OΛΙΚΗ ΠΑΡΕΝΤΕΡΙΚΗ ΣΙΤΙΣΗ ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ

Κατά την ολική παρεντερική διατροφή (TPN, total parenteral nutrition) χορηγούνται ενδοφλεβίως υδατάνθρακες (δεξτρόζη σε υψηλές συγκεντρώσεις), πρωτεΐνες (αμινοξέα), ηλεκτρολύτες, βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία και εναιωρήματα λιπών. Τα διαλύματα αυτά, συνήθως, χορηγούνται μέσω μιας κεντρικής φλέβας, όπως είναι η υποκλείδια

Η εφαρμογή TPN αρχίζει όταν οι θρεπτικές απαιτήσεις ενός ασθενούς δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν με σίτιση από το στόμα, με εντερική διατροφή ή με εγχύσεις διαλυμάτων μέσω περιφερικής φλέβας. Οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις, έχουν υποστεί κάποιο τραυματισμό, ή παρουσιάζουν βαριά υποθρεψία είναι συχνά υποψήφιοι για εφαρμογή TPN. Η ΤΡΝ εφαρμόζεται τόσο για τη βραχυπρόθεσμη όσο και για τη μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση των διατροφικών ελλειμμάτων. Αρκετοί ασθενείς εξέρχονται του νοσοκομείου υπό ΤΡΝ και παρακολουθούνται από νοσηλευτές που ασχολούνται με την κατ’ οίκον νοσηλεία

Η θεραπεία ξεκινά με τοποθέτηση του κεντρικού φλεβικού καθετήρα από τον ιατρό, κάτω από άσηπτες συνθήκες. Η θέση της άκρης του καθετήρα ελέγχεται με ακτινογραφία. Συνήθως χρησιμοποιείται καθετήρας τριπλού αυλού. Με το είδος αυτό του καθετήρα είναι δυνατή η χορήγηση φαρμάκων, λιπιδίων ή αίματος μέσω των άλλων αυλών. Τα διαλύματα παρεντερικής διατροφής αναμιγνύονται κάτω από άσηπτες συνθήκες, χρησιμοποιώντας ένα ειδικό σύστημα ροής του αέρα. Ένα σκεύασμα που χρησιμοποιείται συνήθως, αποτελείται από 500 mL διαλύματος δεξτρόζης 50%, 500 mL διαλύματος αμινοξέων 8,5%, ηλεκτρολύτες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία και βιταμίνες.

Οι χειρισμοί του διαλύματος γίνονται κάτω από άσηπτες συνθήκες και κανένα φάρμακο, εκτός από πρόσθετα εναιωρήματα λιπιδίων, δεν προστίθεται στο διάλυμα ή δε χορηγείται μέσω του αυλού που χρησιμοποιείται για την TPN. Στα περισσότερα νοσοκομεία εφαρμόζονται ειδικές τακτικές και πρωτόκολλα κατά την αλλαγή των σωληνώσεων και την περιποίηση του σημείου εισόδου του καθετήρα στο δέρμα, όπως επίσης και για τον χειρισμό των σάκων παρεντερικής διατροφής. Τα διαλύματα TPN χορηγούνται πάντα με ειδική αντλία, έτσι ώστε να εξασφαλισθεί ο σωστός ρυθμός χορήγησης.

Ο ασθενής στον οποίο χορηγείται ολική παρεντερική διατροφή, διατρέχει κίνδυνο εμφάνισης μηχανικών και μεταβολικών επιπλοκών, όπως επίσης και λοιμώξεων. Ο πνευμοθώρακας, ο αιμοθώρακας, η κάκωση του βραχιονίου πλέγματος και η τοποθέτηση του καθετήρα σε λάθος θέση, είναι πιθανές επιπλοκές κατά την εισαγωγή του κεντρικού φλεβικού καθετήρα. Ακόμα και αφού έχει τοποθετηθεί στη θέση του, ο καθετήρας είναι δυνατόν να μετατοπισθεί, να παρουσιάσει διαφυγή, ή να αποσπασθεί το άκρο του και να προκαλέσει εμβολή. Είναι επίσης δυνατόν να δημιουργηθούν θρόμβοι μέσα ή γύρω από τον καθετήρα.

Η υπερφόρτωση με υγρά συνιστά κίνδυνο κατά την εφαρμογή παρεντερικής διατροφής, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένα άτομα. Τα αυξημένης περιεκτικότητας σε γλυκόζη διαλύματα μπορεί να προκαλέσουν ωσμωτική διούρηση ή μετακίνηση ηλεκτρολυτών, και ιδιαίτερα καλίου και φωσφόρου, στον ενδοκυττάριο χώρο. Κατά τη διάρκεια αυτής της θεραπείας, θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα και τα επίπεδα ηλεκτρολυτών στον ορό. Η μακροχρόνια εφαρμογή παρεντερικής διατροφής είναι δυνατόν να έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία χολολίθων και την ανάπτυξη ηπατοπάθειας.

Η λύση της συνέχειας του αμυντικού φραγμού του δέρματος και η χορήγηση ενός διαλύματος αυξημένης περιεκτικότητας σε γλυκόζη, αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης λοιμώξεων σε ασθενείς που υποβάλλονται σε TPN. Για το λόγο αυτό, ο ασθενής παρακολουθείται προσεκτικά για τυχόν αύξηση της θερμοκρασίας ή άλλες ενδείξεις λοίμωξης. Κατά την περιποίηση του σημείου εισόδου και τη φροντίδα του ίδιου του καθετήρα, καθώς και κατά τις αλλαγές των σωληνώσεων και του σάκου παρεντερικής διατροφής, θα πρέπει να εφαρμόζονται με σχολαστικότητα οι κανόνες της ασηψίας.

ΣΥΣΚΕΥΕΣ ΟΡΟΥ Μεγαλοσταγόνες :10-20 σταγόνες / ml Χρησιμοποιούνται για τη χορήγηση ΕΦ θεραπείας στην πλειονότητα των ενηλίκων. Μακροσταγόνες : 10 σταγόνες / ml Χρησιμοποιούνται για μετάγγιση αίματος. Μικροσταγόνες : 60 σταγόνες / ml Xρησιμοποιούνται όταν απαιτούνται μικρές ποσότητες υγρών ή όταν απαιτείται μεγάλη προσοχή για τη μέτρηση της ακριβής ποσότητας σε νήπια ,παιδιά και ηλικιωμένους.

Μεγαλοσταγόνες :10-20 σταγόνες / ml Χρησιμοποιούνται για τη χορήγηση ΕΦ θεραπείας στην πλειονότητα των ενηλίκων.

Μακροσταγόνες : 10 σταγόνες / ml Χρησιμοποιούνται για μετάγγιση αίματος.

Μικροσταγόνες : 60 σταγόνες / ml Xρησιμοποιούνται όταν απαιτούνται μικρές ποσότητες υγρών ή όταν απαιτείται μεγάλη προσοχή για τη μέτρηση της ακριβής ποσότητας σε νήπια , παιδιά και ηλικιωμένους.

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΡΟΗΣ Χ Χρόνος χορήγησης αριθμός λεπτών Ποσό διαλύματος αριθμός σταγόνων ανά ml Χ Χρόνος χορήγησης αριθμός λεπτών 1 ml =20 μεγαλοσταγόνες 1 ώρα=60 λεπτά

ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ Φάρμακα που είναι πιο αποτελεσματικά όταν χορηγούνται δια της οδού αυτής ή δεν μπορούν να χορηγηθούν με άλλο τρόπο. Αίμα , πλάσμα ή άλλα παράγωγα του αίματος. Υγρά και ηλεκτρολύτες που ο ασθενής αδυνατεί να προσλάβει από το στόμα σε επαρκείς ποσότητες. Τυποποιημένα διαλύματα που περιέχουν γλυκόζη, αμινοξέα και λιπίδια.

ΣΥΝΗΘΗ ΕΦ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ Ναcl 0.9 % Ισότονο Ναcl 0.45 % Υπότονο Dextrose 5 % Ισότονο Dextrose 10 % Υπέρτονο Dextrose 20 % Υπέρτονο Ringer Ισότονο Μαννιτόλη Υπέρτονο

ΣΥΝΗΘΗ ΕΦ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ ΙΣΟΤΟΝΑ: ίδια συγκέντρωση ή ωσμωτική πίεση με το αίμα και χρησιμοποιούνται για αναπλήρωση όγκου υγρών. ΥΠΟΤΟΝΑ : περιέχουν μικρότερη ποσότητα διαλυτής ουσίας από το εξωκυττάριο υγρό και είναι δυνατόν να προκαλέσουν μετακίνηση υγρού από τον αγγειακό χώρο. ΥΠΕΡΤΟΝΑ: έχουν μεγαλύτερη ωσμωτική πίεση από το αίμα

ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ I.V. ΔΙΑΛΥΜΑΤΩΝ Τα διαλύματα πρέπει να είναι : Αποστειρωμένα και χωρίς μολυσμένα σωματίδια Να έχουν ημερομηνία λήξεως Να είναι διαυγή και χωρίς ιζήματα Οι περιέκτες των διαλυμάτων να φέρουν διαβαθμίσεις στο τοίχωμά τους βάση των οποίων θα καθορίζεται η ποσότητα του υγρού.

ΒΑΣΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ: ΒΑΣΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ: Ο τύπος του διαλύματος Ο ολικός όγκος Ο χρόνος της έγχυσης Ο εμπλουτισμός του διαλύματος με φάρμακα

ΤΡΟΠΟΙ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΤΡΟΠΟΙ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΣΥΝΕΧΗΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΔΙΑΚΕΚΟΜΜΕΝΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΕΦΑΠΑΞ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΗΠΑΡΙΝΙΣΜΟΣ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ

ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΣΤΟΝ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟ ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΣΤΟΝ ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟ Βασική σημασία έχουν δύο παράγοντες Η ασυμβατότητα διαλύματος – φαρμάκων Η μόλυνση του διαλύματος

ΑΣΥΜΒΑΤΟΤΗΤΑ Είναι μία φυσικοχημική αντίδραση κατά την οποία τα φάρμακα μεταβάλλονται σε αδρανή ή τοξικά

ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ Η Παρεντερική Διατροφή συνιστάται Ασθενείς με σοβαρή υποθρεψία σχετιζόμενη με νόσο ή θεραπεία ίσως χρειάζονται μακροχρόνια και εκτενή διατροφική υποστήριξη. Η Παρεντερική Διατροφή συνιστάται για την κάλυψη των αναγκών αυτών.

ΠΑΡΕΝΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΗ ΠΑΡΕΝΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ (ΟΛΙΚΗ) ΠΑΡΕΝΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ

ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ Χορηγούνται κυρίως μέσω κεντρικής φλεβικής γραμμής Ειδικά προετοιμασμένα διαλύματα χορηγούνται περιφερικά,αλλά παρέχουν λιγότερες θερμίδες διότι η περιεκτικότητα σε δεξτρόζη πρέπει να είναι μειωμένη.

ΠΡΟΣΟΧΗ Θρεπτικά διαλύματα που χορηγούνται μέσω περι- φερικής γραμμής μπορεί να δοθούν και μέσω κεντρικής γραμμής. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΧΟΡΗΓΟΥΜΕ ΘΡΕΠΤΙΚΟ ΔΙΑΛΥΜΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΑΠΟ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ

ΒΑΣΙΚΑ ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΠΑΡΕΝΤΕΡΙΚΗ ΣΙΤΙΣΗ ΒΑΣΙΚΑ ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΠΑΡΕΝΤΕΡΙΚΗ ΣΙΤΙΣΗ Υδατάνθρακες Διαλύματα αμινοξέων Διαλύματα λίπους Ηλεκτρολύτες , ιχνοστοιχεία Βιταμίνες

ΒΑΣΙΚΟΙ ΗΛΕΚΤΡΟΛΥΤΕΣ Νάτριο (Νa+) Kάλιο (Κ+) Ασβέστιο(Ca2+) Μαγνήσιο (Mg 2+ ) Φωσφορικά (ΡΟ4) Χλωριούχα (CL-) Διττανθρακικά (ΗCO-3)