ΚΑΡ.Π.Α.

AΛΓΟΡΙΘΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ  Εξασφάλιση ασφαλών συνθηκών για διασώστη/θύμα  Αν το θύμα αντιδρά: έλεγχος για κακώσεις, κλήση για βοήθεια αν απαιτείται, τακτική επανεκτίμηση αιμοδυναμικής / αναπνευστικής κατάστασης  Αν το θύμα δεν αντιδρά αλλά αναπνέει, ή ανακτήσει αναπνοή σύντομα μετά από ΚΑΡΠΑ (& λειτουργεί η καρδιά του): τοποθέτηση σε θέση ανάνηψης – ελαχιστοποίηση κινδύνου εισρόφησης, απόφραξης αεραγωγού  Αν το θύμα δεν αντιδρά & βρίσκεται σε καρδιοαναπνευστική ανακοπή: κλήση για βοήθεια, ABCDE, εφαρμογή πλήρους ΚΑΡΠΑ (τεχνητή αναπνοή + θωρακικές συμπιέσεις)  Αν το θύμα δεν αντιδρά & βρίσκεται σε άπνοια (χωρίς καρδιακή ανακοπή): κλήση για βοήθεια, εφαρμογή τεχνητής αναπνοής  Η καρδιακή ανακοπή (καρδιακό αίτιο) συνοδεύεται άμεσα από αναπνευστική παύση (άπνοια) – αντίθετα, αν το αίτιο είναι αναπνευστικό, μεσολαβούν λίγα λεπτά ως δευτερόλεπτα ως την καρδιακή ανακοπή (ανάλογα την κατάσταση του ασθενή)

ΤΕΧΝΗΤΗ ΑΝΑΠΝΟΗ  Στόμα με στόμα: συντομότερος - αποτελεσματικότερος τρόπος οξυγόνωσης σε ασθενή που δεν αναπνέει όταν δεν υπάρχουν άλλα διαθέσιμα μέσα  Αν το θύμα διατηρεί καρδιακή λειτουργία: δίνετε μόνο αναπνοές / λεπτό  Πολύ σημαντική η διατήρηση της μύτης κλειστής με τα δάκτυλα  Μπορεί να γίνει και μέσω μάσκας ή στοματοφαρυγγικού σωλήνα σχήματος S  Για να είναι αποτελεσματική η χορήγηση αέρα, δεν πρέπει να δίνεται μεγάλη ποσότητα αέρα πολύ γρήγορα: - Δημιουργούνται στο φάρυγγα πιέσεις μεγαλύτερες εκείνων του οισοφάγου – ο αέρας κινείται προς το στομάχι, διάταση στομάχου και κίνδυνος εισρόφησης

AΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΠΝΙΓΜΟΝΗΣ ΑΠΌ ΞΕΝΟ ΣΩΜΑ  5 χτυπήματα ανάμεσα στις ωμοπλάτες  Αν το θύμα έχει αισθήσεις και αναπνέει, ενθάρρυνε το να συνεχίσει το βήχα  Αν αποτύχουν, 5 κοιλιακές συμπιέσεις (Χειρισμός Ηeimlich)  Αντένδειξη: σε βρέφη, μικρά παιδιά, προχωρημένη εγκυμοσύνη

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ  Ανίχνευση σφυγμού: ψηλάφηση θυρεοειδούς χόνδρου μπροστά από το στερνοκλειδομαστοειδή μυ, ψηλάφηση με τα δυο δάκτυλα της καρωτιδικής αρτηρίας για 10΄΄  Εξωτερικές καρδιακές μαλάξεις: ικανοποιητική παροχή αίματος στα ζωτικά όργανα (εγκέφαλος, καρδιά, πνεύμονες)  Τοποθέτηση ασθενή σε ανένδοτη επιφάνεια, εντόπιση ξιφοειδούς απόφυσης, παλάμη στο κάτω μισό του στέρνου (ή 1cm πάνω από την ξιφοειδή)  Το ένα χέρι του διασώστη τοποθετείται πάνω στο άλλο (χέρια πλεγμένα, να μην ασκείται πίεση στις πλευρές)  Κατά την αποσυμπίεση δε διακόπτεται η επαφή χεριών με το θωρακικό τοίχωμα  Το βάρος του σώματος ασκείται με τεντωμένους τους αγκώνες, το άνω άκρο κατακόρυφα στο θώρακα του θύματος  Σχέση συμπιέσεων:αναπνοών 30:2 (μεγαλύτερη βαρύτητα στην κυκλοφορία έναντι της αναπνοής)  Εκτίμηση σφυγμού μετά από 5 ολοκληρωμένους κύκλους

ΠΑΙΔΙΑ (1)  Ανατομικές / φυσιολογικές διαφορές: μικρότερο εύρος αεροφόρων οδών, χαμηλότερες πιέσεις αεραγωγών - αντίθετα με τους ενήλικες (καρδιακά αίτια), η καρδιοαναπνευστική ανακοπή στα παιδιά οφείλεται συνήθως σε προοδευτικά επιδεινούμενη αναπνευστική ανεπάρκεια (σύνδρομο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου, λοιμώξεις, παρουσία ξένου σώματος) - σκοπός: να προληφθεί η επιδείνωση της αναπνευστικής παύσης σε καρδιακή ανακοπή  Αποφυγή υπερέκτασης κεφαλής, χορήγηση μικρότερων όγκων εισπνοής  Κρίσιμο ερώτημα: υπάρχει απόφραξη αεραγωγών;  Ψηλάφηση βραχιονίου αρτηρίας για την ανεύρεση σφυγμού  Θωρακικές συμπιέσεις με τα δάκτυλα ή τις παλάμες (ανάλογα με σωματότυπο / ηλικία) με το αντιβράχιο του διασώστη κάτω από το σώμα του παιδιού ως σκληρή επιφάνεια

ΠΑΙΔΙΑ (2)  Πίεση με δυο μεσαία δάκτυλα ή αντίχειρες στο κάτω μέρος του στέρνου  Έναρξη ΚΑΡΠΑ: 2 αναπνοές διάσωσης (παρατήρηση έκπτυξης θώρακα) - αν επανέλθει η αναπνοή: τοποθέτηση σε θέση ανάνηψης - αν δεν επανέλθει: προσπάθεια ως 5 φορές (με 2 αναπνοές)  Επί απόφραξης αεραγωγών: χτυπήματα στην πλάτη, εφαρμογή πίεσης θώρακα/κοιλιάς, χορήγηση διαλύματος αδρεναλίνης τοπικά επί λαρυγγικού οιδήματος, ενδοτραχειακή διασωλήνωση  Επί πλήρους ανακοπής (καρδιάς-αναπνοής): - Νεογνά (<1 μήνα): 120 συμπιέσεις/λεπτό, αναλογία με αναπνοές 3:1 - Βρέφη (>1 μήνα) ως παιδιά 8 ετών: 100 συμπιέσεις/λεπτό, αναλογία με αναπνοές 5:1 - Παιδιά >8 ετών: 100 συμπιέσεις/λεπτό, αναλογία με αναπνοές 15:2