Αναφορά στην συμπεριφορά κάλυψης του αχινού Paracentrotus lividus (LAMARCK, 1816) σε σχέση με το βαθμό έκθεσης του ενδιαιτήματος του Καλαμποκίδη Άλκηστις,

Παρουσίαση με θέμα: "Αναφορά στην συμπεριφορά κάλυψης του αχινού Paracentrotus lividus (LAMARCK, 1816) σε σχέση με το βαθμό έκθεσης του ενδιαιτήματος του Καλαμποκίδη Άλκηστις,"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Αναφορά στην συμπεριφορά κάλυψης του αχινού Paracentrotus lividus (LAMARCK, 1816) σε σχέση με το βαθμό έκθεσης του ενδιαιτήματος του Καλαμποκίδη Άλκηστις, Κανελάκη Κατερίνα, Σαραφίδου Γεωργία, Χαριτωνίδου Κατερίνα, Χιντήρογλου Χαρίτων-Σαρλ Τομέας Ζωολογίας, Τμήμα Βιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη Εισαγωγή Αποτελέσματα Η συμπεριφορά παραλλαγής, όσον αφορά τους αχινούς, είναι η ενεργητική κάλυψή τους με υλικά που είναι διαθέσιμα στο περιβάλλον τους. Στην εργασία αυτή διερευνάται εάν και κατά πόσο η συμπεριφορά παραλλαγής σχετίζεται με το βαθμό έκθεσης μιας περιοχής για το είδος Paracentrotus lividus, μία υπόθεση την οποία διατύπωσε ο Millot. Παρά τις διαφορές που παρατηρούνται στα ποσοστά κάλυψης των αχινών μεταξύ των δύο γεωγραφικών περιοχών (Εικ. 1), η εφαρμογή της δοκιμασίας Χ2 έδειξε ότι δεν υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των πληθυσμών αναφορικά με τη συμπεριφορά παραλλαγής( P-value= 0,271006). Εικόνα 1. Ποσοστά συμπεριφοράς κάλυψης στις δύο περιοχές. Αντιστοίχως τα ποσοστά κάλυψης της επιφάνειας του σώματος των αχινών στις δυο περιοχές δε φαίνεται να συνηγορούν προς την ενίσχυση της άποψης του Millot, καθώς οι αχινοί εμφανίζουν μικρό ποσοστό κάλυψης στη Σαρακίνα. Συγκεκριμένα το 63% του πληθυσμού κάλυπτε το σώμα του σε ποσοστό >25% (Εικόνα 2). Υλικά & Μέθοδοι Η έρευνα πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2013 σε δύο περιοχές του νομού Καβάλας. Ως προφυλαγμένη περιοχή επιλέχθηκε ο κολπίσκος Τόσκα και ως εκτεθειμένη η ακτή Σαρακίνα. Συνολικά φωτογραφήθηκαν 982 στο φυσικό τους περιβάλλον, με υποβρύχια κάμερα SEA&SEADX-860G. Οι φωτογραφίες υπέστησαν επεξεργασία μέσω του προγράμματος PhotoScape ώστε να αποκτήσουν καλύτερη ευκρίνεια. Από τις φωτογραφίες που μελετήθηκαν έγιναν οι ακόλουθες καταγραφές: (1) αριθμός καλυμμένων και ακάλυπτων αχινών, (2) ποσοστό κάλυψης της επιφάνειας του σώματος κάθε αχινού, (3) ποιοτική σύνθεση των υλικών κάλυψης (αβιοτικά – βιοτικά) και (4) προσπάθεια ταξινόμησης των έμβιων υλικών κάλυψης. Η στατιστική ανάλυση που εφαρμόστηκε για τον έλεγχο της υπόθεσης περί ομογένειας των πληθυσμών ήταν η δοκιμασία χ2. Εικόνα 2. Ποσοστό κάλυψης επιφάνειας σώματος αχινών στις δύο περιοχές. Εικόνα 3. Ποιοτικός προσδιορισμός υλικών κάλυψης αχινών στις δύο περιοχές. Οι αχινοί έδειχναν προτίμηση σε νεκρά υλικά βιοτικής προέλευσης που συγκέντρωναν εύκολα από το περιβάλλον τους π.χ Mytilus galloprovincialis, Gibbula spp., Padina pavonica (Εικόνα 3). Συμπεράσματα Η μελέτη της συμπεριφοράς παραλλαγής των αχινών φαίνεται ότι είναι ένα πιο σύνθετο βιολογικό ερώτημα καθώς στην προκαταρκτική αυτή έρευνα φαίνεται να μην ισχύει η πρόταση του Millot, δηλαδή η συμπεριφορά δεν επηρεάζεται από τον βαθμό έκθεσης της περιοχής. Βιβλιογραφία Millott, N., The covering reaction in a tropical sea urchin. Nature 175, 561. Millott, N., The covering reaction of sea-urchins. I. A preliminary account of covering in the tropical echinoid Lytechinus variegates (Lamarck), and its relation to light. J.Exp.Biol. 33 (3) 508–523. Millott N., The photosensitivity of echinoids. Adv Mar. Biol. (13) 1-52.