Θρύλοι, θρήνοι και παραδόσεις για την Άλωση της Πόλης Κεφάλαιο 36 ο Η παρουσίαση διαμορφώθηκε από τον Πέτρο Σαμούχο.

Παρουσίαση με θέμα: "Θρύλοι, θρήνοι και παραδόσεις για την Άλωση της Πόλης Κεφάλαιο 36 ο Η παρουσίαση διαμορφώθηκε από τον Πέτρο Σαμούχο."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Θρύλοι, θρήνοι και παραδόσεις για την Άλωση της Πόλης Κεφάλαιο 36 ο Η παρουσίαση διαμορφώθηκε από τον Πέτρο Σαμούχο.

2 μ.Χ. Γέννηση Χριστού 1204 1453 π.Χ. Το πάρσιμο της Πόλης, που αποτελούσε το κέντρο του Ελληνισμού, θεωρήθηκε ως τραγικό σημάδι για τη μοίρα ολόκληρου του Έθνους. Η λαϊκή μούσα και η λόγια ποίηση θρήνησαν την απώλεια, με ιδιαίτερα συγκινητικό τρόπο. Παράλληλα εκφράζουν και τις ελπίδες του έθνους ότι δε θα αργήσει η μέρα για την απελευθέρωση. Λίγα λόγια για το σημερινό μας μάθημα Παραδοσιακοί και θαυμαστοί θρύλοι, αναπτύχθηκαν γύρω από την άλωση της Πόλης, για να θρέψουν τις ελπίδες και το θάρρος του έθνους επί αιώνες.

3

4 Οι Τούρκοι κατακτούν την Βασιλεύουσα και κάπου εκεί η ιστορία σταματά…

5

6 Ταυτόχρονα με την Άλωση εμφανίζονται θρήνοι, θρύλοι και παραδόσεις που μεταφέρονται από στόμα σε στόμα και συντηρούν τις ελπίδες για την ανάκτηση της Πόλης!

7

8 «Πήραν την Πόλη μωρέ πήραν την, πήραν τη Σαλλονίκη Πήραν και την Αγιά Σοφιά το μέγα μαναστήρι Πώ ΄χει σαρανταδυό ΄κλησιές κι εξήντα δυο καμπάνες Κάθε καμπάνα και παπάς κάθε παπάς και ψάλτης» Ήπειρος

9 «Ένα πουλάκι ξέβγαινε πω μέσα από την Πόλη, Χρυσά ήταν τα φτερούδια του, χρυσά και κεντημένα Κι ήταν καημένα από φωτιά και μαυροκαπνισμένα πες μας πουλάκι μου, κανα καλό χαμπάρι Τι να σας πω μαύρα παιδιά, τι να σας μολογήσω Πήραν την Πόλιν η Τουρκιά, πήραν και το Φανάρι Πήραν και την Αγιά Σοφιά» Ελασσόνα

10 «Εσείς πουλιά πετούμενα, πετάτε στον αέρα Στείλτε χαμπέρια στη Φραγκιά στη Μοσχοβιά μαντάτα Πήραν την πόλη πήρανε, πήραν τη Σαλλονίκη Πήραν και την Αγια Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι Και η κυράτσα Παναγιά στην πόρτα ακουμπισμένη Χρυσό μαντήλιν εκρατεί, τα δάκρυα της σφουγγούσε Και τους μαστόρους έλεγε και τους μαστόρους λέγει Πάψτε μαστόροι τη δουλειά, μη χάνετε καιρό σας Εδώ τζαμί δε γίνεται, για να λαλούν χοτζάδες, εδώ θα μένει η Αγια Σοφιά…» Δυτική Μακεδονία

11 « Μον’ δώστε λόγο στη Φραγκιά, να’ ρθουν τρία καράβια Το ΄να να πάρει το σταυρό και τ’ άλλο το ευαγγέλιο Το τρίτο το τρανίτερο την άγια τράπεζά μας Μη μας τα πάρουν οι άπιστοι και μας τα μαγαρίσουν Κι η Δέσποινα ως τα’ άκουσε, τα μάθια τσε δακρύσαν Κι ο Μιχαήλ κι ο Γαβριήλ την επαρηγορούσαν Σώπασ’ αφέντρα μ’ και κυρά και μην πολύ δακρύζεις Πάλαι με χρόνια με καιρούς, πάλαι δικά μας θα ’ναι» Βόρειο Αιγαίο

12

13 Πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα ΄ναι.

14 Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη, ένα πουλί ανέλαβε να πάει ένα γραπτό μήνυμα στην Τραπεζούντα του Ποντου για την Άλωση της Πόλης. Μόλις έφτασε εκεί, πήγε κατευθείαν στη Μητρόπολη που λειτουργούσε ο Πατριάρχης και άφησε το χαρτί με το μήνυμα πάνω στην Άγια Τράπεζα. Κανείς δεν τολμούσε να πάει να διαβάσει το μήνυμα. Τότε πήγε ένα παλλικάρι, γιός μιας χήρας, και διάβασε το άσχημο μαντάτο “Πάρθεν η Πόλη, Πάρθεν η Ρωμανία”. Το εκκλησίασμα και ο Πατριάρχης άρχισαν τον θρήνο, αλλά ο νέος τους απάντησε. “Κι αν η Πόλη έπεσε, κι αν πάρθεν η Ρωμανία, πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι”.

15 Ο παπάς της Αγίας Σοφίας

16 Η παράδοση λέει ότι την ώρα που οι Τούρκοι έμπαιναν στην εκκλησία, ο παπάς διέκοψε τη λειτουργία που τελούσε και κρύφτηκε πίσω από το ιερό. Σε εκείνο το σημείο υπήρχε μία πόρτα η οποία άνοιξε για να μπει μέσα ο ιερέας και μόλις εκείνος μπήκε, έκλεισε και έγινε τοίχος. Ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Έλληνες μάστορες, τους οποίους έφερναν για αυτό το σκοπό, δεν μπόρεσαν να γκρεμίσουν τον τοίχο. Ο θρύλος καταλήγει ότι όταν η Αγία Σοφία ξαναγίνει ελληνική εκκλησία, τότε ο παπάς θα βγει από το ιερό και θα ολοκληρώσει την ημιτελή λειτουργία του.

17 Η αγία τράπεζα της Αγίας Σοφίας

18 Σύμφωνα με την παράδοση, πριν ο Μωάμεθ καταλάβει την Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος διέταξε να μεταφέρουν την αγία τράπεζα και όλα τα κειμήλια της Αγίας Σοφίας μακριά από την πόλη για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων. Τρία καράβια ξεκίνησαν από την πόλη γεμάτα με όλα αυτά τα κειμήλια, αλλά καθώς ταξίδευαν το τρίτο από αυτά, που μετέφερε την αγία τράπεζα, βυθίστηκε στα νερά του Βοσπόρου. Από τότε μέχρι σήμερα στο σημείο εκείνο τα νερά της θάλασσας είναι πάντοτε ήρεμα και γαλήνια, ασχέτως με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην γύρω περιοχή.

19 Το ποτάμι που σταμάτησε να κυλάει!

20 Στην Ήπειρο υπάρχει μια λαϊκή δοξασία για την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Συγκεκριμένα, ένα πουλί φέρνει την αναγγελία της πτώσης της Πόλης σε μια ομάδα βοσκών, που εκείνη τη στιγμή ποτίζουν τα κοπάδια τους σε ένα ποτάμι, Ο θρύλος λέει ότι στο άκουσμα της φοβερής είδησης τα νερά του ποταμού σταμάτησαν να κυλάνε, αφού ακόμα και το φυσικό στοιχείο θεώρησε ότι η πτώση της Κωνσταντινούπολης ήταν κάτι το ανήκουστο! Το ποτάμι θα συνεχίσει και πάλι να κυλάει, μόλις απελευθερωθεί η Πόλη…

21 Τα ψάρια του καλόγερου

22 Κάποιος καλόγερος είχε ψαρέψει σε ένα ποτάμι ψάρια και τα τηγάνιζε κοντά στην όχθη του ποταμού. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από ένα πουλί το μήνυμα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους. Ο καλόγερος σάστισε και αμέσως τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι και ξαναβρέθηκαν στο ποτάμι. Εκεί ζουν αιώνια μέχρι τη στιγμή της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, οπότε και θα ξαναβγούν για να συνεχιστεί το τηγάνισμα τους.

23 Οι κρητικοί πολεμιστές

24 Έναν από τους πύργους των τειχών της Πόλης τον υπερασπίζονταν τρία αδέρφια, άρχοντες Κρητικοί με τους στρατιώτες τους. Μετά την πτώση της Πόλης εξακολουθούσαν να πολεμούν και οι Τούρκοι παρά τις προσπάθειες τους δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν τον πύργο. Για το περιστατικό αυτό ενημερώθηκε ο Σουλτάνος και εντυπωσιάστηκε από την παλικαριά τους. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους επιτρέψει να φύγουν με ασφάλεια από τον πύργο, να επιβιβαστούν σε ένα καράβι με τους άντρες τους και να γυρίσουν στην Κρήτη.

25 Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους. Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. Τότε το πλοίο θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη.

26 Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς

27 Ο λαοφιλέστερος θρύλος έχει να κάνει με τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, που μαρμάρωσε μέσα στο ναό της Αγίας Σοφίας. Όταν η Πόλη πέρασε στα χέρια των Τούρκων, ο λαός δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ένα τέτοιο κτίσμα έχει περιέλθει σε μουσουλμανικά χέρια. Διέδωσαν λοιπόν ότι ο βασιλιάς κρύφτηκε πίσω από μία κολόνα του ναού της Αγίας Σοφίας, χάθηκε μέσα στους διαδρόμους και παρέμεινε κρυμμένος εκεί. Οι ώρες αναμονής τον “μαρμάρωσαν”.

28 Είναι γεγονός ότι κανείς δεν βρήκε το πτώμα του τελευταίου αυτοκράτορα Κων/τίνου Παλαιολόγου. Χάθηκε και όλοι πίστεψαν ότι Άγγελος Κυρίου το έκρυψε και το μαρμάρωσε. Κάποτε θα έρθει η ώρα, που θα ζωντανέψει και θα πάρει την Πόλη πίσω.

29 Αν και η Πόλη χάθηκε το 1453, η ανάμνηση και η ελπίδα της ανάκτησής της συντηρήθηκαν για αιώνες χάρη σε αυτούς τους θρύλους, θρήνους και παραδόσεις!

30