ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΕΒΡ. 2017 ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΒΑΜΒΑΚΙΔΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΨ. ΔΡ. ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΣΟΛΑΚΗ

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ σημαίνει; ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ: ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΤΟΠΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ: http://foundation.parliament.gr/central.aspx?sId=111I455I1185I646I458169

Επίσημη ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ • Η Επανάσταση του 1821-«[…] μᾶλλον δὲ τοὺς κατὰ μέρος πολέμους ἑνώσαντες, ὁμοθυμαδὸν ἐκστρατεύσαμεν, ἀποφασίσαντες ἢ νὰ ἐπιτύχωμεν τὸν σκοπόν μας, καὶ νὰ διοικηθῶμεν μὲ νόμους δικαίους, ἢ νὰ χαθῶμεν ἐξ ὁλοκλήρου, κρίνοντες ἀνάξιον νὰ ζῶμεν πλέον ἡμεῖς οἱ ἀπόγονοι τοῦ περικλεοῦς ἐκείνου ἔθνους τῶν Ἑλλήνων ὑπὸ δουλείαν τοιαύτην, ἰδίαν μᾶλλον τῶν ἀλόγων ζώων, παρὰ τῶν λογικῶν ὄντων». Διακήρυξις της Εθνικής Συνελεύσεως (απόσπασμα), Επίδαυρος, 15 Ιανουαρίου 1822

ECLASS ΑΣΚΗΣΗ ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ: ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΝΑ ΠΑΡΑΞΕΤΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΣΕ 150 ΛΕΞΕΙΣ

Το Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος «Ἐν ὀνόματι τῆς Ἁγίας καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος,Τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος, τὸ ὑπὸ τὴν φρικώδη ὀθωμανικὴν δυναστείαν, μὴ δυνάμενον νὰ φέρῃ τὸν βαρύτατον καὶ ἀπαραδειγμάτιστον ζυγὸν τῆς τυραννίας, καὶ ἀποσεῖσαν αὐτὸν μὲ μεγάλας θυσίας, κηρύττει σήμερον διὰ τῶν νομίμων παραστατῶν του, εἰς Ἐθνικὴν συνηγμένων Συνέλευσιν, ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, τὴν Πολιτικὴν αὑτοῦ Ὕπαρξιν καὶ Ἀνεξαρτησίαν. Ἐν Ἐπιδαύρῳ τὴν α´ Ἰανουαρίου ἔτει ,αωκβ´ καὶ Α´ τῆς Ἀνεξαρτησίας». Διακήρυξη του Προσωρινού Πολιτεύματος της Ελλάδος-«Πᾶς Ἕλλην δὶς καὶ τρὶς καὶ τετράκις καὶ πάλιν ὀφείλει νὰ ἀναγνώσῃ καὶ ἀπὸ στήθους μάθῃ αὐτήν (: τη Διακήρυξη)». Ν. Ν. Σαρίπολος, Σύστημα Συνταγματικού Δικαίου και Γενικού Δημοσίου Δικαίου, τόμ. Α΄, Αθήνα 1903.

ΑΣΚΗΣΗ ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ: ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΝΑ ΠΑΡΑΞΕΤΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΣΕ 150 ΛΕΞΕΙΣ

ΟΠΤΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΕ; ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ

Με τον όρο "γραμματισμός" (ή εγγραμματισμός, ή σπανιότερα "αλφαβητισμός" και "εγγραμματοσύνη") αποδίδεται ο όρος "literacy". Οι σύγχρονες χρήσεις του όρου δεν αναφέρονται απλά σε ικανότητες γραφής και ανάγνωσης, αλλά στην εξοικείωση του ατόμου με συνθετότερα συστήματα επικοινωνίας και κώδικες, τα οποία και μπορεί να διαχειριστεί. Γ ι' αυτό η έννοια του "γραμματισμού" είναι πρόσφορη για χρήσεις στις νέες τεχνολογίες πληροφόρησης και επικοινωνίας (πληροφοριακός γραμματισμός, τεχνολογικός γραμματισμός, ψηφιακός γραμματισμός "μιντιακός" γραμματισμός (media literacy)). Στη διεθνή βιβλιογραφία θα βρει κανείς δεκάδες χρήσεις του όρου, για θέματα που συνιστούν συστήματα κωδίκων και κουλτούρες της καθημερινότητας, με τις οποίες αποκτά κανείς οικειότητα καθώς "γραμματίζεται" σε αυτές.

Η θεωρία του γραμματισμού διακρίνεται για τους θεωρητικούς τύπους που εισάγει, όπως π.χ. τον "λειτουργικό" και τον "κριτικό" γραμματισμό. Στο σχολείο, τον κατ' εξοχήν χώρο των γραμματισμών, αναφέρεται ο "σχολικός γραμματισμός", που έχει στο επίκεντρό του την γραφή και την ανάγνωση. Ωστόσο, μεγάλη βαρύτητα δίνεται στον "γλωσσικό γραμματισμό", καθώς στο σχολικό περιβάλλον συναντούν οι μαθητές τη γλώσσα - πρώτη ή δεύτερη - που θα χρησιμοποιούν στη συνέχεια. Στην προσχολική και πρωτοσχολική ηλικία, ο γραμματισμός χαρακτηρίζεται ως "αναδυόμενος", χωρίς να αποκλείεται κάποια "ανάδυση" γραμματισμού σε άλλες συνθήκες και ηλικίες.

Ο συλλογισμός αντανακλά έναν μετασχηματισμό γνώσης και πληροφορίας. Ο ιστορικός συλλογισμόςενδυναμώνει τους μαθητές να κατανοούν τηνιστορία ειδικότερα, και την κοινωνική ζωή γενικότερα, εφόσον συνδέεται με την ικανότητά τους να επιχει-ρηματολογούν πάνω σε ιστορικά ζητήματα, αντί να δέχονται ή να απορρίπτουν χωρίς κρίση μια ιστορική αφήγηση (Barton& Levstik,2004). Τέτοιες διαδικασίες μπορούν να οδηγήσουν στη συμμετοχήτων μαθητών, με όρους αυτονομίας, σε μια δημοκρατική κοινωνία. Ο ιστορικός συλλογισμός μεταφράζεται στην ικανότητα των μαθητών να κρίνουν τις ιστορικές πηγές, να δίνουν έμφαση στις συνέπειες των ιστορικών διαδικασιών και στην ερμηνεία τους, ώστε να αντιλαμβάνονται την επίδραση του παρελθόντος στη διαμόρφωση του παρόντος (Rüsen, 2004). Η ικανότητά τους αυτή γίνεται, έτσι, σημαντικό προαπαιτούμενο για τη διαμόρφωση της ιστορικής τους συνείδησης.

Ο αφηγητής ιστοριών (storyteller)ή εκπαιδευτικός-ιστορητής(Κόκκινος, 2006), μέσα από την ιστορική διάλεξη, εμπλέκει τους μαθητές στην εκμάθηση της ιστορίας. Σκοπός του είναι η απόκτηση πολιτισμικής γνώσης, η αναζωογόνηση του ενδιαφέροντος των μαθητών για το παρελθόν τους και η απόκτηση από τους τελευταίους μιας αίσθησης πολιτισμικής και ιστορικής ταυτότητας.

Ο επιστήμονας ιστορικός (scientifichistorian) διαθέτει επιστημονικές γνωστικές υποδομές και εμπλέκει τους μαθητές στην ιστορική εξήγηση και ερμηνεία, στονρόλο του αιτίου και του αποτελέσματος, σε έναν τύπο ιστορικής έρευνας που πρέπει να στηρίζεται στις δεξιότητες της αναλυτικής σκέψης, της κριτικής αναζήτησης και της αξιολόγησης των ιστορικών πηγών (Evans, 1989

Τέλος, ο σχετικιστής/αναμορφωτής (relativist/reformer) καθηγητής ιστορίας δίνει μεγάλη έμφαση στην ανάδειξη της ιστορικότητας των φαινομένων, στη σχετικότητα των ιστορικών αποφάνσεων, και στη σύνδεση παρελθόντος και παρόντος.

Ανάπτυξη του ιστορικού γραμματισμού Μαρία Μαμούρα, Προσχολική & Σχολική Εκπαίδευση, 2016, Τόμος 4, Tεύχος 1, σσ. 212-225 Ηλεκτρονικόςεκδότης: Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών URL: http://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/education