Σύνθεση των Οξέων Ερευνητική Εργασία Νεκτάριος Μελής Α2
οξέα Ακετυλοσαλικυλικό οξύ Κιτρικό οξύ Οξικό οξύ Φωσφορικό οξύ Υδροχλωρικό οξύ Ελαϊκό οξύ
Όξινος χαρακτήρας Α. Έχουν ξινή γεύση Β. Αλλάζουν το χρώμα των δεικτών Γ. Αντιδρούν με δραστικά μέταλλα και ελευθερώνουν αέριο υδρογόνο Δ. Αντιδρούν με βάσεις προς σχηματισμό άλατος και νερού Ε. Άγουν το ηλεκτρικό ρεύμα και κατά την ηλεκτρόλυσή τους ελευθερώνεται υδρογόνο στην κάθοδο
Svante Arrhenius Όταν ο ηλεκτρολύτης (οξύ, βάση, άλας) διαλυθεί στο νερό, αυτός διίσταται σε κατιόντα (θετικά ιόντα) και ανιόντα (αρνητικά ιόντα). Η διάσταση μπορεί να είναι πλήρης, η μερική. Πλήρης αν διίσταται όλη η ποσότητα του ηλεκτρολύτη, και μερική, αν διίσταται μέρος αυτής. Η διάσταση είναι ανεξάρτητη από την ύπαρξη ηλεκτρικού πεδίου. Το συνολικό φορτίο των θετικών ιόντων είναι ίσο με το συνολικό φορτίο των αρνητικών ιόντων στο διάλυμα, ώστε το διάλυμα να είναι ηλεκτρικά ουδέτερο.
Σύμφωνα με τον Arrhenius οξέα είναι οι υδρογονούχες ενώσεις που διαλυμένες στο νερό παρέχουν κατιόντα Η + Γενικός τύπος : Μη Οξυγονούχα οξέα A: Αμέταλλο F, Cl, Br, I, S, CN Ονομασία: υδρο- όνομα του Α π.χ. ΗΒr Υδροβρώμιο Τα υδατικά διαλύματα τους ονομάζονται με το αρχικό υδρο- και ακολουθεί η κατάληξη –ικό οξύ. Οξυγονούχα οξέα Α: Πολυατομικό Ιόν NO 3 -1, SO 4 -2,PO 4 -3 CO 3 -2 Ονομασία: όνομα του Α και τη λέξη οξύ π.χ. ΗΝΟ 3 νιτρικό οξύ ΗχΑΗχΑ
Tα οξέα, ανάλογα με το αριθμό των Η + που αποδίδουν στα υδατικά τους διαλύματα διακρίνονται σε: Μονοπρωτικά π.χ. ΗCl, HBr, HF Διπρωτικά π.χ. Η 2 SO 4, Η 2 CO 3 Τριπρωτικά π.χ. Η 3 PO 4 Tα οξέα αν διίστανται (ιοντίζονται) πλήρως σε ιόντα χαρακτηρίζονται ως ΙΣΧΥΡΑ αλλιώς, αν διίστανται μερικώς (στο διάλυμα συνυπάρχουν αδιάστατα μόρια και ιόντα) χαρακτηρίζονται ως ΑΣΘΕΝΗ ΙΣΧΥΡΑ: ΗCl, HBr, HI, HNO 3 AΣΘΕΝΗ: ΗCN, Η 3 PO 4, H 2 S Ταξινόμηση
Τι συμβαίνει όταν το οξύ διαλύεται στο νερό; Το νερό δρα ως Brønsted–Lowry βάση και αποσπά το πρωτόνιο (H + ) από το οξύ.
Βιβλιογραφία Οξύ Βικιπαιδεία: