Μουσικά Σύνολα Η Συμφωνική Ορχήστρα

Η δημιουργία της συμφωνικής ορχήστρας Η συμφωνική ορχήστρα όπως την ξέρουμε σήμερα πήρε την μορφή της γύρω στο 1750. Τα όργανα αρχικά χρησίμευαν: Στην συνοδεία της φωνής. Στον χορό. Στη στρατιωτική μουσική. Στις θρησκευτικές τελετουργίες.

Η δημιουργία της συμφωνικής ορχήστρας Κανένα από τα όργανα που χρησιμοποιήθηκε μέχρι το 1600 δεν εντάχθηκε στη συμφωνική ορχήστρα. Με την επικράτηση ενός συνόλου εγχόρδων δημιουργήθηκε και η βάση για τη συμφωνική ορχήστρα. Αρχικά αυτό το σύνολο των εγχόρδων μιμείται την χορωδία (ακόμα και ως προς την ευελιξία). Τα όργανα αρχικά αντικαθιστούσαν όσες φωνές έλειπαν από τη χορωδία. Αργότερα απέκτησαν αυτονομία εξαιτίας των δυνατοτήτων τους (μελωδικών, εκφραστικών κ.α.).

Το βιολί Είναι το κατεξοχήν όργανο που μιμείται την ανθρώπινη φωνή. Είναι το κατεξοχήν όργανο που μιμείται την ανθρώπινη φωνή. Οι διάφοροι τύποι του ίδιου οργάνου επινοήθηκαν ως απομίμηση της ανθρώπινης φωνής. Tο σύνολο της οικογένειας του βιολιού ξεκίνησε αρχικά ως μίμηση της χορωδίας και αργότερα ανεξαρτητοποιήθηκε. Το σύνολο της οικογένειας του βιολιού ξεπερνάει τις ανθρώπινες φωνές όσο αφορά την ηχοχρωματική ποικιλία και τους συνδυασμούς.

Τα πνευστά Τα πνευστά μπήκαν σταδιακά στην ορχήστρα, αρχικά για να ντουμπλάρουν τον ήχο της οικογένειας του βιολιού και αργότερα για τη δημιουργία αντιθέσεων. Η ενσωμάτωση των πνευστών ήταν δύσκολη υπόθεση επειδή: Δεν υπήρχε κοινός τύπος πνευστών (Μεταλλικά, ξύλινα). Δεν υπήρχε κοινός τρόπος ταλάντωσης της στήλης αέρος. Υπήρχαν τεχνικές δυσκολίες (ανάπτυξη συστήματος κλειδιών).

Συνδυασμός πνευστών και εγχόρδων Η αρχή του συνδυασμού βρίσκεται στο εκκλησιαστικό όργανο. Στο εκκλησιαστικό όργανο ντουμπλάρονταν με διαφορετικά ηχοχρώματα οι βασικοί φθόγγοι (8ες , 5ες ). Με την ανάπτυξη της αρμονίας, οι συγχορδίες παίζονταν από τα έγχορδα και τονίζονταν από τα πνευστά (ξύλινα και χάλκινα) και τα κρουστά με καθορισμένα τονικά ύψη (τυμπάνια).

Συνδυασμός πνευστών και εγχόρδων Με βάση αυτή την τεχνική δημιουργήθηκαν οι πρώτες ορχήστρες. Η εξέλιξη της ορχήστρας ταυτίστηκε με την μηχανική τελειοποίηση των πνευστών για να συνδυάζονται πιο αποτελεσματικά και διακριτικά με τα έγχορδα.

Το τσέμπαλο Το τσέμπαλο ως πληκτροφόρο έγχορδο με ατάκα στον ήχο και απότομο σβήσιμο στον ήχο ήρθε να συμπληρώσει τον συνεχόμενο ήχο που μπορούσαν να παράξουν τα έγχορδα. Το τσέμπαλο αποτέλεσε την σπονδυλική στήλη της ορχήστρας προσφέροντας τον αρμονικό σκελετό. Το τσέμπαλο συνέβαλε στην ευκινησία του μπάσου και στην συμπλήρωση της αρμονίας. Με την ολοκλήρωση της ομάδας των εγχόρδων το τσέμπαλο πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

Η δημιουργία της συμφωνικής ορχήστρας Από το 1600-1750 υπήρχαν διάφοροι σχηματισμοί οργανικών μουσικών συνόλων. Συνυπήρχαν παλιά και νέα μουσικά όργανα. Οι βασιλιάδες και οι αριστοκράτες διατηρούσαν ορχήστρες. Η μορφή της ορχήστρας ήταν ακανόνιστη και κάποιες φορές παράδοξη. Υπήρχαν διάφορα όργανα και πολλές φορές περίεργα (γιγαντιαία κόντρα μπάσα κ.α.). Οι συνδυασμοί των οργάνων ήταν περίεργοι και υπερβολικοί.

Η δημιουργία της συμφωνικής ορχήστρας Όσα όργανα βρίσκονταν πρόχειρα τα χρησιμοποιούσαν. Δεν υπήρχε σαφή αίσθηση οργάνωσης και οικονομίας της ορχήστρας. Σταδιακά άρχισε η απεξάρτηση της ορχήστρας από την απλή συνοδεία του τραγουδιού, ενώ πολλές φορές γινόταν απομίμηση του εκκλησιαστικού οργάνου.

Η δημιουργία της συμφωνικής ορχήστρας Η αύξηση των συναυλιών κατά τον 18ο αιώνα οδήγησε στην διαμόρφωση ορχηστρικής συνείδησης και την αυτονόμηση της οργανικής μουσικής. Ενώ αρχικά η μουσική σημειογραφία αφορούσε τη φωνητική μουσική και τα όργανα έπαιζαν βάση αυτής, πλέον τα ειδικά εφέ της ορχήστρας απαιτούσαν ακριβή σημειογραφία. Τα εφέ ήταν: Η δυναμική αντίθεση (αντιπαράθεση δύο οργανικών συνόλων). Η ηχοχρωματική ποικιλία (διάφοροι συνδυασμοί οργάνων).

Κλασική ορχήστρα

Κλασική ορχήστρα