‘’ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Η ΠΟΙΗΣΗ’’ PROJECT ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ: ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ. Πράξη Συλλόγου: 43/ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ 21 η ΜΑΡΤΙΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΧΕΙ ΟΡΙΣΘΕΙ ΩΣ Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ.
‘’Ποιητική τριλογία’’ ( από τις μαθήτριες της Γ’ Τάξης: Παπαδάτου Διονυσία, Μυλωνά Γεωργία και Αντιόχου Αγγελική) ‘’Με τα μάτια κλειστά’’ Κλίνεις τα μάτια και φαντάζεσαι το δικό σου κόσμο, χωρίς ρατσισμό και με χαρούμενα πρόσωπα. Μόνο που όταν ανοίγεις τα μάτια, βλέπεις το χάος που δημιουργήθηκε όσο εσύ ζούσες στον φανταστικό σου κόσμο. ‘’ Η φυλακή της ψυχής’’ Βοήθεια! φωνάζει η ψυχή, να βγει από αυτό το πληγωμένο σώμα. Βοήθεια! ξανά, πιο δυνατά να φύγει από τους ανθρώπους που το πλήγωσαν! Και ένα τελευταίο: ‘’βοήθεια!’’ φωνάζει αλλά κανείς δεν την ακούει πλέον, κανείς δεν την βγάζει, δεν την βγάζει από τη φυλακή της.
‘’ Ο πόλεμος της αλήθειας με το ψέμα’’ Πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος…… Αυτό ακούς στην τηλεόραση όμως έχουμε ειρήνη…… Αυτό ακούς στην τηλεόραση…… Ποιο είναι το ψέμα και ποια η αλήθεια; Και αν σου πω ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα, θα σου πω την αλήθεια;
‘’ΣΙΓΚΜΟΥΝΤ ΦΡΟΪΝΤ: ’’ Όσες φορές οι διανοητές συλλάβαμε θεωρίες για τον Άνθρωπο και τον κόσμο, ανακάλυψα ότι ήδη κάποιος ποιητής είχε φτάσει εκεί πρώτος.
‘’ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: ’’ (Ο ποιητής της Ρωμιοσύνης)
‘’ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ’’ ( στην ποιητική φαντασία του Γιάννη Ρίτσου )
‘’ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ: ’’ Από τις Γειτονιές του κόσμου. Ποίημα του Γιάννη Ρίτσου. Είναι μεγάλος τούτος ο άνεμος είναι πελώριος τούτος ο άνεμος είναι χαρούμενος, χαρούμενος, χαρούμενος, ρίχνει τα τείχη που ύψωσαν ανάμεσα στους λαούς ρίχνει τα τείχη του θανάτου ρίχνει τα τείχη ανάμεσα στο νου και στην καρδιά τα τείχη ανάμεσα σε σένα και σε μένα κι ανοίγει διάπλατα, πάνου απ’ τον κόσμο, του ήλιου παράθυρο. Ακούστε πώς σφυρίζει τούτος ο άνεμος μέσα στις ματωμένες γειτονιές του κόσμου.
‘’Είναι πελώριος τούτος ο άνεμος. Ρίχνει τα τείχη που ύψωσαν ανάμεσα στους λαούς. Ρίχνει τα τείχη του θανάτου.’’
‘’ρίχνει τα τείχη ανάμεσα στο νου και στην καρδιά τα τείχη ανάμεσα σε σένα και σε μένα κι ανοίγει διάπλατα, πάνου απ’ τον κόσμο, του ήλιου παράθυρο.’’
’’Θεοδόσης Πιερίδης: ’’ (Ο ποιητής της ελευθερίας)
’’Κυπριακή συμφωνία: Ποίημα 1956’’ Ποιος δεν είδε όμως τα ξυπόλυτα παιδάκια στους δρόμους; Ποιος δεν είδε τα μάτια τους —εκείνα τα μεγάλα μάτια που όπως κοιτάζουν απορεμένα τον κόσμο είναι σαν να θολώνουνε το φως του; Ποιος δεν είδε τις μανάδες στα κατώφλια πώς περιμένουν τα παιδιά τους που δεν έρχονται ποτέ πώς περιμένουν το ψωμί που δεν έρχεται πώς πέτρωσαν να περιμένουν, πώς γινήκανε σα στήλες πένθιμες σε μνήματα στημένες; Ποιος δεν είδε τις γυναίκες όπου γείρανε και γίναν σαν ιτιές πάνω απ’ τα δάκρυά τους; Ποιος δεν είδε τον άντρα να κλαίει σαν παιδί για ένα χαστούκι που δεν μπορούσε να ανταποδώσει γιατί του’χανε αλυσωμένα τα χέρια; Ποιος δεν είδε το γέροντα να θέλει να μπει πιο γρήγορα μέσα στην ύστατη λάσπη γιατί του ρίξανε λάσπη στα χιονισμένα του μαλλιά; Και το αίμα; Ποιος δεν είδε το αίμα; Ή μήπως είναι πολύ ρηχό και πρέπει να το προσπεράσουμε; Ή μήπως πρέπει να τ’ αφήσουμε να πήζει στις γούβες του δρόμου και να μιλήσουμε για τα λουλούδια και για τον έρωτα;
’’Ποιος δεν είδε όμως τα ξυπόλυτα παιδάκια στους δρόμους;’’
’’Ποιος δεν είδε τις γυναίκες όπου γείρανε και γίναν σαν ιτιές πάνω απ’ τα δάκρυά τους;’’
’’Ποιος δεν είδε τον άντρα να κλαίει σαν παιδί;’’
’’Ποιος δεν είδε το γέροντα να θέλει να μπει πιο γρήγορα μέσα στην ύστατη λάσπη γιατί του ρίξανε λάσπη στα χιονισμένα του μαλλιά;’’
‘’Γιάννης Ρίτσος: Καπνισμένο Τσουκάλι. Ποιητική Συλλογή της περιόδου ’’
‘’ΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ: Κι έρχομαι μονάχα να σ’ αγκαλιάσω’’ Κι έρχομαι μονάχα να σ' αγκαλιάσω και να κλάψω αδελφέ μου, όπως ο ερωτευμένος που γυρνάει από χρόνια στην καλή του, και μ' ένα του φιλί, της λέει όλα τα χρόνια που περίμενε, κι όλα τα χρόνια που τους περιμένουν, πέρα απ' το φιλί τους. ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ: Η καρδιά μου είναι τώρα ένα φαρδύ χωματένιο τσουκάλι, που μπήκε πολλές φορές στη φωτιά, που μαγείρεψε χιλιάδες φορές για τους φτωχούς για τους ξωμάχους, για τους περατάρηδες για τους εργάτες και για τις πικρές μανάδες τους, για τον πεινασμένο ήλιο, για τον κόσμο-ναι για όλο τον κόσμο ένα φτωχό, καπνισμένο μαυρισμένο τσουκάλι, που κάνει καλά τη δουλειά του. Και τούτο το τσουκάλι βράζει, βράζει τραγουδώντας.
‘’που μαγείρεψε χιλιάδες φορές για τους φτωχούς’’
‘’Εδώ είναι φως αδερφικό — απλά τα χέρια και τα μάτια.’’
’’Καπνισμένο Τσουκάλι: απόσπασμα’’ Κα ὶ ν ὰ ἀ δελφέ μου πο ὺ μάθαμε ν ὰ κουβεντιάζουμε ἥ συχα κι ἁ πλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα, δ ὲ ν χρειάζονται περισσότερα. Κι α ὔ ριο λέω θ ὰ γίνουμε ἀ κόμα πι ὸ ἁ πλοί. Θ ὰ βρο ῦ με α ὐ τ ὰ τ ὰ λόγια πο ὺ παίρνουνε τ ὸ ἴ διο βάρος σ ᾿ ὅ λες τ ὶ ς καρδιές, σ ᾿ ὅ λα τ ὰ χείλη. Ἔ τσι ν ὰ λέμε πι ὰ τ ὰ σύκα-σύκα κα ὶ τ ὴ σκάφη-σκάφη. Κι ἔ τσι πο ὺ ν ὰ χαμογελ ᾶ νε ο ἱ ἄ λλοι κα ὶ ν ὰ λένε, «Τέτοια ποιήματα, σο ῦ φτιάχνουμε ἑ κατ ὸ τ ὴ ν ὥ ρα.» Α ὐ τ ὸ θέλουμε κι ἐ με ῖ ς. Γιατ ὶ ἐ με ῖ ς δ ὲ ν τραγουδ ᾶ με γι ὰ ν ὰ ξεχωρίσουμε ἀ δελφέ μου ἀ π ᾿ τ ὸ ν κόσμο. Ἐ με ῖ ς τραγουδ ᾶ με γι ὰ ν ὰ σμίξουμε τ ὸ ν κόσμο.... ἔ χεις ἀ κόμη ν ὰ κλάψεις πολ ὺ ὥ σπου ν ὰ μάθεις τ ὸ ν κόσμο ν ὰ γελάει.
‘’Είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Θεού’’.
‘’ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ-ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ’’ Η σχετική εργασία έγινε από τους μαθητές της Β’ Τάξης του Γυμνασίου Μαχαιράδου Ζακύνθου με την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών τους: Κας Ακτύπη-Μαρίνου Άννας(ΠΕ02) και Κου Γελαδά Σπυρίδωνα(ΠΕ02). Προέλευση φωτογραφικού υλικού: Το ποίημα με τίτλο: ‘’Το ποίημα των μαθητών’’, ανακτήθηκε από το blogspot: Οι φωτογραφίες του ποιητή Γιάννη Ρίτσου ανακτήθηκαν από το blogspot με τον τίτλο: H φωτογραφία του ποιητή Θεοδόση Πιερίδη ανακτήθηκε από το blogspot με τίτλο: To υπόλοιπο φωτογραφικό υλικό ανακτήθηκε από τα παρακάτω blogspot: atinifroyra.blogspot.com. H ημερομηνία ανάκτησής τους είναι η Τρίτη 22/03/2016.