Γυμνάσιο Λουτρακίου Σχ. Έτος
Κάποτε ήταν ένα αρκουδάκι όμορφο σαν τριανταφυλλάκι, όμως είχε ένα προβληματάκι, είχε πόδια πολύ λεπτά και δύο πλατιά μεγάλα αυτιά.
Πολλοί το κορόιδευαν για τα ελαττώματα του αυτά όμως εκείνος για παρηγοριά, σκεφτόταν μόνο μια αρκουδίτσα όμορφη σαν μπαλαρινίτσα που είχε γνωρίσει απ’ τα παλιά.
Μια μέρα στο σχολείο, έκλαιγε πάνω στο θρανίο, γιατί ένα άλλο αρκουδάκι τον είχε ρίξει στο χαντάκι και του είχε σκίσει το κίτρινο μπλουζάκι.
Τον ρωτάει η κυρία με μεγάλη απορία: «Πες μου αρκουδάκι μου καλό δίχως δισταγμό ποιος τόλμησε να σου κάνει το κακό αυτό; »
Το αρκουδάκι με λύπη στα ματάκια Είπε δυο λογάκια: «Όλα τα αρκουδάκια με πειράζουν απανωτά, θα’ θελα να ‘ξερα τι έχω κάνει για τα καμώματα αυτά».
Η κυρία πήρε μια δραστική απόφαση, κάλεσε το υπουργείο, κάλεσε τον διευθυντή, κάλεσε ακόμη κι όλη τη βουλή… πλάκα κάνω αυτό ήταν υπερβολή.
Η διευθύντρια μάλωσε το αρκουδάκι το κακό και αμέσως έβαλε μυαλό. Τότε όλοι μετάνιωσαν για την συμπεριφορά τους αυτή και πήγαν και του είπαν στη στιγμή: « Συγνώμη, μας ανάγκασαν τα μεγάλα τα παιδιά, πάνε όμως αυτά κοιτάμε πια μπροστά!» Κι έτσι έγιναν φίλοι κολλητοί, αιώνιοι, παντοτινοί.