Σύνδρομο μετά ΜΕΘ νοσηλεία

Παρουσίαση με θέμα: "Σύνδρομο μετά ΜΕΘ νοσηλεία"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Σύνδρομο μετά ΜΕΘ νοσηλεία
Βλάχου Ιωάννα, Δρακούλη Αντωνία, Πολυκανδριώτη Μαρία Μέθοδος ανασκόπησης: Αναζήτηση της ξένης βιβλιογραφίας, της τελευταίας πενταετίας ,σε επιστημονικές ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων κυρίως στη"pubmed" με λέξεις κλειδιά intensive care unit, critical ill, post-intensive care syndrome , risk factors . Αποτελέσματα: Ως σύνδρομο μετά ΜΕΘ νοσηλεία ορίζεται κάθε πρωτοεμφανιζόμενη ή επιδεινούμενη δυσλειτουργία στη σωματική, γνωστική και ψυχική κατάσταση νοσηλευομένων ασθενών σε Μ.Ε.Θ. Στις ΗΠΑ, από τα 5.7 εκατ. ασθενών που εισάγονται σε ΜΕΘ, μόνο τα 4.8 εκατ. λαμβάνουν εξιτήριο, εκ των οποίων το 25-50% αναμένεται να εμφανίσει δυσλειτουργία σε μια από τις 3 διαστάσεις του σύνδρομου.Το 85%-95% των ασθενών που απέκτησε ανικανότητα λόγω νοσηλείας σε ΜΕΘ, έχει συμπτώματα που διαρκούν 2- 5 χρόνια ή και περισσότερο. Επίσης, από την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας διαφαίνεται αποτυχία πρώιμης διάγνωσης του συνδρόμου καθώς δεν είναι ξεκάθαρος ο χρόνος εκδήλωσής του λόγω της μακρόχρονης νοσηλείας. Το σύνδρομο σχετίζεται με φτωχή ποιότητα ζωής, αδυναμία ανάκτησης προηγούμενων δραστηριοτήτων , δυσκολία επιστροφής στην εργασία και σημαντική απώλεια του βαθμού ανεξαρτησίας καθώς το 50% των ασθενών φαίνεται να χρειάζεται βοήθεια φροντιστή έως ένα χρόνο μετά την έξοδο του από τη ΜΕΘ. Συνοπτικά, οι σημαντικότεροι παράγοντες που προδιαθέτουν στην εκδήλωση σωματικής, γνωστικής και ψυχικής εξασθένισης είναι οι λοιμώξεις, η κακή θρέψη , ο παρατεταμένος μηχανικός αερισμός , ο κλινοστατισμός, η χορήγηση καταστολής ή άλλων φαρμάκων, η κακή παροχή αίματος και οξυγόνου προς τον εγκέφαλο, η σήψη, το σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας, οι διαταραχές του ύπνου, η υπογλυκαιμία και η πρωτύτερη λειτουργική κατάσταση. Συμπεράσματα: Το σύνδρομο μετά ΜΕΘ νοσηλεία αποτελεί σημαντικό περιοριστικό παράγοντα της καθημερινής λειτουργικότητας των ατόμων μετά την έξοδο από τη ΜΕΘ. Οι παρεμβάσεις έγκαιρης κινητοποίησης και αποκατάστασης των ασθενών μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης του ωστόσο απαιτείται μέριμνα για παροχή μακροπρόθεσμης βοήθειας αυτών των ασθενών μετά τη μετάβαση τους σπίτι.