Τελική εργασία:Project ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΣ Τελική εργασία:Project

1α.Ορισμοσ Ο σχολικός εκφοβισμός ( school bullying‎) είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας που εμφανίζεται σε πολλές χώρες του κόσμου. Ο σχολικός εκφοβισμός αναφέρεται στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομηλίκων παιδιών με στόχο να προκληθεί πόνος ή αναστάτωση. Εμφανίζεται με τη μορφή του λεκτικού εκφοβισμού (κοροϊδία, διακρίσεις, ντροπιαστικά σχόλια), του κοινωνικού εκφοβισμού (διάδοση φημών, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, απομόνωση από την ομάδα), του σωματικού εκφοβισμού (χτυπήματα, σπρωξίματα, κλωτσιές), του ηλεκτρονικού εκφοβισμού (εκβιασμός μέσω Διαδικτύου και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μέσω μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο).

1β.Βασικά χαρακτηριστικά του σχολικού εκφοβισμού Επιθετική συμπεριφορά: Απρόκλητη Επαναλαμβανόμενη Σκόπιμη Υπάρχει διαφορά ισχύος στο θύτη και το θύμα Έχει αρνητικά αποτελέσματα στον αποδέκτη

2.Χαρακτηριστικά θύματος Παθητικά θύματα: ανασφαλή, αγχώδη, μοναχικά, χαμηλή αυτοεκτίμηση «Προκλητικά» θύματα: αντιδραστικά, αδέξια, αυθόρμητα, συχνά υπερκινητικά με δυσκολία συγκέντρωσης Ανήκουν σε μειοψηφική ομάδα (εθνότητα, θρήσκευμα, αναπηρία, σεξουαλικός προσανατολισμός, σωματική εμφάνιση, παχυσαρκία, κλπ)

3α.εμπλεκόμενα μέρη Θύμα: Bρίσκεται σε παθητική κατάσταση, αδυνατεί να μιλήσει στους γονείς του για αυτά που βιώνει καθημερινά. Θύτης: Συνεχίζει την επιθετική συμπεριφορά απέναντι στο θύμα.

3b.Εμπλεκόμενα μέρη Αντιδράσεις μαθητών - παρατηρητών Κάποια υποστηρίζουν το θύτη με διάφορους τρόπους, όπως γέλια και χειροκροτήματα. Κάποια άλλα απομακρύνονται υποκρινόμενα ότι δεν είδαν τίποτα. Αλλά τρομοκρατούνται, «παγώνουν». Κάποια δεν παίρνουν θέση. Τέλος, κάποια προσπαθούν να βοηθήσουν το θύμα, αποδοκιμάζουν το θύτη και τρέχουν να φέρουν βοήθεια .

3γ.Εμπλεκόμενα μέρη Φίλοι: Kάποιοι στηρίζουν τον φίλο τους, αλλά για κάποιο λόγο δεν απευθύνονται σε έναν ενήλικα. Άλλοι έχουν το θάρρος και απευθύνονται στους γονείς του θύματος. Εκπαιδευτικοί: Κάποιοι αδιαφορούν πλήρως για τα γεγονότα που συμβαίνουν στην τάξη τους. Άλλοι δείχνουν ενδιαφέρον και καλούν τους γονείς του θύματος για την συζήτηση και επίλυση του σοβαρού αυτού θέματος. Γονείς: Κάποιοι δρουν υπεύθυνα μιλώντας και δίνοντας αυτοπεποίθηση και δύναμη στο παιδί τους. Άλλοι απλώς το αγνοούν και κάνουν πως δεν συνέβη τίποτα.

4α. Παρουσίαση του φαινομένου στην Ελλάδα Ανησυχητικά είναι για τη χώρα μας τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας που έκανε το «Χαμόγελο του Παιδιού», καθώς η Ελλάδα βρίσκεται στην 4η θέση των χωρών με τα περισσότερα κρούσματα σχολικής βίας (bullying).  Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει η έρευνα το 6,3% των μαθητών στην Ελλάδα έχει υποστεί κάποια μορφή βίας μέσω του Διαδικτύου σε διάστημα τεσσάρων μηνών, ενώ το 3,6% παραδέχεται τη δράση του σε παρόμοιο περιστατικό.  Ένας στους τρεις μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (Γυμνάσιο- Λύκειο) έχει πέσει θύμα ενδοσχολικής βίας, ενώ ένας στους δύο έχει γίνει μάρτυρας τέτοιων περιστατικών που ολοένα και αυξάνονται στα σχολεία.  Από αυτά τα παιδιά μόνο ένα στα δέκα λαμβάνει υποστήριξη στην Ελλάδα. 

4β.παρουσιαση του φαινομένου στο εξωτερικό

5.Αποτελεσματα για το θύμα Ψυχολογική κατάπτωση Κατάθλιψη Ψυχοσωματική δυσλειτουργία Χαμηλή αυτοεκτίμηση Άγχος ,σύνδρομο μετατραυματικού στρες Αποστροφή προς το σχολείο Μαθησιακές δυσκολίες, σχολική αποτυχία Ελλειμματική προσοχή Κλείσιμο στον εαυτό του, κοινωνική απομόνωση Αυτοκτονικές τάσεις, αυτοκτονία Καλλιέργεια κλίματος καχυποψίας Βίαια ξεσπάσματα

6α.Τροποι αντιμετώπισης (λύση) Αν, μάλιστα, οι γονείς θεωρούν πως δεν έχουν τις γνώσεις ή τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν μόνοι τους με επάρκεια το ζήτημα, είναι σημαντικό να μη διστάσουν να ζητήσουν τη συνδρομή ενός ειδικού ψυχολόγου στο θέμα, καθώς με τη δική του καθοδήγηση θα μπορέσουν να λειτουργήσουν πιο αποτελεσματικά.  6α.Τροποι αντιμετώπισης (λύση) Θύμα: Μη δείξεις ότι ενοχλήθηκες.  Μην ανταποδώσεις.  Κράτα απόσταση ασφαλείας. Ρίξ’ το στο αστείο.  Αγνόησέ τους. Ενίσχυσε την αυτοπεποίθησή σου.  Μίλησε σε κάποιον. 

6β.Τροποι αντιμετώπισης (λύση) Παρατηρητές- Συμμαθητές: Προσδιορίστε ποιοι συμμαθητές σας ήταν παρόντες στο περιστατικό εκφοβισμού. Ξεκαθαρίστε αν συμμετείχαν ως ουδέτεροι παρατηρητές ή αν ενθάρρυναν το παιδί που εκφοβίζει. Συζητήστε μαζί τους για το ποια θα ήταν η κατάλληλη συμπεριφορά σε μια τέτοια περίπτωση (π.χ. να μιλήσουν σε κάποιον ενήλικα για να βοηθήσει) και για το ποιες ευθύνες έχουν όταν παρατηρούν να συμβαίνει περιστατικό εκφοβισμού. Συζητήστε σχετικά με το τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει για να αποφευχθεί ο εκφοβισμός και να εξασφαλίσουν ένα ασφαλές περιβάλλον τόσο για τους ίδιους όσο και για τους συμμαθητές τους.

6γ.Τροποι αντιμετώπισης (λύση) Εκπαιδευτικοί: - Εκείνο που κυρίως ζητείται από τους εκπαιδευτικούς είναι η εκδήλωση ειλικρινούς ενδιαφέροντος, ώστε κάθε πιθανή ένδειξη ή απόδειξη άσκησης εκφοβισμού να αντιμετωπίζεται αμέσως με διακριτικό, αλλά αποφασιστικό τρόπο. Αν οι εκπαιδευτικοί αδιαφορούν ή διστάζουν να παρέμβουν, το αποτέλεσμα είναι επώδυνο για τα παιδιά-θύματα εφόσον παρατείνεται η βασανιστική δοκιμασία τους. Ενώ, συνάμα, η αδιαφορία ή η απραξία των εκπαιδευτικών εκλαμβάνεται από τους θύτες ως είδος συναίνεσης, γεγονός που ενισχύει τις αναποτελεσματικές συμπεριφορές τους εις βάρος των συμμαθητών τους. - Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να επιδιώκουν με κάθε ευκαιρία την ευαισθητοποίηση των μαθητών στο κρίσιμο αυτό ζήτημα μέσα από συζητήσεις και παρουσιάσεις στο πλαίσιο του μαθήματος. Κρίνεται ιδιαιτέρως σημαντικό να κατανοήσουν πλήρως τα παιδιά-θύτες τον αντίκτυπο που έχει η συμπεριφορά τους σ’ εκείνους που τρέπονται σε θύματα του θυμού, της αγανάκτησης ή της απογοήτευσής τους. - Επίσης, βασική ευθύνη των εκπαιδευτικών είναι η άμεση ενημέρωση και εμπλοκή των γονιών, ώστε η αντιμετώπιση των περιστατικών εκφοβισμού να επιχειρηθεί όχι μόνο από το σχολείο αλλά και από τις οικογένειες των παιδιών.

6δ.Τροποι αντιμετώπισης (λύση) Γονείς: -Ο ρόλος των γονιών είναι σαφώς ιδιαίτερα κρίσιμος αφού είτε το παιδί τους είναι το θύμα του εκφοβισμού είτε ο θύτης, οφείλουν να κινηθούν με ευαισθησία και μεγάλη προσοχή, προκειμένου να αντιμετωπίσουν οι μεν τις συνέπειες και οι δε τα αίτια αυτής της συμπεριφοράς. -Αν, μάλιστα, οι γονείς θεωρούν πως δεν έχουν τις γνώσεις ή τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν μόνοι τους με επάρκεια το ζήτημα, είναι σημαντικό να μη διστάσουν να ζητήσουν τη συνδρομή ενός ειδικού ψυχολόγου στο θέμα, καθώς με τη δική του καθοδήγηση θα μπορέσουν να λειτουργήσουν πιο αποτελεσματικά. 

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας! τελοσ Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας! Ιωάννα Σιάρρα Α΄2 4o Γυμνάσιο Ν.Ιωνίας