ΤΑ ΟΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Παρουσίαση με θέμα: "ΤΑ ΟΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΤΑ ΟΠΛΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
1ο Γυμνάσιο Καλλίπολης, Τμήμα: Β1: Δράκος, Δ., Λυκουροπούλου. Ε., Μίκα, Φ., Πούλη, Κ., Παπατσαρουχάς, Ι. Υπεύθ. Καθηγήτριες: Πάλμου,Μ., Λουράντου, Σ. ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2019

2 Η Ασπίδα στην Αρχαία Ελλάδα
Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να τις διακοσμούν με σύμβολα και παραστάσεις και τις θεωρούσαν δείγματα τιμητικών διακρίσεων. Ακόμη ξέρουμε τα λόγια που έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες στα παιδιά τους πριν τη μάχη: «Ή ταν ή επί τας», που δείχνουν πόσο προσβλητικό θεωρούσαν την εγκατάλειψή της στο πεδίο της μάχης. Ο ρίψασπις (αυτός που πετούσε την ασπίδα και έφευγε) ετύγχανε γενικής αποδοκιμασίας και ποινικού κολασμού. Στους ομηρικούς χρόνους οι ασπίδες κάλυπταν όλο το σώμα και ήταν φτιαγμένες από ξύλο και βοδινά δέρματα.

3 Σφενδόνη στην Αρχαία Ελλάδα
Η σφενδόνη είναι ένα αρχαίο όπλο, αποτελούμενο από ένα λουρί σχοίνινο, δερμάτινο ή υφασμάτινο, με μια φαρδύτερη κοιλότητα στη μέση. Ο σφενδονήτης βάζει στην κοιλότητα μια πέτρα ή ένα μολυβένιο βαρίδι και πιάνοντας τις δύο άκρες του λουριού το στριφογυρίζει δυο-τρεις φορές και αφήνει τη μια άκρη, ώστε το βλήμα να φύγει ("εκσφενδονιστεί") με μεγάλη ταχύτητα. Στην αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν στο κυνήγι αλλά και στον πόλεμο, πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον άνθρωπο ήδη από την 7η χιλιετία π.Χ. Γνωστότατο περιστατικό χρήσης σφενδόνης είναι η εξιστορούμενη στη Βίβλο μονομαχία μεταξύ του νεαρού βοσκού Δαβίδ και του γιγαντόσωμου πολεμιστή Γολιάθ. Σφεντόνα λαστιχέρα Η λέξη επιζεί στη δημοτική ως "σφεντόνα", που σήμερα όμως σημαίνει συνήθως μια διχάλα με δυο λάστιχα κι ένα πετσάκι στη μέση, που χρησιμοποιείται κυρίως από παιδιά για κυνήγι πουλιών και άλλες σκανταλιές. Το παιδικό αυτό παιχνίδι, που λέγεται και "λάστιχο", δεν πρέπει να συγχέεται με το αρχαίο φονικό όπλο. Για την Αρχαία Ελλάδα: (

4 Το τόξο στην Αρχαία Ελλάδα
Το τόξο είναι ένα αρχαίο όπλο που αποτελείται από μια βέργα, στις άκρες της οποίας είναι δεμένη μια χορδή από σχοινί ή νεύρο. Η χορδή τεντώνεται και απελευθερώνεται απότομα την κατάλληλη στιγμή, δίνοντας βίαιη ώθηση στο βέλος, που το κάνει να πετάξει προς τον στόχο. Η δυναμική ενέργεια από το τέντωμα της χορδής μεταβιβάζεται κατά τη σύντομη απελευθέρωση της χορδής στο βέλος. Το τόξο κατασκευάζεται συνήθως από ξύλο καρυδιάς, φτελιάς ή μπαμπού, αλλά και από μέταλλο ή κέρατο (σύνθετο τόξο). Το μήκος του είναι 1 - 2,60 μέτρα, ανάλογα με τους λαούς, την εποχή και τη χρήση του. Το κυνηγετικό τόξο ξεπερνούσε συνήθως τα 2 μέτρα, ενώ το πολεμικό είχε μήκος περίπου 1,70 μέτρα. Η βολή μπορεί να ξεπεράσει τα 200 μέτρα σε απόσταση, με μέγιστο τα 650.

5 Αν εξαιρέσουμε το ακόντιο, το τόξο είναι το αρχαιότερο όπλο και χρονολογείται από την προϊστορική εποχή. Στην αρχαιότητα ήταν πολύ διαδεδομένο ως πολεμικό όπλο, κυρίως στους ανατολικούς λαούς, σε πολλούς από τους οποίους ήταν κύριο όπλο, ενώ οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν πιο πολύ δόρατα (με εξαίρεση τους Κρήτες) και οι Ρωμαίοι πιο πολύ τα ακόντια και τα ξίφη, αφήνοντας τους τοξότες συνήθως σε βοηθητικό ρόλο. Ενδείξεις για την χρήση τόξου ως πολεμικού όπλου στον αρχαιο Ελληνικό κόσμο έχουμε ήδη απο την Πρώϊμη εποχή του Χαλκού. Μινωϊτες και Μυκηναίοι χρησιμοποιούσαν σύνθετα τόξα σε εκτεταμένη βάση. Το τόξο ως όπλο ακολούθησε μια πτωτικη πορεια χρησης μετα την πτωση των Ανακτορικών Βασιλείων της Ελλάδος και κατα την Γεωμετρική εποχή, ενώ η χρήση του ανέκαμψε με την εμφάνιση των Σκυθών στον Ελληνικό χώρο κατα τον 8ο αιώνα. π.Χ. Τοξα Ελληνικού, Σκυθικού και Περσικού τύπου συναντώνται σε σειρα παραστάσεων Αγγείων της Ύστερης Αρχαϊκής και Πρώϊμης Κλασσικής περιόδου. Η χρήση του τόξου ως κοινό πολεμικό όπλο συνεχίστηκε μέχρι τον Μεσαίωνα, όπου οι ομάδες τοξοτών θεωρούνταν τον "πυροβολικό" της εποχής. Άρχισε να αχρηστεύεται τον 14o αιώνα με την εμφάνιση της πυρίτιδας και εξαφανίστηκε κατά το πρώτο μισό του 15ου.

6 Οι καταπέλτες Οι καταπέλτες ήταν μηχανές που μπορούσαν να πετάνε πέτρες, φλεγόμενα υλικά, αλλά και ακόντια και σιδερένιες μπάλες με σκοπό συνήθως την εξ' αποστάσεως καταστροφή τειχών ή και εχθρών. Λειτουργούσαν σχεδόν σαν τεράστια τόξα με μοχλικό σύστημα.

7 Η Βαλίστρα Οι βαλλίστρες είχαν παρόμοια κατασκευή με τους καταπέλτες αλλά χρησιμοποιούντο για να πετυχαίνουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τον στόχο με ένα ή και περισσότερα ακόντια. Κατασκευαζόταν και σε φορητή μορφή σαν τόξα μεγαλύτερης ακρίβειας. Έναν άλλο ενδιαφέρον τύπο καταπέλτη συναντάμε πρώτη φορά στην πολιορκία της Τύρου απ' τον Μέγα Αλέξανδρο. Λεγόταν στροφαλοκαταπέλτης και μπορούσε να ρίχνει μεγάλα βέλη σε απόσταση μεγαλύτερη των 180 μέτρων. Σοβαρή εξέλιξη στους καταπέλτες και στις βαλλίστρες.

8 Πολιορκητικοί κριοί Οι πολιορκητικοί κριοί ήταν μηχανές σχεδιασμένες να καταστρέφουν τείχη αλλά κυρίως να σπάνε κλειστές πύλες. Υπήρχαν από την απλούστατη μορφή του κορμού δένδρού που το μετέφερε και χειριζόταν μια ομάδα στρατιωτών, μέχρι και περίπλοκα τροχήλατα οχήματα που μετέφεραν με την δύναμη ζώων μηχανισμό και στρατό μέχρι τον στόχο. Χελώνες «Χελώνες» ονομαζόταν ειδικά οχήματα που μετέφεραν οπλίτες ή και μηχανικούς κοντά στα πολιορκούμενα τείχη. Εκεί ανελάμβαναν συνήθως διάφορες δολιοφθορές.

9 Πολιορκητικοί πύργοι Πρόκειται για ξύλινους πύργους που μεταφερόταν ή και κατασκευαζόταν δίπλα στα εχθρικά τείχη ώστε να ξεπεράσουν το πρόβλημα ύψους και να προσεγγίσουν το επίπεδο των αμυνομένων, μάλλον όχι για συνομιλίες... Ήταν συνήθως επενδυμένοι με δέρματα ώστε να είναι όσο το δυνατόν άκαυστοι και είχαν ανοίγματα ειδικά για τοξότες, για εφόδους και για χρήση καταπελτών. Το ύψος τους στις κατασκευές που χρησιμοποιούσε ο μέγας Αλέξανδρος έφτανε και τα 50 μέτρα!

10 Πολεμικά πλοία Ειδικά ναυπηγημένα πλοία εξυπηρετούσαν ανάγκες μάχης. Τα περισσότερα κινούταν με την δύναμη κωπηλατών και χρησιμοποιούσαν τα πανιά για εκτός μάχης βοηθητικές μετακινήσεις. Η τριήρης π.χ. είχε στο πρόσθιο μέρος μεταλλικό έμβολο με το οποίο έπληττε τα εχθρικά πλοία. Εκτός από τις τριήρεις που ήταν σχεδιασμένες για να εμβολίζουν τα αντίπαλα πλοία υπήρχαν και άλλα πλοία σχεδιασμένα για μάχες. Το πρώτο "βομβαρδιστικό" θα μπορούσαμε να πούμε πλοίο ήταν εξοπλισμένο με ανάλογα διασκευασμένους καταπέλτες.

11 Κανόνια Πρώτος ο Αρχιμήδης, βασιζόμενος στην δύναμη συμπίεσης του ατμού, κατασκεύασε εκτός από βαρούλκο κι ένα κανόνι. Απελευθερώνοντας απότομα τον συμπιεσμένο ατμό μέσα σε μια κατάλληλα διαμορφωμένη σωλήνα κατάφερνε να ρίχνει με αυτή μεταλλικά βλήματα σε αρκετά μεγάλες αποστάσεις περίπου 400 μέτρων. Οι διαστάσεις του ατμο-κανονιού ήταν αρκετά μικρές και για φορητή χρήση. Εντύπωση προκαλεί πώς και δεν εξαπλώθηκε απ' τον στρατό μια τέτοια χρήση... Πολύ αργότερα (το 1453 κατά την πολιορκία της Κωνσταντινούπολης) τα κανόνια ξαναεμφανίζονται, με πυρίτιδα πια, ακόμα πιο καταστροφικά.

12 Πολεμικά Άρματα Στις μάχες χρειαζόταν οχήματα με διαφορετικά χαρακτηριστικά απ' ότι για καθημερινή χρήση και το αποτέλεσμα ήταν μονοθέσια, διθέσια αλλά και τριθέσια πολεμικά άρματα που σερνόταν από ένα ή και περισσότερα άλογα. Συνήθως ο αρχηγός έπρεπε να μπορεί να μετακινείται με την μέγιστη ταχύτητα όταν κάτι δεν πήγαινε καλά στην μάχη. Χρησιμοποιήθηκαν επίσης και «οχήματα μεταφοράς προσωπικού» που προσέφεραν κάλυψη στους επιτιθέμενους μέχρι να φτάσουν σε επιθυμητή για την μάχη απόσταση αποφεύγοντας τις των εχθρών. Γνωστά έμειναν στην ιστορία και τα δρεπανηφόρα άρματα, περσικά κυρίως, που είχαν στερεωμένα στις ρόδες τους μακριά σίδερα κοφτερά σαν σπαθιά, ώστε όχι μόνο να είναι απρόσιτα απ' τους εχθρούς αλλά και καταστροφικά για τους παρακείμενους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν κάποια αιγυπτιακά άρματα που ήταν εφοδιασμένα με μεταλλικά ελατήρια στην ανάρτηση των τροχών τους, αλλά και με ειδικό τρόπο στερέωσης του άξονά τους στο αμάξωμα με δερμάτινα λουριά, για να πετυχαίνουν την καλύτερη δυνατή ευστάθεια σε μεγάλη ταχύτητα. Σε ένα τάφο στις Θήβες βρέθηκε μάλιστα και σε τοιχογραφία αναπαράσταση γραμμής παραγωγής τέτοιων αρμάτων από εξειδικευμένους τεχνίτες.