ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΦΥΤΩΝ Μεσογειακό κλίμα επικρατεί σε πέντε παραθαλάσσιες περιοχές της γης που βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία, Μεσόγειος, Καλιφόρνια, κεντρική Χιλή, Ακρωτήριο Καλής Ελπίδας και Νοτιοδυτική Αυστραλία.

Το τοπίο της Μεσογείου είναι ακόμα πιο ιδιαίτερο από τις υπόλοιπες περιοχές, λόγω και των φτωχών εδαφών κα της μεγάλης ποικιλίας γεωλογικών υποστρωμάτων. Όλα τα ανωτέρω δημιουργούν πλήθος ενδημικών φυτών, στη Μεσόγειο λοιπόν υπάρχουν γύρω στα είδη φυτών και πάρα πολλά είναι ενδημικά.

Η έντονη ανθρώπινη επέμβαση από τους αρχαίους χρόνους σε ορισμένες περιοχές διαμόρφωσε το κλίμα ως ημιερημικό. Τα δάση βαλανιδιάς που κυριαρχούσαν σταδιακά αντικαταστάθηκαν από θαμνώδη βλάστηση που ανάλογα με το ύψος των φυτών διακρίνεται σε 3 τύπους α) την τυπική βλάστηση αείφυλλων σκληροφύλλων (μακία) που αποτελείται από δένδρα και θάμνους ύψους πάνω από 2 m, β) θάμνους μετρίου ύψους 0.60 cm έως 2 m και γ) τα φρύγανα με ύψος έως 60 cm. Υπάρχει επίσης και μια πλούσια χλωρίδα από ποώδη φυτά, ενώ με την αύξηση του υψομέτρου κυριαρχούν τα πεύκα και τα έλατα.

Τυπικά μεσογειακά φυτά Δένδρα ελιά, αριά, χαρουπιά Θάμνοι σχίνος μυρτιά κουμαριά πουρνάρι πικροδάφνη Φρύγανα κίστοι, ρείκι, ασφάκα εουφόρβια

Τα φυτά του Μεσογειακού περιβάλλοντος αντιμετωπίζουν τρία βασικά προβλήματα που είναι η καλοκαιρινή ξηρασία, οι συχνές πυρκαγιές και τα φτωχά υποστρώματα ανάπτυξης.

Α). Για να αντιμετωπίσουν την ξηρασία έχουν αναπτύξει μηχανισμούς που εξασφαλίζουν ελάχιστο δυναμικό νερό για τα κύτταρά τους και ταυτόχρονα περιορίζουν στο ελάχιστο τις απώλειες νερού (μικρών διαστάσεων φύλλα, ανεπτυγμένοι προστατευτικοί ιστοί, πολλά αλλά μικροσκοπικά στόματα που καλύπτονται με τρίχες και κλείνουν τις θερμές ώρες της ημέρας,).

παράλληλα επαρκές και πλούσιο ριζικό σύστημα, φαινόμενο διμορφισμού φύλλων με μικρότερα καλοκαιρινά φύλλα, πτώση φύλλων το καλοκαίρι, απελευθέρωση δευτερογενών μεταβολιτών όπως το θυμάρι, καλοκαιρινός λήθαργος για τα βολβώδη κονδυλώδη

Β). Η υψηλή θερμοκρασία του καλοκαιριού, η ξηρασία, οι άνεμοι, η παρουσία πολλών ξερών φυτών το καλοκαίρι, η πυκνή διάταξη των φυτών, η παρουσία εύφλεκτων ουσιών και η στρωμνή από φύλλα ευνοούν τις συχνές πυρκαγιές. Το μεσοδιάστημα δύο διαδοχικών πυρκαγιών είναι περίπου έτη.

Είναι συνήθως με ταχείς ρυθμούς και ψηλές θερμοκρασίες παρατηρούνται για λίγα δευτερόλεπτα, οι θερμοκρασίες εδάφους δεν είναι υψηλές κάτω από τα 5 cm οπότε και δεν παρατηρούνται ζημιές στα υπόγεια όργανα των φυτών. Έχουμε γρήγορη ανοργανοποίηση-χάσιμο Ν- αλλά επικράτηση Ψυχανθών. Παρατηρείται αναβλάστηση καμένων φυτών και παραγωγή νέων ατόμων από σπέρματα που επέζησαν της πυρκαγιάς.

Γ). φτωχά υποστρώματα γιατί επαρκής ανοργανοποίηση κατά άνοιξη και φθινόπωρο μόνο. Η χαμηλή συγκέντρωση θρεπτικών στοιχείων αντιμετωπίζεται με βαθύ ριζικό σύστημα και έντονη ύπαρξη συμβιωτικών σχέσεων με μυκόρριζες.