Καταστολή και αναλγησία Καταστολή στη ΜΕΘ Ανακούφιση από το φόβο και το άγχος Ανάγκη για βραδινό ύπνο Ελαχιστοποίηση της συνείδησης Αναλγησία Συνεργασία με το σωλήνα και τον αναπνευστήρα

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ Προσδιορίστε το πρόβλημα του ασθενούς Καθορίστε αν η αναλγησία είναι ο πρωταρχικός στόχος Υπολογίστε τη διάρκεια του χρόνου που θα χρειαστεί καταστολή Χορηγήστε το κατάλληλο φάρμακο αναλόγως με τη διάρκεια της καταστολής

Ανακούφιση από το φόβο και το άγχος Πολλοί ασθενείς της ΜΕΘ φοβούνται ότι θα πεθάνουν Ορισμένοι ασθενείς ανησυχούν για την επίδραση της νόσου τους στην οικογένεια και τους αγαπημένους τους Αν ο ασθενής έχει έρθει στη ΜΕΘ μετά από ατύχημα, μπορεί και άλλα μέλη της οικογένειας να έχουν τραυματιστεί ή σκοτωθεί. Αίσθημα απώλειας

Ανάγκη για ένα καλό βραδινό ύπνο Οι ασθενείς παρουσιάζουν συχνά έλλειψη ύπνου λόγω: Συνεχούς καταμέτρησης ζωτικών Περιποίησης στόματος ,δέρματος, τακτικού καθαρίσματος Ο ύπνος τους διαταράσσεται ημέρα και νύχτα Σε συνδυασμό με το φόβο μπορεί να οδηγήσει σε ψυχωσικές αντιδράσεις, ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ όλοι μας χρειαζόμαστε έναν καλό βραδινό ύπνο. Ρωτήστε τον ασθενή αν κοιμάται καλά το βράδυ. Μπορεί να του χρειάζονται λιγότερες ώρες από όσες νομίζουμε

Αμνησία Η παραμονή στη ΜΕΘ δεν είναι ευχάριστη. Μερικοί ασθενείς μπορεί να προτιμούν να την ξεχάσουν Αναλγησία Είναι από τις συνηθέστερες ανάγκες των ασθενών. Ο πόνος μπορεί να οφείλεται σε χειρουργείο, σε τραύμα ή φλεγμονή, όπως πλευρίτιδα, περικαρδίτιδα ή περιτονίτιδα

Μηχανική αναπνοή Καταστολή του βήχα. Χρειάζεται για να ανέχεται ο ασθενής την παρουσία του τραχειοσωλήνα καθώς και τις αναρροφήσεις. Συνεργασία με τον αναπνευστήρα. Παρ’ όλο που οι καινούργιοι αναπνευστήρες έχουν μειώσει την ανάγκη για καταστολή, χρειάζεται συνήθως στα αρχικά στάδια ή σε ασυνήθεις τύπους αερισμού όπως στην ανάστροφη σχέση εισπνοής-εκπνοής

Η ανθρώπινη προσέγγιση έναντι των φαρμάκων Τα φάρμακα δεν είναι πάντα η καλύτερη επιλογή Χρειάζεται ανθρώπινη επαφή Τα φάρμακα είναι συμπληρωματικά αυτής της φροντίδας

Μην ξεχνάμε: Η απρόσεκτη συζήτηση μπροστά σε ξύπνιο ασθενή προκαλεί άγχος Εξηγούμε στον ασθενή τι πρόκειται να του κάνουμε Επιβεβαιώνουμε και ενθαρρύνουμε τον ασθενή με ευγενικά λόγια-μπορεί να μειωθεί το άγχος Προσπαθούμε να διατηρούμε στη μονάδα όσο το δυνατόν ένα περιβάλλον ηρεμίας χωρίς ένταση

Φάρμακα Υπάρχουν δύο κατηγορίες φαρμάκων: τα κατασταλτικά και τα αναλγητικά Συνήθως υπάρχει σημαντική αλληλοεπικάλυψη μεταξύ των δύο κατηγοριών Η μορφίνη προκαλεί καταστολή, ενώ η ανακούφιση του άγχους από τη μιδαζολάμη μπορεί να μειώσει τον πόνο

ΠΡΟΠΟΦΟΛΗ ΒΕΝΖΟΔΙΑΖΕΠΙΝΕΣ ΠΕΝΤΟΘΑΛΗ α-2 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΜΣΑΦ ΟΠΙΟΕΙΔΗ ΑΜΝΗΣΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΥΠΝΟΣ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ ΠΡΟΠΟΦΟΛΗ ΒΕΝΖΟΔΙΑΖΕΠΙΝΕΣ ΠΕΝΤΟΘΑΛΗ α-2 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΜΣΑΦ ΟΠΙΟΕΙΔΗ ΚΕΤΑΜΙΝΗ ΧΛΩΡΜΕΘΙΑΖΟΛΗ

Κατασταλτικά φάρμακα Τα φάρμακα αυτά χρησιμοποιούνται και κατά τη διάρκεια της αναισθησίας Ωστόσο, η εμπειρία στο χειρουργείο μπορεί να μην έχει τα ίδια αποτελέσματα στη ΜΕΘ

Βενζοδιαζεπίνες Ανακουφίζουν το άγχος, προκαλούν αμνησία και ύπνο. Έχουν ήπιες μυοχαλαρωτικές ιδιότητες Προκαλούν κάποιο βαθμό καρδιακής και αναπνευστικής καταστολής Δρουν μέσω σύνδεσης με το γάμμα αμινοβουτυρικό οξύ και το σύμπλεγμα υποδοχέων των βενζοδιαζεπινών Το παλαιότερο φάρμακο είναι η διαζεπάμη (stedon) και το συνηθέστερο η μιδαζολάμη (dormicum). H λοραζεπάμη (tavor) χρησιμοποιείται στην Β. Αμερική αλλά δεν υπάρχει στην Ελλάδα για ενδοφλέβια χορήγηση

Διαζεπάμη Έχει πέσει σε δυσμένεια εξαιτίας του μακρού χρόνου ημίσειας ζωής των μεταβολιτών της Είναι λιποδιαλυτή και χρειάζεται ειδικό διαλύτη Γιατί έχει σημασία η παρατεταμένη καταστολή;

Μιδαζολάμη Είναι η συνηθέστερα χρησιμοποιούμενη βενζοδιαζεπίνη Είναι υδατοδιαλυτή σε ΡΗ 4 και λιποδιαλυτή σε ΡΗ 7. Δεν χρειάζεται ειδικούς διαλύτες Έχει τρεις μεταβολίτες, ο ένας εκ των οποίων μπορεί να συσσωρευτεί Ο φυσιολογικός χρόνος ημίσειας ζωής είναι 2 ώρες αλλά μπορεί να αυξηθεί σε 24 ώρες σε βαρέως πάσχοντες

Λοραζεπάμη Χρόνος ημίσειας ζωής περίπου 14 ώρες Οι μεταβολίτες της θεωρούνται ανενεργείς Χρειάζεται ειδικό διαλύτη (προπυλενική γλυκόλη) Τοξικότητα σε μακροχρόνια χορήγηση Ποια είναι η σχέση μεταξύ ημίσειας ζωής και διάρκειας δράσης;

Διαλείπουσα εφ' άπαξ δόση 2-5 mg 2-4 mg Διαζεπάμη Μιδαζολάμη Λοραζεπάμη Διαλείπουσα εφ' άπαξ δόση 2-5 mg 2-4 mg   Συνεχής έγχυση 2-10 mg/h 2-4 mg/h

Φλουμαζενίλη Ανταγωνιστής των βενζοδιαζεπινών με αυξημένη συνάφεια με τους υποδοχείς των βενζοδιαζεπινών Μικρότερος χρόνος ημίσειας ζωής από τη μιδαζολάμη και τη λοραζεπάμη Αναστροφή της καταστολής (μπορεί να είναι απότομη) που ακολουθείται από επανακαταστολή εκτός αν δοθεί νέα δόση ή χορηγηθεί συνεχής έγχυση Έναρξη δόσης iv 0.2-1 mg που τιτλοποιείται αναλόγως με την απόκριση του ασθενούς Μπορεί να προκαλέσει σύνδρομο στέρησης από τις βενζοδιαζεπίνες και να πυροδοτήσει επιληπτικές κρίσεις Πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή

Προποφόλη Πρωτοχρησιμοποιήθηκε στην αναισθησία Δρα στους υποδοχείς GABA (όπως και οι βενζοδιαζεπίνες) αλλά σε διαφορετική υποομάδα. Προκαλεί καρδιοαναπνευστική καταστολή Προκαλεί σημαντική υπόταση σε υποογκαιμικούς ή σηπτικούς ασθενείς Έχει ταχεία έναρξη και διακοπή δράσης Μεταβολίζεται στο ήπαρ, έχει ανενεργούς μεταβολίτες Πιθανόν και εξωηπατικά σημεία μεταβολισμού Δίνεται σε συνεχή έγχυση (μέγιστη ροή 4 mg/kg/h)

Το ACCM (American College of Critical Care Medicine) και η SCCM (Society of Critical Care Medicine) συνιστούν την προποφόλη ή τη μιδαζολάμη για βραχυχρόνια καταστολή (λιγότερο από 24 ώρες)

Κεταμίνη Αναισθητικός παράγοντας ανάλογος της φαινκυκλιδίνης Απελευθερώνει κατεχολαμίνες και προκαλεί αύξηση της καρδιακής συχνότητας και της ΑΠ σε φυσιολογικούς ασθενείς, όχι όμως απαραίτητα στους βαρέως πάσχοντες Έχει βρογχοδιασταλτική δράση και έχει χρησιμοποιηθεί στο οξύ σοβαρό άσθμα Προκαλεί εφιάλτες και πρέπει να συνδυάζεται με βενζοδιαζεπίνη Η δόση είναι 25-50 mg bolus iv με συνεχή έγχυση10-30 mg/h. Όταν δίνεται σε συνεχή έγχυση μπορεί να αναμιχθεί με τη μιδαζολάμη σε αναλογία 10:1 (κεταμίνη:μιδαζολάμη)

Χλωρμεθειαζόλη Παράγωγο της βιταμίνης Β Θεραπεία αλκοολικού παραληρήματος Χρησιμοποιείται στη ΜΕΘ ως εναλλακτικός κατασταλτικός παράγοντας Η δόση είναι 30-60 ml/h μετά από μια αρχική ταχεία έγχυση

Πεντοθάλη ( θειοπεντάλη) Χρησιμοποιείται για εισαγωγή στην αναισθησία Έχει βραχεία δράση λόγω ανακατανομής στο λιπώδη ιστό Μεταβολίζεται στο ήπαρ Σε συνεχή έγχυση συσσωρεύεται, ιδιαίτερα σε ασθενείς με επηρρεασμένη ηπατική λειτουργία Χρησιμοποιείται σπάνια στη ΜΕΘ, κυρίως για καταστολή της εγκεφαλικής μεταβολικής δραστηριότητας σε ασθενείς με αυξημένη ενδοκράνια πίεση Δεν πρέπει να δίνονται bolus δόσεις –σημαντική υπόταση Οι υποδοχείς GABA, στο σημείο σύνδεσης των βαρβιτουρικών, ενεργούν ως μεσολαβητές για τις υπνωτικές ιδιότητες της πεντοθάλης Η συνήθης δόση έγχυσης είναι 2-5 mg/kg/h,με προσεκτική παρακολούθηση και μείωση της δόσης σταδιακά

Άλφα-2 αγωνιστές Η κλονιδίνη είναι ο περισσότερο χρησιμοποιούμενος α-2 αγωνιστής στην Ευρώπη Η δεξμετομιδίνη (Precedex) είναι νεώτερο φάρμακο Είναι πιο εκλεκτικός και πλήρης α-2 αγωνιστής σε σχέση με την κλονιδίνη, που είναι μερικώς α-2 αγωνιστής και έχει σημαντική δράση α-1 αγωνιστή Η δεξμετομιδίνη είναι 8 φορές ισχυρότερη από την κλονιδίνη Επιπλέον, οι ασθενείς ξυπνούν πολύ εύκολα με τη δεξμετομιδίνη σε σχέση με άλλα φάρμακα

Πλεονεκτήματα δεξμετομιδίνης Η συνήθης δόση φόρτισης είναι 1 μg/kg για 10 λεπτά και 0.2-0.7 μg/kg/h σε συνεχή έγχυση Πλεονεκτήματα δεξμετομιδίνης Ανακουφίζει το άγχος Προκαλεί αναλγησία χωρίς αναπνευστική καταστολή

Νευροληπτικά Πιο διαδεδομένο φάρμακο στη ΜΕΘ είναι η αλοπεριδόλη Καταστέλλει τον ασθενή με διέγερση, με μικρό κίνδυνο καρδιοαναπνευστικής καταστολής Διαρκεί περίπου 4-8 ώρες Η δόση είναι 2.5-5 mg, που επαναλαμβάνονται όσο χρειάζεται, έως τη δόση των 40 mg. Μπορεί να προκαλέσει εξωπυραμιδικά συμπτώματα Μπορεί να παρατείνει το διάστημα Q-T στο ΗΚΓ Σπάνια, προκαλεί καρδιακή ανακοπή

Η αλοπεριδόλη είναι το φάρμακο εκλογής για την αντιμετώπιση του παραληρήματος σύμφωνα με τη σύσταση των ACCM/SCCM

Αναλγητικά Δύο μεγάλες κατηγορίες Οπιοειδή αναλγητικά Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα

Οπιοειδή Η μορφίνη είναι το φάρμακο αναφοράς με το οποίο γίνεται η σύγκριση με όλα τα υπόλοιπα

Συνθετικά οπιοειδή Πεθιδίνη Φεντανύλη Ρεμιφεντανύλη

Υποδοχείς οπιοειδών Οι μ-υποδοχείς είναι πολύ σημαντικοί στους βαρέως πάσχοντες ασθενείς Είναι υπεύθυνοι για την αναλγησία Προκαλούν αναπνευστική καταστολή

Μορφίνη Ανακαλύφθηκε προ 200 ετών Η δόση για την αναλγησία ποικίλλει Σχετίζεται με την ανοχή, τη μεταβολική και απεκκριτικές ικανότητες του σώματος Η συνήθης δόση σε μηχανικό αερισμό είναι 2-5 mg bolus. Μπορεί να δοθεί με σε συνεχή έγχυση σε ρυθμό 12-10 mg/h Μεταβολίζεται από το ήπαρ και έχει δύο μεταβολίτες (M-3-G και M-6-G) Οι μεταβολίτες έχουν επίσης αναλγητικές ιδιότητες και μπορεί να συσσωρευτούν σε νεφρική ανεπάρκεια

Πεθιδίνη (Μεπεριδίνη) Το πρώτο συνθετικό οπιοειδές στην κλινική πρακτική Η bolus δόση είναι 10 mg ο ρυθμός έγχυσης 10-50 και mg/h. Πρόβλημα ο ενεργός μεταβολίτης, νορπεθιδίνη που συσσωρεύεται σε νεφρική ανεπάρκεια και μπορεί να πραοκαλέσει επιληπτικές κρίσεις Δεν συνιστάται στους βαρέως πάσχοντες

Φεντανύλη Συνθετικό οπιοειδές με ταχεία έναρξη δράσης Είναι 75-200 φορές δραστικότερο της μορφίνης Σε μηχανικό αερισμό, η bolus δόση είναι 50-100 μg και η δόση έγχυσης 100-200 μg/h Αρχικά, η διάρκεια δράσης είναι μικρή, ωστόσο μπορεί να συσσωρευτεί σε μακροχρόνια χορήγηση Επειδή η φεντανύλη δεν προκαλεί έκλυση ισταμίνης, οι ΑCCM/SCCM συνιστούν τη χορήγηση της φεντανύλης για αναλγησία στον αιμοδυναμικά ασταθή ασθενή

Ρεμιφεντανύλη Οπιοειδές με εξαιρετικά μικρή διάρκεια δράσης, σχεδιασμένο για αναισθησία Μεταβολίζεται από εστεράσες του πλάσματος και κατανέμεται ευρέως σε όλους τους ιστούς Δεν αλλάζει η φαρμακοκινητική του ακόμα και μετά από μεταμόσχευση ήπατος (ανηπατική περίοδος) Η δράση του εξαφανίζεται σε 5-10 λεπτά από τη διακοπή του Συνήθης δόση στη ΜΕΘ 0.05-1 mcg/kg/min

Ανταγωνιστές οπιοειδών Ναλοξόνη Ειδικός ανταγωνιστής των μ υποδοχέων Εξαφανίζει τη δράση των οπιοειδών από αυτό το σημείο Προσεκτική τιτλοποίηση της δόσης, 0.1 mg κάθε 3-4 λεπτά ενδοφλέβια

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα Χρησιμοποιούνται σπάνια εξαιτίας των ανεπιθύμητων ενεργειών τους Αντιπηκτική δράση (επίδραση στα αιμοπετάλια) Κίνδυνος νεφρικής ανεπάρκειας σε υποογκαιμικούς ή σηπτικούς ασθενείς Κίνδυνος αιμορραγίας από το ΓΕΣ Οξύς βρογχόσπασμος Παρά τους κινδύνους, χρησιμοποιούνται σε νέους ασθενείς μετά από τραύμα

Παρακεταμόλη (ακεταμινοφαίνη) Μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες, με λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες από τα άλλα. Δόση 500-1 mg από το στόμα ή το ορθό

ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΔΟΙ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΦΑΡΜΑΚΩΝ Στους βαρέως πάσχοντες συχνά δεν λειτουργεί ο ΓΕΣ Τα περισσότερα φάρμακα δίνονται ενδοφλέβια, λόγω της ποικίλης απορρόφησης από τις άλλες οδούς Δυσκολίες στην ενδομυική χορήγηση εξαιτίας των διαταραχών στην πηκτικότητα και την ανάγκη για συχνές ενέσεις

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για την ενδοφλέβια χορήγηση φαρμάκων Bolus δόση: με αυτό τον τρόπο τιτλοποιείται η αρχική δόση για να προκληθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έχει το μειονέκτημα ότι η ταχεία αύξηση της συγκέντρωσης μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες ενέργειες όπως καρδιοαναπνευστική καταστολή Χρειάζεται λιγότερος εξοπλισμός αλλά είναι περισσότερο χρονοβόρο για τους νοσηλευτές

Συνεχής έγχυση Συχνότερα χρησιμοποιούμενη μέθοδος για τα κατασταλτική φάρμακα Πιο βολική για το προσωπικό Αποφεύγει τις απότομες αυξομειώσεις στο αίμα Μπορεί να συσσωρευτεί σε βαρέως πάσχοντες και να παραμένει η καταστολή και μετά τη διακοπή του φαρμάκου Πιθανός κίνδυνος προβλήματος στην αντλία ή κακή χρήση

Επισκληρίδιος χορήγηση Οι εγχύσεις τοπικών αναισθητικών σε συνδυασμό με οπιοειδή είναι εξαιρετικά αποτελεσματική Κατάγματα πλευρών Θωρακικό ή κοιλιακό τραύματικών

Συνδυασμός φαρμάκων Περιγράφονται τρεις διαφορετικοί τρόποι διαδραστικότητας των φαρμάκων όταν συνδυάζονται μεταξύ τους. Το 1 ισούται με τη δράση του φαρμάκου. Προσθετική δράση 1+1=2 Ανταγωνιστική δράση 1+1=0 Συνεργική δράση 1+1=3 Η συνεργική δράση είναι συνήθης στα αντιβιοτικά. Τελευταία η σημασία της εκτιμάται και στα κατασταλτικά φάρμακα

Παραδείγματα συνεργικής δράσης κατασταλτικών και αναλγητικών φαρμάκων Προποφόλη+μιδαζολάμη Ο μηχανισμός της συνέργειας βρίσκεται στους υποδοχείς GABA. Ωστόσο, η προποφόλη δρα επίσης και στις λιπιδιακές μεμβράνες. Οπιοειδή +μιδαζολάμη Άγνωστος μηχανισμός

ΜΥΟΧΑΛΑΡΩΤΙΚΑ Ενδείξεις χρήσης μυοχαλαρωτικών: Αρχική φάση αναζωογόνησης (συμπεριλαμβάνεται η διασωλήνωση) ARDS Αυξημένη ενδοκράνια πίεση Status epilepticus Τέτανος Μείωση του έργου της αναπνοής Ρίγος Ασυγχρονισμός ασθενούς/αναπνευστήρα

Η χρήση των μυοχαλαρωτικών γίνεται σε δύο περιπτώσεις: Προστασία εγκεφάλου-κυρίως πρόληψη της αύξησης της ενδοκράνιας πίεσης από βήχα και straining Μηχανικός αερισμός-κυρίως σε ασθενείς που αερίζονται δύσκολα και χρειάζονται ειδικούς τύπους όπως αντιστροφή σχέσης εισπνοής-εκπνοής

Πανκουρόνιο Νευρομυικός αναστολέας με δομή στεροειδούς Μπορεί να δοθεί bolus δόση 4-8 mg (διαρκεί 1 ώρα) ή έγχυση 4-10 mg/h Κύριο μειονέκτημα η ταχυκαρδία. Επίσης, συσσωρεύεται σε νεφρική ανεπάρκεια και προκαλεί μακροχρόνια παράλυση

Βεκουρόνιο Έχει δομή στεροειδούς Έχει ενεργό μεταβολίτη, που επίσης συσσωρεύεται στη νεφρική ανεπάρκεια Κύριο πλεονέκτημα η η αιμοδυναμική του σταθερότητα-προκαλεί μικρή αλλαγή στην καρδιακή συχνότητα και την ΑΠ, στις συνιστώμενες δόσεις. Η δόση είναι 4-6 mg bolus (διάρκεια δράσης περίπου 45 λεπτά) και 5-10 mg/h σε συνεχή έγχυση

Ροκουρόνιο Ο νεώτερος διαθέσιμος νευρομυικός αναστολέας Είναι αιμοδυναμικά σταθερό φάρμακο Έχει ταχεία έναρξη δράσης-χρήσιμο για διασωλήνωση όπου αντενδείκνυται η σουκκινυλοχολίνη Η δόση είναι 35 mg bolus (διάρκεια δράσης 45 λεπτά) και 60-100 mg/h σε συνεχή έγχυση

Ατρακούριο Ενδείκνυται στη μυική αδυναμία στη ΜΕΘ επειδή προκαλεί αυτή την επιπλοκή σε μικρότερο βαθμό από τα άλλα Το ατρακούριο αποβάλλεται αυτόματα (αποβολή κατά Hoffman) και υδρολύεται σε ανενεργούς μεταβολίτες. Το ατρακούριο είναι ρακεμικό μείγμα 10 στερεοισομερών και τώρα χρησιμοποιείται ως ένα ισομερές ,το cis ατρακούριο που είναι δραστικότερο. Στη bolus χορήγηση μπορεί να συμβεί έκλυση ισταμίνης και σε παρατεταμένη χορήγηση, ταχυφυλαξία Η νευρομυική διαβίβαση επανέρχεται σε 1 περίπου ώρα από τη διακοπή, ανεξάρτητα της διάρκειας έγχυσης.

Η δόση του cis ατρακούριου είναι αρχικά 0. 15 mg/kg ως 0 Η δόση του cis ατρακούριου είναι αρχικά 0.15 mg/kg ως 0.20 mg/kg με δόση συντήρησης 0.03 mg/kg. Όπως και το ατρακούριο αποβάλλεται με την αντίδραση Hoffman και ο μεταβολισμός του είναι ανεξάρτητος της ηπατικής λειτουργίας Τι είναι η αντίδραση Hoffman και ποια η κλινική της σημασία; Πρόκειται για φυσικοχημική αντίδραση που προκαλεί αυτόματη αποδόμηση του φαρμάκου, ανεξάρτητα από ενζυμική δραστηριότητα. Το φάρμακο αποβάλλεται αξιόπιστα σε ηπατική και νεφρική ανεπάρκεια Τα μυοχαλαρωτικά δεν είναι πάντοτε απαραίτητα για την ανοχή της ανάστροφης σχέσης εισπνοής-εκπνοής από τον ασθενή

Σουκκινυλοχολίνη Διαφέρει από τα άλλα μυοχαλαρωτικά επειδή είναι βραχείας διάρκειας αποπολωτικό φάρμακο Χρησιμοποιείται κυρίως στη ενδοτραχειακή διασωλήνωση Προκαλεί παράλυση για 3 περίπου λεπτά. Επειδή προκαλεί αποπόλωση όλων των περιφερικών μυών, μπορεί να σχετιστεί με απελευθέρωση καλίου από τα μυικά κύτταρα. Σε φυσιολογικούς ανθρώπους η αύξηση είναι μικρή, αλλά μπορεί να είναι μοιραία σε πολυτραυματίες

Σε ποιες περιπτώσεις μπορεί η χορήγηση σουκκινυλοχολίνης να προκαλέσει μεγάλη αύξηση της συγκέντρωσης καλίου στο πλάσμα ώστε να προκληθεί καρδιακή ανακοπή; Σε κατάγματα Σ.Σ ή άλλης απονευρωτικής κάκωσης Σε έγκαυμα (όχι στην οξεία φάση) Σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια

Η συνήθης δόση της σουκκινυλοχολίνης είναι 75-100 mg. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε ασθενείς με αυξημένη ενδοκράνια πίεση επειδή οι δεσμιδώσεις μπορεί να προκαλέσουν περαιτέρω αύξηση της ενδοκράνιας πίεσης. Σπάνια, μπορεί να προκαλέσει κακοήθη υπερθερμία Η χρήση της αντικαθίσταται σταδιακά από τα μη αποπολωτικά φάρμακα όπως το ρεκουρόνιο και το ραπακουρόνιο

ΧΕΙΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΩΝ Η ΜΗ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ Κανένα φάρμακο δεν είναι απολύτως ασφαλές. Τα κατασταλτικά ειδικότερα μπορεί να είναι επικίνδυνα. Τόσο η μειωμένη όσο και η αυξημένη καταστολή είναι επικίνδυνες.

Αναπνευστική καταστολή ΕΝΤΒΦΘ Νεφρική δυσλειτουργία Κόστος ΜΕΙΩΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ Πόνος Κώμα Άγχος Ειλεός Υπέρταση Υπόταση Ταχυκαρδία Βραδυκαρδία Υποξαιμία Αδυναμία βήχα Υπερκαπνία Αναπνευστική καταστολή ΕΝΤΒΦΘ Νεφρική δυσλειτουργία Κόστος

Η αυξημένη καταστολή είναι συνηθέστερο πρόβλημα από τη μειωμένη καταστολή. Αναγνωρίζεται ευκολότερα Οι συγγενείς δε θέλουν να βλέπουν τον ασθενή να υποφέρει Τα αποτελέσματα της αυξημένης καταστολής είναι πιο ύπουλα και δύσκολα αναγνωρίσιμα, σε σχέση με τη μειωμένη καταστολή, αλλά το ίδιο επικίνδυνα

Διαλύτες Τα φάρμακα πρέπει να είναι λιποδιαλυτά για να μπορούν να διαπερνούν τις μεμβράνες (για να απεκκριθούν πρέπει να είναι υδατοδιαλυτά-αυτός είναι και ο λόγος που μεταβολίζονται). Τα περισσότερα φάρμακα, επειδή είναι λιποδιαλυτά διαλύονται σε οργανικούς διαλύτες Αυτοί οι διαλύτες πρέπει να χορηγούνται μαζί με το φάρμακο και υπάρχει κίνδυνος τοξικότητας Επειδή τα κατασταλτικά και τα αναλγητικά φάρμακα δίνονται μακροχρόνια, ο διαλύτης, όπως και το φάρμακο μπορεί να συσσωρευτεί και να είναι τοξικός

Σύνδρομο υπερφόρτωσης λίπους Η προποφόλη διαλύεται σε εκχύλισμα σόγιας, που είναι λίπος. Αν χορηγούνται μεγάλες ποσότητες προποφόλης, ο διαλύτης μπορεί να συσσωρευτεί και να προκαλέσει τοξικότητα, όπως: Πυρετό Ταχυκαρδία Κεφαλαλγία Ίκτερο (αύξηση τρανσαμινασών και χολερυθρίνης) Ευερεθιστότητα Υπερλιπιδαιμία Ηπατοσπληνομεγαλία Αυξημένο κίνδυνο αιμορραγίας Λιπώδη διήθηση οργάνων Έχει αναφερθεί θάνατος σε παιδί από τη χορήγηση μεγάλης ποσότητας λίπους λόγω της προποφόλης

Αλληλεπιδράσεις φαρμάκων Η μιδαζολάμη μεταβολίζεται από το ένζυμο του κυτταροχρώματος, Ρ450 3Α4. Αυτό το ένζυμο μεταβολίζει επίσης το 60% των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται συνήθως στους βαρέως πάσχοντες. Η ερυθρομυκίνη είναι ένα αντιβιοτικό που χρησιμοποιείται για την πνευμονία της κοινότητας και είναι δυνητικός αναστολέας αυτού του ενζύμου.

Μη αναμενόμενες επιδράσεις Πολλά φάρμακα έχουν επιδράσεις σε διαφορετικά όργανα από αυτά που έχουν αρχικά σχεδιαστεί. Η μορφίνη, εκτός από τους μ υποδοχείς, επιδρά και στο ορμονικό σύστημα, το μεταβολισμό φαρμάκων, τη νεφρική λειτουργία, το ανοσοποιητικό κ.α Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ετομιδάτη, που χρησιμοποιήθηκε αρχικά στην αναισθησία και αργότερα ως κατασταλτικό σε βαρέως πάσχοντες. Το φάρμακο είναι αναστολέας του κυτταροχρώματος Ρ450 που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή κορτιζόλης. Κάποιοι ασθενείς ανέπτυξαν κρίση από αυτό και κατέληξαν.

Μυοχαλαρωτικά Η χρήση τους δεν είναι άμοιρη κινδύνου. Οι δύο σπουδαιότεροι είναι η αποσύνδεση του κυκλώματος και η μυοπάθεια της ΜΕΘ Η επίπτωση και των δύο επιπλοκών μπορεί να μειωθεί αν ελαχιστοποιηθεί η χρήση των μυοχαλαρωτικών

Η μυοπάθεια της ΜΕΘ έχει πολλές αιτίες, όπως: Πολυνευροπάθεια του βαρέως πάσχοντα Αδυναμία ελέγχου της δράσης των μυοχαλαρωτικών Συνυπάρχοντα νοσήματα Θρέψη Διάρκεια νόσου και θεραπεία Φάρμακα Κορτικοειδή Αντιβιοτικά