Θεόδωρος Γιουρτσιχίν Ο Θεόδωρος Νικολάγιεβιτς Γιουρτσίχιν (3 Ιανουαρίου 1959) είναι Ελληνορώσος κοσμοναύτης. Ο γιος του Νικολάι Φιοντόροβιτς Γιουρτσίχιν και της πόντιας Μικρούλα Σοφοκλέβνα Γιουρτσιχίνα (το γένος Γραμματικοπούλου) γεννήθηκε στο Βατούμι της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Αζαρίας. Τελειώνοντας το σχολείο στο Βατούμι το 1976, ο Γιουρτσίχιν ξεκίνησε σπουδές στο Αεροπορικό Ινστιτούτο της Μόσχας. Το 1983 απεφοίτησε ως Μηχανολόγος με ειδικότητα στα διαστημικά οχήματα. Από το 1983 έως το 1997 εργάστηκε για την Ρωσική Εταιρεία Διαστήματος Energia . Εργάστηκε εκεί στο κέντρο ελέγχου ως Μηχανολόγος Μηχανικός. Κατόπιν έγινε αρχιμηχανικός στα διαστημικά προγράμματα Mir-Space-Shuttle και NASA-Mir.

Κοσμοναύτης Το 1997 χρίστηκε υποψήφιος στο κοσμοναυτικό τμήμα της Energia. Από τον Ιανουάριο 1998 μέχρι το Νοέμβριο 1999 ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή του και τον Ιανουάριο του 2000 ξεκίνησε την εκπαίδευση για το πρόγραμμα ISS. Τον Οκτώβριο του 2002 ο Γιουρτσίχιν συμμετείχε ως μέλος του πληρώματος του Διαστημικού Λεωφορείου Ατλαντίς στην αποστολή STS-112. Παρέμεινε στο διάστημα επί 10 μέρες, 19 ώρες και 58 λεπτά. Στις 7 Μαΐου 2006 επιλέχτηκε για την αποστολή Soyuz TMA-10 και στις 7 Απριλίου 2007 ξεκίνησε με προορισμό τον διεθνή διαστημικό σταθμό ISS, όπου παρέμεινε επί 196 μέρες. Ο Γιουρτσίχιν είναι παντρεμένος με την Λαρίσα Ανατολιέβνα Γιουρτσιχίνα και έχει δυο κόρες.

Το Ατλαντίς πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση τον Οκτώβριο του 1985, με μια αποστολή το περιεχόμενο της οποίας χαρακτηρίστηκε ως στρατιωτικό απόρρητο, κάτι που επαναλήφθηκε τέσσερις ακόμα φορές. Το 1989 το Ατλαντίς εξαπέλυσε δύο πλανητικές διαστημοβολίδες Magellan και Galileo, ενώ το 1991 εξαπέλυσε το Παρατηρητήριο Ακτίνων Γάμμα Κόμπτον (Compton Gamma Ray Observatory). Ξεκινώντας το 1995, το Ατλαντίς πραγματοποίησε επτά ταξίδια στον Ρωσικό Διαστημικό Σταθμό Μιρ. Κατά το δεύτερο ταξίδι στον Μιρ παρέδωσε μία μονάδα σύνδεσης και στις τις επόμενες πτήσεις πραγματοποιήθηκαν ανταλλαγές αστροναυτών. Από τον Νοέμβριο του 1997 έως τον Ιούλιο του 1999, στα πλαίσια ενός προγράμματος αναβάθμισης, έγιναν 165 τροποποιήσεις στο Ατλαντίς, περιλαμβανόμενης της εγκατάστασης του Συστήματος Ηλεκτρονικής Απεικόνισης Πολλαπλών Χρήσεων (Multifunction Electronic Display System ή αλλιώς Γυάλινο Κόκπιτ). Από τότε πραγματοποίησε έξι πτήσεις, οι οποίες αφορούσαν τη συναρμολόγηση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Τον Οκτώβριο του 2002 το Ατλαντίς, με εξαμελές πλήρωμα,οπου πήρε μέρος ο Γιουρτσίχιν, πραγματοποίησε μία ενδεκαήμερη αποστολή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ή οποία περιλάμβανε τρεις διαστημικούς περιπάτους. Η προγραμματισμένη 27η αποστολή του Ατλαντίς για τον Σεπτέμβριο του 2005, μεταξύ 9 και 24 Σεπτεμβρίου, δεν πραγματοποιήθηκε καθώς κρίθηκε ότι δεν ήταν ασφαλές λόγω των επιπλοκών που παρουσιάστηκε κατά την εκτόξευση του Ντισκάβερι στα πλαίσια της αποστολής STS-114. Το πρόβλημα με τον μονωτικό αφρό της εξωτερικής δεξαμενής καυσίμων που είχε προκαλέσει την Τραγωδία του Κολούμπια δεν είχε λυθεί σε ικανοποιητικό βαθμό και έτσι η NASA αποφάσισε να αναβάλλει όλες τις μελλοντικές πτήσεις των διαστημικών λεωφορείων. Το Ατλαντίς είχε επιλεγεί ως το σκάφος διάσωσης (στα πλαίσια της αποστολής STS-300) για την αποστολή STS-114. Το Ατλαντίς είχε επιλεγεί επίσης για την αποστολή STS-121 στην οποία όμως χρησιμοποιήθηκε το Ντισκάβερι. Μετά την τετραετή παύση των διαστημικών πτήσεων, συνέπεια της τραγωδίας του Κολούμπια, το Ατλαντίς επέστρεψε στο διάστημα με εξαμελές πλήρωμα στα πλαίσια της αποστολής STS-115, μεταφέροντας τα τμήματα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού P3/P4 και ηλιακούς συλλέκτες. Η δεκατετραήμερη αποστολή STS-117 ήταν η μεγαλύτερη σε διάρκεια αποστολή του Ατλαντίς.

Εκτόξευση του Αtlantis http://www.youtube.com/watch?v=YjAsFQ5F4-s&feature=fvsr

Μάρκος Ραμός