Φανατισμός και ανεξιθρησκία Σελίδες 173 - 179

α) Το φαινόμενο του φανατισμού και τα αίτια του Φανατισμός είναι η προσπάθεια επιβολής των ιδεών ενός ατόμου ή μιας ιδεολογίας ακόμα και με βίαιο τρόπο.

Οι μορφές του φανατισμού είναι: 1. Θρησκοληψία (σχολαστική τήρηση των θρησκευτικών κανόνων).

2. Πουριτανισμός (υπερβολική ηθική αυστηρότητα). Μέχρι θανάτου λιθοβόλησαν 17χρονη κοπέλα στο Ιράκ, επειδή αγάπησε έναν αλλόθρησκο. 2. Πουριτανισμός (υπερβολική ηθική αυστηρότητα).

3. Συντηρητισμός (προσκόλληση στην παράδοση και αποφυγή κάθε νεοτερισμού).

4. Προσηλυτισμός (διάδοση μιας θρησκείας με δόλια μέσα).

5. Θεοκρατία (διοίκηση του κράτους με θρησκευτικούς αρχηγούς και νόμους). Τον Μάρτιο 2005 αμύνθηκε η 17χρονη μαθήτρια Nazanin Mahabad Fatehi στην επίθεση σε δημόσιο πάρκο ενός άγνωστού της άντρα που είχε πρόθεση να την ληστέψει ή να την βιάσει. Η αμυνόμενη του κατάφερε πλήγματα με ένα σουγιά, με αποτέλεσμα ο επιτιθέμενος να πεθάνει αργότερα από τα τραύματά του. Τον Ιανουάριο 2006 καταδίκασε ένα δικαστήριο της Τεχεράνης την Nazanin σε θάνατο: «Καμιά γυναίκα δεν επιτρέπεται να δοκιμάσει πάλι να σηκώσει χέρι επάνω σε έναν άντρα»!

6. Θρησκευτικός επεκτατισμός (διάδοση μιας θρησκείας με βίαιο τρόπο).

Ο φανατισμός οφείλεται: στο χαμηλό πνευματικό επίπεδο στην άγνοια στην έλλειψη δημοκρατικής αγωγής.

Αίτια του θρησκευτικού φανατισμού: Ψυχολογικά, δηλαδή νευρώσεις που οδηγούν το άτομο στη δημιουργία φανταστικών εχθρών. Πολιτικά – κοινωνικά, δηλαδή αναζήτηση εχθρών προκειμένου να ξεπεραστούν οικονομικά ή κοινωνικά προβλήματα. Θρησκευτικά, όπου οι θρησκευτικές ηγεσίες φανατίζουν τους πιστούς με σκοπό τη βίαιη διάδοση της θρησκείας.

Αντισημιτισμός (μίσος κατά των Εβραίων – ναζιστική Γερμανία 1933 – 1945).

β) Θρησκευτικός φανατισμός και ανεξιθρησκία στην ιστορία 1ος – 4ος αι. μ.Χ., οι διωγμοί κατά των Χριστιανών και οι βίαιες συγκρούσεις με αφορμή τις αιρέσεις. Μεσαίωνας, οι διωγμοί των αιρετικών από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες, οι διωγμοί του Ισλάμ κατά των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων, οι Σταυροφορίες, οι δίκες της Ιεράς Εξέτασης, οι θρησκευτικοί πόλεμοι μεταξύ Προτεσταντών – Ρωμαιοκαθολικών στην Ευρώπη του 16ου αιώνα.

Ανεξιθρησκία Πρώτη απόπειρα: 313 μ. Χ. από το Μέγα Κων/νο με το Διάταγμα των Μεδιολάνων. Ο Διαφωτισμός με τη «Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη» της Γαλλικής Επανάστασης (1789) προώθησε την υπόθεση της ανεξιθρησκίας. Καθιερώθηκε παγκόσμια το 1948 στην «Οικουμενική διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου» του ΟΗΕ. Στην Ελλάδα ανακηρύχθηκε με το σύνταγμα της Τροιζήνας το 1827.

γ) Ο Χριστιανισμός απέναντι στο φανατισμό και τους αλλόδοξους Ο Χριστιανισμός είναι αντίθετος σε κάθε μορφή βίας. Το παράδειγμα το έδωσε ο Χριστός που σεβάστηκε τους εχθρούς του, οι Απόστολοι και η Καινή Διαθήκη που δεν αναφέρουν πουθενά τη χρήση βίας για τη διάδοση της πίστης. (Στην ιστορία της Εκκλησίας έγιναν κάποια λάθη από ομάδες Χριστιανών που, από άμετρο ζήλο, χρησιμοποίησαν βία για να επιβάλλουν τις απόψεις τους).

Όμως η Εκκλησία του Χριστού: Καταδίκασε την επιδίωξη των Χριστιανών να μαρτυρήσουν μόνοι τους για να οδηγηθούν συντομότερα στη Βασιλεία του Θεού. Αρνήθηκε την έννοια του ιερού πολέμου. Στην ιεραποστολή σεβάστηκε τη θρησκεία των λαών και τα ιδιαίτερα πολιτιστικά τους χαρακτηριστικά.

Εργασία για το σπίτι: 2η σελίδα 179