Το μοναχικό σκυλάκι Συγγραφείς: Οι μαθητές του Γ2 του 2 ου δημοτικού σχολείου Περάματος Επιμέλεια παρουσίασης: sxolikes ataxies Συγγραφείς: Οι μαθητές του Γ2 του 2 ου δημοτικού σχολείου Περάματος Επιμέλεια παρουσίασης: sxolikes ataxies
Κάποτε, σε ένα μακρινό και καταπράσινο λιβάδι, υπήρχε ένα πέτρινο και πανέμορφο σχολείο ζώων. Σε αυτό το σχολείο οι μαθητές ήταν όλων των ειδών τα ζωάκια: γατάκια, τιγράκια, χελωνάκια, παπαγαλάκια, καναρινάκια, ελεφαντάκια κ.α.
Η διευθύντριά τους ήταν η κυρία λύκαινα.
Η δασκάλα τους ήταν η κυρία πονηρή αλεπού.
Όλοι μαζί ήταν μια αγαπημένη και ενωμένη ομάδα.
Ένα ανοιξιάτικο πρωινό, την ώρα της προσευχής, ο σχολικός τροχονόμος, ο ταχύτατος λαγός, έφερε έναν καινούριο μαθητή. Ήταν ο Ρούντυ, ένα καφετί σκυλάκι.
Μόλις μπήκαν στην τάξη, τα άλλα ζωάκια τον υποδέχτηκαν ψυχρά. Δεν τον χαιρέτησαν, δεν τον ρώτησαν πώς τον λένε, δεν νοιάστηκαν καθόλου γι΄ αυτόν. Ο Ρούντυ ένιωσε μεγάλη λύπη και στεναχώρια. Πήγε με κατεβασμένη μουσούδα να καθήσει δίπλα σε ένα τιγράκι, το Ρεξ, αλλά αυτό έβαλε επιδεικτικά την τσάντα του στην καρέκλα. Τότε, ο Ρούντυ πήγε κι έκατσε μόνος του στο τελευταίο θρανίο.
Μόλις χτύπησε το κουδούνι για διάλειμμα, βγήκαν έξω στην πανέμορφη αυλή. Ο Ρούντυ τόλμησε να τους ζητήσει να γίνουν φίλοι αλλά όλοι του γύρισαν την πλάτη με ύφος ακατάδεκτο. Έτσι, έκατσε πάλι μόνος σε μια γωνιά αμίλητος.
Μετά από λίγο, τον πλησίασε το κάτασπρο χαμστεράκι, η Μπέλλα και του είπε ότι τον καταλαβαίνει γιατί είχε περάσει κι αυτή το ίδιο πέρυσι. Του πρότεινε να γίνουν φιλαράκια και να πάνε να μιλήσουν στη δασκάλα. Πράγματι, ο Ρούντυ μίλησε στη δασκάλα με δάκρυα στα μάτια και της εξήγησε πώς νιώθει.
Όταν μπήκαν στην τάξη, η δασκάλα τους μίλησε για την ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ, δηλαδή την ικανότητα να καταλαβαίνουμε τι νιώθει ο άλλος.
Αφού έπαιξαν ένα θεατρικό παιχνίδι και διάβασαν ένα πολύ όμορφο παραμύθι κατάλαβαν τι ένιωσε ο Ρούντυ, τον πλησίασαν, του ζήτησαν συγνώμη κι έγιναν ΟΛΟΙ ΦΙΛΟΙ!!!!!!