Εργασία ΑναπτυξιακήςΨυχολογίας Θεόδωρος Κωνσταντινόπουλος  Ριντιάν Μαντρέγια Αντριάν Μεμάλλα Σταύρος Μονεμβασίτης  Εργασία ΑναπτυξιακήςΨυχολογίας 

Ανάπτυξη του Εαυτού και Κοινωνική Πως θα απαντούσατε στο ερώτημα : Ποιος είμαι? Charls Cookey και George Herber Mead (1934) υποστήριξαν ότι η αυτό-αντίληψη δημιουργείται από τι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και υφίσταται πολλές μεταβολές στη διάρκεια της ζωής. Cooley Cooley : χρησιμοποίησε τον όρο ο  εαυτό τον καθρέφτη για να τονίσει  ότι η αντίληψη που έχει ένα άτομο είναι η αντανάκλαση του τρόπου με τον οποίο οι άλλοι αντιδρούν με αυτό .

                                   Mead Ο Mead (1934) συμπέρανε ότι ο εαυτός έχει ένα χαρακτήρα διαφορετικό από τον απλά σωματικό οργανισμό .Ο εαυτός είναι κάτι το οποίο ...δεν υπάρχει αρχικά κατά τη γέννηση ,αλλά αναδύεται μέσα από τη διεργασία της κοινωνικής ανάπτυξης .Δηλαδή αναπτύσσεται σε ένα συγκεκριμένο άτομο ως αποτέλεσμα των σχέσεων του με την όλη διεργασία και με τα άλλα άτομα μέσα σε αύτη τη διεργασία .

                Margaret Mahler (1975) Παρομοιάζει το νεογέννητο με ένα "κοτοπουλάκι πριν βγει από το αβγό του" το οποίο δεν έχει ανάγκη να διαφοροποιήσει τον εαυτό του από το περιβάλλον .Έτσι κι αλλιώς, όλες οι ανάγκες που έχει ένα βρέφος ικανοποιούνται αμέσως από τα κοντινά πρόσωπα ,που είναι πάντοτε παρόντα ή που τυχαίνει να βρίσκονται απλά εκεί. Αντίθετα άλλοι πιστεύουν ότι τα νεογέννητα ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από το περιβάλλον . 

    Αυτο-αναγνώριση Michael Lewis και Jeanne Brooks-Gunn (1979) Πείραμα : Πειραματίστηκαν με τα μωρά : είπαν στις μητέρες των νεογέννητων να βάλουν μια κόκκινη βούλα στην μύτη των παιδιών χωρίς να το καταλάβουν και μετά να τα βάλουν τα νεογέννητα μπροστά από τον καθρέπτη . 9-24 μηνών 15-17 μηνών 18-24 μηνών

Παράγοντες που Συμβάλουν στην Αυτό-αναγνώρισης Gordon Gallup (1979) πείραμα με χιμπαντζήδες    Κοινωνικές και   Συναισθηματικές Συνέπεισ της Αυτό-                                        αναγνώρισης Stipek ,Graliniski & Kopp (1990)

Ποιος είμαι? Η απάντηση των παιδιών κατά την προσχολική ηλικία       Ποιος είμαι? Η απάντηση των παιδιών κατά                              την προσχολική ηλικία Damon,Hart (1988) Keller ,Ford & Meachum (1978) Στην ερώτηση πως θα περιγράφατε τον εαυτός τους τα παιδία απαντούν με το εξής : "έχω μπλε μάτια" τα αντικείμενα που του ανήκουν "έχω ένα καινούργιο ποδήλατο "  ή ακόμη για τα κατόρθωμα τους.  Rebecca Ender :Συμπέρανε ότι τα παιδία προσχολική ηλικία έχουν είδη επίγνωση των τύπων συμπεριφοράς και των προτιμήσεων τους και μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις πληροφορίες για να σχηματίσουν ένα πρώτο πορτρέτο του εαυτού τους .

Η θεωρία των παιδιών για τη νόηση και η εμφάνηση του προσωπικού εαυτού Ενήλικοι: κοινωνικό εαυτό > στον οποίο μπορούν να δουν οι άλλοι Προσωπικό εαυτό > εσωτερικός χαρακτήρας 18 μηνών 2-3 ετών 3-4 ετών Πως δημιουργούν τα παιδία μια θεωρία για την νόηση: Andrew Meltzoff(1995) Έρευνα: Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον στο οποίο συναναστρέφονται με πολλά άτομα π.χ με τα αδέρφια (κύριως μεγαλύτερα ) έχουνε μεγαλύτερες πεποιθήσεις σε δοκιμασίες εσφαλμένων πεποιθήσεων από τα μοναχοπαίδια.

Αντιλήψεις του Εαυτού κατά τη Μέση Παιδική Ηλικία και την Εφηβεία Από την στιγμή που τα παιδιά αναπτύσσουν μια θεωρία της νόησης και διαφοροποιούν τον κοινωνικό από τον προσωπικό εαυτό τους , οι περιγραφές που δίνουν τα ίδια για τον εαυτό τους βαθμιαία μετατρέπονται από απαριθμήσεις των σωματικών , συμπεριφοριστικών και άλλων εξωτερικών χαρακτηριστικών τους σε σκιαγραφήσεις των σταθερών εσωτερικών ιδιοτήτων τους – δηλαδή των γνωρισμάτων του χαρακτήρα τους ,των αξιών , των πεποιθήσεων και των ιδεολογιών τους.

Προέλευση και Ανάπτυξη της Αυτοεκτίμησης Η αξιολόγηση που κάνουν τα παιδιά για τον εαυτό τους και τις ικανότητες τους είναι ένα από τα πιο σημαντικά χαρακτηρίστηκα του εαυτού που μπορεί να επηρεάσει όλα τα στοιχειά της συμπεριφοράς τους και της ψυχολογικής τους κατάστασης;

Παράγοντες που Καθορίζουν τη Σφαιρική Αυτοεκτίμηση Όταν εμείς οι ενήλικοι σκαφτόμαστε την αυτοεκτίμηση στο νου μας έρχεται μια σφαιρική εκτίμηση του εαυτού μας, η όποια βασίζεται στα δυνατά και αδύνατα σημεία που έχουμε σε διάφορους τομείς. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά , τα όποια αξιολογούν πρώτα τις ικανότητες τους σε πολλούς διαφορετικούς τομείς και αργότερα ενοποιούν αυτές τις εντυπώσεις σε μια συνολική αξιολόγηση.

Μεταβολές στην Αυτοεκτίμηση Πόσο σταθερά παραμένουν τα συναισθήματα που έχει ένα άτομο για την αξία του; Είναι πιθανό ένα παιδί που έχει υψηλή αυτοεκτίμηση στα 8 του χρόνια να αισθάνεται ιδιαίτερα ικανοποιημένο με τον εαυτό τοθ ως έφηβος; ‘Η μήπως είναι λογικότερο να υποθέσουμε ότι οι πιέσεις και οι δυσκολίες της εφηβείας κάνουν τους περισσότερους εφήβους να αμφιβάλουν για τον εαυτό τους και τις ικανότητες τους , πράγμα που υπονονεύει την αυτοεκτίμηση τους;

Κοινωνικοί Παράγοντες που Συμβάλλουν στην Ανάπτυξη της Αυτοεκτίμησης Τρόποι Παροχής Γονικής Φροντίδας Οι γονείς μπορούν να παίξουν ένα καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της αυτοεκτίμησης του παιδιού . Όπως αναφέραμε στο κεφάλαιο 11 , η ευαισθησία με την όποια συμπεριφέρονται οι γονείς στο παιδί , όταν αυτό είναι ακόμη σε πολύ μικρή ηλικία επηρεάζει σαφώς το αν τα βρέφη και τα νήπια θα διαμορφώσουν θετικά ή αρνητικά μοντέλα του εαυτού τους.

Επιρροές των Συνομήλικων Από τα 5 ή 6 χρόνια, τα παιδιά αρχίζουν να αναγνωρίζουν τι διαφορές ανάμεσα στα ίδια και τους συμμαθητές τους καθώς χρησιμοποιούν την κοινωνική σύγκριση για να κρίνουν αν οι επιδόσεις τους στους διάφορους τομείς είναι καλύτερες ή χειρότερες από αυτές των συνομήλικων τους.

Αναβολή Της Ικανοποίησης Κατά Την Παιδική Ηλικία Και Την Εφηβεία Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας δυσκολεύονται πολύ να κάνουν υπομονή, όταν οι μικρές ικανοποίησης στις όποιες πρέπει να αντισταθούν βρίσκονται μπροστά τους. Τα καταφέρνουν όλο και καλύτερα να καθυστερούν την ικανοποίηση στη διάρκεια του δημοτικού σχολείου και τελικά προτιμούν να περιμένουν για μεγαλύτερες ανταμοιβές όταν φτάσουν σε ηλικία 10 έως 12 ετών.

Γνώση Των Στρατηγικών Αναβολής Η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών προσχολικής ηλικίας δεν γνωρίζει, ότι το να αποσπαστεί η προσοχή τους, μπορεί να τα βοηθήσει να αντισταθούν στους άμεσους πειρασμούς.  Σε ηλικία 6 έως 8 ετών, τα παιδιά καταλαβαίνουν, ότι το να αποσπούν με φυσικούς τρόπους την προσοχή τους μπορεί να τα βοηθήσει να είναι πιο υπομονετικά. Σε ηλικία 11 έως 12 ετών, γνωρίζουν ότι ο σχηματισμός αφηρημένων ιδεών μπορούν να μειώσουν την ανυπομονησία τους και να διευκολύνουν την αναμονή.

Ο Αυτοέλεγχος Ως Μια Αξιόλογη Ιδιότητα Οι έφηβοι συχνά αναφέρουν συμπεριφορές που δείχνουν την αυτοπειθαρχία τους, ενώ πολλές φόρες ανησυχούν, όταν χάνουν τον αυτοέλεγχο τους.  Τα παιδία που είχαν χαρακτηριστεί υπομονετικά ήταν σε θέση να καθυστερήσουν την ικανοποίηση για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τα υπόλοιπα. Φαίνεται ότι οι ενήλικοι μπορούν να καλλιεργήσουν τον αυτοέλεγχο ενισχύοντας την εικόνα που έχουν τα παιδία για τον εαυτό τους ως υπομονετικών και τιμίων ατόμων.

Ο Αυτοέλεγχος σε Μικρή Ηλικία Και Η Σημασία Του Αργότερα Στη Ζωή Οι έφηβοι που δεν ήταν σε θέση να καθυστερήσουν για πολύ την ικανοποίηση κατά την προσχολική ηλικία ήταν εκείνοι τους οποίους οι γονείς τους χαρακτήριζαν συνήθως ως ανυπόμονους και παρορμητικούς. Οι έφηβοι που τα κατάφεραν καλυτέρα στην αναβολή της ικανοποίησης 10 χρόνια πριν, περιγράφονται με θετικότερους χαρακτηρισμούς. Ο αυτοέλεγχος δεν είναι μόνο ένα χαρακτηριστικό που μένει σταθερό, αλλά συνδέεται με ιδιότητες όπως γνωστικές ικανότητες και κοινωνικές δεξιότητες που απαιτούνται για να έχει αργότερα υψηλή αυτοεκτίμηση και επαγγελματική επιτυχία.

Ανάπτυξη Της Κινητοποίησης Για Επίτευξη Και Της Αυτό-Αντίληψης Στον Τομέα Των Σπουδών Τα παιδιά διαφέρουν ως προς την κινητοποίηση για επίτευξη, την προθυμία τους δηλαδή να αγωνιστούν για να επιτύχουν σε δοκιμασίες που αποτελούν πρόκληση γι’αυτά και να έχουν υψηλές αξιώσεις από τον εαυτό τους. Ο ψυχαναλυτής Robert White (1959) υποστήριξε ότι από τη βρεφική ηλικία, οι άνθρωποι κινητοποιούνται από τη φύση τους να κατακτήσουν το περιβάλλον τους, να επηρεάσουν ή να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τον κόσμο των ανθρώπων και των αντικειμένων.

Η Αρχική Προέλευση Της Κινητοποίησης Για Επίτευξη Η Stipek και οι συνεργάτες της υποστηρίζουν ότι τα παιδιά περνούν από τρεις φάσεις, όταν μαθαίνουν να αξιολογούν τις επιδόσεις τους σε καταστάσεις στις οποίες πρέπει να επιτύχουν κάτι, και οι φάσεις αυτές είναι η χαρά της επίτευξης, η επιδίωξη της επιδοκιμασίας και η χρήση αντικειμενικών κριτηρίων. Φάση 1: Η Χαρά της Επίτευξης   Δεν ζητούν από τους άλλους να προσέξουν τα κατορθώματα τους και δε ζητούν αναγνώριση, από την άλλη, αντί να ενοχλούνται από τις αποτυχίες, αλλάζουν απλά στόχο και προσπαθούν να τα καταφέρνουν με άλλα παιχνίδια. Φάση 2: Η Επιδίωξη της Επιδοκιμασίας  Όταν πλησιάζουν την ηλικία των 2 ετών, τα νήπια αρχίζουν να σκέφτονται πως θα αξιολογήσουν οι άλλοι τις επιδόσεις τους. Θέλουν την αναγνώριση, όταν τα καταφέρνουν και περιμένουν την αποδοκιμασία, όταν αποτυγχάνουν. Φάση 3: Η Χρήση Αντικειμενικών Κριτήριων  Φαίνεται ότι έχουν αποκτήσει αντικειμενικά κριτήρια για την αξιολόγηση των επιδόσεων τους και δεν εξαρτώνται πια τόσο από τους άλλους.

Επιδράσεις Του Οικογενειακού Περιβάλλοντος Στην Κινητοποίηση Κατάκτησης Και Την Επίτευξη

Ανάπτυξη των αποδόσεων επίτευξης. Η εννοια της κινητοποιησης της επιτευξης αναμφισβητητα εχει αξια αλλα δεν είναι γενικο μεσο προγνωσεις για τις επιτυχιες  καθως ερευνες εχουν δειξει ότι η συμπεριφορα των παιδιων εξαρταται συναμα και από την αποδωση επιτευξης.

Ειδη αποδωσεων επιτευξης. Συμφωνα με τον Bernard Weiner οι εφηβοι καθως και οι νεοι ενηληκες αποδιδουν τοσο τις επιτυχιες οσο και τις αποτυχιες τους σε τεσσερης παραγοντες. Ικανοτητα, προσπαθεια, δυσκολεια, τυχη.  Αυτοι οι τεσσερης παραγοντες χωριζονται στους σταθερους(ικανοτητα,δυσκολεια) και στους ασταθεις(τυχη,ποσπαθεια). Παρατηρειται ότι αναλογα με το που γινεται η αποδωση της επιτυχιας παρουσιαζονται και διαφορετικα αποτελεσματα στο ατομο.

Ηλικιακες διαφορες στα χαρακτηριστηκα που συνδεονται με την επιτευξη. Είναι γεγονος ότι τα μικρα παιδια(μεχρι την ηλικεια των 7) εχουν μια υπερμετρη αυτοπεπιθηση για το τι μπορουν να καταφερουν. Αυτό οφειλεται στο γεγονος ότι δεν εχουν διαχωρισει ακομα τις εννοιες ικανοτητα και προσπαθεια. Αυτος ο διαχωρισμος πραγματοποιειται στην ηλικεια των 8-12 ετων, λογο των εμπειριων που αποκτουν.

Η θεωρια της επικτητης αδυναμιας. Η Carol Deweck υποστιριζει ότι τα παιδια τις πρωτες ταξεις του γυμνασιου παρουσιαζουν αισθητες διαφορες ως προς το που αποδιδουν τις εοιτυχιες τους και κυριως τις αποτυχιες τους, ξεχωριζοντας τα σε αυτά που είναι προσανατολισμενα στην κατακτηση και σε αυτά που είναι προσανατολισμενα στην επικτητη αδυναμια. Η επικτητη αδυναμια δημιουργειται συμφωνα με την Deweck από τους γονεις και τους δασκαλους(αθελα τους), όταν επαινουν το παιδι για την προσπαθεια του, αλλα το αποδοκιμαζουν για την ελλειψη ικανοτητας του όταν αποτυγχανει

Πως μπορουμε να βοηθησουμε τα παιδια τα οποια είναι προσανατολισμενα στην αδυναμια. Υπαρχουν πολλοι τροποι αντιμετοπισης του προσανατολισμου στην αδυναμια. Αποτελεσματικος τροπος είναι η επανεκπαιδευση στην αποδοση. Να πειστουν τα παιδια ότι οι αποτυχιες τους οφειλονται στην ελλειψη προσπαθειας και όχι στην ελλειψη ικανοτητας. Οι γονεις και οι δασκαλοι να επιδοκιμαζουν το παιδι όταν επιτυγχανει και να μην χρεωνουν τις αποτυχιες του σε ελλειψη ικανοτητας.   Αναδιοργανωση των σχολικων προγραμματων που θα εχουν ως πρωταρχικο στοχο την βελτιωση των ικανοτητων.

Διαμορφωση Ταυτοτητας. Συμφωνα με τον Erik Erikson η μεγαλυτερη δυσκολια που αντομετοπιζουν  οι εφηβοι είναι η αποκτηση ταυτοτητας, δηλαδη μια σταθερη αποψη για το ποιοι είναι και για ποια είναι η θεση τους στην κοινωνια.

Κριση Ταυτοτητας. Κατά την διαμορφωση της ταυτοτητας ο εφηβος ερχεται αντιμετοπος με πολλα ερωτηματα που θα απασχολουν το μελλον του. Με αποτελεσμα ο εφηβος να θετει ερωτηματα και να μην παιρνει απαντησεις που με την σειρα του αθτο οδηγει τον εφηβο σε κριση ταυτοτητας. Ο ορισμος κριση ταυτοτητας χρησιμοποιειται για να περιγραψει την αφοριτη αβεβαιοτητα και συγχιση που νιωθουν οι εφηβοι όταν αναζητουν την ταυτοτητα τους.

Αποκτηση ταυτοτητας. Ο James Marcia επινοησε μια συνεντευξη με την οποια τα παιδια ταξινομουνται σε τεσσερης κατηγοριες με βαση το αν εχουν διερευνησει η όχι τις διαφορες επιλογες και αν εχουν διαμορφωσει μια σταθερη αποψη για το ποιοι είναι.

Καταστασεις Ταυτοτητας. Διαχυση ταυτοτητας: Είναι τα ατομα τα οποια δεν θετουν ερωτηματα για το ποιοι είναι με αποτελεσμα να μην εχουν καταληξει στην επιλογη ταυτοτητας. Ιδεολογικος αποκλεισμος: Είναι τα ατομα τα οποια εχουν δεχτει μια ταυτοτητα χωρις να εχουν πραγματικα αναρωτηθεί αν τους ταιριαζει. Μορατοριουμ: Αποτελειται από ατομα τα οποια αντιμετοπιζουν κριση ταυτοτητας και θετουν ερωτησεις με σκοπο να αποκτησουν ταυτοτητα. Επιτευξη ταυτοτητας: Σε αυτή τη κατηγορια βρισκονται ατομα τα οποια εχουν περασει την κριση ταυτοτητας και επειτα από εξωνιχιστηκη ερευνα κατεληξαν σε ιδανικα που τους αντιπροσωπευει.

Εξελικτηκες τασεις στη διαμορφωση της ταυτοτητας. Ο Erikson πιστευε πως η κριση αυτή εμφανιζεται στην αρχη της εφηβειας και λαμβανει τελος γυρο στην ηλικεια των 15-18 ετων. Αργοτερα ο Philip Meilman επειτα από μελετες(σε αγορια 12-24 ετων) κατεληξε στο συμπερασμα ότι πολλοι εφηβοι παρουσιαζουν διαχυση ταυτοτητας ενώ οι πλειοψηφεια δεν εχει αποκτησει ταυτοτητα πριν την ηλικεια των 21 ετων.

Διαδικασια αποκτησης ταυτοτητας αναμεσα σε αγορια και κοριτσια. Η διαδικασια αυτή γενικα είναι η ιδια και για τα δυο φυλα(συμφωνα με τον Archer 1992) καθως και τα δυο φυλα αποκτουν ταυτοτητα σχετικα την ιδια χρονικη περιοδο. Παρατηρειται όμως μια κυρια διαφορα μεταξυ των δυο φυλων, η οποια είναι πως τα κοριτσια κατά την αποκτηση ταυτοτητας δινουν μεγαλυτερη βαρυτητα σε τομεις, όπως οι διαπροσωπικες σχεσεις, τους ρολους των δυο φυλων και την σεξουαλικοτητα. Επισης τις απασχολει και η εξισορροπηση μεταξη της επαγκελματικης και προσωπικης τους ζωης.

Η οδυνηροτητα της διαμορφοσης ταυτοτητας και η αρνητικη ταυτοτητα. Κατά την διαδικασια αποκτησης ταυτοτητας ο εφηβος θετει ερωτηματα και αναζητα απαντησεις ενώ ταυτοχρονα βιωνει συναισθηματα καταθλιψης και ελλειψη αυτοπεπιθησης. Η αρνητικη ταυτοτητα(όπως την ονομασε ο Erikson) ιοθετειται από παιδια που δεν μπορουν να αποκτησουν ταυτοτητα και ετσι προτιμουν να γινουν κατι το οποιο δεν γινεται κανενας άλλος όπως για παραδειγμα ο ''αλητης'' της παρεας.

Διαμορφωση ταυτοτητας. Οι παραγοντες που επειρεαζουν την διαμορφωση της ταυτοτητας είναι οι εξης: Οι γνωστικες επιρροες, οι γονεικες επιρροες, οι εκπαιδευτικες επιρροες και τελος οι κοινωνικοπολιτισμικες επιρροες.                                        ΤΕΛΟΣ. Διαμορφωση ταυτοτητας.