Ωσμωρύθμιση Τα ωσμωρυθμιστικά και απεκκριτικά συστήματα ελέγχουν και ρυθμίζουν την ωσμωτική πίεση, την ιονική σύσταση και τον όγκο των υγρών του σώματος

Στρατηγικές Σε γενικές γραμμές, μπορούμε να διακρίνουμε δύο μεγάλες κατηγορίες οργανισμών: τους ωσμωρυθμιστές, οι οποίοι διατηρούν την ωσμωμοριακότητα των υγρών του σώματός τους σταθερή, ανεξάρτητα από τις μεταβολές του περιβάλλοντος και τους ωσμωσυμορφωτές, οι οποίοι προσαρμόζουν την ωσμωμοριακότητα των υγρών του σώματος (μέσα σε όρια) ανάλογα με αυτή του περιβάλλοντος Οι ωσμωσυμμορφωτέςς μπορούν να χρησιμοποιήσουν δύο κύριους μηχανισμούς προσαρμογής σε μη ισο-ωσμωτικά περιβάλλοντα: είτε μεταβάλλοντας τις συγκεντρώσεις διαφόρων οργανικών ενώσεων στους ιστούς του σώματος, χωρίς πρόσληψη νερού ή αλάτων, χωρίς δηλαδή μεταβολή του όγκου του σώματος, είτε μεταβάλλοντας τον όγκο του σώματός τους με πρόσληψη ή απώλεια νερού

Α’ Μέρος Στο Α’ Μέρος θα μελετηθεί η επίδραση της αλατότητας και της ωσμωμοριακότητας του θαλασσινού νερού στο βάρος του σώματος του πολύχαιτου Nereis. 1) Θαλασσινό νερό (100%). 2) Απεσταγμένο νερό. 3) Θαλασσινό νερό (50%). 4) Θαλασσινό νερό (50%) και ισοωσμωτικό διάλυμα σουκρόζης (0,5Μ). Για την εκτέλεση του πειράματος ακολουθείται η εξής διαδικασία: Ένα ζώο από κάθε ομάδα ζυγίζεται πολύ προσεκτικά, μετά την τοποθέτησή του σε στεγνό διηθητικό χαρτί και την αφαίρεση της περίσσειας του νερού. Στη συνέχεια, τοποθετείται στο αντίστοιχο ενυδρείο για 45 λεπτά και ζυγίζεται με τον ίδιο τρόπο κάθε 15 λεπτά. Μετά τα 45 λεπτά, τα ζώα ζυγίζονται και στη συνέχεια μεταφέρονται σε φυσιολογικό θαλασσινό νερό για άλλα 30 λεπτά. Η ζύγιση των ζώων συνεχίζεται κάθε 15 λεπτά. Δώστε σε πίνακα τα βάρη σε σχέση με το χρόνο παραμονής των ζώων σε κάθε ενυδρείο. Υπολογίστε την (%) μεταβολή του βάρους (σε σχέση με το αρχικό βάρος) του σώματος σε σχέση με το χρόνο για κάθε ομάδα ζώων. Δώστε σε διαγράμματα τα αποτελέσματά σας: 1. Βάρος σώματος - Χρόνος έκθεσης στο αντίστοιχο περιβάλλον 2. (%) Μεταβολή του βάρους του σώματος - Χρόνος έκθεσης. Πειαραματική Διαδικασία

επίδραση της αλατότητας και της ωσμωμοριακότητας του θαλασσινού νερού στο βάρος του σώματος του πολύχαιτου Nereis. Επαναφορά % μεταβολή σε σχέση με το αρχικό βάρος (t=0)

B’ Μέρος Ρυθμιστές Νεφρός των θηλαστικών Ο νεφρός των θηλαστικών αποτελεί το πιο ανεπτυγμένο ωσμωρυθμιστικό όργανο και διαθέτει καταπληκτική λειτουργική ικανότητα αποβολής υπερωσμωτικών (σε σχέση με τα υγρά του σώματος) ούρων. Εκτός από την αποβολή των τελικών αζωτούχων ενώσεων, ο νεφρός συμμετέχει στη ρύθμιση της χημικής σύστασης και της οξεοβασικής ισορροπίας των ιστών, καθώς επίσης και στη διατήρηση σταθερού ωσμωτικού περιβάλλοντος των ιστών. Οι λειτουργίες που επιτελεί ο νεφρώνας (δομική και λειτουργική μονάδα του οργάνου) χωρίζονται σε τρεις ομάδες: τη σπειραματική διήθηση, την επαναρρόφηση από τα κύτταρα του ουροφόρου σωληναρίου και την έκκριση των κυττάρων. Οι λειτουργίες αυτές έχουν ως αποτέλεσμα την παραγωγή συμπυκνωμένων ούρων.

Ρυθμιστές Νεφρός των θηλαστικών

ΣΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΔΙΗΘΗΣΗ Αυτή η προσομοίωση επιτρέπει τη διερεύνηση μιας από τις κύριες λειτουργίες του νεφρώνα, τη σπειραματική διήθηση

ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΟΥΡΩΝ Με αυτή την προσομοίωση θα διερευνηθούν κάποιες συνθήκες για την παραγωγή των ούρων με τη ρύθμιση της συγκέντρωσης των ουσιών στον ενδιάμεσο χώρο. Επιπλέον, θα μελετηθεί η επίδραση διαφόρων ορμονών (αλδοστερόνης και αντιδιουρητικής ορμόνης, ADH) στη νεφρική λειτουργία, καθώς επίσης και ο ρόλος των πρωτεϊνών μεταφοράς της γλυκόζης.

Γ’ Μελέτη της αγκύλης του Henle Από διάφορες παρατηρήσεις προκύπτει ότι το υγρό συμπυκνώνεται όλο και περισσότερο, αφού εγκαταλείψει το εσπειραμένο σωληνάριο Α και αρχίσει να κατεβαίνει στην αγκύλη του Henle. Στη συνέχεια όμως αραιώνεται και πάλι όσο ανεβαίνει μέσα στην αγκύλη. Επίσης έχει βρεθεί ότι μόνο τα ζώα που διαθέτουν αγκύλη του Henle έχουν την ικανότητα παραγωγής συμπυκνωμένων ούρων