Η ΖΩΉ ΤΗΣ ΣΑΠΦΟΎΣ Ονόματα : Νάσος Κουγιουμτζόγλου, Μαρία Κεραμίδη, Αναστασία Κουνίου, Άλκης Κουλουμαργιέτος, Σοφία Μαντζουράνη

Η ΖΩΉ ΤΗΣ  Για τη ζωή της ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Είναι πιθανό ότι γεννήθηκε στην Ερεσό της Λέσβου. Ήταν σύγχρονη του Αλκαίου και του Πιττακού. Πατέρας της αναφέρεται ο Σκαμανδρώνυμος και μητέρα της η Κλεΐς. Είχε επίσης τρεις αδελφούς, τον Λάριχο, τον Χάραξο και τον Ευρύγιο. Ο φιλόσοφος Μάξιμος ο Τύριος ( β΄ μισό του 2 ου μ. Χ. αι.), την περιγράφει ως μικρόσωμη και μελαχροινή (« μικρά και μέλαινα »). Σύμφωνα με το βυζαντινό λεξικό Σούδα, πιθανότατα παντρεύτηκε έναν πλούσιο από την Άνδρο, τον Κερκύλα, με τον οποίο απέκτησε μια κόρη, που ονομάστηκε κι αυτή Κλεΐδα σύμφωνα με το έθιμο της εποχής. Λόγω πολιτικών αναταραχών στη Λέσβο που οδήγησαν την αριστοκρατία του νησιού σε εξορία από την πρωτεύουσα Μυτιλήνη, η Σαπφώ κατέφυγε προσωρινά στη Σικελία

Η ΓΝΏΜΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΊΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΠΦΏ  Η Σαπφώ θεωρείται με την ποίησή της, που ήταν γραμμένη στην αιολική διάλεκτο, ως η σημαντικότερη λυρική ποιήτρια της αρχαιότητας. Ο Πλάτων την ονομάζει « σοφή » και « δέκατη Μούσα », ο Ανακρέων « ηδυμελή », ο Λουκιανός « μελι x ρόν αύχημα Λεσβίων » οι Ιουλιανός και Αντίπατρος « θηλυκό Όμηρο » και « τιμή Λεσβίων γυναικών », ενώ ο Στράβων « θαυμαστόν τέρας ». Ο Οράτιος στη 2 η ωδή του μας λέει ότι ακόμα και οι νεκροί στον κάτω κόσμο ακούν τα τραγούδια της με θαυμασμό σε ιερή σιγή.  Μετά τον θάνατό της στην πατρίδα της Λέσβο έκοψαν νόμισμα με τη μορφή της. Στις Συρακούσες και στην Πέργαμο στήθηκαν αγάλματά της, ενώ στις Συρακούσες κατασκευάστηκε και ένα κενοτάφιο σε ανάμνησή της.

ΈΡΓΑ  Η Σαπφώ έγραψε ερωτικά ποιήματα, ύμνους στους θεούς και επιθαλάμια ( τραγούδια του γάμου ). Η ποίησή της δονείται από αυθορμητισμό και έντονα αισθήματα. Αρκετοί από τους στίχους της μαρτυρούν έντονο ερωτισμό και λυρισμό. Από τα ποιήματά της, που συνέλεξαν οι Αλεξανδρινοί και δημοσίευσαν σε βιβλία, τα πιο διάσημα ήταν οι Ύμνοι και τα Επιθαλάμια. Ίσως κανένας άλλος λογοτέχνης δεν μπορεί να συγκριθεί με τη Σαπφώ στην ομορφιά της σκέψης, στον μελωδικό της στίχο και στην ένταση των αισθημάτων της. Εκτός από μικρά αποσπάσματα, έχουν διασωθεί ολόκληρα μόνο ένας Ύμνος στην Αφροδίτη (« Ποικιλόθρον ' αθάνατ ' Αφροδίτα »), η Ωδή « Ότωι τις έραται » και ένα αναφερόμενο στο μύθο της Ηούς ( Αυγής ) και του Τιθωνού, που ανακαλύφθηκε από αποκατάσταση παπύρου της Οξυρρύγχου και εκδόθηκε το Αυτά υπάρχουν μεταφρασμένα στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.

ΠΗΓΈΣ  Δομή  Βικιπαίδεια