ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ (empathy in sports)

Παρουσίαση με θέμα: "ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ (empathy in sports)"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ (empathy in sports)

2 Λίγα λόγια για την ενσυναίσθηση…
Η ενσυναίσθηση είναι ένας πολύ σημαντικός τομέας στη συναισθηματική ανάπτυξη και αγωγή. Παρόλα αυτά δεν υπάρχει ομοφωνία σε σχέση με τον ορισμό της ενσυναίσθησης.  Μερικές φορές η λέξη ενσυναίσθηση (empathy) χρησιμοποιείται ως ταυτόσημος όρος με τη λέξη συμπάθεια (sympathy), γεγονός που δυσχεραίνει τον ορισμό και ερμηνεία του όρου.  Κάθε διαφορετικός ορισμός που δίνεται για την ενσυναίσθηση εξαρτάται από το πώς αντιλαμβάνεται ο κάθε ερευνητής την διαδικασία της ενσυναίσθησης.Κάποιοι ερευνητές αντιλαμβάνονται την ενσυναίσθηση ως μια γνωστική διαδικασία παρόμοια με την υπόδυση ρόλων ή της αντίληψης της προοπτικής του άλλου. Μια δεύτερη ομάδα ερευνητών αντιλαμβάνεται την ενσυναίσθηση ως μια συναισθηματική διαδικασία και μια τρίτη ομάδα ερευνητών (κυρίως κλινικοί ψυχολόγοι) αντιλαμβάνεται την ενσυναίσθηση ως μια διαδικασία η οποία βοηθά στην πρόσκτηση πληροφοριών κατά την διάρκεια της θεραπείας. Σύμφωνα με τους Eisenberg και Strayer (1987) δεν υπάρχει σωστός και λανθασμένος ορισμός για την ενσυναίσθηση, αλλά διαφορετικοί ορισμοί.  

3 Παραολυμπιακοί αγώνες 2012

4 Ορισμός της ενσυναίσθησης
Η ενσυναίσθηση ορίζεται ως μια συναισθηματική αντίδραση, η οποία πηγάζει από τη συναισθηματική κατάσταση ή διάθεση κάποιου άλλου ανθρώπου και το να βιώνουμε τα δικά μας συναισθήματα μας καθιστά ικανούς για την ενσυναίσθηση και στο να φανταστούμε πως νιώθουν.

5 «Αγγίζοντας» την ενσυναίσθηση…

6 Η συγκλονιστική ιστορία της χρυσής ολυμπιονίκη Wilma Rudolph !!

7 Η μικρή Wilma

8 …..Η πολιομυελίτιδα αποδυνάμωσε το αριστερό πόδι της και την έκανε ευάλωτη σε αρρώστιες. Η μικρή, όμως, ήθελε να ζήσει και μέχρι τα 11 βγήκε νικήτρια από τις μάχες που έδωσε με οστρακιά, κοκίτη, ανεμοβλογιά και ιλαρά. Η μεγαλύτερη μάχη ήταν με την παράλυση στο αριστερό πόδι. Σε αυτή, βέβαια, είχε σπουδαίους συμμάχους τη μητέρα και τα, συνολικά, 21 αδέλφια της. Η ανέχεια και ο ρατσισμός που επικρατούσαν στις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’40 δεν επέτρεπαν στους Αφροαμερικανούς να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αντίστοιχη των λευκών. Οι γιατροί είχαν πει ότι το μωρό δεν θα περπατήσει, αλλά... λογάριαζαν χωρίς την πεισματάρα μητέρα του….

9 Η μητέρα της έψαξε και έμαθε για την τεχνική του μασάζ
Η μητέρα της έψαξε και έμαθε για την τεχνική του μασάζ. Διδάχτηκε πώς να το κάνει και μεταλαμπάδευσε τις γνώσεις της στα μεγαλύτερα παιδιά της. Ετσι, τις ώρες που η Μπλανς καθάριζε σπίτια λευκών οικογενειών, τα αδέλφια της έκαναν μασάζ στη Γουίλμα. Τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Στα οκτώ, η μικρή άρχισε να περπατάει με τη βοήθεια ενός ειδικού παπουτσιού και με μεταλλικά στηρίγματα. «Κάθε μέρα σκεφτόμουν πώς θα απαλλαγώ από αυτά. Εκανα ασκήσεις κρυφά από τους γονείς μου», θα δηλώσει αρκετά χρόνια αργότερα. Χάρη στην ατσάλινη θέλησή της, τα κατάφερε. Οταν ήταν 12 άρχισε να παίζει μπάσκετ με τα άλλα αδέλφια της.

10

11 Η έναρξη της αθλητικής της ζωής
Αρχικά, για να τη δεχτούν στη σχολική ομάδα, ο πατέρας της έθεσε όρο στον προπονητή ότι θα αφήσει τη μεγάλη κόρη του να παίξει μόνο εάν πάρουν και τη μικρή. Γρήγορα η Γουίλμα εξελίχθηκε σε πρώτη σκόρερ. «Στα 12 ξεπερνούσα όλα τα αγόρια στη γειτονιά μου, στο τρέξιμο, το άλμα, σε όλα τα αθλήματα», έχει γράψει στην αυτοβιογραφία της. Σε αυτή την ηλικία έμαθε και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στα 14, ένας προπονητής, ο Εντ Τεμπλ την έπεισε να ασχοληθεί με το τρέξιμο.

12 Η Γουίλμα προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης, όπου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στα 4Χ100 μ. «Οταν επέστρεψα στο σχολείο με το χάλκινο μετάλλιο, όλα τα παιδιά, που αντιπαθούσα ή που νόμιζα ότι αντιπαθούσα, σήκωσαν ένα τεράστιο πανό που έγραφε «καλωσόρισες”. Εκείνη τη στιγμή τους συγχώρησα για ό, τι μου είχαν κάνει. Το χάλκινο μετάλλιο το άγγιξαν όλοι. Οταν το πήρα πίσω ήταν γεμάτο αποτυπώματα. Προσπάθησα να το γυαλίσω και ανακάλυψα ότι ο μπρούντζος δεν γυαλίζει. Ετσι αποφάσισα να ξαναπροσπαθήσω και να πάρω το χρυσό», είχε δηλώσει σε συνέντευξη.

13 Στους Ολυμπιακούς της Ρώμης έλαμψε το αστέρι της
Στους Ολυμπιακούς της Ρώμης έλαμψε το αστέρι της. Εγινε η πρώτη Αμερικανίδα που κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια. Η κάλυψη της διοργάνωσης από την τηλεόραση την έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο. Οι Ιταλοί την αποκάλεσαν η «μαύρη γαζέλα», οι Γάλλοι «μαύρο διαμάντι», οι συμπατριώτες της «τυφώνα» ενώ όλος ο πλανήτης την έμαθε ως «η ταχύτερη γυναίκα στον κόσμο». H πρώτη Αμερικανίδα με τρία χρυσά μετάλλια. Οσοι παρακολούθησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες, δεν θα ξεχάσουν ποτέ τη Γουίλμα Ρούντολφ τόσο για τις επιδόσεις της όσο και για το πείσμα που υπήρχε στο όμορφο πρόσωπό της.

14

15 Η συνέχεια των αγώνων της
Οι θεατές που αγνόησαν τη ζέστη και βρέθηκαν στο Ολυμπιακό Στάδιο της Ρώμης είδαν από κοντά επιδόσεις που ακόμα και με τα σημερινά δεδομένα θεωρούνται αξιοπρεπείς. Η «μαύρη γαζέλα» έτρεξε τα 100 μ. σε 11 δευτερόλεπτα, αλλά η επίδοσή της δεν μέτρησε ως παγκόσμιο ρεκόρ διότι είχε ευνοϊκό άνεμο. Στα 200 μέτρα πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ με 23,2 δευτερόλεπτα. Η ομορφιά της δεκαοκτάχρονης, το ταλέντο και τις επιδόσεις της έχουν εντυπωσιάσει όλους τους φίλους του κλασικού αθλητισμού. Κατά τη διάρκεια των Αγώνων, η Γουίλμα Ρούντολφ παθαίνει ένα διάστρεμμα, αλλά, με το πείσμα που τη διακρίνει, αποφασίζει να μην ακολουθήσει τις οδηγίες των γιατρών, διότι θέλει να προσθέσει στη συλλογή της ακόμα ένα χρυσό μετάλλιο: αυτό των 4x100. Εξάλλου, αυτό το μετάλλιο ήταν που την ώθησε να ξαναπάρει μέρος σε Ολυμπιακούς, καθώς το πρώτο που κατέκτησε (1956) στα 4x100 είχε... θαμπώσει από τα αποτυπώματα των συμμαθητών της, επειδή ήταν χάλκινο.

16 Ετσι, στις 11 Σεπτεμβρίου 1960, η Γουίλμα έγινε η πρώτη Αμερικανίδα που κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια καθώς βοήθησε τη χώρα της να κατακτήσει την πρωτιά και στα 4x100 με χρόνο 44,5, ο οποίος αποτέλεσε νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Η Ρούντολφ, όπως αποκάλυψε αργότερα σε συνέντευξή της, ήθελε να κατακτήσει τρία χρυσά μετάλλια προκειμένου να τα αφιερώσει στον Τζέσι Οουενς, τον αθλητή που εξόργισε τον Χίτλερ και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη νεαρή δρομέα. «Η αίσθηση της ικανοποίησης πραγματικά με γέμισε με τα τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλλια. Ηξερα πως ήταν κάτι που δεν θα μπορούσε να μου το πάρει κανείς», έγραψε ύστερα από χρόνια στην αυτοβιογραφία της.

17

18 Τα κατορθώματα της Τα τρία χρυσά μετάλλια αλλά και η ιστορία της κάνουν γρήγορα τη Γουίλμα Ρούντολφ γνωστή σε Αμερική και Ευρώπη. Οπου πηγαίνει συγκεντρώνονται χιλιάδες άνθρωποι για να τη χαιρετήσουν, ενώ γίνεται δεκτή και στον Λευκό Οίκο. Ακόμα και στη φοιτητική εστία του πανεπιστημίου, όπου σπούδασε, έδωσαν το όνομά της. Το 1963 αποφασίζει να αφήσει τον αθλητισμό για να βοηθήσει τα παιδιά με κινητικά προβλήματα.

19 Το νέο της ξεκίνημα !! Δημιούργησε ένα ίδρυμα με το όνομά της και για, περίπου, 30 χρόνια αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και κουράγιου για ανθρώπους που αντιμετώπιζαν προβλήματα, ανάλογα με αυτά που είχε η ολυμπιονίκης στην παιδική της ηλικία. Το 1977 εξέδωσε την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Βίλμα», η οποία έγινε και ταινία στην τηλεόραση. Η Γουίλμα Ρούντολφ έδωσε διαλέξεις σε όλη την Αμερική και προσπάθησε να προωθήσει τον ερασιτεχνικό αθλητισμό στην πόλη που γεννήθηκε. «Μου αρέσει να δουλεύω με παιδιά. Εχω ανεπτυγμένο το μητρικό ένστικτο», έλεγε. Μητέρα και η ίδια τεσσάρων παιδιών, πάλεψε, επίσης, και για τα δικαιώματα των μαύρων γυναικών. «Πέρασα μία ολόκληρη ζωή προσπαθώντας να μοιραστώ τι σημαίνει να είσαι μία κορυφαία γυναίκα στον κόσμο του αθλητισμού ώστε και άλλες νέες γυναίκες να έχουν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους», τόνιζε.

20 Το τέλος της… Η Ολυμπιονίκης βγήκε νικήτρια από όλες τις μάχες της αλλά δεν κατάφερε να νικήσει τον καρκίνο. Στα 54 έφυγε από τη ζωή, στο σπίτι της στο Νάσβιλ του Τενεσί. Το 1997, ο κυβερνήτης του Τενεσί ανακοίνωσε ότι η 23η Ιουνίου θα είναι για την πόλη η «ημέρα του θανάτου της Γουίλμα». Η Ρούντολφ συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ισχυρότερες προσωπικότητες των ΗΠΑ. Το 2000 αναδείχθηκε από το «Sports Illustrated» ως κορυφαία προσωπικότητα του αθλητισμού.

21

22 Επίλογος… Κλείνοντας την βιογραφία της θα θέλαμε να επισημάνουμε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλλε. Παρ’ όλα τα προβλήματα αυτά,δεν τα παράτησε και συνέχισε στον αγώνα της ζωής της προσπαθώντας συνεχώς για το καλύτερο. Το πιο σημαντικό από όλα όμως είναι ότι ακολούθησε τα όνειρα της και κανείς δεν την εμπόδισε να πραγματοποιήσει αυτά που αγαπούσε. Είναι ένα πρότυπο προς μίμηση για όλο τον κόσμο !!

23

24 Ομάδα:Έρρικα Ευσταθίου, Λιάνα Κόλλια, Μαρία Ζάγκλαρη, Ορέστης Κουτέλης