλούδιο μεταξύ πρώτου και δεύτερου στίχου περιλαμβάνει μόνο πέντε μέτρα, είναι λογικό να θεωρεί ο μουσικολόγος Moore πως το 6ο μέτρο του τραγουδιού πρέπει να αφαιρεθεί και η φωνή να μπει στο τελευταίο όγδοο του μέτρου 5, όταν μάλιστα στην έκδοση Mandyczeniski δεν υπάρχει εισαγωγή. 

Η ημερομηνία σύνθεσης του έργου η Πέστροφα δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένη, πιο πιθανό είναι το έτος 1819. Η επανέκθεση του α’ μέρους ξεκινάει στην τονικότητα της υποδεσπόζουσας, μία τεχνική που χρησιμοποιούσε ο συνθέτης στα έργα του που γράφτηκαν από το 1814 μέχρι το 1819. 'Έτσι αποκλείονται τα έτη 1823 και 1825. Εξάλλου ο Σούμπερτ έγραψε 5 ελαφρώς διαφοροποιημένες εκδοχές του τραγουδιού Die Forelle και το θέμα των παραλλαγών του κουιντέτου μοιάζει περισσότερο με την έκδοση που γράφτηκε το 1818. Τέλος ο συνθέτης χρησιμοποιεί για το φινάλε του κουιντέτου τη διμερή φόρμα, όπου το δεύτερο τμήμα επαναλαμβάνει κυριολεκτικά το πρώτο μεταφερόμενο μια πέμπτη υψηλότερα. Επίσης και το δεύτερο μέρος είναι όμοια δομημένο, με μια όμως πιο ενδιαφέρουσα ακολουθία τονικοτήτων. Καμία από τις μετέπειτα συνθέσεις του Σούμπερτ (από το 1820 και μετά) δεν είναι γραμμένη με τέτοιο μηχανιστικό τρόπο. Και ενώ το κουιντέτο αυτό κρατάει τη δημοφιλή του γοητεία, ο Σούμπερτ παρόλα αυτά εκτιμάται σήμερα για τις τελευταίες του συνθέσεις π.χ. για τη λεγόμενη Μεγάλη Συμφωνία, για το κουιντέτο σε ντο ματζόρε για έγχορδ α και για τις τελευταίες 3 σονάτες του για πιάνο.  Εξάλλου στη μουσική που έγραψε ο Σούμπερτ από το 1823 και μετά, όταν η αρρώστια εκδηλώθηκε έντονα, υπάρχει ένα καινούργιο στοιχείο στη μουσική του, γεννημένο από τη φυσική ταλαιπωρία και την αγωνία της σκέψης για την αθλιότητα του παρόντος και την αβεβαιότητα του μέλλοντος. Η αθωότητα, η γοητεία, η μεγαλοπρεπής χαρά και το χιούμορ που συχνά εμφανίζονταν στις πρώιμες συνθέσεις του, εξαφανίστηκαν για πάντα και αντικαταστάθηκαν από την απροθυμία, την ευρεία μελαγχολία, την παραίτηση, την αυστηρότητα και αποφασιστικότητα, ακόμα και την αξιοσημείωτη ενέργεια και τον επιθετικό θυμό. Παρατηρείται όμως κάποια γοητεία ή χαρά προσωπικής φύσης. Είναι αυτή η αλλαγή στο συναισθηματικό περιεχόμενο της μουσικής που μας καθιστά ικανούς να συμπεράνουμε με βεβαιότητα ότι το Κουιντέτο της Πέστροφας χρονολογεί την περίοδο πριν να αναπτυχθεί στο Σούμπερτ η ασθένεια.  Το Κουιντέτο της Πέστροφας έχει γραφτεί επίσης σε μία παραλλαγή του για σεπτέτο γράφτηκε, αποκλειστικά για να εκτελεσθεί σε κάποιες φιλικές συγκεντρώσεις. Ο Σούμπερτ σε όλη τη ζωή του έγραφε μουσική για γνωστά του πρόσωπα, για την οικογένειά του, τους συντρόφους, τα μέλη της χορωδίας. Δύο όμως συνθέσεις εικονογραφούν την κοινωνικότητά του καλύτερα από άλλες. Αυτές είναι το Κουιντέτο της Πέστροφας και το Οκτέτο σε φα μείζονα για ξύλινα πνευστά και έγχορδα. Καμία από αυτές τις συνθέσεις δεν προοριζόταν για δημόσια εκτέλεση. Και οι δύο παίχτηκαν αρχικά από ερασιτέχνες μουσικούς. Το έργο η Πέστροφα αποτελείται από 5 μέρη :  Allegro Vivace Andante Scherzo Variation Allegro Guisto

Υπογραφή του Φρανς Σούμπερτ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΑΣ

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ Κατάλογοι Μουσικοί Πότε γεννήθηκε και πότε πέθανε ο Φραντς Σούμπερτ; α) 1732-1809 β) 1756-1791 γ) 1797-1828 δ) 1770-1827 Που γεννήθηκε και πού πέθανε ο Φραντς Σούμπερτ; α) Ρόραου-Βιέννη β) Λίχτενταλ-Βιέννη γ) Σάλτσμπουργκ-Βιέννη Κατάλογοι Μουσικοί Avan Hoboken Deutsch Köchel Verzeichnis Werke ohne Opus Beethoven Haydn Schubert Mozart

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ Ο τελευταίος μεγάλος κλασικός απ’ την τετράδα μας είναι ο………… ………….., ………………..συνθέτης που έζησε ουσιαστικά όλη του τη ζωή, από το……… έως το………, στη Βιέννη. Παρ’ όλα αυτά έγραψε πάνω από 1000……...πολύ συχνά μεγάλων διαστάσεων και αριστουργηματικής μουσικότητας που μας οδηγεί σ’ έναν πιο προχωρημένο ρομαντισμό απ’ ό,τι στην περίπτωση του…………, του………….., και του…………… . Τα παλιότερα χρόνια τον κατέτασσαν τον πρώτο……………. . Σήμερα τον κατατάσσουν σαφέστατα σαν τον τελευταίο………….., γιατί σ’ αυτόν υπερτερούν ακόμη αφάνταστα τα κλασικά στοιχεία και βρίσκεται ακόμη στερεά συνδεδεμένος με τους…………, …………., ……………, ενώ βεβαίως ταυτόχρονα αυξάνει η σημασία των ρομαντικών στοιχείων. Ο Σούμπερτ είναι από τους πιο πρωτότυπους κλασικούς από πάρα πολλές πλευρές. Φραντς Σούμπερτ Βιεννέζος 1797 1828 έργα Χάυντν Μότσαρτ Μπετόβεν ρομαντικό κλασικό Χάυντν Μότσαρτ Μπετόβεν