ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Παρουσίαση με θέμα: "ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

2 Τίτλος : ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΝΤΙΚΟΙ  Συγγραφέας : ΒOΛΦΓΚΑΝΓΚ ΜΠΟΡΧΕΡΤ  Περίληψη :Ευαίσθητο και διεισδυτικό πορτρέτο της μεταπολεμικής φρίκης, το διήγημα του Βόλφγκανγκ Μπόρχερτ εστιάζεται στη συγκλονιστική εικόνα ενός παιδιού, που δεν εγκαταλείπει τα ερείπια του βομβαρδισμένου σπιτιού του, προσπαθώντας να προφυλάξει το καταπλακωμένο πτώμα του μικρού αδελφού του από τους πεινασμένους ποντικούς. Η τραυματισμένη ευαισθησία του εξαντλημένου παιδιού, που αναδύεται μέσω του λιτού και συναισθηματικά αποφορτισμένου διαλόγου, λειτουργεί ως σύμβολο μιας εμπειρίας τόσο φρικτής που δεν θα μπορούσε να περιγραφεί ευθέως. Ταυτοχρόνως, η διακριτική προσπάθεια του ηλικιωμένου άντρα να επαναστρέψει το ενδιαφέρον και την τρυφερότητα του παιδιού προς τον κόσμο των ζωντανών δηλώνει την επιβίωση της στοιχειώδους ανθρωπιάς στον άγριο κόσμο των ερειπίων. Η απουσία σχολιασμού και η ανάπτυξη της αφήγησης από την οπτική γωνία του παιδιού επιτρέπουν στο διήγημα να μεταφέρει το βίωμα των επιζώντων της μεταπολεμικής ερήμου με την τραγική του καθαρότητα, χωρίς ίχνος μελοδραματικής αλλοίωσης.

3 Τίτλος : ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ Συγγραφέας : ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΚΗΣ Περίληψη : Αυλές, ράγες, έρημοι δρόμοι, γειτονιές, καφενεία, γραφεία, στρατόπεδα, λεωφορεία σκοτεινά, παλιά τετράδια, περιοδικά, εφημερίδες, λαχεία, σκισμένα χαρτιά μ’ αυτά και άλλα ταπεινά υλικά δείχνει να συναρμολογεί τις ιστορίες του ο Σαμαράκης σ’ αυτό το πιο τρυφερό και ίσως πιο σπαρακτικό απ’ όλα τα βιβλία του. Οι ιστορίες στο Ζητείται Ελπίς είναι παραπάνω από συγκινητικές. Έτσι ίσως εξηγείται που απ’ το σύνολο του έργου του αυτές εδώ οι ιστορίες έχουν διαβαστεί από όλους όσοι υπήρξαν παιδιά και επιμένουν να διασώζουν μέσα τους την παιδικότητα του φρονήματος, του δέους, και της αγάπης για τον κόσμο και τα πράγματα. Αλλά είναι και απεγνωσμένες αυτές οι ιστορίες με τα χιόνια και τα τρένα και τις ομίχλες, και γι’ αυτό έχουν την εντιμότητα, αλλά και το δικαίωμα και τη γενναιότητα να ζητούν ελπίδα αυθεντική και ακέραιη, αυτή που ο άνθρωπος τη ζητά μόνο όταν απελπιστεί, μόνο όταν κοιτάξει κατάματα το ζόφο της απόγνωσης. Στο ομότιτλο διήγημα, ένας τέτοιος άνθρωπος, ένας εκλεκτός της απόγνωσης, μπαίνει στο καφενείο και σ’ ένα σκισμένο χαρτί τολμά και γράφει: «Ζητείται ελπίς». Μήπως αυτός ο άνθρωπος δεν είναι ήδη ο Αντώνης Σαμαράκης; Μήπως δε συνοψίζεται όλο το έργο του σε αυτό το βαθιά ανθρώπινο, αποφασιστικό και αδιαπραγμάτευτο αίτημα για ελπίδα και πίστη και αγάπη για τον άνθρωπο όλων των εποχών και όλων των τόπων;

4 Τίτλος : ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟ Συγγραφέας : ΧΑΤΖΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Περίληψη : Στο τέλος τούς το κλείσανε το μικρό τους "Χαρτοπωλείον ο πάπυρος", τούς το βγάλανε στο σφυρί, και το σπίτι το πήραν. Δεν έμεινε τίποτα. Τότε πια, υστέρα από την καταστροφή, συγγενείς και φίλοι πέσαν με τα μούτρα να του βρούνε μια θέση, κάποια δουλειά, να μην πεθάνουν της πείνας τα δύο γερόντια. Έτσι γίνηκε και σε λίγο ο Παντελής διορίστηκε φύλαξ των αρχαιοτήτων κ' επιστάτης του μουσείου της πόλης τους. Το μοναδικό τους παιδί, μια κόρη τους, παντρεμένη πια και φευγάτη από κει, βοήθησε λίγο τον καιρό της αγωνίας - όσο μπορούσε, δεν είχαν παράπονο. Τώρα ησύχασε κι αυτή πού βολεύτηκαν. Βολεύτηκαν - στριμώχτηκαν οι δύο τους στη χαμοκέλα πού νοίκιασαν. Θα ζούσανε πια με το μικρό μιστό του επιστάτη και φύλακα του μουσείου. Όλα τα χρόνια της αγωνίας η Μαριάννα δεν είπε τίποτα, δεν παραπονιόταν, δεν έκλαιγε, δεν φαινότανε να την φοβάται την καταστροφή πού αναπόφευκτα ερχόταν. Είταν ήμερη, γαλήνια - έμεινε έτσι και τώρα. Αυτός - δεν το μπόρεσε να προσαρμοστεί μετά τον Πόλεμο, έδειξε ύστερα μεγάλη δραστηριότητα. Πάσκισε πάρα πολύ για το μαγαζί, για το σπίτι - κάτι να σώσει, να μην τούς πάρει ολότελα το ποτάμι. Τούς πήρε. Και μόνο τότε, σαν ήρθε το τέλος, το δέχτηκε πια με τη γαλήνη της Μαριάννας κι αυτός, σα να το 'θελε, να το περίμενε πια - μια γαλήνη πού πήγε μέσα για μέσα στα κουρασμένα του κόκαλα. [. . .] 

5 Τίτλος : Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ Συγγραφέας : ΜΠΑΟ ΝΙΝΧ Περίληψη : Το ωραιότερο σύγχρονο αντιπολεμικό βιβλίο ποτέ μα ποτέ-δεν έχουμε διαβάσει βιβλίο σαν κι αυτό. Δεν είναι απλώς ένα ακόμη μυθιστόρημα με θέμα τον πόλεμο. Δεν περιγράφει μόνο, με γραφίδα κοφτερή, την αγωνία, το φόβο του στρατιώτη που προσδοκά κρυμμένος στα φυλλώματα τη μοίρα του, με τη μορφή μιας σφαίρας που γράφει απάνω το όνομά του. Για πρώτη φορά ένα μυθιστόρημα μιλάει για την άλλη πλευρά του λόφου, για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, όπως τον έζησαν οι φτωχοί, κατατρεγμένοι, καταδιωγμένοι κάτοικοι αυτού του τόπου. Και μαζί διαβάζουμε μια υπέροχη ιστορία αγάπης, μια ιστορία για τη χαμένη νιότη αλλά και για την ελπίδα που σαν δειλή φλόγα τρεμοπαίζει. Το βιβλίο έγινε δεκτό με διθυραμβικές κριτικές από το σύνολο του Τύπου στην Ευρώπη, όχι μόνο για την οπτική από την οποία ο συγγραφέας χειρίζεται το θέμα αλλά και για την αναμφισβήτητη λογοτεχνική του αξία, για την αμεσότητα και την ειλικρίνεια της γλώσσας που αποδεικνύει περίτρανα ότι σε Ανατολή και Δύση η ψυχή του ανθρώπου είναι πάντα το ίδιο ευάλωτη και τρωτή. Η άλλη πλευρά του λόφου χαρακτηρίστηκε ως το ωραιότερο αντιπολεμικό βιβλίο που γράφτηκε ποτέ μετά το ουδέν νεώτερων από το δυτικό μέτωπο του ‘Εριχ Μαρία Ρεμάρκ.

6 Τίτλος : ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ Συγγραφέας : ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΛΙΤΕΛ Περίληψη : Το φιλόδοξο αυτό μυθιστόρημα και ταυτόχρονα ιστορικό πόνημα αποτελεί μια ματιά εκ των έσω στα γρανάζια της μηχανής θανάτου που έθεσε σε λειτουργία η ναζιστική Γερμανία στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.Ο δόκτωρ Μαξιμίλιαν Άουε, αφηγητής και πρωταγωνιστής στις Ευμενίδες, είναι ένα τέρας. Ένα καλλιεργημένο, δίγλωσσο, διανοούμενο τέρας που προσπαθεί να κάνει τον αναγνώστη να κατανοήσει τις αποτρόπαιες πράξεις του. Μέσα από τη δίνη ιστορικών συμβάντων που συντάραξαν την ανθρωπότητα αναδύονται οι μοναχικές, μελαγχολικές σκέψεις ως προς την ενοχή αλλά και το προαποφασισμένο των γεγονότων της ζωής του ίδιου του Μαξιμίλιαν, εγκληματία των SS.Με αναφορές στη μυθολογία, τη μουσική και τη λογοτεχνία και με βασικό το ερώτημα να ταλανίζει τον αφηγητή για το πόσα γνωρίζει η κοινωνία και πόσα επιθυμεί να μάθει για τις φρικαλεότητες των σκοτεινών πλευρών της Ιστορίας και για το πέπλο που καλύπτει την ιδεολογία των ναζί, παρακολουθούμε την ιστορία του δόκτορος Άουε και τις σκοτεινές πτυχές της προσωπικότητάς του.

7 Τίτλος : ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΝΥΦΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ Συγγραφέας : ΧΑΡΙ ΜΟΥΛΙΣ Περίληψη : Δρέσδη O Αμερικανός οδοντίατρος Νόρμαν Κόρινθ, προσκεκλημένος σε ένα οδοντιατρικό συνέδριο, επιστρέφει στον "τόπο του εγκλήματος". Κατά τη διάρκεια του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε πάρει μέρος στο βομβαρδισμό της Δρέσδης. Υπεύθυνη της οργάνωσης του συνεδρίου είναι η Χέλα Βίμπαν. O Νόρμαν βάζει στόχο την κατάκτησή της, όπως στον πόλεμο είχε "κατακτήσει" τη Δρέσδη. Πράγμα που κατορθώνει το ίδιο βράδυ, αν και ο ίδιος είναι φρικτά παραμορφωμένος μετά την πτώση του αεροπλάνου του. Το τρίτο κύριο πρόσωπο του βιβλίου είναι ο Δυτικογερμανός Σνάιντερχαν, του οποίου ο ρόλος στον πόλεμο παραμένει ασαφής ως το τέλος. Όπως το 1945 συμμετείχε την καταστροφή στη Δρέσδη, έτσι και τώρα ο Νόρμαν φέρνει την καταστροφή στη ζωή όλων των ανθρώπων που ο ίδιος τυχαίνει να συναντήσει.Ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα του διάσημου Oλλανδού συγγραφέα, το πρώτο που τον έκανε γνωστό έξω από τα σύνορα της χώρας του, το "Πέτρινο νυφικό κρεβάτι" παραλληλίζει τη Δρέσδη με την αρχαία Τροία και δίνει την ευκαιρία στον Μούλις να αναρωτηθεί για το καλό και το κακό, για τον πόλεμο και την ειρήνη, για το τραυματικό παρελθόν και το ύποπτο μέλλον.

8 Τίτλος : ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥ Συγγραφέας : ΣΤΡΑΤΗ ΔΟΥΚΑ Περίληψη : Η αφήγηση είναι επικεντρωμένη σχεδόν αποκλειστικά στον αγώνα για επιβίωση του αιχμάλωτου Νικόλα Κοζάκογλου που κατόρθωσε να επιζήσει κάτω από οριακές συνθήκες αιχμαλωσίας. Ο συγγραφέας τις καταγράφει άμεσα με τον πιο απλό τρόπο γραφής, χωρίς ανώφελες ωραιολογίες και άσκοπους συναισθηματισμούς, ακριβώς όπως ο ίδιος ο Καζάκογλου του τις αφηγήθηκε το 1925 σε ένα χωριό της Κατερίνης. Έτσι είναι πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να διακρίνει κανείς πού αρχίζει και πού τελειώνει η συμβολή του συγγραφέα. Γεγονός πάντως, είναι ότι το πρόσωπο του αφηγητή δεν προβάλλεται σε κανένα σημείο της αφήγησης· αντίθετα αναδύεται από την ουσία των γεγονότων που αφηγείται, αποκτώντας τις διαστάσεις ενός προσώπου συλλογικού. Ο πόνος και η απόγνωση της αιχμαλωσίας μοιάζει να μην είναι μόνο του αφηγητή αλλά πολλών ανθρώπων μαζί, όλων όσων είχαν την ίδια με αυτόν εμπειρία, τους οποίους εκπροσωπεί σαν ο κορυφαίος του χορού.

9 Τίτλος : ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ Συγγραφέας : ΒΙΚΤΟΡ ΝΤΕΙΒΙΣ ΧΑΝΣΟΝ Περίληψη : Ένας από τους πιο αιρετικούς ιστορικούς, ο Βίκτορ Ντέιβις Χάνσον, στο βιβλίο του "Πελοποννησιακός Πόλεμος" αντιπαραβάλλει έναν πόλεμο της αρχαιότητας με τις σημερινές συνθήκες, δημιουργώντας ένα συναρπαστικό έργο. Οι δυο μεγαλύτερες πόλεις-κράτη της Ελλάδας, η Αθήνα και η Σπάρτη, διεξήγαγαν έναν αιματηρό πόλεμο που κατέληξε στην κατάρρευση της Αθήνας και στο τέλος του Χρυσού Αιώνα. Το κλασικό έργο για τον Πελοποννησιακό Πόλεμο είναι η "Ιστορία" του Θουκυδίδη - μια ζωντανή και έγκυρη αφήγηση που παραμένει διαχρονική. Όμως, ο Χάνσον προσφέρει μια νέα προσέγγιση με μια ολοκληρωμένη χρονολογική εξιστόρηση, η οποία αντανακλά το πολιτικό υπόβαθρο της εποχής, τη στρατηγική σκέψη των εμπολέμων, τη δυστυχία στα πεδία των μαχών επίσης κάνει οξυδερκή σχόλια για το πώς αυτά τα γεγονότα σχετίζονται με τη σημερινή εποχή.Η ανάλυσή του μας θέτει μπροστά σε ένα πλήθος προκλητικών και επίκαιρων ερωτημάτων: Η Αθήνα και η Σπάρτη ήταν δυο υπερδυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ και η ΕΣΣΔ, που πολέμησαν μέχρις εσχάτων; Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ήταν ένα προανάκρουσμα των μακροχρόνιων και ατελέσφορων συρράξεων στο Βιετνάμ και τη Βόρεια Ιρλανδία, και πιο πρόσφατα στη Μέση Ανατολή; Ή, ήταν όπως ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος, μια βίαιη σύγκρουση που διέρρηξε τον κοινωνικό ιστό; Ή, μήπως, ένα σχίσμα ανάμεσα σε φιλελεύθερους και συντηρητικούς, όπως αυτό που ζούμε σήμερα, μια πολιτισμική αντιπαράθεση που καθορίζει τις πολιτικές για τον πόλεμο; Ο Χάνσον φέρνει στο φως τα γεγονότα και αποκαλύπτει τους τρόπους με τους οποίους το παρελθόν μας διδάσκει πολλά για το παρόν, ενώ η τεκμηριωμένη έρευνα και ο δυναμικός τρόπος γραφής καθιστούν το έργο του μοναδικό.

10 Τίτλος : ΠΥΡΑΜΙΔΑ 67 Συγγραφέας : ΡΕΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ Περίληψη : Στα όσα πράξατε, ο λαός αυτός, πολύ σοφώτερός σας, πολύ ανθρωπινώτερός σας, δε σας αντέτασσε τα όπλα, που όλοι του βάζατε στα χέρια, παρά ένα τραγούδι, ένα πόνο του ανθρώπου! Δεν σας έλεγε να πάτε να πεθάνετε -καθώς τον στέλνατε σεις. Σας θύμιζε μόνο τη μάνα σας, τη δικιά σας τη μάνα, που όμοια και για σας θα πονούσε, όσο ένοχοι κι αν είσαστε! Πάνω στα υψώματα, απ' τα μεγάφωνα των μονάδων, που ήταν στημένα για την προπαγάνδα, κι απ' τα χωνιά τ' αντάρτικα, που ήταν για τη "διαφώτιση", τρία ολάκερα χρόνια, σαν τελείωναν τα διαταγμένα λόγια τους οι "επίτροποι" κ' οι "Α2", τραγουδούσαν οι άλλοι το ίδιο τραγούδι: "Κάποια μάνα αναστενάζει,/μέρα-νύχτα ανησυχεί..."Κάθε νύχτα το ίδιο -πονεμένο, αληθινό, κλαμένο... Και κάθε μέρα, το αίμα πάλι, εξαιτίας σας.Σας ενωχλούσε εσάς ένα τραγούδι, κ' εμείς φορτώναμε τον αδερφό μας στα μουλάρια, και τον βλαστημούσαμε που ήταν σαν ξύλο και δε βολούσε να τον δέσουμε με την τριχιά... Σας πείραζ' ένα τραγούδι εσάς. Μα εμείς το λέγαμε γιατί σκεφτόμαστε τη μάνα του αδερφού μας, που μας κατρακύλαγε νεκρός, μες στις χαράδρες. Σκεφτόμαστε τη μάνα του και κλαίγαμε!...

11 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ιστοσελίδα : http://ebooks.edu.gr/
Ιστοσελίδα : Ιστοσελίδα : Ιστοσελίδα : Ιστοσελίδα : Ιστοσελίδα :