Επικουρική θεραπεία στον καρκίνο του μαστού

Παρουσίαση με θέμα: "Επικουρική θεραπεία στον καρκίνο του μαστού"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Επικουρική θεραπεία στον καρκίνο του μαστού
ζαγουρη φλωρα, md, pHd, παθολογοσ ογκολογοσ, Αλεξανδρα γ.ν.α.

2 Βασικά ερωτήματα Χρειάζεται ΧΜΘ? Είδος ΧΜΘ? Διάστημα χορήγησης ΧΜΘ
Είδος ΑΚΘ? Ρόλος στοχευμένων θεραπειών Ανεπιθύμητες ενέργειες

3 Ενδείξεις χορήγησης/ Είδος
Παράγοντες που συνεκτιμώνται Βιολογικά χαρακτηριστικά του όγκου Στάδιο της νόσου Συνοδά νοσήματα Ηλικία, ειδικές κατηγορίες (π.χ. κύηση, φύλο) Βούληση της ασθενούς ΧΜΘ ΟΡΜ Βιολογική θεραπεία

4 1. Ενδείξεις Επικουρικής ΧΜΘ
ESMO guidelines ΚΡΙΤΗΡΙΑ SAN ANTONIO Senkus E, et al. Ann Oncol 2013 Oct;24 Suppl 6:vi7-23

5 Ενδείξεις Επικουρικής ΧΜΘ
NCCN guidelines Ενδείξεις ΧΜΘ N+ N1mi T> 0.6 cm + HER2 ή ΤΝΒC T> 0.6 cm + intermediate/ high risk score Oncotype NCCN Clinical Practice Guidelines in Oncology. Breast cancer, Version

6 Γονιδιακές Υπογραφές Oncotype Dx™ MammaPrint(®) Genomic Grade Index
PAM50 (ROR-S) Breast Cancer Index EndoPredict EGAPP κριτήρια

7 Oncotype DX® Category RS (0 -100) RS = + 0.47 x HER2 Group Score
x ER Group Score x Proliferation Group Score x Invasion Group Score x CD68 x GSTM1 x BAG1 PROLIFERATION Ki-67 STK15 Survivin Cyclin B1 MYBL2 ESTROGEN ER PR Bcl2 SCUBE2 GSTM1 BAG1 INVASION Stromelysin 3 Cathepsin L2 Η ατομική και ομαδική σημασία προέκυψε μετά από κλινικές μελέτες, προσδιορισμένη με ακρίβεια Τι άλλο μοναδικό έχει αυτή η τεχνολογία??? Η τεχνολογία αυτή χρησιμοποιεί το πιο έγκυρο βιολογικό υλικό που έχει ο κλινικοεργαστηριακος .Τον κύβο παραφίνη που υπάρχει για κάθε ασθενή! CD68 Category RS (0 -100) Low risk RS <18 Int risk RS High risk RS ≥ 31 REFERENCE Beta-actin GAPDH RPLPO GUS TFRC HER2 GRB7 Paik et al. N Engl J Med. 2004;351: 7

8 Oncotype DX® Clinical Validation: NSABP B-14 – Distant Recurrence
Distant Recurrence Over Time 100% 10 year rate of recurrence = 6.8%* 95% CI: 4.0%, 9.6% 90% 80% 10 year rate of recurrence = 14.3% 95% CI: 8.3%, 20.3% 70% 60% 10 year rate of recurrence = 30.5%* 95% CI: 23.6%, 37.4% Proportion Without Distant Recurrence 50% 40% All Patients, n = 668 RS <18, n = 338 The Recurrence Score was calculated for each patient: 51% of the patient population fell into the low-risk group (n = 338), 22% fell into the intermediate-risk group (n = 149), and 27% fell into the high-risk group (n = 181).1 This graph demonstrates the difference in DRFS over time for the different risk categories. The distant relapse-free survival for the high- and low-risk groups were statistically significantly different; the 10-year distant relapse-free survival for the low-risk category was 93% compared to 69% for the high-risk category.1 Paik S, Shak S, Tang G, et al. Use of an RT-PCR assay to predict the likelihood of breast cancer recurrence in node-negative, estrogen receptor–positive, tamoxifen-treated patients. In preparation. 30% 20% RS 18-30, n = 149 10% RS ≥31, n = 181 P <0.001 0% 2 4 6 8 10 12 14 16 Years *10-year Distant Recurrence comparison between low-and high-risk groups: P <0.001 8 Paik et al. N Engl J Med. 2004;351: 8 8 8

9 Βασικά ΧΜΘ σχήματα Ανθρακυκλίνες Ταξάνες Ανθρακυκλίνες + Ταξάνες CMF

10 Ανθρακυκλίνες Επιρουμπικίνη, δοξορουβικίνη (=αδριαμυκίνη)
Κυτταροστατικό αντιβιοτικό Αναστέλλει την εξαρτώμενη από το DNA, σύνθεση RNA & DNA, παρεμβαλλόμενη ανάμεσα σε ζεύγη βάσεων του DNA. Επηρεάζει τη δραστικότητα της τοποιοσομεράσης ΙΙ, τη κυτταρική μεμβράνη και παράγει ελεύθερες ρίζες. Όχι ειδική κάποιας φάσης του κυτταρικού κύκλου. Μεταβολίζεται στο ήπαρ (75% απέκκριση από τη χολή) Απέκκριση από τα ούρα φθάνει στο 10% SOS εξαγγείωση ΑΕ: αλωπεκία, ουδετεροπενία, ναυτία

11 Καρδιοτοξικότητα από ανθρακυκλίνες
Αναδρομική μελέτη: 3941 ασθενείς που έλαβαν δοξορουβικίνη Συνολική επίπτωση heart failure 2.2% ισχυρά δοσοεξαρτώμενη Cumulative Dose Heart Failure <400 mg/m2 0.14% ~400 mg/m2 3% ~550 mg/m2 7% ~700 mg/m2 18% Shevchuk OO, et al. Exp Oncol 2012;34: Volkova M, Russell R 3rd. Curr Cardiol Rev 2011;7: Petrelli F, et al. Breast Cancer Res Treat 2012;135: Octavia Y, et al. J Mol Cell Cardiol 2012;52:

12 Ταξάνες Δοσιταξέλη Πακλιταξέλη
Αποπολυμερισμό των μικροσωληνίσκων του κυτταροσκελετού, που γίνονται άκαμπτοι και μη λειτουργικοί Το κύτταρο αναστέλλεται κατά τα φάση G2 και Μ. Μεταβολίζονται στο ήπαρ ΑΕ: Αντιδράσεις υπερευαισθησίας με υπόταση, αγγεοοίδημα και βρογχόσπασμος, ουδετεροπενία, αρθραλγία/ μυαλγίες, περιφερική νευροπάθεια, αλωπεκία.

13 CMF C: αλκυλιωτικό φάρμακο, αντιδρά με τα μόρια της γουανίνης, δημιουργώντας σταυροδεσμούς→ ρήξεις στο DNA και προκύπτουν λειτουργικά προβλήματα στη φάση αναδιπλασιασμού και μεταγραφής M: Αναστέλλει την αναγωγάση του διυδροφυλλικού όξεος [οδηγεί σε ↓παραγωγή τετραυδροφυλλικού οξέος (=απαραίτητο για τη σύνθεση θυμιδιλικού οξέος & πουρινικών νουκλεοτίδίων), παρεμποδίζεται η σύνθεση πυρηνικών οξέων κατά τη φάση S. F: Ειδικό της φάσης S, παρεμποδίζει σύνθεση DNA [αναστέλλει τη θυμιδυλική συνθετάση και μειώνει την παραγωγή του θυμιδυλικού οξέος (=δεοξυριβονουκλεοτίδιο θυμίνης)]

14 Είδος επικουρικής ΧΜΘ Μεγαλύτερο όφελος από τη συγχορήγηση Α+Τ
Η χρήση ΧΜΘ σχημάτων βασισμένων στις ανθρακυκλίνες συστήνεται για τις περισσότερες ασθενείς & ειδικά για τις ασθενείς με HER2 + νόσο. Οι ταξάνες φαίνεται ότι είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές σε ασθενείς με ER-αρνητική ή HER2-θετική νόσο . Ο συνδυασμός CMF πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς χαμηλού κινδύνου για υποτροπή. Οι βασιζόμενοι σε ανθρακυκλίνη συνδυασμοί γενικά υπερτερούν του CMF. Σταδιο Ι, όχι ανθρακυκλίνες Είδος επικουρικής ΧΜΘ Ανθρακυκλίνες Ταξάνες Ανθρακυκλίνες + Ταξάνες CMF Aebi S, et al. Ann Oncol 2011; (Suppl 6):12-24. NCCN Clinical Practice Guidelines in Oncology. Breast Cancer. Version Available at

15 Είδος επικουρικής ΧΜΘ Στη νέο-επικουρική ΧΜΘ, δίδεται όλη η ΧΜΘ πριν
Στη νέο-επικουρική ΧΜΘ, δίδεται όλη η ΧΜΘ πριν Συγχορήγηση trastuzumab+ ανθρακυκλινών: OXI NAI: συγχορήγηση trastuzumab, pertuzumab + ταξάνες. TCH: καρδιοτοξικότητα Είδος επικουρικής ΧΜΘ Ανθρακυκλίνες Ταξάνες Ανθρακυκλίνες + Ταξάνες CMF Aebi S, et al. Ann Oncol 2011; (Suppl 6):12-24. NCCN Clinical Practice Guidelines in Oncology. Breast Cancer. Version Available at

16 Ορμονοθεραπεία ESMO guidelines ΝCCN guidelines
Senkus E, et al. Ann Oncol 2013;24:vii7-23. NCCN Clinical Practice Guidelines in Oncology. Breast Cancer. Version Available at

17 Καρκίνος του μαστού: εξελίξεις στην ογκολογία από το 1800!!
Biologic therapy Chemotherapy Radiotherapy Hormonal manipulation Sentinel node biopsy image from: (cited as from the US National Cancer Institute – may need to be traced but if so it should be in the public domain [as it is a work by a US institute]) Surgery continuously better adapted to tumour biology 3000 BC 1500s 1800s 1937 1940s 2000s 2008 17

18 Adjuvant trastuzumab has an extensive evidence base with >13,000 patients treated in four major trials HERA BCIRG 006 Observation FISH n=3,222 IHC/FISH n=5,090 1 year 1 year 2 years 1 year NCCTG N9831 (USA) NSABP B-31 (USA) IHC/FISH n=3,505 IHC/FISH n=2,030 References Piccart-Gebhart MJ et al. N Engl J Med 2005; 353: Romond EH et al. N Engl J Med 2005; 353: Slamon D et al. Abstract 52 presented at the 29th SABCS, San Antonio, Texas, USA, December 2006. 1 year 1 year 1 year Doxorubicin + cyclophosphamide Docetaxel + carboplatin Standard CTx Docetaxel Trastuzumab Paclitaxel Piccart-Gebhart, et al. NEJM 2005; Romond, et al. NEJM 2005; Slamon, et al. SABCS 2006 18

19 Αποτελεσματικότητα Herceptin
Μειώνει τον κίνδυνο τοπικής υποτροπής κατά 52% Μειώνει τον κίνδυνο απομακρυσμένης μετάστασης κατά 53% Στατιστικά σημαντική διαφορά στην 5ετή επιβίωση με όφελος 33%.

20 Καρδιακά συμβάματα από τη χρήση Herceptin
Trial Arm Baseline LVEF (%) CHF (%) Cardiac death (n) HERA* Nil H 1 year 55 0 0.6 1 0 B-31 ACP ACPH 50 N9831 LLN† 0 0 BCIRG 006 ACT ACTH TCarboH 0 0 0 20

21 Στοχευμένες θεραπείες στον καρκίνο του μαστού (mTOR inhibitors, lapatinib, pertuzumab, nab-paclitaxel)

22 Στοχευμένες θεραπείες
Luminal A Luminal B HER2- + Triple negative Adjuvant Neo-adjuvant Metastatic Αναστολείς του mTOR (everolimus) Pertuzumab, T-DM1, lapatinib + trastuzumab nab-paclitaxel Νεότερες πολλά υποσχόμενες θεραπείες

23 SUBSEQUENT ENDOCRINE THERAPY FOR SYSTEMIC DISEASE
Continue endocrine Therapy until Progression or Unacceptable toxicity Progressionrr No clinical benefit after 3 consecutive endocrine therapy regimens or Symptomatic visceral disease No Chemotherapy pp (As in BINV-17) Trial of new endocrine therapynn Yes SUBSEQUENT ENDOCRINE THERAPY FOR SYSTEMIC DISEASE Premenopausal patients with ER-positive disease should have ovarian ablation/suppression and follow postmenopausal guideline POSTMENOPAUSAL PATIENTS Non-steroidal aromatase inhibitor (anastrozole, letrozole) Fulvestrant Fluoxyme sterone Tamoxifen or Toremifene Ethinyl estradiol Steroidal aromatase inactivator (exemestane)1 Megestrol acetate 1 A single study (BOLERO-2) in women with hormone receptor -positive, HER -2 negative metastatic breast cancer and prior therapy with a non-steroidal aromatase inhibitor demonstrated improvement in time to progression with the addition of everolimus (an mTOR inhibitor) to exemestane (Hazard rate 0.44; 95% CI ; log-rank P=<1x10-16) and with an increase in toxicity. No survival analysis is available. A ramdomized study using the mTOR inhibitor temsirolimus in combination with endocrine therapy did not demonstrate any improvement in outcome. Consider the addition of everolimus to exemestane in women who fulfill the eligibility criteria of BOLERO-2. Note: All recommendations are category 2A unless otherwise indicated. Clinical Trials: NCCN believes that the best management of any cancer patient is in a clinical trial. Participation in clinical trials is especially encouraged. NCCN Guidelines Version Invasive Breast Cancer. Follow-up therapy for endocrine treatment of recurrent or Stage IV disease

24 Synergistic Potential of Dual Inhibition in HR+ BC
CDKs: LY , LEE011, palbociclib In ER+ breast cancer, estrogen signaling increases the activity of the cyclinD1-CDK4/6-RB pathway, resulting in a loss of proliferative control4,6 In preclinical models, the dual inhibition of CDK4/6 and ER has been found to be synergistic6 =Phosphorylation; E2F= transcription Factor. Ref:1. Lukas J, Bartkova J, Bartek J. Mol Cell Biol. 1996;16(12): ; 2. Prall OWJ, Saroevic B, Musgrove EA, Watts CK, Sutherland RL. J Biol Chem. 1997;272(16): ; 3. Ji J-Y, Dyson NJ. In: Enders GH, ed. Cell Cycle Deregulation in Cancer. New York, NY: Humana Press; 2010:23-42; 4. Rocoa A, Farolfi A, Bravoccini S, Schirone A, Amadori D. Expert Opin Pharmacother. 2014;15(3): Weinberg RA. In: The Biology of Cancer. 2nd ed. New York, NY: Garland Science; 2013; 6. Finn RS, Dering J, Conklin D, et al. Breast Cancer Res. 2009;11:R77. dol: /bcr2419 P

25 Palbociclib Plus Letrozole Demonstrated Significant PFS Improvement in Advanced Breast Cancer
Finn R, et al. AACR Annual Meeting; April 5-9, 2014; San Diego, CA. Abstract CT101.

26 BOLERO-2 (Ph III): Everolimus in Advanced BC
Postmenopausal ER+ Unresectable locally advanced or metastatic BC Recurrence or progression after letrozole or anastrozole R EVE 10 mg daily + EXE 25 mg daily (n = 485) Placebo + EXE 25 mg daily (n = 239) 2:1 BOLERO-2 (Study Y2301) a randomised Phase III study evaluating everolimus in combination with exemestane was conducted in post-menopausal women with ER positive refractory ABC (with recurrence or progression following prior therapy with letrozole or anastrozole). 724 women were randomized in a 2:1 ratio to receive either everolimus or matching placebo in addition to open-label exemestane. Randomization was stratified by documented sensitivity to prior hormonal therapy (yes vs. no) and by the presence of visceral metastasis (yes vs. no). Sensitivity to prior hormonal therapy was defined as either (1) documented clinical benefit (complete response [CR], partial response [PR], stable disease ≥ 24 weeks) to at least one prior hormonal therapy in the advanced setting or (2) at least 24 months of adjuvant hormonal therapy prior to recurrence. The primary endpoint for the trial was PFS evaluated by RECIST (Response Evaluation Criteria in Solid Tumors), based on the investigators (local radiology) assessment. Supportive PFS analyses, were based on an independent central radiology review. Secondary endpoints included overall survival (OS), Overall Response Rate (ORR), Clinical Benefit Rate (CBR), Safety, change in Quality of Life (QoL) and time to ECOG PS deterioration. Additional endpoints included changes in bone turnover markers at 6 and 12 weeks. Treatment continued until disease progression, unacceptable toxicity, or consent withdrawal. No cross-over after disease progression was allowed. Stratification: Sensitivity to prior hormone therapy and presence of visceral metastases Endpoints Primary: PFS (local assessment) Secondary: OS, ORR, QOL, safety, bone markers, PK BC = breast cancer; ER+ = estrogen receptor-positive; EVE = everolimus; EXE = exemestane; ORR, overall response rate; OS = overall survival; PFS = progression-free survival; PK = pharmacokinetics; QOL = quality of life. Hortobagyi G et al. SABCS 2011 (Abstract #S3-7) 26

27 Probability (%) of Event Probability (%) of Event
BOLERO-2: Primary Endpoint, PFS 18-months follow-up confirms earlier reports Local Assessment Central Assessment EVE PBO Number of patients still at risk 20 40 60 80 100 Time, wk 6 12 18 24 30 36 42 48 54 66 72 78 84 90 96 102 108 114 120 485 436 366 304 257 221 185 158 124 91 50 35 22 13 10 8 2 1 239 190 132 67 39 21 15 5 3 Probability (%) of Event HR = 0.45 (95% CI=0.38, 0.54) Placebo + Exemestane: 3.2 mo (E/N = 200/239) Log-rank P < .0001 Everolimus + Exemestane: 11.0 mo (E/N = 188/485) 6 12 18 24 30 36 42 48 54 60 66 72 78 84 90 96 102 108 485 239 427 179 359 114 292 76 56 211 39 166 31 140 27 16 77 13 62 9 32 4 21 1 11 10 5 20 40 80 100 Probability (%) of Event Time, wk HR = 0.38 (95% CI = 0.31, 0.48) Placebo + Exemestane: 4.1 mo (E/N = 132/239) Log-rank P < .0001 EVE PBO Number of patients still at risk Everolimus + Exemestane: 7.8 mo (E/N = 310/485) The study met its primary endpoint. The primary efficacy analysis resulted in an estimated 55% risk reduction for PFS events as per investigator assessment (HR = 0.45). This corresponded to a clinically meaningful 4.6-month prolongation in median PFS for the everolimus plus exemestane arm (7.8 months) compared with the exemestane arm alone (3.2 months). The percentage of patients in the exemestane alone arm who were progressing at the first assessment is similar to that seen in the EFECT trial. Adding everolimus to exemestane resulted in a clear disease control early after initiating therapy. This early separation of the Kaplan-Meier curves at 6 weeks was maintained later on. CI, confidence interval; E/N, patients with events/total patients; HR, hazard ratio; PFS, progression-free survival. Piccart-Gebhart M, et al. J Clin Oncol. 2012;30(suppl; abstr 559)(poster).

28 BOLERO-2 (18 mo f/up): Most Common Adverse Events
Everolimus + Exemestane (n = 482), % Placebo + Exemestane (n = 238), % All Grades Grade 3 Grade 4 Stomatitis 59 8 12 <1 Rash 39 1 7 Fatigue 37 4 27 Diarrhea 34 2 19 Appetite decreased 31 13 Nausea 29 28 Non-infectious Pneumonitis* 16 3 Hyperglycemia* 14 5 Adverse events occurring with incidence of 20% or greater in the Everolimus arm. The most common grade 3 and 4 AEs were stomatitis, fatigue and diarrhoea The side effects observed in the BOLERO-2 trial are consistent with those reported with everolimus. Nevertheless, a high percentage of patients discontinued everolimus because of lack of tolerability. Being the first large multinational trial with everolimus in breast cancer and the longer treatment duration in the combination arm might have contributed in part to the high discontinuation rate. *Adverse Events of clinical interest Hortobagyi G et al. SABCS 2011 (Abstract #S3-7)

29 CLEOPATRA: Phase III trial of trastuzumab plus docetaxel with or without pertuzumab
Placebo + trastuzumab PD n = 406 Docetaxel* ≥6 cycles recommended Patients with HER2-positive MBC centrally confirmed (n = 808) 1:1 R Pertuzumab + trastuzumab PD n = 402 Docetaxel* ≥6 cycles recommended <6 cycles allowed for unacceptable toxicity or PD; >6 cycles allowed at investigator discretion Randomisation was stratified by geographic region and prior treatment status (neo/adjuvant chemotherapy received or not) Study dosing q3w: - Pertuzumab/placebo: 840 mg loading dose, 420 mg maintenance - Trastuzumab: 8 mg/kg loading dose, 6 mg/kg maintenance - Docetaxel: 75 mg/m2, escalating to 100 mg/m2 if tolerated MBC, metastatic breast cancer; PD, progressive disease Baselga et al. N Engl J Med 2012;366(2):

30 CLEOPATRA: Significantly prolonged PFS with pertuzumab and trastuzumab
0.0 10 20 30 40 50 60 70 80 90 100 PHT: median 18.5 months ∆ = 6.1 months HT: median 12.4 months Independently assessed PFS (%) HR = % CI 0.51‒0.75 p<0.001 The slide shows the primary endpoint of independently assessed PFS. Very similar results were obtained in the investigator assessment of PFS, which also showed a significant improvement with PHT vs HT (HR = 0.65; 95% CI: 0.54–0.78; p<0.001). Median investigator-assessed PFS was 18.5 months in the PHT group and 12.4 months in the HT group. Reference Baselga J, Cortés J, Kim SB, Im SA, Hegg R, Im YH, et al. Pertuzumab plus trastuzumab plus docetaxel for metastatic breast cancer. N Engl J Med 2012;366:109–119. 12.4 18.5 5 10 15 20 25 30 35 40 Time (months) n at risk PHT 402 345 267 139 83 32 10 HT 406 311 209 93 42 17 7 P, pertuzumab; H, trastuzumab; T docetaxel. PFS, progression-free survival; HR, hazard ratio. Baselga et al. N Engl J Med 2012;366(2):

31 CLEOPATRA: Adverse events (all grades) ≥25% incidence or ≥5% difference between arms
Adverse event, n (%) HT (n = 397) PHT (n = 407) Diarrhoea 184 (46.3) 272 (66.8) Alopecia 240 (60.5) 248 (60.9) Neutropenia 197 (49.6) 215 (52.8) Nausea 165 (41.6) 172 (42.3) Fatigue 146 (36.8) 153 (37.6) Rash 96 (24.2) 137 (33.7) Decreased appetite 105 (26.4) 119 (29.2) Mucosal inflammation 79 (19.9) 113 (27.8) Asthenia 120 (30.2) 106 (26.0) Peripheral oedema 119 (30.0) 94 (23.1) Constipation 99 (24.9) 61 (15.0) Febrile neutropenia 30 (7.6) 56 (13.8) Dry skin 17 (4.3) 43 (10.6) (>5% higher in PHT arm) G-CSF was permitted in the protocol as per the product licence, docetaxel dosing recommendations and ASCO guidelines. In general, G-CSF was not administered prophylactically from day 1 of study medication but could be used a) to treat neutropenia or b) as prophylaxis in subsequent cycles if the patient experienced severe neutropenia in the previous cycle. In the majority of patients, febrile neutropenia occurred within the first 2 cycles (most in cycle 1 and hence without prophylactic G-CSF). Baselga et al. N Engl J Med 2012;366(2):

32 CLEOPATRA: Pertuzumab did not increase rates of cardiac dysfunction
HT (n = 397) PHT (n = 407) LVSD (any grade), n (%) 33 (8.3) 18 (4.4) LVSD (grade >3), n (%) 11 (2.8) 5 (1.2) Fall in LVEF to <50% and by ≥10 percentage points from baseline*, n/N (%) 25/379 (6.6) 15/393 (3.8) * Among patients with a post-baseline LVEF assessment LVEF, left ventricular ejection fraction; LVSD, left ventricular systolic dysfunction Baselga et al. N Engl J Med 2012;366(2):

33 T-DMI1

34 Adverse Events Grade ≥3 AEs With Incidence ≥2%
Cap + Lap (n=488) T-DM1 (n=490) Adverse Event All Grades, % Grade ≥3, % Diarrhea 79.7 20.7 23.3 1.6 Hand-foot syndrome 58.0 16.4 1.2 0.0 Vomiting 29.3 4.5 19.0 0.8 Neutropenia 8.6 4.3 5.9 2.0 Hypokalemia 4.1 2.2 Fatigue 27.9 3.5 35.1 2.4 Nausea 44.7 2.5 39.2 Mucosal inflammation 19.1 2.3 6.7 0.2 Thrombocytopenia 28.0 12.9 Increased AST 9.4 22.4 Increased ALT 8.8 1.4 16.9 2.9 Anemia 8.0 10.4 2.7 Cap + Lap (n=488) T-DM1 (n=490) All-grade AE, n (%) 477 (97.7) 470 (95.9) Grade ≥3 AE, n (%) 278 (57.0) 200 (40.8) AEs leading to treatment discontinuation (for any study drug), n (%) 52 (10.7) 29 (5.9) AEs leading to death within 30 days of last dose of study drug, n (%)a 4 (0.8) 1 (0.2)

35 Καρκίνος παχέος εντέρου & προστάτη - Ογκολογική προσέγγιση
Ζαγουρη φλωρα, MD, Phd ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ ΟΓΚΟΛΟΓΟς Anaπλ. καθηγητρια ΕΚΠΑ θεραπευτικη κλινικη αλεξανδρα γ.ν.α.

36 Επικουρική Θεραπεία Καρκίνος παχεός εντέρου Καρκίνος ορθού ΧΜΘ ΑΚΘ

37 Γιατί χρειάζεται επικουρική θεραπεία
Σταδίου Β: 20% των ασθενών θα υποτροπιάσουν στην 5 ετία Σταδίου C: 50-60% των ασθενών θα υποτροπιάσουν στην 5 ετία Στόχος: Πιθανή εκρίζωση της υπολλειματικής μικροσκοπικής νόσου

38 Ενδείξεις επικουρικής ΧΜΘ στον Ca παχέος εντέρου
Σε στάδιο Β2 <12 LNs που αφαιρεθήκαν χειρουργικά Τ4 Εντερική απόφραξη Λεμφαγγειακή, αγγειακή, περινευρική διήθηση grade 3

39 Συνήθη ΧΜΘ σχήματα 5-FU/LV Capecitabine
FOLFOX x4: 5-FU/LV + Oxaliplatin FLOX: 5-FU/LV + Oxaliplatin XELOX: Capecitabine + Oxaliplatin

40 Παρενέργειες ΧΜΘ Ναυτία Έμετοι Διαρροϊκή συνδρομή Καταβολή, αδυναμία
Δυσανεξία ψύχος- ζέστη Σύνδρομο πελμάτων- παλαμών Αιματολογική τοξικότητα (λευκοπενία, θρομβοπενία, αναιμία) → όχι συχνά Έμφραγμα- αγγειόσπασμος- αλλεργική αντίδραση- σπασμός στεφανιαίων αγγείων <1%

41 Όφελος από τη ΧΜΘ Ο συνδυασμός 5-FU/LV θα ελαττώσει τον κίνδυνο θανάτου κατά 30% → αντιστοιχεί σε απόλυτο όφελος στην ελεύθερη νόσου επιβίωση: >10% σε στάδιο C 2-5% σε στάδιο Β Η προσθήκη Oxaliplatin απόλυτο όφελος στην ελεύθερη νόσου επιβίωση: 6-8% σε στάδιο C 2-3% σε στάδιο Β

42 Ca του ορθού – Διαφορές Περιορισμένη χειρουργική πρόσβαση
Αυξημένος κίνδυνος τοπικών υποτροπών Δυσμενέστερη γενική πρόγνωση

43 Καρκίνος του ορθού Τ1: Τοπική εκτομή Τ2: Ολική μεσοορθική εκτομή (ΜSΕ)
Τ3, Τ4 ή Ν(+): XAKΘ→ ΜSE → ΧΜΘ

44

45 Αντιμετώπιση μεταστατικής νόσου
Vectibix Erbitux Avastin Aflibercept Ramucirumab ΚΑΙ κλασσική ΧΜΘ k-ras status n-ras status B-raf status Ακμή αντι-αγγειογενετικό Υπέρταση

46 Καρκίνος του πνεύμονα

47 Histology *NSCLC Καρκίνος Πνεύμονα **SCLC Πλακώδες καρκίνωμα
Αδενοκαρκίνωμα Αδενοπλακώδες καρκίνωμα Σαρκωματοειδές καρκίνωμα Μεγαλοκυτταρικό καρκίνωμα **SCLC *Μη μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα (Non Small Cell Lung Carcinoma-NSCLC) **Μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα (Small Cell Lung Carcinoma-SCLC) 80-85% 15-20%

48 7th EDITION of ΤΝΜ staging system

49 Treatment algorithm for advanced NSCLC
Slide credit: clinicaloptions.com

50 PD-1 as a Target in Cancer Therapy
Exhausted T cell Persistent antigen stimulation Tumor or APC Tumor or APC Activated T cell Initial immune response CD80 CD86 CD28 Cytokines Proliferation Activation APC, antigen-presenting cell. CD80 CD86 CD28 PD-L1 PD-1 Atezolizumab Durvalumab MSB C Nivolumab Pembrolizumab Pidilizumab Slide credit: clinicaloptions.com McDermott DF, et al. Cancer Med. 2013;2:

51 Immunotherapy: Pembrolizumab versus docetaxel for previously treated, PD-L1-positive, advanced NSCLC (KEYNOTE-010) Lancet Dec 18. pii:S (15)

52 Immunotherapy: Nivolumab
Advanced Squamous NSCLC Advanced Non-Squamous NSCLC N Engl J Med Jul 9;373(2): N Engl J Med Oct 22;373(17):