PROJECT 4: ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΑΘΗΤΕΣ Γκιέργκι Δημήτρης, Γκιώνης Δημήτρης, Γραμματικόπουλος Δημήτρης, Θανάσης Βασίλης, Ματσάγγας Ανδρέας, Ματσάγγας Κωνσταντίνος, Μπακρόζης Ιωάννης, Μπούζο Ανδρέας, Σκούρτης Κυριάκος, Σπανός Ανδρέας, Σμίντ Βίκτωρ, Τσάκα Κατερίνα, Χρόνης Αντώνης ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Συμεωνίδης Γιάννης

Συνοπτική περιγραφή Το ηλιακό σύστημα χωρίζεται σε τέσσερις περιοχές: Ζώνη Εσωτερικών (γΐηνων) Πλανητών, Ζώνη Αστεροειδών, Ζώνη Εξωτερικών Πλανητών και Εξωτερική περιοχή του συστήματος.

Ήλιος Στο κέντρο του ηλιακού συστήματος βρίσκετε ο Ήλιος, ένα αστέρι 5 δισεκατομυρίων ετών. Είναι ο αστέρας του συστήματος και το λαμπρότερο άστρο στον ουρανό. Είναι μια τεραστία σφαίρα που αποτελείται από δυο κυρίαρχα αέρια, το υδρογόνο και το ήλιο. Αναπτύσσει μεγάλες θερμοκρασίες που λιώνουν ακόμη και τα πιο σκληρά μέταλλα. Παράγει τεράστιες ποσότητες ενέργειας και ακτινοβολίας. Είναι σημαντικός στην εξέλιξη και στην διατήρηση της Ζωής στην Γη.

Ζώνη Εσωτερικών (γΐηνων) Πλανητών

Ερμής Είναι ο μικρότερος πλανήτης του ηλιακού συστήματος. Είναι γεμάτος κρατήρες. Δεν έχει ατμόσφαιρα. Έχει στην επιφάνειά του θερμοκρασίες που αγγίζουν τους 400 °C. Κινείται πολύ γρήγορα και έχει το μικρότερο σε διάρκεια έτος από όλους τους άλλους.

Αφροδίτη Έχει σχεδόν το ίδιο μέγεθος με την γη. Καλύπτεται από πυκνή ατμόσφαιρα με αποτέλεσμα η επιφάνειά της να μην είναι ποτέ ορατή. Λόγω της αργής περιστροφής γύρω από τον άξονα της δεν φωτίζεται από τον ήλιο για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Γη Είναι ο μεγαλύτερος απ' τους εσωτερικούς πλανήτες. Έχει φυσικό δορυφόρο την Σελήνη. Η ατμόσφαιρά της αποτελείται από άζωτο και οξυγόνο. Είναι ο μοναδικός πλανήτης που έχει θάλασσες, έντονη γεωλογική δραστηριότητα και φιλοξενεί ζωή.

Άρης Έχει την μισή διάμετρο από τη Γη. Έχει αραιή ατμόσφαιρα από διοξείδιο του άνθρακα. Στην επιφάνειά του έχουν παρατηρηθεί γεωλογικοί σχηματισμοί όπως φαράγγια και κοιλάδες. Θεωρείται ο πλανήτης που μοιάζει πιο πολύ με τη Γη και υπάρχει η περίπτωση να βρεθεί κάποτε ζωή εκεί, ή τουλάχιστον απολιθώματα.

Ζώνη των Αστεροειδών Είναι το σύνορο που χωρίζει τους εσωτερικούς απ' τους εξωτερικούς πλανήτες. Πρόκειται για εκατοντάδες χιλιάδες μικρά σώματα που είναι το υλικό για έναν πλανήτη που τελικά δεν σχηματίστηκε.

Ζώνη Εξωτερικών Πλανητών

Δίας Είναι ο μεγαλύτερος απ' τους πλανήτες. Περιστρέφεται τόσο γρήγορα, ώστε η μέρα και η νύχτα του διαρκούν λιγότερο από 10 γήϊνες ώρες. Η διάμετρός του είναι 11 φορές αυτή της Γης. Αποτελείται από τεράστιες ποσότητες αερίων, κυρίως Υδρογόνο και Ήλιο, που περιστρέφονται γύρω από ένα μικρό στερεό πυρήνα. Είναι πολύ θερμός. Είναι γνωστός για την περίφημη Μεγάλη Κόκκινη Κηλίδα, μια καταιγίδα στην ατμόσφαιρά του, που υπάρχει τουλάχιστον από τότε που παρατηρούμε το Δία. Έχει 63 δορυφόρους.

Κρόνος Είναι λίγο πιο μικρός απ' τον Δία και του μοιάζει σε αρκετά χαρακτηριστικά. Αποτελείται κυρίως από αέρια. Είναι ο ελαφρύτερος. Διαθέτει 9 δακτυλίους, οι οποίοι αποτελούνται από σωματίδια σκόνης και πάγου. Έχει 62 δορυφόρους. Ο δορυφόρος του, ο Τιτάνας, έχει ατμόσφαιρα, είναι πολύ ψυχρός, και υπάρχει η πιθανότητα να φιλοξενεί ζωή.

Ουρανός Αποτελείται κυρίως από αμμωνία και μεθάνιο. Έχει και αυτός δακτύλιους. Έχει 27 δορυφόρους. Περιστρέφεται με τον ένα του πόλο πάντα στραμμένο προς τον Ήλιο. Ήταν ο πρώτος πλανήτης που ανακαλύφθηκε με τηλεσκόπιο.

Ποσειδώνας Αποτελείται κυρίως από αέριο μεθάνιου, νερού και αμμωνίας. Έχει κι αυτός μια χαρακτηριστική μπλε κηλίδα στην ατμόσφαιρα. Έχει 13 γνωστούς δορυφόρους.

Εξωτερική περιοχή του ηλιακού συστήματος

Ζώνη του Kuiper - Νέφος του Oort Είναι ζώνες που αποτελούνται από μικρά, παγωμένα σώματα που έλκονται απ' τους μεγάλους πλανήτες και όταν μπαίνουν στο Ηλιακό Σύστημα συχνά γίνονται κομήτες.

Πλούτωνας Λόγω μικρού μεγέθους θεωρείται πλέον πλανήτης νάνος, για τον οποίο έχουμε τα λιγότερα στοιχεία. Αποτελεί διπλό σύστημα με το δορυφόρο του Χάροντα.

Κομήτες Είναι ουράνια σώματα με όψη νεφελώδη και μορφή μακριάς κόμης (μακριά μαλλιά) όταν διέρχονται κοντά από τον Ήλιο.

Τελικό όριο του Ηλιακού Συστήματος Το Ηλιακό Σύστημα τελειώνει εκεί που το μαγνητικό πεδίο του Γαλαξία μας γίνεται ισχυρότερο από το μαγνητικό πεδίο του Ηλίου.

Σχηματισμός – Εξέλιξη – Τέλος του Ηλιακού Συστήματος Το ηλιακό σύστημα δημιουργήθηκε από την κατάρρευση ενός τεράστιου νέφους πριν από 4,5 δισεκατομμύρια έτη. Το ηλιακό σύστημα θα έχει αυτή τη μορφή που έχει σήμερα, μέχρι ο Ήλιος να εξελιχθεί σε ερυθρό γίγαντα, σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια.

Ευχαριστούμε για την προσοχή σας!!!