η περιληψη

Αρκετές φορές χρειάζεται να αποδώσουμε σύντομα το περιεχόμενο ενός λόγου ή ενός κειμένου. Και στις δύο περιπτώσεις ( προφορικός και γραπτός λόγος ) ακολουθούμε την ίδια διαδικασία:

κρατάμε τα βασικά, τα ουσιώδη και παραλείπουμε τα λιγότερο σημαντικά, τα δευτερεύοντα

Οδηγιεσ για τη συνθεση περιληψησ 1. Υπογραμμίζουμε με προσοχή τα ουσιώδη και κύρια στοιχεία που θα κρατήσουμε, για να τα αξιοποιήσουμε στην περίληψη. 2. Η περίληψη αποτελεί δική μας δημιουργία και έχει την προσωπική μας σφραγίδα. Έχει το δικό μας ύφος και όχι εκείνο του αρχικού κειμένου. 3. Στην περίληψη δε διατυπώνουμε προσωπικές μας απόψεις, κρίσεις και ιδέες, έστω κι αν δε συμφωνούμε με το συγγραφέα του κειμένου.

4. Χρησιμοποιούμε συνήθως γ΄ πρόσωπο και αποφεύγουμε εκφράσεις, όπως π 4. Χρησιμοποιούμε συνήθως γ΄ πρόσωπο και αποφεύγουμε εκφράσεις, όπως π.χ. «εδώ ο συγγραφέας μιλάει…». 5. Το κείμενο της περίληψης πρέπει να είναι πυκνό και προσεγμένο και τα νοήματα να έχουν συνέχεια, χωρίς να παρουσιάζουν κενά ή επαναλήψεις. 6. Αφού τελειώσουμε την περίληψη, τη διαβάζουμε όσες φορές χρειάζεται, ώστε να διορθώσουμε εκφραστικά, συντακτικά και ορθογραφικά σφάλματα.

Πωσ εργαζομαστε για να συνταξουμε την περιληψη Ακολουθούμε τα παρακάτω πέντε βήματα ώστε να έχουμε όσο το δυνατόν καλό αποτέλεσμα

Διαβάζουμε προσεχτικά το κείμενο όσες φορές χρειάζεται, για να έχουμε μια γενική ιδέα για το περιεχόμενό του. Βρίσκουμε τις παραγράφους του κειμένου και δουλεύουμε σε κάθε παράγραφο χωριστά.

δηλαδή, εκείνα τα σημεία που δηλώνουν το θέμα της. Στη συνέχεια υπογραμμίζουμε τις βασικές λέξεις και φράσεις ( τις «λέξεις –κλειδιά» ) σε κάθε παράγραφο, δηλαδή, εκείνα τα σημεία που δηλώνουν το θέμα της. Γράφουμε δίπλα σε κάθε παράγραφο μια ανεξάρτητη σύντομη και πυκνή πρόταση ( ή περίοδο ), έναν πλαγιότιτλο «Ο πλαγιότιτλος μπορεί να έχει τη μορφή επικεφαλίδας ή πρότασης ή μιας μικρής περιόδου».

και τις συνδέουμε μεταξύ τους 5. Όλες τις παραπάνω προτάσεις ή περιόδους τις ενώνουμε, τις συνθέτουμε σε ένα ενιαίο, πυκνό και προσεγμένο κείμενο και τις συνδέουμε μεταξύ τους με κατάλληλες συνδετικές λέξεις ή φράσεις.

Οι πιο συνηθισμένες λέξεις και φράσεις με τις οποίες συνδέουμε προτάσεις και περιόδους μεταξύ τους, ώστε το πέρασμα από τη μια στην άλλη να γίνεται με ομαλό τρόπο, είναι:   και, ούτε, ή, είτε … δηλαδή, για παράδειγμα, με άλλα λόγια, για την ακρίβεια, γι’ αυτό το λόγο, σ’ αυτήν την περίπτωση… που, όπως, τόσο – όσο, σε σχέση με … έτσι, με αυτόν τον τρόπο, με τον ίδιο τρόπο, όμοια, παρόμοια…

 επειδή, διότι, εφόσον, αφού, για το λόγο ότι… για το σκοπό αυτό, με το σκοπό να, για να… πολύ περισσότερο, αλλά πιο σημαντικό είναι… πράγματι, πραγματικά, στ’ αλήθεια, βέβαια, μάλιστα, και μάλιστα, κυρίως, ακριβώς, οπωσδήποτε…   ακόμα, εκτός από αυτό, επιπλέον, επίσης, παρόμοια, εξάλλου, πέρα απ’ αυτό, παράλληλα με αυτό, σ’ αυτήν την περίπτωση, εκτός από τα παραπάνω… όταν, ενώ, μόλις, ώσπου να, ταυτόχρονα, παράλληλα, στη συνέχεια, στο μεταξύ, έπειτα, ύστερα, μετά από αυτό, αργότερα, προηγουμένως, μετά, μετά από… άρα, ώστε, λοιπόν, επομένως, τελικά, τέλος, συμπερασματικά, ανακεφα- λαιώνοντας, με άλλα λόγια, σύμφωνα με τα παραπάνω, με αποτέλεσμα να…

παραδειγμα Στον κήπο μας έχουμε ένα λουλούδι που ανθίζει το χειμώνα, γι’ αυτό και το λένε χειμωνανθό 1. Ο χειμώνανθος ανθίζει το χειμώνα. Είναι παράξενο λουλούδι ο χειμώνανθος. Έχει σκληρά κλαδιά και γίνεται μεγάλος σαν δεντράκι. Τα φύλλα του είναι γερά με ένα βαθύ πράσινο χρώμα και στο σχήμα μοιάζουν με τα φύλλα της μουσμουλιάς. 2. Έχει σκληρά κλαδιά και γερά φύλλα.

Το καλοκαίρι κρατά παχύ ίσκιο στα σπουργίτια και τότε ούτε που υποπτεύεσαι ότι πρόκειται για λουλούδι. Το καλοκαίρι κρατά παχύ ίσκιο. Όταν τελειώνει το φθινόπωρο, μένει χωρίς φύλλα. Αν όμως προσέξεις τότε, θα δεις ότι στα γυμνά κλαδιά του αρχίζουν και φουσκώνουν κάτι μπουμπούκια. Στην αρχή μικρά και στρογγυλά σαν το κερί, ύστερα γίνονται πιο μεγάλα. Τα άλλα φυλλοβόλα του κήπου μας περιμένουν το χειμώνα. Τα ματάκια των κλαδιών τους είναι γερά κλεισμένα. 4. Το τέλος του φθινοπώρου μένει χωρίς φύλλα και εμφανίζονται μπουμπούκια στα κλαδιά του.

Συνεχίζουμε κατά τον ίδιο τρόπο σε όλο το κείμενο και μετά συνδέουμε τους πλαγιότιτλους με συνδέσμους ή φράσεις που ταιριάζουν και δεν αποκλίνουν από το προσωπικό μας ύφος

Σάββας Λαφτσίδης