ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ –ΖΩ-ΥΠΑΡΧΩ Δ΄ ΤΑΞΗ 35ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

Το σχολείο των συναισθημάτων Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε ένα σχολείο στο κέντρο της Αθήνας . Το σχολείο αυτό δεν είχε χρώματα ,ούτε λουλούδια και τα δέντρα ήταν μαραμένα. Τι περίεργο μέσα σε αυτό το σχολείο είχαν κλειστεί όλα τα κακά συναισθήματα και δεν έλεγαν με τίποτα να φύγουν. Εκεί υπήρχε η λύπη, η αγωνία ,ό φόβος, η δειλία.ή οργή ,ο εγωισμός η αλλαζονεία, ο θυμός ή ζήλεια ,το άγχος, και ο ανταγωνισμός .

ΚΑΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ Οργή ,θυμός,λύπη,απογοήτευση,εγωιμός

Οι μέρες κυλούσαν γρήγορα αλλά όχι ευχάριστα αφού όλα τα κακά συναισθήματα μαζεύτηκαν για κακό κι όχι για καλό. Οι μέρες των χριστουγέννων έφταναν και μαζί με το χριστουγεννιάτικο πνεύμα σε αυτό το σχολείο ήρθε κάποιο καινούριο διαφορετικό και άγνωστο για το χώρο αυτό συναίσθημα .

Ήρθε η αγάπη ! Όλα τα κακά συναισθήματα απομακρύνθηκαν από κοντά της και δεν την καλωσόρισαν στο σχολείο τους. Άρχισαν να τη κοροιδεύουν ,να οργίζονται,να θυμώνουν,να ζηλεύουν και να προσπαθούν να της κάνουν κακό. Την ζήλευαν γιατί ήταν φωτεινή και όμορφη σαν ένα λαμπερό αστέρι.

Η ΑΓΑΠΗ

Η αγάπη χαρούμενη που βρήκε καινούριους φίλους έτρεξε κοντά στον εγωιστή και του ζήτησε να παίξει με την μπάλα του, αυτός όμως την έδιωξε λέγοντας ότι η μπάλα ,ανήκει μόνο σε αυτόν και δεν θέλει να την μοιράζεται με κανέναν άλλο.

Η αγάπη δεν ππτοήθηκε και προσπάθησε να βρεί άλλους φίλους για να παίξει . Πήγε κοντά στον οργισμένο που έπαιζε με ένα παζλ και ήταν θυμωμένος γιατί δεν μπορούσε να ενώσει τα κομμάτια .Μπορώ να σε βοηθήσω ,του είπε η αγάπη με καλοσύνη και πολύ προθυμία . Άσε καλύτερα εσύ μόνο συμφορές φέρνεις, η καλοσύνη και η αγάπη που σκορπάς μόνο οργή μου φέρνουν. Δεν θέλω λοιπόν την βοήθειά σου και φύγε μην βάλω τις φωνές.Δεν είναι δυνατόν λέει η αγάπη κάτι πρέπει να κάνω με όλους αυτούς.!

Η ΑΓΑΠΗ ΜΙΛΑ ΣΤΟΝ ΘΥΜΩΜΕΝΟ

Πιο πέρα η λύπη πότιζε ένα δεντράκι που είχε μαραθεί και ήταν πολύ λυπημένη για αυτό. Η αγάπη της είπε να μην λυπάται γιατί πάλι με το νεράκι σε λίγο καιρό θα έπαιρνε ζωή. -Ω Αγάπη! Είμαι τόσο λυπημένη και στεναχωρημένη σε παρακαλώ δεν θέλω την παρέα σου θέλω να μείνω μόνη .!

Καθισμένη στα σκαλιά του σχολείου η αγάπη προσπαθούσε να βρεί τι παιχνίδι να πάιξει για να έρθουν όλοι κοντά της. Ξαφνικά άκουσε κάποιον να την φωνάζει :-< Έλα αγάπη έχω πολλά παραμύθια μαζί μου ,έλα να τα διαβάσουμε και να παίξουμε παρέα>. Η αγάπη τον κοίταξε περίεργα και πήγε κοντά του. Μίλησαν γελάσαν και πέρασαν ευχάριστα και δημιουργικά. Μετά από λίγο όμως έφυγε και η αγάπη τον έχασε από κοντά της. Τον αναζήτησε αλλά τίποτα.

Μα ποιος είναι αυτός που έκατσε μαζί μου τόση ώρα και ήθελε την παρέα μου ρώτησε την γνώση η αγάπη . <Μα ο χρόνος δεν το κατάλαβες> ,της απάντησε με σοφία η γνώση. < Και γιατί ο χρόνος?>> ρώτησε η αγάπη. <Γιατί μόνο ο χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει ή αγάπη και πώς μπορεί να νικήσει ακόμα και το μίσος ,την οργή, τον θυμό την ζήλεια και την κακία.>>.

Η ΓΝΩΣΗ

Ευτυχισμένη η αγάπη έμεινε για πάντα σε αυτό το σχολείο ,έκανε φίλους και ήταν πάντα χαρούμενη και γελαστή. Το σχολείο έγινε φωτεινό και τα λουλούδια και τα δέντρα ήταν πάντα ανθισμένα Και οι φωνές των παιδιών ακούγοντας πάντα χαρούμενες και ελπιδοφόρες.

Φιλία είναι..

Για το σχολείο των συναισθημάτων Δούλεψαν με αγάπη, οι μαθητές της δ΄ τάξης του 35ου δημοτικού σχολείου Αθηνών και η δασκάλα της τάξης :Χάιδα Γεωργία Ευχαριστούμε!