ΓΗ Μανέτα Γεωργία Μπιτούνη Κωνσταντίνα Κατσουλιέρη Μαριλένα

Παρουσίαση με θέμα: "ΓΗ Μανέτα Γεωργία Μπιτούνη Κωνσταντίνα Κατσουλιέρη Μαριλένα"— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 ΓΗ Μανέτα Γεωργία Μπιτούνη Κωνσταντίνα Κατσουλιέρη Μαριλένα
Μπιτούνη Θεοδώρα

2 Ορισμός Ακτίνα: χμ. Ατμόσφαιρα: Άζωτο (78%), οξυγόνο (21%), άλλα αέρια (1%) Ελάχιστη θερμοκρασία: -89o C Μέγιστη θερμοκρασία: 58ο C Διάρκεια περιστροφής (γύρω από τον άξονά της): 24 ώρες Διάρκεια περιφοράς (γύρω από τον ήλιο): 365 ¼ ημέρες Μέση απόσταση από τον ήλιο: χμ. Δορυφόροι: Σελήνη Η Γη είναι ο τρίτος πλανήτης του ηλιακού συστήματος κατά σειρά απόστασης από τον ήλιο και πέμπτος σε μέγεθος και μάζα. Το σπουδαιότερο χαρακτηριστικό που διακρίνει τη Γη από τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος είναι η ύπαρξη ζωής, η οποία έφτασε στην υψηλότερη και τελειότερη μορφή της με τον άνθρωπο.

3 Σχηματισμός Σύμφωνα με τις σύγχρονες αντιλήψεις της κοσμογονίας η Γη σχηματίστηκε πριν 4,5 – 5 δισεκατομμύρια χρόνια από τη συμπύκνωση λόγω της βαρύτητας αερίου και σκόνης, τα οποία βρίσκονταν διασκορπισμένα στο διάστημα γύρω από τον ήλιο. Ο σχηματισμός αυτός συνοδευόταν από διαφοροποίηση της ύλης. Βαθμιαία επήλθε θέρμανση του εσωτερικού της Γης, κυρίως από τη θερμότητα που παραγόταν από τη διάσπαση ραδιενεργών στοιχείων (ουρανίου, θορίου, καλίου κ.ά.). Αποτέλεσμα αυτής της διαφοροποίησης ήταν η διαίρεση της γης σε ομόκεντρες στοιβάδες που διαφέρουν στη χημική τους σύσταση, συσσωμάτωση και φυσικές ιδιότητες. Ακόμη πρέπει να πούμε πως η λιθόσφαιρα αποτελείται από επτά μεγάλες γεωλογικές πλάκες και πολλές μικρές που κινούνται αργά μα σταθερά διαμέσου του μανδύα. Αποτέλεσμα αυτής της κίνησης είναι ένα πλήθος φαινομένων (γέννηση ορέων, σεισμοί, ηφαίστεια). Τα φαινόμενα αυτά των μεταβολών του γήινου φλοιού συνέβαιναν σε ολόκληρη τη γεωλογική ιστορία της γης και συνεχίζονται και σήμερα. Ο δε πυρήνας της ψύχεται με ρυθμό γύρω στους 0,25ο C σε ένα εκατομμύριο χρόνια.

4 φλοιός Ο φλοιός στην ξηρά έχει πάχος 30 με 40 χμ. ενώ στο βυθό της θάλασσας είναι 5 χμ. περίπου. Έξω από το φλοιό βρίσκονται οι εξωτερικές γεώσφαιρες, η υδάτινη (υδρόσφαιρα) και ο αέρας (ατμόσφαιρα), οι οποίες δημιουργήθηκαν από τους ατμούς και τα αέρια που αποβλήθηκαν από το εσωτερικό της Γης.

5 ατμόσφαιρα Ατμόσφαιρα καλείται το αεριώδες περίβλημα που περιβάλλει τη Γη, το οποίο συγκρατείται λόγω της βαρύτητάς της, και φθάνει σε ύψος περίπου χλμ. Στην ατμόσφαιρα της Γης οφείλεται η ύπαρξη ζωής, εφόσον σε αυτήν οφείλονται η απορρόφηση μεγάλου τμήματος της υπεριώδους ακτινοβολίας και η μείωση της διαφοράς των ακραίων θερμοκρασιών που θα υπήρχαν μεταξύ ημέρας και νύχτας χωρίς αυτήν. Η σύνθεσή της από την επιφάνεια της θάλασσας και μέχρι τα 50 χλμ ύψος, παραμένει περίπου αμετάβλητη.Η πυκνότητά της ατμόσφαιρας ελαττώνεται πολύ γρήγορα Η ατμόσφαιρα, είναι εκείνη, που συγκρατεί την Υπεριώδη Ακτινοβολία, είναι εκείνη που προκαλεί τους χρωματισμούς του ουρανού και των νεφών, ενώ συγχρόνως αποτελεί το μέσον στη διάδοση του ήχου, αλλά και στη διάχυση του φωτός. Χωρίς αυτή, ο Ουρανός θα ήταν σκοτεινός, ενώ στη σκιά θα επικρατούσε πλήρες σκοτάδι και οι αστέρες θα έλαμπαν με σταθερό φως νύκτα και μέρα. Επίσης η διάθλαση που συντελεί στο φαινόμενο τα ουράνια σώματα να φαίνονται υπερυψωμένα δεν θα υπήρχε αλλά και ούτε αντικατοπτρισμός θα δημιουργούνταν.

6 στρώματα Η χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας μέχρι του ύψους των χλμ είναι αμετάβλητη. Ανάλογα όμως της μεταβολής της θερμοκρασίας διακρίνονται σ΄ αυτή τα ακόλουθα στρώματα. Τροπόσφαιρα ΣΤΡΑΤΟΣΦΑΙΡΑ ΜΕΣΟΣΦΑΙΡΑ ΘΕΡΜΟΣΦΑΙΡΑ ΕΞΩΣΦΑΙΡΑ

7 Τροπόσφαιρα Το πλησιέστερο στην επιφάνεια της Γης ατμοσφαιρικό στρώμα με πάχος από 7 μέχρι 18 χλμ., ανάλογα με την εποχή του έτους και το γεωγραφικό πλάτος. Έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητα απ' όλα τα στρώματα και περιλαμβάνει περίπου το 80% των αερίων της ατμόσφαιρας και όλους τους υδρατμούς. Μέσα στην τροπόσφαιρα γεννιούνται οι βροχές, οι άνεμοι, οι ομίχλες. Η θερμοκρασία του αέρα πέφτει όσο ανεβαίνουμε ψηλότερα και φτάνει στους -80C στο άνω όριο της τροπόσφαιρας που ονομάζεται τροπόπαυση. ΣΤΡΑΤΟΣΦΑΙΡΑ Εκτείνεται σε ύψος 50 περίπου χλμ. και περιέχει σχεδόν ολόκληρο τον υπολειπόμενο αέρα. Η θερμοκρασία κυμαίνεται από τους -80C μέχρι τους -3C στο ανώτερο όριό της που είναι η στρατόπαυση. Η αύξηση της θερμοκρασίας μέσα στη στρατόσφαιρα, οφείλεται στη θέρμανση του όζοντος (Ο3), από την απορρόφηση ενός μεγάλου τμήματος της υπεριώδους ακτινοβολίας του Ήλιου. Χωρίς αυτό το στρώμα του όζοντος η ζωή στη Γη θα ήταν αδύνατη. Τα τελευταία χρόνια το στρώμα όζοντος έχει μειωθεί σημαντικά λόγω της ρύπανσης της ατμόσφαιρας (τρύπα όζοντος).

8

9 ΘΕΡΜΟΣΦΑΙΡΑ Φθάνει τα 500 χλμ. Το ανώτερο μέρος της λέγεται θερμόπαυση ΕΞΩΣΦΑΙΡΑ Το τελευταίο στρώμα της ατμόσφαιρας, πάνω από το 500 χλμ. Τα μόρια των πολύ αραιών αερίων που το αποτελούν διαφεύγουν στο Διάστημα. ΜΕΣΟΣΦΑΙΡΑ Στο στρώμα αυτό, που έχει πάχος 30 περίπου χλμ., η θερμοκρασία είναι πολύ χαμηλή, γύρω στους -120 οC. Το τελευταίο μέρος της μεσόσφαιρας(80-90 χλμ) βρίσκεται η μεσόπαυση που είναι η πιο ψυχρή περιοχή της γήινης ατμόσφαιρας,επειδή δεν υπάρχει το όζον.

10 Σελήνη Ο μοναδικός φυσικός δορυφόρος της Γης και το δεύτερο κατά σειρά λαμπρότητας σώμα που αντικρύζουμε στο Ουράνιο Στερέωμα. Γνωστή και με το όνομα "Φεγγάρι" αποτελεί ένα από τα πλέον προσφιλή αντικείμενα παρατήρησης, θαυμασμού και διαλογισμού. Σημειωτέον ότι με τη λέξη "φεγγάρι" χαρακτηρίζουμε επίσης και τους φυσικούς δορυφόρους των υπολοίπωνπλανητών του ηλιακού συστήματος. H σελήνη είναι ο πέμπτος μεγαλύτερος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα. Έχει διάμετρο 3476 km, περίπου το ένα τέταρτο της γήινης διαμέτρου και το 1/81 της μάζας της Γης. Η ένταση τηςβαρύτητας στην επιφάνεια της σελήνης είναι το 1/6 της βαρύτητας της Γης.  Η σελήνη έχει θερμοκρασίες που ποικίλλουν από 123°C στην ημέρα έως -170°C τη νύχτα στον ισημερινό, και κάτω από -233°C στους μόνιμα σκιασμένους πολικούς κρατήρες.

11 Η τροχιά της Σελήνης Η Σελήνη περιφέρεται γύρω από τη γη με την ίδια φορά που η γη περιφέρεται γύρω από τον ήλιο. Η τροχιά είναι ελλειπτική (~0.15% απόκλιση από κυκλική, εκκεντρότητα) με τη Γη στην μία εστία της. Περίγειο έχουμε όταν η σελήνη είναι στο κοντινότερο σημείο με τη Γη (363,104 km) ενώ απόγειο όταν είναι στο μακρύτερο (405,696 km). Σαν αποτέλεσμα η Σελήνη εμφανίζεται περίπου 11% μεγαλύτερη στο περίγειο από ότι στο απόγειο . Η αστρική περίοδος, δηλαδή ο χρόνος που περιφοράς σε σχέση με τα μακρινά άστρα, είναι 27,321 μέρες. Ο χρόνος αυτός ονομάζεται αστρικός μήνας. Η περίοδος των φάσεων, δηλαδή ο χρόνος που χρειάζεται η Σελήνη να γυρίσει στο ίδιο σημείο σε σχέση με τον Ήλιο όπως παρατηρείται από τη Γη, είναι 29,530 μέρες. Ο χρόνος αυτός ονομάζεται συνοδικός μήνας. Κάθε μέρα η Σελήνη κινείται από την Α προς τη Δ σαν αποτέλεσμα της περιστροφής της Γης, Κινείται 13,19ο Ανατολικά σε σχέση με το υπόβαθρο των άστρων. Δηλαδή σε δύο συνεχόμενα βράδια την ίδια ώρα η Σελήνη θα βρίσκεται 13ο ανατολικότερα και για να βρεθεί στο ίδιο σημείο με το προηγούμενο βράδυ θα χρειαστεί 52’ επιπλέον.

12 Φάσης της σελήνης Οι φάσεις της Σελήνης εξηγούνται από το μέρος της Σελήνης που φαίνεται από ένα παρατηρητή από τη Γη, καθώς το φως του Ηλίου ανακλάται πάνω στην επιφάνεια της. Το μέρος που φαίνεται εξαρτάται από τις θέσεις Ηλίου-Γης-Σελήνης. Η διαφορά 27,3 και 29,53 εξηγείται στην εικόνα 4. Η Σελήνη ολοκληρώνει μία περιφορά γύρω από τη Γη σε σχέση με τα άστρα σε 27,3 μέρες αλλά για να έρθει στην ίδια θέση με σε συνάρτηση με τη Γη και τον Ήλιο χρειάζεται επιπλέον κάτι παραπάνω από 2 μέρες. Μαθηματικά αποδεικνύεται ως εξής: Σε ένα αστρικό μήνα η Γη μετακινείται (0,985 μοίρες ανά ημέρα) x ( μέρες) = μοίρες κατά την τροχιά της γύρω από τον Ήλιο. Η Σελήνη κινείται περίπου μοίρες ανά ημέρα. Έτσι για να ξαναβρεθεί στην ίδια σχετική θέση Ηλίου-Γης-Σελήνης, η Σελήνη πρέπει να ταξιδέψει επιπλέον 26.91/13.17 = μέρες. Αυτό σημαίνει ότι από τη μία φάση έως την επόμενη ένα μήνα μετά, το χρονικό διάστημα είναι = μέρες. Σχεδόν όσο ο συνοδικός μήνας. Το επιπλέον υπολογίζεται γιατί οι τροχιές τόσο της Σελήνης όσο και της Γης είναι ελλειπτικές.

13 Ταλάντωση σελήνης Βλέπουμε πάντα την ίδια πλευρά της Σελήνης αλλά λόγω ταλαντώσεων της μπορούμε να δούμε όχι μόνο το 50% αλλά μέχρι και 59% της επιφάνειάς της. Α) Ημερήσια ταλάντωση Όσο περιστρέφεται η Γη η θέα της Σελήνης αλλάζει. Άλλη εικόνα βλέπει ένα παρατηρητής όταν ανατέλει η Σελήνη και άλλη όταν δύει. Στην 1η περίπτωση λίγο ανατολικότερα και στη 2η δυτικότερα. Β) Διαμήκης ταλάντωση Η Σελήνη γυρνά σε ελλειπτική τροχιά με όχι σταθερή ταχύτητα. Αλλά η Σελήνη περιστρέφεται (γύρω από τον εαυτό της) με σταθερή ταχύτητα. Έτσι όταν επιταχύνει μπορούμε να δούμε λίγο από το πίσω μέρος της ενώ όταν επιβραδύνει λίγο από το μπροστινό. Γ) Κάθετη ταλάντωση Το επίπεδο περιφοράς της Σελήνη κάνει γωνία 5,2ο με το επίπεδο της εκλειπτικής. Έτσι κάποιες στιγμές μπορούμε να δούμε πέρα από το Ν πόλο (ο Β είναι κρυμμένος) και άλλες πέρα από το Β πόλο (ο Ν είναι κρυμμένος)

14 Πανσέληνος Όταν τα τρία σώματα πλησιάσουν στο κοντινότερο σε ευθυγράμμιση σημείο των τροχιών τους (με τη Γη ανάμεσα) γίνεται ορατό από τη γη όλο το φωτιζόμενο τμήμα της σελήνης και αυτή εμφανίζεται ως ολοστρόγγυλος δίσκος. Είναι η πανσέληνος. Η εικόνα της πανσελήνου στο ουράνιο στερέωμα ήταν πάντα εντυπωσιακή. Όμως στην πραγματικότητα η επιφάνεια αυτού τουδορυφόρου είναι αρκετά σκοτεινή. Το albedo του, που είναι το μέρος του συνολικού φωτός που ανακλάται από το φεγγάρι, είναι κατά μέσον όρο μόνο 0,067, χαμηλότερο από όλους τους πλανήτες εκτός από τον Ερμή. Το επίπεδο περιφοράς της σελήνης γύρω από τη γη είναι κεκλιμένο, σε σχέση με το επίπεδο περιφοράς της γης γύρω από τον Ήλιο, κατά 5 μοίρες περίπου. Αυτό το γεγονός καθιστά κάπως σπάνια την απόλυτη ευθυγράμμιση των τριών σωμάτων σε μία ευθεία. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε το φαινόμενο της έκλειψης. Αν η κλίση των δύο επιπέδων ήταν μηδενική, τότε θα είχαμε εκλείψεις δύο φορές σε κάθε σεληνιακό κύκλο, δηλαδή περίπου κάθε 15 ημέρες ! Κατά τις εκλείψεις, όταν η Σελήνη βρίσκεται ανάμεσα από τη Γη και τον Ήλιο, έχουμε έκλειψηΗλίου, ενώ όταν η Γη βρίσκεται ανάμεσα από τον Ήλιο και τη σελήνη έχουμε έκλειψη σελήνης. Στην απόλυτη ευθυγράμμιση έχουμε ολικές εκλείψεις.

15 Βιβλιογραφια http://dim-rizou.pel.sch.gr/ergasies/iliako/page08.htm