Στο μάθημα συζητήσαμε για το spatial frequency tuning των κυττάρων της V1, που σημαίνει ότι τέτοια κύτταρα έχουν μέγιστη απόκριση για τον προτεινόμενο προσανατολισμό, αλλά αποκρίνονται (σταδιακά λιγότερο) και για άλλους προσανατολισμούς που εμπίπτουν στην tuning curve τους. Επίσης είδαμε ότι το adaptation μπορεί να διαστρεβλώσει την αντίληψή μας για έναν προσανατολισμό λόγω της νευρωνικής κούρασης. Στην παρακάτω σελίδα μπορείτε να κάνετε ένα απλό πείραμα: http://www.yorku.ca/eye/spafreq.htm Adaptation σε χαμηλές συχνότητες, μειώνει την απόκριση του νευρωνικού πληθυσμού που τις κωδικοποιεί, επομένως αν μετά κοιτάξουμε μεσαίες συχνότητες μας φαίνονται υψηλότερες απ’ ότι πριν γιατί η ισορροπία έχει διαταραχτεί σε βάρος του «κουρασμένου» πληθυσμού. Αντίθετα adaptation σε υψηλές συχνότητες διαταράσσει την ισορροπία σε βάρος των υψηλών συχνοτήτων επομένως αν μετά κοιτάξουμε μεσαίες συχνότητες τις αντιλαμβανόμαστε ως χαμηλότερες απ’ ότι είναι. ( βλέπε επίσης http://fourier.eng.hmc.edu/e180/lectures/v1/node10.html Εικ A,B,C).

Ένα δεύτερο θέμα που θίξαμε είναι η επιλεκτικότητα των κυττάρων της V1 ως προς τον προσανατολισμό και την χωρική συχνότητα, αλλά δεν εμβαθύναμε στους δύο διαφορετικούς τύπους κυττάρων: τα απλά και τα σύνθετα. Simple Cells  (mainly in V1 layers 4 and 6). have distinct excitatory and inhibitory regions within RF; linearity of spatial summation within both the excitatory and inhibitory regions (a stimulus covering larger area inside excitatory region evokes larger response than a stimulus covering a smaller area in the region); antagonism between the excitatory and inhibitory regions (stimuli covering both regions are ineffective in evoking a response as the excitatory and inhibitory responses are canceled out).

“…Stimulating with a small spot anywhere in this long, narrow rectangle will strongly activate one or a few of the center-surround cells and in turn excite the simple cell, although only weakly. Stimulating with a long, narrow slit will activate all the center-surround cells, producing a strong response in the simple cell “(Hubel, pg: 65)

Complex Cells found mainly in V1 layers 2, 3 and 5. have no clear division of excitatory and inhibitory regions inside their RFs; a bar in the optimal orientation of the cell will evoke maximal response, independent of where it is placed inside the RF; Better responses with moving stimuli many of them prefer one direction of movement (direction selectivity) “The burst of impulses from a complex cell to turning on a stationary line and not moving it is generally brief even if the light is kept on: we say that the response adapts. When we move the line through the complex cell's receptive field, the sustained response may be the result of overcoming the adaptation, by bringing in new simple cells one after the next.” (Hubel pg: 67)