ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ Οι αρχαίοι φιλόσοφοι χρησιμοποίησαν τον όρο εμψύχωση ως ενδεικτικό σημείο για την αρχή της ανθρώπινης ζωής. Αριστοτέλης και Αριστοτελικοί.

Παρουσίαση με θέμα: "ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ Οι αρχαίοι φιλόσοφοι χρησιμοποίησαν τον όρο εμψύχωση ως ενδεικτικό σημείο για την αρχή της ανθρώπινης ζωής. Αριστοτέλης και Αριστοτελικοί."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ Οι αρχαίοι φιλόσοφοι χρησιμοποίησαν τον όρο εμψύχωση ως ενδεικτικό σημείο για την αρχή της ανθρώπινης ζωής. Αριστοτέλης και Αριστοτελικοί φιλόσοφοι: Ο Αριστοτέλης συνδέει την γέννηση και τη ζωή με τη μέθεξη στο θερμόν. Στωικοί: Το έμβρυο τμήμα του μητρικού σώματος στερούμενο ζωής. Πλάτωνας: Προΰπαρξη των ψυχών Αναγεννησιακοί φιλόσοφοι: Η ψυχή εισέρχεται στο έμβρυο την τρίτη ημέρα της κύησης. Ιουδαϊσμός: Η ζωή αρχίζει από την γέννηση και μετά. Ισλαμισμός: Το έμβρυο αποκτά ψυχή τον 4 ο μήνα κύησης. Χριστιανισμός: Η ζωή είναι μυστήριο. Ξεκινάει από την σύλληψη (γονιμοποίηση ωαρίου). Διαφοροποιήσεις σε άλλες Εκκλησίες. Λουθηρανοί: Το έμβρυο αποκτάει νομικά δικαιώματα 70 μέρες μετά τη σύλληψη. Αγγλικανοί: Υιοθετούν τη χρήση βλαστοκυττάρων από έμβρυα.

2 Βιολογία: Η ζωή αρχίζει από την 11 η ή την 14 η μέρα σύλληψης, όταν έχουμε την εμφάνιση μιας πρώτης μορφής νευρωνικού πλέγματος ή δυνατότητα το έμβρυο να διαχωριστεί σε δίδυμα. Βίλχελμ Ράϊχ: Μετά τον 6 ο μήνα κύησης, όπου το έμβρυο έχει δικά του συναισθήματα. Πιαζέ: Οι έξι μήνες μετά τον τοκετό. Τότε αρχίζει το παιδί – κατά την άποψή του – να συνειδητοποιεί την εξωτερική πραγματικότητα. Η ζωή είναι μυστήριο και δώρο του Θεού. Η τεκνογονία καρπός του έρωτα και ολοκλήρωση της αγάπης είναι η γέφυρα μεταξύ θανάτου και ζωής. Ολοκληρώνεται μέσα στον γάμο, γιατί εκεί υπάρχει η αντίληψη της συζυγίας και της αλληλοπεριχώρησης των προσώπων. Ο θάνατος διακρίνεται στο βιολογικό ή φυσικό (επιστημονική αντίληψη) και στον πνευματικό (θεολογική αντίληψη) Πότε διαπιστώνεται ο θάνατος κάποιου;

3 Το πότε ένας άνθρωπος είναι νεκρός βιολογικώς, είναι θέμα της Ιατρικής. Έχουν όμως παρεισφρήσει πολλά και έχουν αναδυθεί τόσα προβλήματα, ώστε να απασχολούν και την Βιοηθική. Από το 1953 αμφισβητείται η καρδιά ως κέντρο ζωής μετά την επίτευξη της καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης. Η Επιτροπή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ στη Βοστώνη των Η.Π.Α. και το 1968 καθόρισε τα «κριτήρια του μη αναταξίμου εγκεφαλικού κώματος», γνωστά έκτοτε ως «Κριτήρια Χάρβαρντ». Χαρα­κτηρίσθηκαν δε ως «κριτήρια του εγκεφαλικού θανάτου», ενώ επρόκειτο για κριτήρια διαγνώσεως «του θανάτου του εγκεφαλικού στελέχους». Έτσι όμως άρχισε να διαμορφώνεται και η αντίληψη ότι ο εγκέφαλος είναι το «κέντρο της ζωής». «Ένα άτομο το οποίο υπέστη είτε 1) μη αναστρέψιμη παύση της κυκλοφορικής και αναπνευστικής λειτουργίας, ή 2) μη αναστρέψιμη παύση όλων των λειτουργιών ολοκλήρου του εγκεφάλου συμπεριλαμβανομένου και του εγκεφαλικού στελέχους, είναι νεκρό. Ο ορισμός του θανάτου πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τους παραδεδεγμένους ιατρικούς κανόνες». Αυτό δε διότι —κατά τις «οδηγίες»— «η ιατρική επιστήμη κατέληξε στο ότι ο θάνατος μπο­ρεί να ορισθεί επακριβώς είτε με καρδιοαναπνευστικά είτε με νευρολογικά κριτήρια».

4 «Κλινικός θάνατος» ορίζεται το στάδιο της πορείας προς τον οριστικό ή βιολογικό θάνατο, κατά το οποίο είναι δυνατή η αντιστροφή της πορείας προς την ανάκτηση της ζωής. Τέτοιος είναι ο «καρδιακός κλινικός θάνατος», τα όρια του οποίου είναι από 4-5 λεπτά της ώρας τα οποία μπορούν τώρα πλέον να παρατείνονται και επί μακρόν, ώστε πολύ περισσότεροι άνθρωποι να επαναφέρονται στη ζωή, υστέρα από την παύση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας τους· κάτι που σήμερα γί­ νεται με ρυθμούς «ρουτίνας» και πολλοί έτσι «νοσήσαντες» αποδίδονται στην κοινωνία διάγοντες φυσιολογική ζωή, όση η υπόλοιπη κατάσταση της υγείας τους το επιτρέπει.

5 Χαρτογράφηση του γονιδιώματος ή αποκωδικοποίηση του γενετικού κώδικα σημαίνει την καταγραφή του DNA, δηλ. των επαναλαμβανόμενων σειρών των τεσσάρων νουκλεοτιδίων ή βάσεων, καθώς επίσης και τον υπολογισμό των γονιδίων που περιέχονται στο DNA. Το γονιδίωμα έχει χαρακτηριστεί ως το βιβλίο της ζωής. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ DNA 1. Δεν υπάρχει σύγκρουση επιστήμης και θεολογίας, γιατί είναι διαφορετικός ο σκοπός και ο ρόλος τους. Γίνονται αποδεκτές όλες οι ανακαλύψεις. 2. Μέσα στην κτίση όλα τα δημιουργήματα (άρα και το DNA) μετέχουν των ενεργειών του Θεού, δηλ. των λόγων των όντων. Τα ζώα και τα φυτά της ουσιοποιού και ζωοποιού ενέργειας, οι άνθρωποι επιπλέον της σοφοποιού και οι άγγελοι επιπλέον της θεοποιού ενέργειας. Όλα γίνονται σε συνεργία με τον Θεό, όπως επίσης και στις επιστημονικές ανακαλύψεις. 3. Δεν είναι τα γονίδια που κάνουν τη διαφορά μεταξύ του ανθρώπου και των άλογων ζώων, η οποία εξάλλου είναι μικρή, αλλά η έννοια του προσώπου (νοερό και αυτεξούσιο) 4.Ο θάνατος είναι αρρώστια της ανθρώπινης φύσης, ο οποίος είναι δύσκολο να θεραπευτεί με τις γονιδιακές θεραπείες.

6 5. Δεν είναι μόνο τα γονίδια που επηρεάζουν τον άνθρωπο. Είναι το περιβάλλον, η ελευθερία του, ο πολιτισμός και η χάρη του Θεού. 6. Το πνευματικό DNA των μυστηρίων της Εκκλησίας είναι ανάλογο ή και ανώτερο του βιολογικού. (πτώση, Ενανθρώπηση, μυστήριο Ευχαριστίας) 7. Ο σκοπός της ζωής 8. Η δημιουργία στο μέλλον μια ευγονικής ή ευθανασιακής κοινωνίας αντίθετης με τη διδασκαλία της Εκκλησίας.