Η Α’ Κορινθίους

Επιστολές Παύλου Ρωμαίους Κοινότητες Α+ Β Κορινθίους Πράξεις Αποστόλων Γαλάτας Εφεσίους Φιλιππησίους Κολοσσαείς Α+Β Θεσσαλονικείς Συνεργάτες Α+Β Τιμόθεον Τίτον Φιλήμονα

Ταξίδι προς Kόρινθο μέσω Αθηνών Korinth

Kόρινθος Πρωτεύουσα Αχαΐας Εμπορική+πλούσια πόλη Κάτοικοι: 1/2 εκατομ. 2/3 του πληθυσμού σκλάβοι Έλληνες + Ιουδαίοι (λατινικές επιγραφές!) Ναός της Αφροδίτης Πορνεία

Παύλος και Εκκλησία στην Κόρινθο Πρώτη Επίσκεψη (Πρ. 18, 1-17) Πρίσκιλλα + Ακύλας Επιστροφή Τιμοθέου και Σίλα από Θεσ/νίκη (φθινόπωρο 50-άνοιξη 52) Έλευση Απολλώ στην Κόρινθο (πρβλ. Πρ. 18,28 / 19,1) Ανταλλαγή επιστολών (πρβλ. 5,9 7,1 8,1 12,1 16,1) Προβλήματα + Ερωτήματα στην Κόρινθο Επαφές μέσω της Χλόης (1,11) και του Στεφανά (16,17)

Α’ Επιστολή προς Κορινθίους Πότε? 55 μ.Χ. Πού? Έφεσος Προς Την Εκκλησία της Κορίνθου

Παῦλος κλητὸς ἀπόστολος Χριστοῦ Ἰησοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ καὶ Σωσθένης ὁ ἀδελφὸς τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ τῇ οὔσῃ ἐν Κορίνθῳ, ἡγιασμένοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, κλητοῖς ἁγίοις, σὺν πᾶσιν τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν παντὶ τόπῳ, αὐτῶν καὶ ἡμῶν (Α’Κορ. 1, 1-2)

Α’ Κορινθίους 1,10 (Πρόθεση!) ΣΚΟΠΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΗΣ Α’ Κορινθίους 1,10 (Πρόθεση!) Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ.

Διαίρεση Περιεχομένου Σχίσματα - διαιρέσεις - προσωπολατρία (Kεφ. 1-4 Απολλώ!) Ηθικά προβλήματα - γενετήσιο ένστικτο + τροφή (πορνεία [δικαστήρια] /γάμος+παρθενία/ειδωλόθυτα) (Kεφ. 5-10) Σύναξη και λατρεία (κάλυμμα γυναικών/συμμετοχή στην Ευχαριστία- Ποικιλία χαρισμάτων [μείζων:Ύμνος αγάπης]- γλωσσολαλιά+προφητεία (Kεφ. 11-14) Διδασκαλία - Ανάσταση σώματος (Kεφ. 15) Γενικά - Πρακτικές συμβουλές (Kεφ. 16)

Επί-λογος Κεφ. 16 Οδηγίες Στ. 1-9 Λογεία για Ιερουσαλήμ 10-11 Έλευση Τιμόθεου 12 Έλευση Απολλώ 13 Ενθάρρυνση 15-18 Προειδοποιήσεις 19-24 Χαιρετισμοί

Ο Παύλος κατακλείει τις επιστολές με ασπασμούς: Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου ειδικά στα Β’ Θεσ. 3, 17. Α’ Κορ. 16, 21. Κολ. 4, 18 (πρβλ. Γαλ. 6, 11: ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί) συνδέεται με το γεγονός ότι το αυτόγραφο στο τέλος της επιστολής λειτουργούσε όπως σήμερα η υπογραφή στο τυπωμένο γράμμα ή ως σημείο αυθεντικότητας (Κικέρων, Epistulae ad Atticum 11) ή για να προσθέσει προσωπικό τόνο ή να υπογραμμίσει τη σπουδαιότητα του περιεχομένου της συγκεκριμένης όλης της επιστολής ή της συγκεκριμένης συνάφειας. Η αναφορά στον Θεό δεν είναι ατομική και μόνον υπόθεση ή θολός μυστικισμός αλλά είναι σχέση αισθητή και ψηλαφητή, εκφραζόμενη και επαληθεύσιμη… Κοινωνία όπου σύμφωνα με τη λειτουργική προτροπή «ἀλλήλους ἀπολάβετε καὶ ἀλλήλους ἀσπαζώμεθα» ο πιστός όχι μόνο ανακαλύπτει αλλά και απολαμβάνει όλο τον αδελφό με τη σωματική παρουσία του (πατ. Ι. Σκιαδαρέσης). Ο ΑΣΠΑΣΜΟΣ