ΚΑΛΙΟΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ Τα καλιοσυντηρητικά διουρητικά προκαλούν απέκκριση νατρίου και διατήρηση καλίου μέσω της δράσης τους στο άπω εσπειραμένο σωληνάριο. Χρησιμοποιούνται συχνά σε συνδυασμό με άλλα διουρητικά για τη διατήρηση της ισορροπίας του καλίου. Μπορεί να προκαλέσουν υπερκαλιαιμία, για αυτό και πρέπει να αποφεύγονται επί νεφρικής ανεπάρκειας. Από μόνα τους δεν είναι πολύ δραστικά. Δεν έχουν σημαντική αυτοδύναμη διουρητική και αντιϋπερτασική αποτελεσματικότητα. Σπιρονολακτόνη, αμιλορίδη, τριαμτερένη
ΚΑΛΙΟΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ-ΣΠΙΡΟΝΟΛΑΚΤΟΝΗ Η σπιρονολακτόνη (Aldactone) είναι συνθετικό στεροειδές φάρμακο που μοιάζει στη χημική δομή της με την αλδοστερόνη. Είναι ένας ανταγωνιστής της αλδοστερόνης και είναι το φάρμακο εκλογής σε πρωτοπαθή υπεραλδοστερονισμό. Αναστέλλει την ανταλλαγή του νατρίου με το κάλιο στο απώτερο τμήμα του άπω νεφρικού σωληναρίου. Επειδή η επαναπρόσληψη του νατρίου στο σημείο αυτό αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος του νατρίου που βρίσκεται μέσα στο ουροφόρο σωληνάριο, η διουρητική ενέργεια της σπιρονολακτόνης θεωρείται μικρή. Το φάρμακο είναι πιο δραστικό στις καταστάσεις εκείνες που κυκλοφορεί μεγάλη ποσότητα αλδοστερόνης στον οργανισμό, όπως σε ηπατική κίρρωση και σε νεφρωσικό σύνδρομο. Ανεπιθύμητες ενέργειες της σπιρονολακτόνης είναι η ανικανότητα και η γυναικομαστία στους άνδρες και η αμμηνόροια στις γυναίκες. Ο εκλεκτικός ανταγωνιστής της αλδοστερόνης, η επλερενόνη ( Inspra) έχει μικρότερη σύνδεση με τους υποδοχείς προγεστερόνης και ανδρογόνων, με αποτέλεσμα την ελαχιστοποίηση των πιο πάνω παρενεργειών. Τα δύο αυτά φάρμακα έχουν σαφή ένδειξη σε καρδιακή ανεπάρκεια, ενώ συνδυάζονται άριστα με θειαζιδικά διουρητικά ή διουρητικά της αγκύλης.