Ανάλυση και Γνώση της Αγοράς

Ανάλυση και Γνώση της Αγοράς
ΔΙΑΛΕΞΗ 7 Ανάλυση και Γνώση της Αγοράς

Αγορά είναι ο φυσικός – ηλεκτρονικός ή οποιοσδήποτε άλλος χώρος στον οποίο συναντώνται και αλληλεπιδρούν οι δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης και μέσω της οποίας καθορίζεται η τιμή και η ποσότητα ισορροπίας οποιουδήποτε αγαθού ή υπηρεσίας. Η οργάνωση μιας αγοράς αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο είναι οργανωμένη η οικονομική δραστηριότητα, δηλαδή στον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο δομούνται, υπάρχουν, εξελίσσονται οι δυνάμεις της προσφοράς και ζήτησης.

Οι κατηγορίες οργάνωσης κυρίως ερείδονται στον βαθμό ανταγωνισμού που επικρατεί μεταξύ των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο. Ο τελευταίος προσδιορίζεται από την ύπαρξη ή απουσία διαφόρων χαρακτηριστικών, όπως για παράδειγμα είναι α) ο αριθμός των επιχειρήσεων και αγοραστών που δραστηριοποιούνται στον κλάδο, β) η ομοιογενής ή ετερογενής παραγωγή και οι δίαυλοι διάθεσης του υπό εξέταση προϊόντος ή υπηρεσίας, γ) ο βαθμός ευκολίας εισόδου νέων επιχειρήσεων, δ) η ιδιωτική ή δημόσια, αμιγώς από οικονομική άποψη, φύση του υπό εξέταση αγαθού ή υπηρεσίας, ε) τυχόν θεσμικές- κρατικές παρεμβάσεις που αποκρυσταλλώνονται στην επιβολή ανώτατων και κατώτατων τιμών.

Υπάρχουν τέσσερεις μορφές οργάνωσης οποιασδήποτε αγοράς α) τέλειος ανταγωνισμός β) μονοπώλιο γ) Μονοπωλιακός Ανταγωνισμός δ) Ολιγοπώλιο.

Κάθε επιχείρηση αναλόγως της συμμετοχής, σε μια οποιαδήποτε από τις προαναφερθείσες μορφές οργάνωσης της οικονομικής δραστηριότητας διαμορφώνει και αντίστοιχη συμπεριφορά, ως εύλογη προσαρμογή στις αντίστοιχες συνθήκες του εξωτερικού περιβάλλοντος. Παρακάτω αναλύονται ενδελεχώς τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά των τεσσάρων αγορών και σχολιάζετε σε κάθε μια περίπτωση η προσαρμογή των επιχειρήσεων σε αυτές. Σημείωση : Ως συμπεριφορά λογίζεται η απόφαση της επιχείρησης σε συγκεκριμένα στρατηγικά διλήμματα, όπως είναι για παράδειγμα είναι : α) η ποσότητα του προϊόντος ή της υπηρεσίας που θα παραχθεί, β) η τιμή στην οποία θα προσφέρει την ποσότητα αυτή, και γ) τυχόν άλλες ενέργειες τις οποίες αναλαμβάνει προκειμένου να επιτύχει την μεγιστοποίηση του κέρδους.

Τέλειος Ανταγωνισμός : μορφή αγοράς που έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά : α) Μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων που παράγουν ένα ακριβώς ομοιογενές προϊόν. β) Δεν υπάρχουν εμπόδια εισόδου νέων επιχειρήσεων. Συνεπώς υφίσταται ελευθερία εισόδου και εξόδου. γ) Υπάρχει πλήρης πληροφόρηση των καταναλωτών και των παραγωγών αναφορικά με τις τιμές και τα κόστη των αγαθών και των παραγωγικών συντελεστών αντιστοίχως.

Τα συμπεριφορικά γνωρίσματα μιας επιχείρησης που λειτουργεί υπό την σκέπη των προαναφερομένων χαρακτηριστικών κατατείνουν σ’ ένα ομοιόμορφο πρότυπο λειτουργίας, υπό την έννοια ότι αυτό υιοθετείται από όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου, και το οποίο συνοψίζεται ως ακολούθως : α) Κάθε επιχείρηση είναι λήπτρια τιμών και αυτό διότι ο μεγάλος αριθμός τα ων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο συνεπάγεται ότι κάθε μια παράγει κλάσμα μόνο της συνολικά προσφερόμενης ποσότητας. Ως εκ τούτου δεν είναι εις θέση να προκαλέσει με την δική της απόφαση παραγωγής μεταβολές επί του συνόλου προσφοράς. Θεωρεί ευλόγως λοιπόν ότι η τιμή ισορροπίας είναι εξωγενώς προσδιορισμένη.

β) Η ελεύθερη είσοδος και έξοδος των επιχειρήσεων από τον κλάδο διασφαλίζει αφενός την συνεχή ύπαρξη ανταγωνισμού ενώ αφετέρου προσδιορίζει το μακροχρόνιο επίπεδο κερδών που επιτυγχάνουν οι συμμετέχουσες επιχειρήσεις. Συγκεκριμένα με δεδομένη την τιμή (P), δηλαδή το οριακό έσοδο, οι επιχειρήσεις επιδιώκοντας την μεγιστοποίηση των κερδών τους καταλήγουν να παράγουν εκείνη την ποσότητα προϊόντος (Q*) για την οποία το αντίστοιχο οριακό κόστος είναι ίσο με την τιμή. Συνεπώς στην βραχυχρόνια ισορροπία όλες οι επιχειρήσεις παράγουν εκείνη την ποσότητα Q* για την οποία P=MC(Q*)

Να σημειωθεί ότι η προηγούμενη συνθήκη είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη για την μεγιστοποίηση των κερδών και αυτό διότι η υιοθέτηση της διασφαλίζει την αριστοποίηση της συμπεριφορά οποιασδήποτε επιχειρηματικής προσπάθειας, η οποία ωστόσο έχει μια διττή έκφραση α) την μεγιστοποίηση των κερδών, εφόσον η τιμή είναι μεγαλύτερη από μέσο κόστος στο επίπεδο παραγωγής Q* και β) την ελαχιστοποίηση των ζημιών στην περίπτωση που ισχύει το αντίστροφο. Ως εκ τούτου η ομοιόμορφη εξίσωση από μέρους των επιχειρήσεων της τιμής με το οριακό κόστος δεν συνεπάγεται απαραιτήτως την επίτευξη κερδών για όλες τις συμμετέχουσες.

Ενδέχεται, όπως ειπώθηκε, μερικές από αυτές να πραγματοποιούν σημαντικές ζημιές με αποτέλεσμα να εξέρχονται του κλάδου. Ωστόσο τα κέρδη που πραγματοποιούν οι εναπομένουσες ενδέχεται να είναι πάνω τα κανονικά με αποτέλεσμα να διαφαίνεται έντονα η προοπτική τυχόν δυνητικά νεοεισερχόμενες να καρπωθούν μέρος τους. Μακροχρόνια και εφόσον έχει πραγματοποιηθεί διαδοχικά, ενδεχομένως αρκετές φορές, η έξοδος και η είσοδος υφισταμένων και νέων ο επιχειρήσεων ο κλάδος θα αριθμεί εκείνες τις επιχειρήσεις για τις οποίες η τιμή θα είναι ίση με το ελάχιστο μέσο οριακό κόστος.

Ενδέχεται, όπως ειπώθηκε, μερικές από αυτές να πραγματοποιούν σημαντικές ζημιές με αποτέλεσμα να εξέρχονται του κλάδου. Ωστόσο τα κέρδη που πραγματοποιούν οι εναπομένουσες ενδέχεται να είναι πάνω τα κανονικά με αποτέλεσμα να διαφαίνεται έντονα η προοπτική τυχόν δυνητικά νεοεισερχόμενες να καρπωθούν μέρος τους. Μακροχρόνια και εφόσον έχει πραγματοποιηθεί διαδοχικά, ενδεχομένως αρκετές φορές, η έξοδος και η είσοδος υφισταμένων και νέων ο επιχειρήσεων ο κλάδος θα αριθμεί εκείνες τις επιχειρήσεις για τις οποίες η τιμή θα είναι ίση με το ελάχιστο μέσο οριακό κόστος. Έτσι στην μακροχρόνια ισορροπία ισχύει ότι P=L.A.C (Longterm Average Cost). Στην κατάσταση αυτή δεν υπάρχουν δυνάμεις που να επιφέρουν αλλαγές καθώς οι υφιστάμενες παράγοντας πραγματοποιούν μηδενικά κέρδη και ως εκ τούτου δεν υπάρχει το κίνητρο εισόδου νέων επιχειρήσεων.

Πρέπει να επισημανθεί ότι ο πλήρης ανταγωνισμός συνιστά μια μορφή αγοράς που σπάνια συναντάται στην πράξη. Οι υποθέσεις για την ομοιογένεια του προϊόντος καθώς και για την πλήρη πληροφόρηση είναι εξαιρετικά περιοριστικές και δημιουργούν απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης. Ωστόσο η αξία του υποδείγματος έγκειται στο σημείο αναφοράς που δημιουργεί, υπό την έννοια ότι η μελέτη του μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την φύση διαφόρων οικονομικών φαινομένων. Πάντως υπάρχουν, έστω κάποιες ελάχιστες, μορφές αγορών που προσομοιάζουν αρκετά στο υπόδειγμα το τέλειου ανταγωνισμού. Ενδεικτικά αναφέρονται το χρηματιστήριο καθώς και ορισμένες αγορές αγροτικών προϊόντων, όπως η αγορά σιταριού, ρυζιού, καλαμποκιού κ.α.

Μονοπώλιο Μια αγορά προϊόντων ή υπηρεσιών χαρακτηρίζεται ως μονοπωλιακή όταν συντρέχει μια εκ των ακόλουθων προϋποθέσεων : Α) Υπάρχει μια μόνο επιχείρηση που προσφέρει, παράγει, διανέμει το επίμαχο προϊόν ή την υπηρεσία. Β) Υπάρχουν άλλες επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται στην αγορά οι οποίες ωστόσο δεν προσφέρουν στενά υποκατάστατα του υπό εξέταση αγαθού ή της υπηρεσίας.

Αιτίες Δημιουργίας Μονοπωλίου Παρακάτω παρατίθενται οι αιτίες που δημιουργούν μια μονοπωλιακή αγορά. Να σημειωθεί ότι αυτές μπορεί να υφίστανται κατά μόνας ή μπορεί να συντρέχουν από κοινού. Η αποκλειστική κατοχή, εκμετάλλευση, διάθεση μιας πρώτης ύλης, ενός προϊόντος, ενός εμπορεύματος, ενδεχομένως ενός αϋλου οικονομικού αγαθού, όπως για παράδειγμα είναι τα πνευματικά δικαιώματα, τα εμπορικά σήματα. Η αποκλειστικότητα σχετικά με την τεχνογνωσία – τεχνολογία που απαιτεί και προϋποθέτει η παραγωγή ενός προϊόντος ή μιας υπηρεσίας. Η βούληση του κράτους που εκδηλώνεται με την ύπαρξη ενός θεσμού- νόμου ο οποίος καταλήγει είτε στον αποκλεισμό εισόδου είτε νέων επιχειρήσεων σε μια ήδη υφιστάμενη αγορά είτε δυνητικών σε μια ανερχόμενη.

Ο ανταγωνισμός των επιχειρήσεων στα πλαίσια μιας ελεύθερης οικονομίας. Ο εν λόγω ανταγωνισμός υλοποιείται κυρίως μέσω της μειοδοτικής επικυριαρχίας μιας επιχείρησης στον ανταγωνισμό τιμών στον οποίο επιδίδεται σε σχέση με τις υπόλοιπες συμμετέχουσες. Να σημειωθεί ότι προϋπόθεση για να λογιστεί οποιαδήποτε μειοδοτική διαδικασία ως ανταγωνιστική είναι να θεωρούνται τα ανταγωνιζόμενα αγαθά ή υπηρεσίες είτε ως ομοιογενή, συνθήκη μάλλον ιδιαίτερα περιοριστική στην πράξη, είτε ως στενά υποκατάστατα. Η πραγματοποίηση οικονομιών κλίμακας, δηλαδή η εντατική χρησιμοποίηση όλων ή μερικών πηγών σταθερού κόστους με τρόπο που μειώνει το μέσο συνολικό κόστος σε επίπεδο που καμία νεοεισερχόμενη ή ήδη συμμετέχουσα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί συνιστά μια από τις σημαντικότερες αιτίες δημιουργίας μονοπωλίων. Σ’ αυτή ειδικά την περίπτωση το μονοπώλιο ονομάζεται φυσικό μονοπώλιο.

Χωρίς να αντιμετωπίζει εξ’ ορισμού ανταγωνισμό η μονοπωλιακή επιχείρηση είναι σε θέση να προσδιορίζει την τιμή στην οποία θα διαθέσει το παραγόμενο ή την υπηρεσία. Ωστόσο αν και βρίσκεται σ’ αυτή την πλεονεκτική θέση αντιμετωπίζει κάποιους σημαντικούς περιορισμούς και συγκεκριμένα εκείνους που υπεισέρχονται στην ανάλυση από την ίδια την φύση της καμπύλης ζήτησης. Θέτοντας μια αυθαίρετα υψηλή τιμή η μονοπωλιακή επιχείρηση μπορεί, με δεδομένη την αρνητική κλίση της καμπύλης ζήτησης, να διαθέσει μια πολύ συγκεκριμένη ποσότητα στην αγορά. Εκείνη που υποδεικνύει η συνάρτηση ζήτησης. Συνεπώς η μονοπωλιακή επιχείρηση πρέπει να επιλέξει εκείνη την τιμή, ή εκείνη την ποσότητα, για την οποία η επιχείρηση πραγματοποιεί μέγιστα κέρδη.

Η συνθήκη μεγιστοποίησης των κερδών συνεπάγεται ότι η επιχείρηση θα επιλέξει εκείνη την ποσότητα για την οποία το οριακό έσοδο είναι ίσο με το οριακό κόστος. Μόλις επιτευχθεί η μεγιστοποίηση του κέρδους η μονοπωλιακή επιχείρηση τελεί σε ισορροπία. Να σημειωθεί ότι υπάρχουν και κάποιες πρόσθετες ενέργειες που μπορεί να υλοποιήσει το μονοπώλιο για να αυξήσει τα κέρδη του. Μια από αυτές είναι η χρησιμοποίηση καινοφανών τεχνολογιών με στόχο να μειωθεί το λειτουργικό κόστος. Μια από αυτές είναι η χρησιμοποίηση καινοφανών τεχνολογιών με στόχο να μειωθεί το λειτουργικό κόστος. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και από μια διοικητική αναπροσαρμογή – αναδιάταξη του μονοπωλίου, δηλαδή από την άσκηση τεχνικών διοίκησης management, οι οποίες οργανώνουν καλύτερα και αποτελεσματικότερα τους διαθέσιμους παραγωγικούς συντελεστές.

Μια άλλη ενέργεια έγκειται στην αύξηση της ζήτησης που αντιμετωπίζει η επιχείρηση. Πρακτικά πρόκειται για τεχνικές marketing οι οποίες είτε μετατοπίζουν στα δεξιά όλη την καμπύλη ζήτησης, είτε επιφέρουν τον ανελαστικό μετασχηματισμό της, υποθέτοντας ότι αυτή σε μια προγενέστερη κατάσταση ήταν ελαστική.

Ολιγοπώλιο Στην εν λόγω μορφή αγοράς υφίσταται έντονη αλληλεξάρτηση μεταξύ των επιχειρήσεων η οποία προσδιορίζει εν τέλει και την συμπεριφορά τους, Αυτή κατατείνει στην δημιουργία άτυπων, σε κάποιες περιπτώσεις τυπικών συμφωνιών μεταξύ των συμμετεχόντων, οι οποίες έχουν ως περιεχόμενο είτε τον προσδιορισμό μιας ενιαίας τιμής, είτε την υλοποίηση συμφωνιών με ποικίλο περιεχόμενο, όπως για παράδειγμα τις περιοχές στις οποίες κάθε επιχείρηση θα διαθέσει το προϊόν της ή ενδεχομένως την κοινή στάση που πρέπει να υιοθετηθεί από όλες τις συμμετέχουσες προκειμένου να αποτραπεί η δυνητική είσοδος μιας νέας επιχείρησης στον κλάδο.

Τα χαρακτηριστικά στοιχεία του Ολιγοπωλίου είναι : Α) Ο μικρός αριθμός επιχειρήσεων που προσφέρουν παρόμοια ή ομοιογενή προϊόντα. Β) Η αυτονομία των συμμετεχόντων όπου η συμπεριφορά της κάθε μίας επηρεάζει και τις υπόλοιπες. Γ) Αναζήτηση της καλύτερης δυνατής συμφωνίας ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες Μονοπωλίου.

Όλες οι συμφωνίες στο Ολιγοπώλιο αποσκοπούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην απομείωση του υφιστάμενου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων προκειμένου να υπάρξει μεγιστοποίηση των κερδών όλων των συμμετεχόντων. Σ αυτή την περίπτωση το Ολιγοπώλιο συμπεριφέρεται ως οιονεί Μονοπώλιο (καρτέλ), μεγιστοποιώντας την Καθαρή Απώλεια Κοινωνικής Ευημερίας των καταναλωτών. Η σύμπραξη που προκύπτει κατόπιν ρητών ή άρρητων συμφωνιών των επιχειρήσεων του κλάδου κατατείνει στην αποκλιμάκωση του ενδεχόμενου ανταγωνισμού τιμών. Η μεγιστοποίηση των κοινών κερδών από όλες τις συμμετέχουσες προσομοιάζει τότε με την λειτουργία μονοπωλίου με πολλές εγκαταστάσεις.

Σ’ αυτή την περίπτωση η θεώρηση της καμπύλης ζήτησης ως ενιαίου συνόλου, όπως ακριβώς υφίσταται στα πλαίσια ενός μονοπωλίου, συνεπάγεται την επιβολή ενιαίας τιμής και άρα την ύπαρξη ενός ενιαίου οριακού εσόδου για όλες τις συμμετέχουσες. Η πρώτη συνθήκη μεγιστοποίησης των κερδών συνεπάγεται λοιπόν ότι στην ισορροπία η κάθε μια από τις συμμετέχουσες παράγει στο σημείο όπου MR, το κοινό δηλαδή οριακό έσοδο, είναι ίσο με το δικό της οριακό κόστος. Είναι εύλογο λοιπόν το κράτος να παρεμβαίνει νομοθετικά απαγορεύοντας την δημιουργία καρτέλ. Η νομοθεσία περί ανταγωνισμού απαγορεύει την ύπαρξη συμφωνιών μεταξύ επιχειρήσεων σ’ ένα ολιγοπώλιο

Να σημειωθεί ότι υφίσταται διάκριση μεταξύ των όρων Σύμπραξη – Collusion και Συνασπισμού των Επιχειρήσεων – Cartel. Ο πρώτος όρος αναφέρεται στην συμφωνία μεταξύ επιχειρήσεων στην αγορά για τον ορισμό ενός συγκεκριμένου επιπέδου παραγωγής, το οποίο αυτομάτως δρομολογεί τον ορισμό μιας ενιαίας τιμής. Ο δεύτερος όρος αναφέρεται σε μια ομάδα επιχειρήσεων που λειτουργεί υπό συνθήκες και κανόνες ένωσης. Σε γενικές γραμμές οι συμπράξεις αλλά και οι συνασπισμοί επιχειρήσεων θα πρέπει να θεωρούνται ιδιαιτέρως δυσχερείς όταν α) υπάρχει μεγάλος σχετικά αριθμός επιχειρήσεων που συμμετέχουν στον κλάδο, β ) το προϊόν που παράγεται δεν δύναται να θεωρηθεί ομοιογενές ή τυποποιημένο, γ) οι συνθήκες ζήτησης και κόστους στην αγορά είναι ευμετάβλητες με τρόπο που η εξέλιξη τους δεν δύναται να προβλεφθεί με ασφάλεια, δ) δεν υπάρχουν εμπόδια εισόδου με αποτέλεσμα η είσοδος νέων παιχτών να είναι εφικτή και να ακυρώνει επί της ουσίας προηγούμενες συμφωνίες.

Ακόμα όμως και στην περίπτωση όπου δεν υπάρχει κανενός είδους συνεννόηση επί της τιμής μεταξύ των συμμετεχουσών επιχειρήσεων ο εν λόγω ανταγωνισμός μη προάγοντας το συμφέρον οιασδήποτε από τις προαναφερθείσες θα αποφευχθεί. Το γεγονός αυτό συνεπάγεται ότι η καμπύλη ζήτησης που αντιμετωπίζει μια ενδεικτική επιχείρηση του κλάδου έχει αρκετές ιδιαιτερότητες καθώς αφενός η επιχείρηση θεωρεί ότι η αύξηση της τιμής, πέραν εκείνης που έχει συμφωνηθεί ατύπως ή επισήμως, θα πλήξει τα έσοδα της, αφού οι υπόλοιπες συμμετέχουσες θα προτιμήσουν να διατηρήσουν την τιμή τους σταθερή ώστε να προσελκύσουν το μέρος της ζήτησης που θα απολέσει, ενώ αφετέρου αν μειώσει την τιμή θα τροφοδοτήσει αλληλουχία μειώσεων από μέρους των άλλων επιχειρήσεων , καταλήγοντας σ’ ένα πόλεμο τιμών που εκ των προτέρων είναι ατελέσφορος.

Συνεπώς η καμπύλης ζήτησης που αντιμετωπίζει μια επιχείρηση στο ολιγοπώλιο είναι είτε οριζόντια στο σημείο της συμφωνηθείσας τιμής ή έντονα ελαστική, είτε έντονα ανελαστική σε τιμές κάτω από αυτό. Το διττό αυτό χαρακτηριστικό δημιουργεί τελικά ένα τεθλασμένο σχήμα το οποίο τελικά αποδίδει στην καμπύλη ζήτησης το όνομα της. Εν προκειμένω Τεθλασμένη Καμπύλη Ζήτησης. Ως εκ τούτου μια τυπική επιχείρηση του κλάδου διαπιστώνει ότι η διατήρηση της τιμής στο συμπεφωνημένο επίπεδο καταλήγει να είναι η άριστη πρακτική καθώς τα έσοδα της συρρικνώνονται σε διαφορετική περίπτωση. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι επιχειρήσεις του κλάδου δεν θα μεταβάλλουν τις τιμές και το άριστο επίπεδο παραγωγής τους ακόμα και στην περίπτωση που υφίστανται αυξητικές μεταβολές σε σχέση με τα κόστη λειτουργίας τους, τα οποία εν τέλει μετακινούν προς τα πάνω την καμπύλη οριακού κόστους.

Η ισορροπία στο Ολιγοπώλιο αποδίδεται με τον όρο «Ισορροπία κατά Ναsh” και συνοψίζει μια κατάσταση στην οποία κάθε συμμετέχων επιλέγει την άριστη στρατηγική με δεδομένη την στρατηγική των υπολοίπων παιχτών. Το επίπεδο δραστηριότητας που επιτυγχάνεται συνολικά από τις συμμετέχουσες, λαμβάνοντας υπόψη την αλληλεξάρτηση τους, καταλήγει να είναι μεγαλύτερο του μονοπωλίου και μικρότερο του επιπέδου που επιτυγχάνεται από τον τέλειο ανταγωνισμό. Το ίδιο ισχύει για την αγοραία τιμή και τα κέρδη τα οποία αμφότερα θα βρίσκονται μεταξύ των επιπέδων που επικρατούν στο μονοπώλιο και στον τέλειο ανταγωνισμό.

Αν και η αλληλεξάρτηση των επιχειρήσεων απενεργοποιεί τελικά τον αυτόνομο τρόπο τιμολόγησης ωστόσο ο ανταγωνισμός των επιχειρήσεων συνεχίζεται μ’ ένα διαφορετικό τρόπο. Οι συμμετέχουσες στοχεύοντας στην δημιουργία οιονεί μονοπωλιακά θέσεων αποπειρώνται να διαφοροποιήσουν το παρεχόμενο προϊόν ή την υπηρεσία στην συνείδηση των καταναλωτών επενδύοντας κατά περίπτωση στην καινοτομία, την έρευνα, τα χρησιμοποιούμενα υλικά, τους όρους χρηματοδότησης, τυχόν οικονομικές προσφορές όπως για παράδειγμα δώρα, κουπόνια, οικονομικές συσκευασίες κ.λ.π. Συνηθέστερη είναι η προσπάθεια διαφοροποίησης μέσω της διαφήμισης και των τεχνικών μάρκετινγκ.

Ανάλυση και Γνώση της Αγοράς

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "Ανάλυση και Γνώση της Αγοράς"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια

Είσοδος

Σύνδεση μέσω των κοινωνικών δικτύων:

Ανάλυση και Γνώση της Αγοράς

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Παρουσίαση με θέμα: "Ανάλυση και Γνώση της Αγοράς"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

Παρόμοιες παρουσιάσεις

Σχετικά με το έργο

Σχόλια