Μετεγχειρητικές επιπλοκές από το Αναπνευστικό Σύστημα.

Παρουσίαση με θέμα: "Μετεγχειρητικές επιπλοκές από το Αναπνευστικό Σύστημα."— Μεταγράφημα παρουσίασης:

1 Μετεγχειρητικές επιπλοκές από το Αναπνευστικό Σύστημα

2 Επιπλοκές από το Αναπνευστικό Σύστημα Συνηθισμένες μετεγχειρητικές επιπλοκές από το αναπνευστικό σύστημα είναι η πνευμονία και η ατελεκτασία. ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ. Πνευμονία είναι η φλεγμονή του πνευμονικού παρεγχύματος. Η φλεγμονή προκαλείται είτε από μικροβιακή επιμόλυνση είτε από την ύπαρξη ξένου σώματος στον πνεύμονα, που οδηγεί σε ανάπτυξη λοίμωξης. Αρκετοί παράγοντες εμπλέκονται στην εμφάνιση πνευμονίας, όπως η εισρόφηση, η κατακράτηση πνευμονικών εκκρίσεων, η αδυναμία του ασθενούς να βήξει, η διαταραχή του αντανακλαστικού του βήχα και η ελαττωμένη κινητικότητα του ασθενούς. Συνήθη ευρήματα κατά την εκτίμηση του ασθενούς με πνευμονία είναι τα εξής: ·Υψηλός πυρετός ·Ταχυκαρδία και ταχύπνοια ·Ρίγη (στην αρχική φάση) ·Παραγωγικός βήχας (η παρουσία του ή όχι εξαρτάται από το είδος της πνευμονίας) ·Δύσπνοια ·Θωρακικός πόνος ·Τρίζοντες ή και συρίττοντες κατά την ακρόαση των πνευμόνων

3 Στόχοι κατά τη φροντίδα του ασθενούς με πνευμονία είναι η αντιμετώπιση της λοίμωξης του πνευμονικού παρεγχύματος, η υποστήριξη της αναπνευστικής λειτουργίας, η διευκόλυνση την έκπτυξης των πνευμόνων και η πρόληψη της διασποράς των μικροβίων. Η νοσηλευτική φροντίδα περιλαμβάνει τα ακόλουθα μέτρα: ·Λήψη δειγμάτων πτυέλων για καλλιέργεια και έλεγχο της ευαισθησίας σε αντιβιοτικά. ·Τοποθέτηση του ασθενούς στο κρεβάτι με ανύψωση της κεφαλής. ·Ενθάρρυνση να αλλάζει θέση στο κρεβάτι, να βήχει και να εκτελεί αναπνευστικές ασκήσεις (βαθιές αναπνοές) τουλάχιστον κάθε 2 ώρες. ·Υποβοήθηση με το ειδικό σπιρόμετρο για τη διευκόλυνση της φυσικοθεραπείας του αναπνευστικού συστήματος (incentive spirometry), εφαρμογή αερισμού IPPB (intermittent positive pressure breathing – αερισμός διακεκομμένης θετικής πίεσης) ή/και χορήγηση φαρμάκων με τις ιατρικές οδηγίες. ·Χορήγηση οξυγόνου σύμφωνα με τις οδηγίες. ·Μέτρηση ζωτικών σημείων και εκτίμηση των αναπνευστικών ήχων και της γενικής κατάστασής του.

4 Καλή ενυδάτωση για τη διευκόλυνση της υγροποίησης των πνευμονικών εκκρίσεων. ·Χορήγηση αντιβιοτικών, αποχρεμπτικών, αντιπυρετικών και αναλγητικών, σύμφωνα με τις ιατρικές οδηγίες. ·Παροχή ή υποβοήθηση στη φροντίδα της στοματικής υγιεινής. ·Πρόληψη της διασποράς μικροοργανισμών, με την εκπαίδευση του ασθενούς και των μελών της οικογένειάς του στη σωστή απομάκρυνση των πιθανά μολυσμένων αντικειμένων, την κάλυψη του στόματος όταν βήχει ο ασθενής και το σχολαστικό πλύσιμο των χεριών. ·Εφαρμογή μεθόδων ψυχολογικής υποστήριξης στον ασθενή και την οικογένεια.

5 ΑΤΕΛΕΚΤΑΣΙΑ. Ατελεκτασία ονομάζεται η ανεπαρκής έκπτυξη ή η σύμπτωση του πνευμονικού παρεγχύματος, που οδηγεί σε ανεπαρκή αερισμό και κατακράτηση των πνευμονικών εκκρίσεων. Συνηθισμένα ευρήματα κατά την εκτίμηση του ασθενούς με ατελεκτασία είναι η δύσπνοια, η ελάττωση του αναπνευστικού ψιθυρίσματος στην προσβεβλημένη περιοχή, οι τρίζοντες, η κυάνωση, το άγχος και η ανησυχία. Στόχος κατά τη φροντίδα του ασθενούς με ατελεκτασία είναι η διευκόλυνση της έκπτυξης των πνευμόνων και της συστηματικής οξυγόνωσης των ιστών. Η νοσηλευτική φροντίδα περιλαμβάνει τα εξής:

6 Ανύψωση της κεφαλής του κρεβατιού. ·Χορήγηση οξυγόνου σύμφωνα με τις ιατρικές οδηγίες. ·Ενθάρρυνση του ασθενούς να βήχει, να αλλάζει θέσεις στο κρεβάτι και να παίρνει βαθιές αναπνοές κάθε 2 ώρες. ·Κινητοποίηση ανάλογα με τη γενική του κατάσταση και σύμφωνα με τις ιατρικές οδηγίες. ·Υποβοήθηση με το ειδικό σπιρόμετρο για τη διευκόλυνση της φυσικοθεραπείας του αναπνευστικού (incentive spirometry) ή εφαρμογή άλλων αναπνευστικών ασκήσεων όπως για παράδειγμα, το φούσκωμα ενός μπαλονιού, σύμφωνα με τις ιατρικές οδηγίες. ·Χορήγηση αναλγητικών σύμφωνα με τις οδηγίες. ·Εξασφάλιση της σωστής ενυδάτωσης. ·Ψυχολογική υποστήριξη του ασθενή και της οικογένειάς του.

7 Κεφ 15 Έγκαυμα είναι το τραύμα που οφείλεται σε έκθεση σε θερμότητα, χημικούς παράγοντες, ακτινοβολία, ή ηλεκτρικό ρεύμα. Η μεταφορά ενέργειας από μια πηγή θερμότητας στο ανθρώπινο σώμα γίνεται αφετηρία μιας αλληλουχίας αντιδράσεων, που στις πιο σοβαρές περιπτώσεις οδηγεί σε μη αναστρέψιμη καταστροφή ιστών. Η βαρύτητα των εγκαυμάτων κυμαίνεται από μια μικρή απώλεια τμήματος της εξωτερικής στιβάδας του δέρματος μέχρι μια σύνθετη βλάβη που μπορεί να αφορά όλα τα συστήματα του οργανισμού. Η αντιμετώπισή τους ποικίλλει από την απλή εφαρμογή ενός τοπικού αντισηπτικού στο εξωτερικό ιατρείο μέχρι την επεμβατική προσέγγιση από μια οργανωμένη ομάδα επαγγελματιών υγείας διαφόρων ειδικοτήτων, στο άσηπτο περιβάλλον ενός κέντρου εγκαυμάτων

8 ΕΙΔΗ ΕΓΚΑΥΜΑΤΩΝ Υπάρχουν τέσσερα είδη εγκαυμάτων, τα θερμικά, τα χημικά, τα ηλεκτρικά, και τα προκαλούμενα από ακτινοβολία. Αν και όλα τα παραπάνω είδη μπορούν να οδηγήσουν σε γενικευμένη βλάβη ιστών και πολυσυστηματική συμμετοχή, ωστόσο οι αιτιολογικοί παράγοντες και η προτεραιότητα που δίνεται στα διάφορα θεραπευτικά μέτρα διαφέρουν για κάθε τύπο βλάβης

9 ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΥΜΑΤΩΝ Η βαρύτητα της βλάβης του ιστού μετά από ένα έγκαυμα προσδιορίζεται, κυρίως, από δύο παράγοντες: το βάθος του εγκαύματος (τις προσβληθείσες στιβάδες του υποκείμενου ιστού) και την έκταση του εγκαύματος (το ποσοστό της επιφάνειας του σώματος που επηρεάστηκε). Βάθος του Εγκαύματος Το βάθος της βλάβης που προκλήθηκε από έγκαυμα, προσδιορίζεται από τα στοιχεία του δέρματος που υπέστησαν βλάβη ή καταστράφηκαν. Το βάθος του εγκαύματος εξαρτάται από τον συνδυασμό της θερμοκρασίας του καυστικού παράγοντα και τη χρονική διάρκεια της επαφής. Τα εγκαύματα ταξινομούνται ως επιπολής, μερικού πάχους ή ολικού πάχους.

10 Επιπολής Εγκαύματα Ένα επιπολής έγκαυμα (συχνά αποκαλούμενο πρώτου βαθμού) αφορά μόνο το στρώμα της επιδερμίδας του δέρματος. Αυτό το είδος εγκαύματος συνηθέστερα προκύπτει μετά από έκθεση στον ήλιο ή στην υπεριώδη ακτινοβολία, αλλά και μετά από μια μικρή βλάβη από λάμψη (από μια ξαφνική ανάφλεξη ή έκρηξη) ή μετά από ακτινοθεραπεία του καρκίνου. Δεδομένου ότι το δέρμα παραμένει άθικτο, τα εγκαύματα αυτού του βαθμού δεν προσμετρώνται στην εκτίμηση της έκτασης της βλάβης. Το χρώμα του δέρματος κυμαίνεται από ρόδινο έως ανοιχτό κόκκινο, και μπορεί να παρατηρηθεί ελαφρό οίδημα πάνω από την καμένη περιοχή. Τα επιπολής εγκαύματα που αφορούν μεγάλη επιφάνεια του σώματος, μπορεί να εκδηλώνονται με ρίγη, κεφαλαλγία, ναυτία και έμετο. Η βλάβη, συνήθως, ιάται εντός 3 έως 6 ημερών με ξήρανση και απολέπιση της εξωτερικής στιβάδας του δέρματος. Δεν παρατηρείται σχηματισμός ουλής. Τα επιπολής εγκαύματα θεραπεύονται με ελαφρά αναλγητικά και την επάλειψη υδατοδιαλυτών λοσιόν. Σε περίπτωση που είναι εκτεταμένα, ιδίως σε ηλικιωμένα άτομα, μπορεί να χρειασθούν θεραπεία με ενδοφλεβίως χορηγούμενα υγρά.

11 Εγκαύματα Μερικού Πάχους Τα εγκαύματα μερικού πάχους (που αποκαλούνται συχνά και δευτέρου βαθμού) υποδιαιρούνται σε επιπολής μερικού πάχους και σε εν τω βάθει μερικού πάχους εγκαύματα. Η ταξινόμηση εξαρτάται από το βάθος του εγκαύματος. Ένα επιπολής μερικού πάχους έγκαυμα αφορά ολόκληρη την επιδερμίδα και τη θηλώδη στιβάδα του χορίου. Στα αίτια τέτοιων βλαβών περιλαμβάνονται η βραχεία έκθεση σε μια λάμψη φλόγας ή σε αραιό διάλυμα χημικού παράγοντα, ή η επαφή με καυτή επιφάνεια. Το έγκαυμα αυτό είναι συχνά ανοιχτό κόκκινο και έχει υγρή και γυαλιστερή εμφάνιση με σχηματισμό φυσαλίδων (Εικόνα 15-2). Η καμένη περιοχή ασπρίζει με την πίεση, ενώ η αφή και η αίσθηση του πόνου παραμένουν άθικτες. Ο πόνος ως αντίδραση στη θερμότητα και τον αέρα είναι συνήθως έντονος. Αυτές οι βλάβες ιώνται μέσα σε 21 ημέρες με ελάχιστη ή χωρίς καθόλου ουλοποίηση, η μεταβολή του χρώματος του δέρματος είναι όμως συνήθης. Για τον πόνο χορηγούνται αναλγητικά και σε περίπτωση που οι μεγάλες φυσαλίδες υποστούν ρήξη, μπορεί να χρησιμοποιηθούν υποκατάστατα του δέρματος.

12 Το εν τω βάθει μερικού πάχους έγκαυμα, αφορά επίσης όλη την επιδερμίδα, με τη διαφορά ότι εκτείνεται πιο βαθιά μέσα στο χόριο από ό,τι το επιπολής μερικού πάχους έγκαυμα. Οι θύλακοι των τριχών, οι σμηγματογόνοι αδένες και οι ιδρωτοποιοί αδένες του δέρματος παραμένουν άθικτοι (Porth, 2002). Καυτά υγρά ή στερεά, η στιγμιαία φλόγα, η άμεση επαφή με φλόγα, η έντονη ακτινοβολούσα ενέργεια και διάφοροι χημικοί παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν τέτοιου είδους έγκαυμα. Η επιφάνεια του τραύματος αυτού εμφανίζεται ωχρή και κηρώδης και μπορεί να είναι υγρή ή ξηρή. Είναι δυνατόν να σχηματιστούν μεγάλες φυσαλίδες που σπάζουν εύκολα ή φυσαλίδες ξηρές και επίπεδες σαν τσιγαρόχαρτο. Η επαναπλήρωση των τριχοειδών είναι μειωμένη αλλά διατηρείται η αίσθηση της εν τω βάθει πίεσης. Το εγκαυματικό τραύμα είναι στην περίπτωση αυτή λιγότερο επώδυνο από το επιπολής μερικού πάχους έγκαυμα, αλλά είναι δυνατόν να υπάρχουν επώδυνες περιοχές και περιοχές μειωμένης αισθητικότητας. Τα εν τω βάθει μερικού πάχους εγκαύματα συχνά απαιτούν περισσότερες από 21 ημέρες για να ιαθούν, και μπορεί να μετατραπούν σε ολικού πάχους βλάβες, καθώς η νέκρωση επεκτείνει το βάθος του τραύματος. Είναι δυνατό να εμφανισθούν συγκάμψεις, υπερτροφική ουλοποίηση και λειτουργικές διαταραχές. Μπορεί να χρειαστεί εκτομή της εσχάρας και τοποθέτηση μοσχεύματος προκειμένου να μειωθεί η ουλοποίηση και η απώλεια λειτουργικότητας.

13 Ολικού Πάχους Εγκαύματα Το ολικού πάχους έγκαυμα (συχνά αποκαλούμενο και τρίτου βαθμού) αφορά όλα τα στρώματα του δέρματος, συμπεριλαμβανομένων της επιδερμίδας, του χορίου και των εξαρτημάτων του δέρματος Το έγκαυμα μπορεί να εκτείνεται και μέσα στο υποδόριο λίπος, το συνδετικό ιστό, τους μυς και τα οστά. Τα ολικού πάχους εγκαύματα προκαλούνται από παρατεταμένη έκθεση σε φλόγες, ατμό, χημικά ή υψηλής τάσης ρεύμα. Ανάλογα με την αιτία της βλάβης, το έγκαυμα μπορεί να εμφανίζεται ωχρό, κηρώδες, κίτρινο, καφέ, στικτό, απανθρακωμένο, ή ερυθρό που δεν ασπρίζει με την πίεση. Η επιφάνεια του τραύματος είναι ξηρή και σκληρή στην αφή, και κάτω από αυτήν μπορεί να είναι ορατά θρομβωμένα αιμοφόρα αγγεία. Η αίσθηση του πόνου και της ελαφράς αφής έχει χαθεί, καθόσον οι υποδοχείς του πόνου και της αφής έχουν καταστραφεί. Για την επούλωση των ολικού πάχους εγκαυμάτων είναι απαραίτητη η τοποθέτηση μοσχευμάτων δέρματος.

14